Znieczulenie ogólne

Anestezjologia jest dyscypliną medycyny zajmującą się okresem okołooperacyjnym tj. przygotowaniem do znieczulenia, znieczulaniem chorych i zabezpieczeniem podstawowych czynności życiowych po przeprowadzonym znieczuleniu.

Zabiegi operacyjne mogą być wykonywane ze wskazań:

• Życiowych

• Pilnych

• Przyśpieszonych

• Planowych

Zgodnie z zasadami chory nie powinien spożywać posiłków 6 godz. przed operacją i nie pić płynów przez 2-3 godz. Do planowych zabiegów na czczo.

Konieczna jest pisemna zgoda pacjenta na zabieg i znieczulenie z wyszczególnionym rodzajem znieczulenia.

Schemat znieczulania:

• Zapoznanie się z punktami poboru gazów (tlen, powietrze)

• Kontrola, działanie aparatu do znieczulenia

• Kontrola, działanie ssaka

• Przygotowanie zestawu do intubacji

• Przygotowanie strzykawek

• Przygotowanie leków do znieczulenia na zlecenie lekarza

• Przygotowanie sprzętu do awaryjnego wentylowania chorego (worek Ambu)

• Przygotowanie urządzeń do monitorowania czynności życiowych pacjenta

• Przygotowanie wlewu ciągłego, kaniuli dożylnej

• Przygotowanie leków pierwszej pomocy

• Zapoznanie się z historią choroby.

Zestaw do intubacji:

• Laryngoskop (łyżki czy sprawnie działa „świeci”

• Strzykawka do wypełnienia mankietu

• Rurki ustno gardłowe

• Rurki intubacyjne co najmniej w trzech rozmiarach

• Kleszczyki Negilla (do intubacji przez nos)

• Prowadnice do rurek intubacyjnych

• Prowadnice do „trudnej intubacji” (długa)

• Plaster do zamocowania rurki

• Rurki, maski krtaniowe do zapewnienia drożności dróg oddechowych

Etapy znieczulenia ogólnego:

- premedykacja

- wprowadzenie do znieczulenia - indukcja

- podtrzymywanie znieczulenia

- zakończenie znieczulenia (budzenie)

Rodzaje znieczulenia ogólnego:

• Znieczulenie wziewne

• Znieczulenie ogólne całkowicie dożylne

• Znieczulenie złożone

• Neuroleptoanestezja, alowanaelgacja

Cechy znieczulenia ogólnego:

• Sen

• Niepamięć następna

• Brak odruchów

• Brak bólu

• Zwiotczenie mięśni

Specyfika znieczulania pacjentów w wybranych schorzeniach

Przebyte choroby często wymuszają potrzebę szczególnego postępowania przed operacją i podczas jej trwania i to często niezależnie od rodzaju planowego zbiegu.

Postępowanie to niejednokrotnie wymaga ścisłej współpracy anestezjologa, chirurga i lekarzy innych specjalności (internisty, pediatry).

Dotyczy to przede wszystkim następujących schorzeń lub zaburzeń:

• Układu krążenia

• Oskrzelowo - płucnych

• Wątroby

• Gospodarki wodnej, elektrolitowej oraz równowagi kwasowo - zasadowej

• Endokrynnych - cukrzyca

• Odżywiania - otyłość

• Neurologicznych

• Krzepnięcia krwi

UKŁAD KRĄŻENIA

Do najgroźniejszych dla życia powikłań sercowo - naczyniowych w okresie okołooperacyjnym należą:

• Zawał mięśnia sercowego

• Sercowopochodny obrzęk płuc

• Wstrząs kardiogenny

• Zaburzenia rytmu serca, przede wszystkim częstoskurcz komorowy

• Zator płuc

• Ostra śmierć sercowa

Pozostałe:

Nadciśnienie

Hipotonia

Zaburzenia rytmu serca

Pacjentami zajmuje się zespół specjalistów anestezjolog, kardiolog, internista. Staranna ocena przedoperacyjna, ustalenie metod monitorowania okołooperacyjnego.

Po zawale serca chory nie powinien być kwalifikowany do planowych zabiegów operacyjnych od 3-6 miesiecy.

Po założeniu STENT do tętnic wieńcowych chora bierze leki p/płytkowe do roku. Ryzyko odstawienia i wyeliminowania w stanie?

U chorych z wadami serca profilaktyka antybiotykowa.

