Różnica między UE a WE.
UE - gospodarczo-polityczny związek demokratycznych krajów europejskich, będący efektem wieloletniego procesu integracji politycznej, gospodarczej i społecznej
WE (Wspólnota europejska) - organizacja międzynarodowa będąca podstawą współpracy w ramach Unii Europejskiej
Filary UE.
Filary Unii Europejskiej, termin wprowadzony przez Traktat z Maastricht z 1992. Według niego Unia ma składać się z trzech filarów, każdy z nich obejmuje inną dziedzinę integracji i w każdym z nich obowiązuje inny proces decydowania.
I filar zawiera zagadnienia rozstrzygane wspólnie, "ponadpaństwowo", w ramach Wspólnoty Europejskiej (przy głównym udziale Rady Unii Europejskiej). Ma charakter gospodarczy i opiera się na Wspólnotach Europejskich. Obejmuje on unię gospodarczą i walutową, unię celną, rynek wewnętrzny, wspólną politykę rolną i politykę strukturalną. Głównym celem pierwszego filaru jest "promowanie harmonijnego rozwoju działań gospodarczych", który jest osiągany poprzez jednolity rynek, efektywną politykę strukturalną, społeczną i pieniężną.
II filar dotyczy wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Celem drugiego filaru jest "strzeżenie wspólnych wartości, fundamentalnych interesów i niezawisłości Unii". W ramach tego filaru Rada Europejska oraz Rada Unii Europejskiej dbają o podniesienie bezpieczeństwa Unii i jej członków, a także o utrzymanie pokoju na świecie. Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa nie narusza jednakże polityki bezpieczeństwa państw neutralnych oraz mocarstw jądrowych.
III filar - wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych. Traktat amsterdamski nadał trzeciemu filarowi nazwę Współpracy Policyjnej i Sądowej w sprawach karnych. Celem tego filaru jest zapewnienie obywatelom bezpieczeństwa i sprawiedliwości poprzez wspólne działania państw członkowskich, dotyczących zwalczania przestępczości zorganizowanej, terroryzmu, przemytu narkotyków, handlu ludźmi, przeciwdziałaniu przejawom rasizmu.
3. Instytucje UE.
Główny organ prawodawczy- Rada UE. Dzieli się kompetencją legislacyjną z parlamentem europejskim. Po 1 ministrze z każdego państwa z danego resortu ( ministrowie spraw zagranicznych- rada ogólna), zatwierdza budżet, zawiera umowy międzynarodowe.
Parlament Europejski. Pochodzi z bezpośrednich wyborów. Początkowo był to organ doradczy, najczęściej stosowaną jest procedura współdecydowania ( z Radą UE ). Komitet pojednawczy jest jedyną drogą uratowania jakiegoś wniosku jeśli nie przejdzie po 3 czytaniach. Dziś 785 osób zasiada w parlamencie. Obowiązuje zasada że uposażenie jest takie jak uposażenie państwowe, ale od następnej kadencji będzie ustawa o jednolitym uposażeniu pochodzącym z kasy UE. Kompetencje : współudział w tworzeniu prawa, uprawnienie budżetowe ( zatwierdza corocznie budżet i udziela komisji europejskiej absolutorium z jego wykonania ), uprawnienia kontrolne ( zatwierdzanie komisji i jej przewodniczącego, prawo uchwalania wotum nieufności wobec komisji, prawo zadawania pytań komisarzom i radzie, powoływanie europejskiego rzecznika praw obywatelskich- nie jest to odpowiednik naszego rzecznika praw obywatelskich)
Komisja Europejska.
Wyłączna inicjatywa ustawodawcza
Główny organ wykonawczy. Funkcja wykonawcza, wykonuje akty prawne wydawane prze radę
Strażnik traktatów, czuwa nad przestrzeganiem prawa europejskiego
Danuta Huebner jest komisarzem od spraw polityki regionalnej
Komisja dzieli się na resorty
Kadencja trwa 5 lat
Europejski trybunał sprawiedliwości (siedziba - Luksemburg)
Europejski trybunał obrachunkowy
Rada Europejska: głowy państw członkowskich, kompetencje: określa ogólne wytyczne polityki UE, wyznacza kierunki rozwoju organizacji, koordynuje politykę zagraniczną państw członkowskich, zajmuje stanowisko wobec najważniejszych problemów światowych, podejmuje decyzje odnośnie przyjęcia nowych członków i o stowarzyszeniach.
