Tzapłonu;T.samozapłonu: Aceton:-19;540 ,Acetylen: -,305,(zanieczyszczony:140), Alk.etylowy:11-13;460 ,Alk.metylowy 11;470 ,Amoniak: -;630 ,Benzyna zwykła: -45;300 ,Benzyna ekstr: -6;480 ,Benzen: -11;540 ,Butan: -;430 ,Chlorek etyl:13,450, Chlorek winyl: -43;550 ,Cyjanowodór: -;540 ,Dwusiarczek węgla: -30;112 ,Ester etylowy: -30÷-40;140, Etylen: -;455 ,Fosfowodór: -;100 ,Gaz miejski: -;560 ,Gliceryna: 160;390 ,Glikol etylowy:40;240 ,Metan: -;700 ,Olej napędowy: >37;- ,Olej opałowy: >38;250 ,Siarkowodór: -;240 ,Styren: 31;490 ,Toluen: 4;570 Wodór: -;620 Akacja 300;480 ,Balsa 110;120 ,Brzoza 260;380 ,Buk 250;450 ,Dąb 290;450 ,Grab 280;470 ,Grusza 260;440 ,Jesion 260;450 ,Lipa 240;360 Mahoń 270;430 ,Modrzew 240;440 ,Olcha 245;360 ,Sosna 260;360 ,Świerk 255;360 ,Topola 210;350 ,Wiąz 230;455 ,Prędkości det. Azotan amonu 1100- 2700,Heksogen7150,Kw.pikrynowy7350, Nitroceluloza 6300,Nitrogliceryna 8200,Petryt 8400,Trotyl 6850,PorunianHg 5400;Plastyk 8100; Oktogen 9000,Trójaminotrójnitrobenzen>9000,Sorgyl 9250.PE 340,350,PP 330,350,sztywny PCW 530,580,PA 420,450,Teflon 440,480,PW 520,-,PS 410,490,PMMA ?,430, Piana PU ?,415 Termostabilność PE 405,PS 365,PMMA 280,Teflon 500,PP 385.PCW wyst. w 2 odmianach:elastycznej (winiplast);sztywnej (winidur).Aby poprawić cechy pożarowe PCW dodaje się różnego typu związków, które modyfikują własności palne PCW, są to:plastyfikatory-opóźniają r.spalania, są pochodnymi kw. talowych; trudno zapalne;supresanty-subst.chem. powodujące zmniej. się szybk.wydzielania dymu oraz jego ilości. Do każdego tworzywa dobiera się odp.supresant,np.: Al2O3, Mg2O3, ZnO, Sb2O3; modyfikatory r.spalania-powodują zmniej.kinetyki generacji ciepła,np.:MoO3 oraz Fe2O3.PCW szybko się rozkłada, już w T1800C z 1 kg winiplastu otrzymuje się 220 l HCl, który w wilgotnej atmosferze daje żrący kwas solny. Natomiast obecność HCl w fazie gazowej, w tak dużych ilościach, powoduje, że środ.poż., w którym spala się PCW jest b.niebezp. toksycznie i korozyjnie, ponieważ zawartość chloru w PCW wynosi średnio 56%. Jeszcze bardziej niebezp.środ. tworzy się, kiedy zawartość chloru przekracza 70%, otrzymuje się wtedy tworzywa winilidenu. Proces zwęglania PCW-W wyniku ogrzewania chlorku winylu tworzy się struktura C=C-H, dalsze ogrzewanie powoduje dehydrytację, w wyniku której następuje tzw. cyklizacja, czyli przemiana węglowodoru alifatycznego łańcuchowego w aromatyczny o wzorze C6H5, taki rodnik fenolowy jest nietrwały, w wyniku czego natychmiast się rozkłada i powstaje węgiel.