Choroby układu oddechowego obok sercowo - naczyniowych należą do najważniejszych czynników ryzyka powikłań płucnych. Do powikłań w okresie pooperacyjnym należą niedodma, zapalenie płuc, ostra niewydolność oddechowa.

Astma jest schorzeniem dróg oddechowych charakteryzującym się nadmierną odczynowością drzewa tchawiczo - oskrzelowego wobec różnych bodźców. Choroba objawia się klinicznie uogólnionym zwężeniem dróg oddechowych z napadową dusznicą, kaszlem, świszczącym oddechem.

Wspólną cechą we wszystkich postaciach dychawicy oskrzelowej jest hiperreaktywność drzewa oskrzelowego.

Najważniejszymi bodźcami, które mogą wywołać ostry epizod astmy są:

• Alergeny

• Zakażenia

• Stres psychiczny

• Obciążenie wysiłkiem fizycznym

• Leki i chemikalia

• Czynniki środowiskowe

• Ekspozycja zawodowa

Ostry napad astmy cechuje się dusznością, kaszlem i świszczącym oddechem. W ciężkich napadach uruchamiane są dodatkowe mięsnie oddechowe.

Przygotowanie przedoperacyjne

U chorych na astmę planowany zabieg operacyjny musi być poprzedzony starannym przygotowaniem układu oddechowego oraz znacznym zmniejszeniem dolegliwości.

Podczas napadu astmy nie powinno się stosować znieczulenia ogólnego. Jeśli chory przed zabiegiem bierze leki przeciwastmatyczne nie należy ich przerywać.

Praktyczne wskazówki dotyczące znieczulenia ogólnego chorych na astmę

• Krótkotrwały zabieg - znieczulenie przez maskę, unika się intubacji, która może wywołać skurcz oskrzeli.

• Wprowadzenie do znieczulenia - ekomidat, etamina mogą też być stosowane barbiturany, benzodiazepiny

• Intubacja dotchawicza jest momentem szczególnie krytycznym - odpowiednia głębokość znieczulenia

• Nalotan rozszerza oskrzela

• ketamina

• Leki zwiotczające mięśnie oszczędzić poglębić zwiotczenie anestetykiem wziewnym

• Inhibitory cholinesterazy (polstygmina) ze względu na działanie bronchokonstrukcyjne stosować oszczędnie po wcześniejszym użyciu atropiny

• Wentylacja mechaniczna, drugi czas wydechu nie stosować PEEP

Wybór metody znieczulenia

Głównym ryzykiem u chorych na astmę jest skurcz oskrzeli, który może przejść w stan astmatyczny.

Znieczulenie miejscowe - przewaga nad ogólnym, brak rurki intubacyjnej, która może wywołać skurcz oskrzeli, napad astmy.

Nie za wysoka blokada - utrudniony kaszel.

Morfina, heroina - z opium mak lekarski

W Polsce tzw „kompot” (polska heroina), ekstrakt z słomy makowej.

Narkomania

Liczba narkomanów w Niemczech od 60 - 80 tys., alkoholizm 300 - 400 tys.

Przewlekłe stosowanie leków analgetyków opioidowych prowadzi do rozwinięcia się tolerancji oraz rozwinięcia się uzależnienia psychicznego i fizycznego.

Na morfinizm mogą wskazywać:

- zwężenie źrenic

- ślady po wkłuciach, ropnie

- euforia

- splątanie

- omamy

Zespół odwykowy:

• Lękliwość, pobudliwość nerwowa, niepokój

• Nadciśnienie, niedociśnienie, przyspieszenie akcji serca

• Nieprawidłowa ciepłota, zaburzenia oddychania

• Postawa blagalna lub narzucalna

• Ziewanie, poty, łzawienie

• Rozszerzenie źrenic, gęsia skórka

• Drżenie uderzenie brwi do głowy

Rozwija się zależnie od rodzaju substancji wywołującej uzależnienie w 3- 12 h po ostatniej dawce i trwa 4 - 10 dni.

Postępowanie anestezjologiczne

• Zabiegi planowane poprzedzić leczeniem odwykowym

• Jeżeli jest niemożliwe podawać opioidy, leczenie potem

• Zwykle potrzebna jest silniejsza premedykacja

• Znieczulenie miejscowe trudne + sedacja uśpienia

• Anestetyki wziewne, unikać ketaminy

• Ostrożnie z naloksonem, groźny zespół odwykowy

• U osób, które w przeszłości były uzależnione od opioidów nie powinno się stosować analgetyków opioidów

Środki psychostymulujące: pochodzenia naturalnego - kofeina, liście kokki (amfetamina), efedryna i syntetycznego - amfetamina, metamfetamina.

