PLAN PRACY

Instruktora do przeprowadzenia zajęć z sanitarnego

z żołnierzami nowo wcielonymi

Temat: Udzielanie pomocy w nagłych wypadkach

Czas: ograniczony zmianą grup

Potrzebne materiały:

PRZEBIEG ZAJĘĆ

Lp.	Zagadnienia i czynności instruktora	Czas min
1	Podaje temat i cele zajęć Temat: Udzielanie pomocy w nagłych wypadkach Cel: zapoznanie z pomocy w nagłych wypadkach
2	Przez pojęcie „NAGŁY WYPADEK” należy rozumieć wszelkiego rodzaju zaburzenia i zmiany występujące w ustroju wskutek działania szkodliwych, a zagrażające zdrowiu lub życiu. Do udzielania pierwszej pomocy w nagłym wypadku zobowiązany jest każdy w zakresie doraźnego odwrócenia lub zmniejszenia rozmiarów nieszczęścia. Nikt nie może tłumaczyć się nieznajomością rzeczy i powinien wykonać to, co jego zdaniem jest celowe i właściwe w danym momencie. Nikt nie może ponosić odpowiedzialności za niewłaściwe udzielenie pierwszej pomocy, której wartość zależy od warunków i okoliczności. Odpowiedzialność spada tylko na tych, którzy tej pomocy odmówili, lub udzielili złej pomocy celowo. DO PODSTAWOWYCH ZADAŃ RATOWNICTWA ZALICZAMY: 1. Zabezpieczenie i natychmiastowe usunięcie poszkodowanego z miejsca wypadku, jeżeli w tym miejscu w dalszym ciągu zagraża niebezpieczeństwo. 2. Przerwanie działania lub usunięcie czynnika szkodliwego. 3. Pobieżne obejrzenie chorego i stwierdzenie, czy chory jest przytomny, czy oddycha, czy są oznaki krwawienia oraz czy nie wydziela się z ust. ofiary wypadku jakiś charakterystyczny zapach. Po bardzo pobieżnym wstępnym wywiadzie i oględzinach poszkodowanego należy rozebrać lub rozluźnić na nim ciasno zapięte części ubrania, położyć wygodnie na ziemi, ławce lub łóżku. Gdy zdejmowanie lub rozpinanie sprawia trudności, należy bez wahania odzież lub obuwie porozcinać w szwach, nożem lub nożyczkami. Jest to ważne zwłaszcza w przypadkach obrażeń kończyn. Chorych z widocznymi obrażeniami czaszki i klatki piersiowej należy ułożyć z nieco uniesioną ku górze głową lub tułowiem. W razie wymiotów należy natychmiast pochylić głowę chorego w bok. Podawanie płynów łyżkami jest dozwolone jedynie wtedy, gdy chory jest przytomny i nie ma wyraźnych objawów uszkodzenia przełyku, żołądka lub jelit. U chorych, którzy stracili przytomność, należy niezwłocznie stwierdzić, czy czynność oddechowa i krążeniowa trwa i odbywa się prawidłowo, w przeciwnym razie zastosować sztuczne oddychanie i zewnętrzny masaż serca. W przypadkach krwotoku należy starać się zahamować go przez zwykłe uciśnięcie rany kawałkiem gazy, waty itp. W przypadkach ciężkich i gwałtownych krwotoków należy krwotok zahamować gołą ręką, wkładając w razie potrzeby do środka rany. Jeżeli krwotok ma swoje źródło w naczyniach kończyn, trzeba założyć opatrunek uciskowy. Jeżeli wypadek zdarzył się w zimie i na dworze, chorego należy przenieść do najbliższego pomieszczenia, jeżeli zaś zdarzył się w porze letniej, można pozostawić go na dworze, osłaniając od wiatru i deszczu. Po takim ogólnym prowizorycznym przygotowaniu należy przystąpić do czynności zasadniczych (równocześnie wezwać lekarza) nie przerywając pomocy ani na chwilę. Ratujący może odejść od poszkodowanego dopiero wtedy, gdy już przybyła właściwa pomoc - lekarz, karetka pogotowia, albo gdy objawy choroby zupełnie minęły (padaczka, dychawica oskrzelowa, dusznica bolesna, itp.). Jeżeli na miejscu wypadku właściwej pomocy nie udzielono, chorego należy czym prędzej przewieźć do szpitala. W nagłych wypadkach należy czynić wszystko, co może usunąć lub zmniejszyć jego złe skutki. Pozycja boczna ustalona- nieprzytomnego układamy na prawym boku z prawą ręką wyprostowaną i ułożoną za plecami wzdłuż tułowia, stroną dłoniową ku górze, zapobiega to przechyleniu nieprzytomnego na plecy. Lewa ręka zgięta w stawie łokciowym stanowi od przodu podparcie górnej części tułowia. Jej dłoń, zwróconą ku górze częścią grzbietową, można podłożyć pod