T.termoutwardzalne.W warunkach środ.poż. zwęglają się, co ozn., że maja one zmienną szybkość spalania. Podczas rozkładu tworzy się duża ilość węgla i mała ilość fazy lotnej. Maja tę właściwość, że w środ.poż. nie miękną lecz sztywnieją, niezależnie od tego czy są to tworzywa sieciowane czy liniowe.Aby żywica stała się tw.szt.termoutwardzalnym wprowadza się do niej różne dodatki o działaniu fiz.lub modyfikujących ją na drodze reakcji chem. (antypireny): wypełniacze mineralne-zmieniają strukturę ciekłą polimeru w strukturę twardą, np.: piasek, krzemionka SiO2, CaCO3; mączka drzewna-jako produkt bardzo rozdrobniony technologicznie jest korzystna ze względu na dobrą homogenizację żywicy; włókna organiczne-wzmocnienie wytrzym. mech. Stosuje się włókna poliestrowe lub nieorganiczne szklane;laminaty-materiały wielowarstwowe, które wykorzystują maty szklane. Tw.termoutw. są b.niebezp.poż. gdyż:utrudniają ewakuację, ponieważ dają bardzo dużo dymu i prod.toksycznych.;mają wys.c.spalania, stąd wys.Tpożaru.;tworzenie się warstwy węgla powoduje zmniejszenie emisji fazy lotnej i tym samym wys. płomienia. Jednocześnie na powierzchni spalania następuje reakcja redukcji CO2 na CO, która jest reakcją silnie egzotermiczną, co powoduje tworzenie się dużej powierzchni świecącej i wzrost mocy strumienia ciepła promieniowania. BAKELIT-kopolimer fenolu i aldehydu mrówkowego. Podczas rozkładu bakelitu otrzymuje się różne substancje lotne (NH3, formaldehyd, ketony, alkohole itd.). Tworzywo trudno zapalne ze względu na usieciowaną strukturę. Jest bardziej twarda i sztywna, dlatego ulega rozkładowi w znacznie wyższych temp.niż tworzywa termoplast.. Podczas spalania daje płomień jasny i ma małą zdolność dymotwórczą. W środ.poż. spala się płomieniowo tylko wtedy, gdy jest całkowicie rozłożona. Natomiast najczęściej spala się krótkim płomieniem, a w zasadzie tli się, stąd też czas spalania bakelitu jest bardzo krótki. Do T4500C wydziela się max.15% substancji lotnych. Natomiast podstawowa masa substancji lotnych (ok. 50%) tworzy się w T ponad 12000C-wtedy spala się płomieniowo.ŻYWICA EPOKSYDOWA-Jest łatwo zapalna, jej zapalność jest największa ze wszystkich żywic, ponieważ mają niską tendencję do zwęglania. Najbardziej niebezp. tworzywo termoutw., ulega rozkładowi już w T 1400C, największy rozkład w 240 - 3500C. Daje czarny dym o największej gęstości optycznej i bardzo toksyczna fazę lotną. Ponieważ ma bardzo niskie T zapłonu i samozapłonu, uniemożliwiające jej bezpieczny przerób, dodaje się do nich nieorganiczne wypełniacze, które zmniejszają palność.
Mech.spalania pyłów nieorg. Nie polega na ich rozkładzie term., ponieważ jako pierwiastki nie ulegają rozkładowi w czasie spalania.Zależy od:wys.c.spalania tych pyłów; zawartości domieszek palnych w danym pyle, która decyd . o podatności do zainicj.r.spalania (dot.pyłów nieorg. niemetali np.: pył siarki, pył w.kamiennego, te pyły mają Tzapłonu, samozapłonu i tlenia).Pyły nieorg. metali mają tylko Tsamozapłonu, ponieważ topią się. Mech.spalania pyłów org. Pyły org.rozkładają się podczas ogrzewania. Mają mały wsp. przewod.cieplnego λ tzn. dużą akumulację ciepła, małe Tsamozapłonu. Wielkość Tzapłonu zależy od struktury cząsteczki. Im więcej tlenu w budowie cząsteczkowej, tym T jest niższa, zależy ona także od dodatku innych pierwiastków (Cl, F). W ocenie zagrożenia pożarowego warstw pyłu najistotniejsza jest grubość warstwy pyłu osadzona na pow., która decyduje o szybk. gazyfikacji pyłu tzn. o szybk. powstania palnej fazy gazowej. Szybk. gazyfikacji wpływa na wielkość T tlenia i samozapłonu warstwy pyłu o tej samej grubości. Szybk. gazyfikacji jest funkcją masy pyłu (im masa jest większa na niewielkiej dł., tym szybk.gazyfikacji jest większa, ponieważ lepsza jest akumulacja ciepła w warstwie pyłu). Większość T tlenia i samozapłonu mieści się w granicach 200-3000C. W warstwie pyłu, która leży przez dłuższy okres czasu, początkowo pojawiają się ogniska tlące. Powoduje to powstanie zróżnicowanych pól temp. w warstwie pyłu, tworzących prądy konwekcyjne, które unoszą mieszaninę wysuszonego pyłu z produktami gazyfikacji. Jeśli taka uniesiona część pyłu ulegnie spaleniu, takie zjawisko nazywamy wyfuknięciem.(jest to typ spal. kinet., powstały nad warstwą pyłu, w którym obserwuje się prędk.rozprz. się płom. równą kilka m/s, natomiast nie obserwuje się wzrostu ciśn. Jest to typ przejściowy między s.dyf., a kinet., tylko że ma charakter lokalny. Największą podatność do wyfuknięcia mają warstwy pyłu wymagające niewielkiej prędk. przepływu powietrza nad warstwą pyłu. Wybuchowość pyłów zależy od: st.dyspersji; st. reaktywności (wpływa na siłę wybuchu); st.utleniania pow.(w wyniku utleniania zmniejsza się reaktywność); obecności palnych par lub gazów w powietrzu; ilości tworzących się prod.lotnych (im większy %, tym większa wybuchowość); obecności palnych substancji w samym pyle; wilgotności i T powietrza (im większa wilgotność i niższa T, tym większy % zaadsorbowanej wody na powierzchni ziaren pyłu); zawartości stałych materiałów obojętnych w pyle.Mech. wybuchów pyłów.Warstwa pyłu może przejść w chmurę w wyniku zmiany sposobu przepł. pow. w pomieszczeniu, w którym pył się znajduje, tzn. z konwekcji swobodnej w konwekcje wymuszoną.