Główną cechą jest stymulacja OUN.

W dużych dawkach mogą wywołać halucynacje, mogą być podwane wszystkimi drogami - i.v., donosowo, do palenia. Amfetamina stosowana w latach 60 - tych do odchudzania wydalana głównie z moczem. Wykrywanie w moczu i ślinie.

Objawy zatrucia - drgawki, bezsenność, pobudzenie.

Po odstawieniu - depresja, zmęczenie.

Psychozy amfetamina - jak w schizofrenii

Roślina - ephedra - dwa izomery optyczne (-) ephedryna (+) pseudophedryna alkaloidy o podobnej strukturze - ……….

Pochodne konopii indyjskich - marihuana, haszysz.

Anestezja w ambulatorium i w zabiegach diagnostycznych

Zasady postępowania przy tego typu znieczuleniach są przedstawione w standardach anestezjologicznych z rozporządzenia Ministra Zdrowia z 27 lutego 1998r. przy tych znieczuleniach obowiązkowo musu być anestezjolog z pielęgniarką anestezjologiczną. B

Niezbędną są:

- aparat do znieczulenia

- odpowiedni zestaw instrumentów anestezjologicznych

- pomieszczenie do wybudzenia

Wiele zabiegów diagnostycznych i chirurgicznych może być przeprowadzane ambulatoryjnie:

• Wycięcia małych zmian skórnych

• Zabiegi na kończynach górnych

• Biopsje

• Tomografia komputerowa

• Naświetlania

• Bronchoskopia, laparoskopia, cystoskopia

• Łyżeczkowanie, niektóre poronienia

• Obrzezanie, umocowanie jądra w mosznie

• Niektóre operacje w okolicy ust, sonacja uzębienia

Nie wykonuje się zabiegów w obrębie klatki piersiowej i jamy brzusznej (z wyjątkiem laparoskopii), zabiegów trwających dłużej niż 4h lub którym towarzyszy duża utrata krwi.

Zabiegi ambulatoryjne przeprowadza się u chorych z ryzykiem operacji ASAT. Warunkiem jest pełna komunikatywność z pacjentem, od którego można oczekiwać, że spełni polecenia dotyczące przed i pooperacyjnych zaleceń. Dzieci będą miały zapewnioną opiekę.

Badania które powinny być przeprowadzane przed zabiegiem zależą przede wszystkim od stanu zdrowia. Badanie przez anestezjologia wcześniej kilka dni i przed zabiegiem.

Premedykacja:

Unikać długodziałających leków uspokajających z wyboru miodozolan krótko. U dzieci premedykacja doustna lub doodbytnicza.

Wybór znieczulenia: należy stosować znieczulenia miejscowe - w ogólnym wziewne.

Przed wprowadzeniem do znieczulenia założyć dostęp dożylny. Wprowadzenie do znieczulania stosować krótko działające anestetyki dożylne: propofol, metohexital.

Krótkie zabiegi można przeprowadzać w znieczuleniu i.v. + maska dłużna intubacja.

Ze względów bezpieczeństwa należy wszystkich pacjentów po intubacji nadzorować 2-3 h w Sali wybudzeń.

Do znieczuleń ambulatoryjnych najczęściej stosuje się anestetyki wziewne.

Opioidy krótko działające alfentanyl (u nas już nie ma), fentanyl, remifentanyl.

Jeżeli podajemy leki zwiotczające mięśnie (wekuronium, atrekurum) pacjenci wymagają odpowiedniego nadzoru - sala wybudzeń. Sprawdzić - siłę ucisku i zdolność chodzenia.

Kryteria zwolnienia do domu po zabiegu ambulatoryjnym

• Przez co najmniej 30 min. Ustabilizowanie czynności ważnych dla życia organów

• Brak nowych niepokojących objawów po operacji

• Brak krwawienia

• Nieznaczne nudności lub wymioty (?) utrzymujące się nie dłużej niż 30min.

• Brak obrzęku lub zaburzeń ukrwienia operowanej kończyny

• Klarowny mocz po cystoskopii

• Zorientowanie pacjenta w czasie, miejscu co do swojej osoby

• Tylko nieznaczne trudności przy siedzeniu, ubieraniu się

• Bóle pooperacyjne możliwe do opanowania lekami doustnymi

• Obecność odpowiedniej osoby

Przed zwolnieniem do domu pacjent ma otrzymać numer telefonu pod którym w czasie potrzeby może odnaleźć lekarza.