policzek. Prawa noga wyprostowana w stawie biodrowym i kolanowym spoczywa swobodnie, natomiast lewa, zgięta w obydwu stawach i oparta o podłoże zapobiega przechyleniu się na brzuch. Pozycja ta zapobiega niedrożności dróg oddechowych powstającej w następstwie zapadnięcia się języka czy zaciekania wydzieliny z jamy ustnej, umożliwiając jednocześnie jej odpływ na zewnątrz, oraz zapewnia stabilność ułożenia pacjenta bez konieczności dodatkowego podtrzymywania go. W takim ułożeniu pacjent może przebywać przez 2 godziny, następnie należy ułożyć go na drugim boku. Udzielanie pierwszej pomocy obejmuje : szybkie ustalenie przyczyny i wyeliminowanie działania czynnika uszkadzającego, ustalenie doznanych obrażeń, sprawdzenie stanu przytomności, skontrolowanie tętna i oddechu, wykonywanie czynności ratowniczych za pomocą posiadanych materiałów opatrunkowych lub też ogólnie dostępnych środków podręcznych Największe znaczenie ma szybkie udzielenie pierwszej pomocy w wypadkach, które spowodowały u poszkodowanych bezdech, zatrzymanie akcji serca lub krwotok tętniczy. W sytuacjach tych liczy się każda sekunda, opóźnienie udzielania pomocy może grozić śmiercią poszkodowanych. Metody sztucznego oddychania. usta - usta usta - nos Zewnętrzny ucisk serca (masaż serca). przez 1 ratownika przez 2 ratowników 1 RATOWNIK 8 ucisków 2 wdmuchnięcia powietrza do płuc 2 RATOWNIKÓW 5 ucisków 1 wdmuchnięcie powietrza do płuc Zamarznięcie jest następstwem ogólnej utraty ciepła ustroju. Zamarzanie przebiega powoli. Najczęściej po ustaniu pierwszej fazy (burzliwych dreszczy) występuje senność, a nawet uczucie ciepła. W tym stanie następuje dalsza utrata ciepła i śmierć. Udzielenie pomocy polega na : stopniowym ogrzaniu poszkodowanego 37^0 stosowanie zabiegów mających na celu ratowanie życia (sztuczne oddychanie, pobudzanie krążenia) podawanie ciepłych napojów Oparzenia - przyczyny oparzeń to działanie gorących płynów, rozpalonego metalu oraz płomieni. I stopień - zaczerwienienie, obrzęk, silny ból II stopień - I stopień + pęcherze z „płynem” III stopień - martwica skóry na całej jej grubości IV stopień - martwica głębszej tkanki Oparzenia I i II stopnia przekraczające powierzchnię wielkości dłoni zalicza się do ciężkich oparzeń. Udzielanie pierwszej pomocy polega na : możliwie najszybciej schłodzić miejsce oparzenia miejsce oparzenia pokryć jałową gazą (nigdy watą lub ligniną) Porażenie prądem to zetknięcie się człowieka z przewodem wysokiego napięcia powodujące utratę przytomności, objawy pozornej śmierci, a przy dłuższym działaniu śmierć rzeczywistą. W miejscu, w którym prąd przenikał do ciała, powstają oparzenia lub zwęglenia, a co najmniej tzw. znaki elektryczne - szarobiałe punkty z wgłębieniem pośrodku i obrzęk. Prąd elektryczny działa przede wszystkim na ośrodkowy układ nerwowy. Udzielenie pierwszej pomocy polega na : przerwać dopływ prądu stosowanie zabiegów mających na celu ratowanie życia (sztuczne oddychanie, pobudzanie krążenia) Klatka piersiowa i brzuch mogą ulec uszkodzeniom zamkniętym lub otwartym. Pierwszą pomocą oprócz nałożenia opatrunku i umocowania go, będzie ułożenie poszkodowanego we właściwej pozycji. W przypadku uszkodzenia klatki piersiowej najbardziej odpowiednią pozycją (również do transportu) będzie pozycja siedząca z oparciem. W razie uszkodzenia brzucha zaleca się ułożyć rannego na plecach lub na boku z kończynami zgiętymi w stawach biodrowych i kolanowych. Tego rodzaju ułożenie zmniejsza napięcie mięśni brzucha i tym samym łagodzi ból. Podobnie jak w urazach klatki piersiowej nie należy usuwać przedmiotów tkwiących w ranie, a jedynie po odkażeniu rany nałożyć jałową gazę. Opatrunek na górną połowę brzucha powinien być nałożony luźno, ażeby nie utrudniał oddychania i nie uciskał żołądka. Opatrunek dolnej połowy brzucha powinien być nałożony ściśle.
3	Omawiam zajęcia;

OPRACOWAŁ

…………………………………………………….

---