Przejście ze stanu stat. w dyn. i zapłon chmury pyłu jest najczęstszą przyczyną wybuchów.Aby chmura pyłu była zdolna do wybuchu musi być zawieszona trwale w powietrzu, ze względu na naturalną tendencję do opadania ziaren pyłu na skutek sił grawitacji. Im większe ziarno pyłu, tym większa szybkość opadania. Stabilność obłoku zależy od sedymentacji, zdolności pyłu do elektryzacji i aglomeracji. Sedymentacja-naturalne osiadanie ziaren pyłu, w wyniku czego następuje zmiana rozkładu masy pyłu w danej objętości oraz zmiana prędk.opadania ziaren pyłu, co prowadzi do zmniej.stabilności ukł. Ziarno przepływa w ukł. turbulentnego powietrza , co powoduje występowanie sedymentacji skrępowanej (ziarna pyłu oddziaływają na siebie elektrostatycznie). Ozn.to, że ziarna mogą być naładowane różnoimiennie (ziarno, które ma większą stałą dielektryczną ładuje się dodatnio). Sedym. skrępowana i aglomeracja (sklejanie ziaren pyłu) znacznie przyspieszają przejście stabilnego ukł. pyłowo-powietrznego w niestabilny.W celu określenia prędk.opadania ziaren pyłu wykorzystuje się wzór:VS = τg; gdzie: τ - czas relaksacji (czas niezbędny do tego, aby ziarno pyłu przystosowało się do przyłożonej siły);g-siła grawitacji. Czas relaksacji jest podstawową wielkością i określa czas opadania każdego ziarna w danym ośrodku gazowym. Dla wszystkich ziaren, które stosują się do prawa Stokes'a, ten czas można wyrazić:τ = 2 d2 δ / g η;gdzie: d-średnica ziarna;δ-gęstość ziarna;η-lepk. powietrza. Ze względu na bardzo małe czasy relaksacji oraz zdolność pyłu do pochłaniania wilgoci trwałe zawieszenie pyłów pochodz. celulozowego jest praktycznie mało prawdopodobne. W danym ułamku sekundy mieszanina pyłowo-powietrzna może powstać jedynie dla bardzo lekkich pyłów, mających własności hydrofobowe. Mech.wyb. pyłów org: R.spalania pyłu dekstryny: C12H22O11+12O2+45N2→12CO2+11H2O+45N2. Pomijając obj.c.stałego, która jest bardzo mała w stos. do obj. gazów można zauważyć, że podczas takiej przemiany obj.produktów jest o 10 obj. większa w stosunku do obj. substratów tzn. wsp. zmiany obj.substratów jest tak duży i ]reakcja jest tak egzotermiczna, że następuje wzrost ciśn. Mech.wyb.pyłów nieorg:Pyły węglowe, które dają 15% obj. fazy lotnej w stosunku do masy są najbardziej niebezp.(max. wartości przy 25% fazy lotnej). Węgle wysokokaloryczne (90% węgla pierwiastkowego np.: antracyt, grafit) podczas ogrzewania nie rozkładają się lub dają bardzo małą fazę lotną, która nie wybucha. Siarka wybucha tylko w postaci dużego rozdrobnienia, wybuchowość wynika z dużej powierzchni właściwej, chłonie tlen, nagrzewa się i wybucha. Pyły metali lekkich, zdolnych do wybuchu, mają wys.c.spalania i dlatego są najbardziej niebezp. wybuchami przemysłowymi. Sód, potas i rtęć nie wybuchają jako pyły (trudno otrzymać z nich pył).