Zadania pielęgniarki anestezjologicznej w różnych placówkach

1. Sala operacyjna - najważniejsze miejsce…………

W Sali operacyjnej działa zespół: chirurg lub kilku chirurgów, instrumentariuszki, salowe, anestezjolog z pielęgniarką anestezjologiczną i inni: studenci, konsultanci…

W Polsce anestezjolog jest odpowiedzialny za przebieg całego znieczulenia.

Pielęgniarka anestezjologiczna rozpoczyna pracę w Sali operacyjnej godzinę przed zabiegiem i kończy co najmniej godzinę później.

Jej zadaniem jest przygotowanie:

- aparatury i sprzętu anestezjologicznego

- zgromadzenie potrzebnych leków

- przygotowanie płynów do infuzji

Zasady przyjęcia pacjenta do Sali operacyjnej.

Pacjent chce być traktowany jako partner, jako konkretny człowiek a nie przedmiot „obróbki” operacyjnej. Należy przedstawić się i używać określeń popularnych, nie żargonowych, informować chorego krótko co będziemy robić. Chory przesuwa się za pomocą pielęgniarek jeśli to jest potrzebne na stół operacyjny. Za bezpieczne ułożenie na stole operacyjnym odpowiada anestezjolog i pielęgniarka anestezjologiczna.

Do chwili uśpienia pacjent powinien być przykryty w chłodnej Sali operacyjnej. Chory powinien mieć usunięte protezy zębowe, biżuterię, soczewki kontaktowe u kobiet zmyty lakier z paznokci.

Należy zwracać uwagę na utratę krwi. Należy wyrównywać utratę ale uzupełnić z pewnym wyprzedzeniem: sprowadzenie grupy krwi, krzyżówki czy dany oddział zabezpieczył krew, zestaw ssaków, serwet, gazików.

Infuzja płynów - pacjent nie pije od 12 godzin, należy uzupełniać płyny- utrata przez skórę, gorączkę, otwarty brzuch, jamy ciała - parowanie. Po 2-3 godz zabiegu ok. 1litra.

Temperatura ciala - nieuchronnie obniża się na Sali operacyjnej - pacjent jest odkryty, na Sali jest chłodno. Środki anestetyczne rozszerzają naczynia krwionośne. Termoregulacja zaburzona pod wpływem tych środków. Do żyły wprowadza się chłodne płyny.

Najtrudniejsza dla zespołu anestezjologicznego obok bezpiecznej indukcji (wprowadzenie do znieczulenia) jest bezpieczne obudzenie pacjenta.

Z okresu uśpienia, bezbolesności i zwiotczenia mięśni trzeba stopniowo doprowadzać do stanu w którym będzie mógł skutecznie oddychać, kaszleć, połykać ślinę i sygnalizować ból, chłód czy niepokój. Chory często wcześniej krzyczy niż otwiera oczy.

Podczas transportu na salę pooperacyjną czy macierzysty oddział pielęgniarka musi choremu towarzyszyć cały czas, przekazać go osobiście wraz z aktualnymi zleceniami pielęgniarce macierzystego oddziału.

2. Oddział pooperacyjny - wielu szpitalach brak!!!

Powinny w nich być pielęgniarki anestezjologiczne, ponieważ istnieje bezpośredni związek z pobytem chorego w Sali operacyjnej i pooperacyjnej.

Zadanie: bardzo staranna obserwacja pomiarów RR, tętna, oddechu i zapisanie w karcie obserwacyjnej.

Ważnym zadaniem jest łagodzenie bólu

Kolejna dawka leku p/bólowego ma wyprzedzać ból

Cechy przedawkowania leków przeciwbólowych:

• Pogorszenie kontaktu słownego

• Zwolnienie częstości oddechów

• Wyraźne obniżenie ciśnienia

Należy podać tlen, ewentualnie wentylować Ambu, zawołać lekarza - podać nalokson (na zlecenie lekarza)

Informacja rodziny

3. Oddział intensywnej terapii

Relacja pielęgniarek pomiędzy O.I.T. a salą operacyjną.

Pacjenci z różnymi chorobami, różne przyczyny łączy ich etap choroby, który bezpośrednio zagraża życiu.