4. Kto ustala budżet UE?
Wnioski Komisji są omawiane przez Parlament Europejski oraz Radę Ministrów Unii Europejskiej. Organy te prowadzą następnie negocjacje, co należy poprawić aż wreszcie w grudniu dochodzi do ostatecznego zatwierdzenia budżetu. Parlament ma ostatnie słowo w kwestii ponad połowy poszczególnych pozycji kosztowych, w tym w kwestii większości wydatków na mniej rozwinięte regiony, ochronę środowiska, inwestycje w ludzi czy programy badawczo-naukowe. Ministrowie mają natomiast decydujące słowo w większości kwestii związanych z wydatkami na rolnictwo oraz z podejmowaniem decyzji dotyczących wymiaru sprawiedliwości, wolności, obywatelstwa UE i bezpieczeństwa.Pomimo tych wszystkich mechanizmów, budżet realizowany jest tylko wówczas, jeżeli większość członków Parlamentu Europejskiego zgodzi się na wszystkie jego założenia oraz jeżeli zostanie on poparty większością trzech piątych oddanych głosów. Wszelkie różnice zdań, które mogą się pojawić podczas tego procesu, muszą zostać rozwiązane w drodze kompromisu. Istnienie deficytów jest wykluczone.
5. Jakie państwa należą do EOG, co to jest?
Układ EOG ustanowił stowarzyszenie między UE i EFTA( Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu), zakładające wprowadzenie tzw. Czterech swobód wymiany gospodarczej tj. przepływu towarów i osób i usług i jeszcze kurna kapitału. Obejmuje państwa członkowskie UE oraz Norwegię, Islandię, Lichtenstein ( nie obejmuje Szwajcarii)
Szwajcaria nie jest członkiem UE i nie podpisała traktatu o EOG ale jest członkiem EFTA i przystępuje wybiórczo do inicjatyw europejskich.
Europejski Obszar Gospodarczy, EOG (ang. European Economic Area, EEA) - strefa wolnego handlu i Wspólny Rynek obejmujące kraje Unii Europejskiej i Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (z wyjątkiem Szwajcarii). EOG opiera się na czterech fundamentalnych wolnościach: swobodzie przepływu ludzi, kapitału, towarów i usług.Porozumienie o utworzeniu EOG podpisano w Porto 2 maja 1992 roku. Wejście w życie układu opóźniało się z powodu odrzucenia go w referendum w Szwajcarii w grudniu 1992 roku. Po wykluczeniu odniesień do Szwajcarii z umowy, ostatecznie weszła ona w życie 1 stycznia 1994 roku.
Na mocy umowy z Porto obywatele wszystkich państw należących do EOG mogą się swobodnie przemieszczać, osiedlać i nabywać nieruchomości na ich terenie. W zamian EFTA łoży na unijny Fundusz Spójności. Kraje EFTA przyjęły do swojego ustawodawstwa dużą część szczegółowych przepisów wspólnotowych (nie dotyczy to jednak m.in. polityki rolnej czy walutowej). Ważną cechą EOG jest to, iż realizuje swoją działalność na poziomie pierwszego i trzeciego etapu integracji, strefy wolnego handlu i Wspólnego Rynku, wyłączając drugi etap, unię celną.
6. Różnice pomiędzy strefą wolnego handlu a Unią Celną
Stefa Wolnego Handlu polega na likwidacji ceł w przepływie towarów między krajami uczestniczącemu w tej strefie, ale każde państwo zachowuje swobodę w handlu z państwami trzecimi. Unia celna jest krokiem naprzód, bo nie ma ceł ale także tworzymy wspólną taryfę celną wobec państw trzecich tzn. mówimy o aspekcie zewnętrznym i wewnętrznym.
7. Środki wywołujące podobne skutki do ograniczeń ilościowych.
Wspólnotowy kodeks celny:
- Zasady pochodzenia towarów
- Procedura celna - sposoby ustalenia wartości celnej
Środki taryfowe:
- wspólnotowa taryfa celna
- kontyngenty taryfowe
- plafony taryfowe
- zawieszenie w całości lub w części poboru ceł
Środki pozataryfowe:
- Nadzór importu lub eksportu
- Kontyngent ilościowy
- Zakaz importu lub eksportu
Środki ochronne:
- środki antydumpingowe
- Cło antydumpingowe
- Zobowiązanie cenowe
środki antysubsydyjne
- Cło wyrównawcze
- Zobowiązanie cenowe
środki ochronne przed nadmiernym przywozem
- Dodatkowa opłata
- Ograniczenie ilościowe
8. Formuły - treść, a nie nazwy (dassonville, chassis de dijon, keck)
I - Formuła DASSONVILLE (dot. szkockiej whisky ; wszelkie regulacje handlowe państwa członkowskiego mogące ograniczać pośrednio lub bezpośrednio ,rzeczywiście lub potencjalnie handel wewnątrz wspólnotowy stanowią środki o skutku podobnym do ograniczeń ilościowych)
2- Formuła CHASSIS DE DIJON ( ta formuła gwarantuje ,iż każdy produkt który został wyprodukowany zgodnie z prawem jednego z państw członkowskich i dopuszczony tam do legalnego obrotu, może co do zasady w takiej samej postaci być wożony i sprzedawany we wszystkich pozostałych państwach członkowskich)
Formuła KECK ( sam towar czy jego sprzedaż ; jeśli sam towar- stanowią środki o skutku podobnych do ograniczeń ilościowych ; jeśli jego sprzedaż(przy rozwiązaniach niedyskryminujących)- tzn. odnoszą się do towarów krajowych i europejskich, to są one zgodne z prawem wspólnotowym