Do O.I.T. przyjmowani są pacjenci z powodu objawów zagrożenia życia, nie konkretnych chorób

W O.I.T praca pielęgniarki jest trudniejsza. Pacjenci przytomni, nieprzytomni, zamroczeni, różnej płci.

Duża rotacja chorych, częste zgony!!!

Śmiertelność od 25-40%

Powaga wobec śmierci.

Rodziny pacjentów - informacja krótka, mówić o ograniczeniu odwiedzin - kilkuminutowa (przypomnieć o butach ochronnych, myciu rąk, nie przynoszeniu jedzenia).

Liczni konsultanci - ostateczna decyzje podejmuje lekarz leczący - słuchać tylko jednej osoby.

Przenoszenie infekcji przez ręce pielęgniarek, personelu.

Mycie pacjenta- mycie rąk.

Podawanie zaordynowanych leków, pomiar ciśnienia, tętna, rejestracja określonych wartości fizjologicznych - temperatura ciała, mocz.

4. Sala porodowa

W tej Sali bywa nieczęsto. W razie znieczuleń anestezja dozylna, wziewna, przewodowa. Obowiązuje również nadzór noworodka.

5. Izba przyjęć, pomoc doraźna, SOR

Pielęgniarki muszą być biegłe w udzielaniu doraźnej pomocy chorym z ostrą niewydolnością oddechową, ostrą niewydolnością krążenia, nieprzytomnym z różnej przyczyny, w stanie ostrego pobudzenia, po rozległym urazie.

W szpitalu w Pomocy Doraźnej - SOR musi być możliwość zabezpieczenia oddychania - tlenoterapia, intubacja, wentylacja workiem Ambu, EKG, defibrylacja, ssak.

Pielęgniarka Izby Przyjęć ma dużą samodzielność.

Dokumentację prowadzi pielęgniarka:

• Tożsamość pacjenta

• Kto przywiózł

• Wpisać podawane leki

• Zabiegi

• Wezwać konsultantów

• Rodzine powiadomić o wypadku

6. Poradnia przeciwbólowa

Nie ma ich często w strukturach szpitali. Są poza nimi w NZOZ

Nie tylko pielęgniarki anestezjologiczne

Inny rodzaj pacjentów - cierpiący od lat

Właściwa relacja między pacjentem a personelem, spokój

Nie bagatelizować dolegliwości nie składać obietnic na wyrost.

Grupy wsparcia: chorzy o podobnych dolegliwościach.

7. Inne niezabiegowe oddziały - pracownie (RTG)

Przypadki nagłe, utrata przytomności NZK założenie kaniuli do żył

Walizka reanimacyjna - codzienna kontrola zawartości

Znieczulenie w pracowni KTG

ZNIECZULENIE W OKULISTYCE

W postępowaniu anestezjologicznym ważne jest badanie pooperacyjne i cena przedoperacyjna. Operacja w okulistyce to często operacje u chorych z poważnymi chorobami współistniejącymi.

- niemowlak lub wcześniak z niedorozwojem układu oddechowego do zabiegu na siatkówce

- osoba w wieku podeszłym z chorobą układu krążenia do wycięcia zaćmy

Zagadnienie ogólne

Ciśnienie śródgałkowe zależy głównie od stosunku szybkości produkcji cieczy wodnistej oka do szybkości jej odpływu. Wartość prawidłowa 10 - 22mgHg

Nieprawidłowa <25mgHg

Czynniki zwiększające ciśnienie śródgałkowe:

Nadciśnienie, laryngoskopia i intubacja hiperkopnia, zastój żylny, wymioty, kaszel, sulisametonium, ketamina.

Czynniki zmniejszające ciśnienie śródgałkowe:

Hipokopnia= hiperwentylacja, hipotermia, leki tłumiące OUN, leki blokujące zwoje, większość leków anestetycznych, niedepolaryzujące leki zwiotczające mięśnie, mannitol.

Odruch oczno - sercowy i wyzwalany jest najczęściej przez wywieranie nacisku na gałkę oczną lub ………. Zewnętrznych mięśni oka, co powoduje zaburzenie rytmu serca (bradykardię, asystolię). Reakcję taką wywołać także może blok pozagałkowy

W łuku doprowadzającym - nerw V trójdzielny

W łuku doprowadzającym - nerw X błędny

Należy natychmiast leczyć i przerwać bodziec. Atropina, wstrzyknięcie w zewnętrzny mięsień oka.

Jaskra pierwotna- otwartego kąta - przewlekła

Jaskra pierwotna - zamkniętego kąta - ostra

Operację oczu przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym.

Do operacji trzeba unieruchomić oko

W okresie okołooperacyjnym kontrola ciśnienia wewnątrzgałkowgo

Podczas znieczulenia zwracać uwagę na działanie ogólne leków podawanych miejscowo

Drogi oddechowe -

Odruch oczno sercowy

Wyprowadzenie ze znieczulenia wolno.

Najczęściej stosowane leki w okulistyce

1/ miejscowo: leki o duzym rozcieńczeniu mogą mieć działanie……………

Fenylefryna:

• nadciśnienie z bradykardią,

• zaburzenia rytmu serca,

• tachykardia

Adrenalina:

• Kołatanie serca

• Zawroty głowy

• Bladość

• Podwyższone ciśnienie

• Tachykardia

• Zaburzenia rytmu serca

Atropina:

• Zaczerwienie skórne

• Suchośc skorna

• Pragnienie

• Gorączka

• U pacjentów w podeszłym wieku stany pobudzenia

Skopolamina:

• Pobudzenie

• Dezorientacja

Acekozolamid:

• Diureza zasadowa ze zmniejszonym wydzielaniem sodu i potasu

Postępowanie anestezjologiczne

Premedykacja

• Zmniejszenie lęku i pobudzeni

• Zapobieganie nudnościom i wymiotom

• Stabilizacja ciśnienia wewnątrzgałkowego

Wybór znieczulenia:

Znieczulenie ogólne do zabiegów długotrwałych mikrochirurgicznych.

Najczęściej stosowane znieczulenie miejscowe z uspokojeniem,

Nadzór podczas znieczulenia:

Głowa pacjenta obłożona chustkami

Niedostepna!!! Dokładne zabezpieczenie połączeń rurek z respiratorem - rurki zbrojenie

Standardowy nadzór obejmuje:

• Monitorowanie EKG

• Pomiar cisnienia tętniczego

• Pomiar częstości uderzeń serca

• Pomiar saturacji krwi (pulsonymetria)

• Jedno wkłucie dożylne

Znieczulenie ogólne ze względów technicznych.

Zewnętrzne z intubacją dotchawiczą preferuje się zwiotczenie mięśni - oddech kontrolowany

Przy wprowadzaniu do znieczulenia zapobieganie wzrostowi ciśnienia śródgałkowego

- głębokie znieczulenie - unikać wzrostu ciśnienia krwi, czaszki, parcia

Suklemetonium nie powinno być stosowane u pacjentów z podwyższonym ciśnienie śródgalkowym - prekuraryzacja

Podtrzymywanie znieczulenia anestetyki wziewne, opioisy, środki zwiotczające mięśnie

Wyprowadzenie ze znieczulenia jak najoszczędniej dla pacjenta, unikać kaszlu

Zasady znieczulenia miejscowego:

• Tak jak w ogólnym te same badania wstępne przygotowanie i premedykacja

• Unikać nadmiernego uspokajania, nie doprowadzać do depresji

• Taki sam nadzór i monitorowanie jak w ogólnym

• Przygotowanie sprzętu jak do ogólnego, zawsze sedacja może zakończyć się znieczuleniem ogólnym

• Aby zapobiec…………..podawać tlen przez maskę

Anestezja specjalna:

• Operacja jaskry -

• Odwarstwienie siatkówki - silna premedykacja, zabieg trudny, długi - znieczulenie ogólne

• Operacja zaćmy - zdecydowanie w znieczuleniu miejscowym + uspokojenie

• Operacja rogówki - długotrwała

• Usunięcie ciała szklistego - 3-4 h

• Operacja zeza - odruch oczno - sercowy, jeżeli suksametanium to po podaniu wstępnym środka niedepolaryzującego hipertermia złośliwa

• Przebicie i urazy gałki ocznej

• Chory nie jest na czczo

• Nie dopuszczac do wzrostu ciśnienia wewnątrzgałkowego aby nie wystepowało dolne uszkodzenie oka

• Nie dotykać uszkodzonego oka podczas…….

• Suksametanium po premedykacji

• Do intubacji głębokie znieczulenie

• Podczas wyprowadzania unikac kaszlu

Okres pooperacyjny

Oko zasłonięte

Leżeć na boku przeciwnym do operowanego

Dzieci migają do oka operowanego NADZÓR

---