9. Towary wspólnotowe.
1)towary, które w całości zostały wytworzone bądź otrzymane na terytorium celnym UE. Np.; minerały, dzikie zwierzęta
2)towary, które w prawdzie pochodzą z państwa trzeciego, ale które zostały dopuszczone do swobodnego obrotu w jednym z państw członkowskich.
3)towary otrzymane lub wyprodukowane z połączenia 2 wcześniej wspomnianych kategorii.
Przyjmuje się, że towar został wyprodukowany w tym kraju, w którym nastąpiła ostatnia gospodarczo uzasadniona obróbka lub przetworzenie w specjalnie przystosowanym do tego przedsiębiorstwie, które prowadzi albo do powstania nowego produktu, albo stanowi ważny etap w jego produkcji
10. Zakazy obowiązujące w swobodnym przepływie towarów wspólnotowych.
W swobodnym przepływie towarów między państwami członkowskimi obowiązują następujące zakazy:
1)zakaz pobierania ceł i opłat o podobnym charakterze
2)zakaz stosowania dyskryminujących opłat wewnętrznych( podatki )(dot. Nie tylko takich samych , ale i podobnych towarów krajowych)
3)zakaz wszelkich ograniczeń ilościowych oraz wszelkich środków wywołujących podobny skutek
(zakazy , kontyngenty, kwoty, limity);
11. Dopuszczalne ograniczenia ilościowe, wymień 5 przykładów - na co mogą się powołać państwa członkowskie wprowadzając ograniczenia?
12. Co nam daje prawo stałego pobytu?
Prawo stałego pobytu:
Obywatele UE, którzy nieprzerwanie zamieszkują na terenie państwa przyjmującego przez okres 5 lat-mają prawo stałego pobytu w tym państwie.
Może się zdarzyć, że uzyskamy prawo pobytu przed ukończeniem terminu 5 lat- wtedy gdy osoba była pracownikiem pracującym na własnych rachunek i w momencie zakończenia pracy osoba ta osiągnęła wiek emerytalny. Pod warunkiem, że osoba ta pracowała w tym państwie przez ostatnie 12 miesięcy i zamieszkiwała w nim nieprzerwanie przez okres przekraczający 3 lata.
osoba , zamieszkiwała nieprzerwanie ostatnie 2 lata i przestała pracować w wyniku niezdolności do pracy( ma prawo stałego pobytu)
Pracownik bądź osoba pracująca na własny rachunek, która po 3 latach nieprzerwanego zatrudnienia i zamieszkiwania w państwie przyjmującym zaczęła pracować w innym państwie ale zachowała swoje miejsce zamieszkania w państwie przyjmującym, do którego powraca średnio raz na tydzień.Prawo stałego pobytu tracimy na skutek nieobecności w państwie przyjmującym po okresie 2 lat.
13. Czy możemy stracić prawo stałego pobytu?
Prawo stałego pobytu tracimy na skutek nieobecności w państwie przyjmującym po okresie 2 lat.
14. Kiedy złożyć INTRASTAT -
faktura z 15.01, a towar przyjeżdża 10.03? (odp. do 10.04.).
15. Co to jest system INTRASTAT?
system statystyk związanych z obrotem handlowym pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Dzięki Intrastat przekazywane są informacje przedsiębiorców o dokonanym przywozie lub wywozie towarów między krajami należącymi do Wspólnoty Europejskiej.
W obrocie z krajami Unii Europejskiej, który nie jest objęty obowiązkiem celnym, dokument Intrastat zastąpił sporządzane do 30 kwietnia 2004 deklaracje celne, jak np. dokument SAD.
16. Zagadnienie członków rodzin (warunki przy prawie pobytu, definicja itp).
. Członkowie tej rodziny uprawnieni są do połączenia się z pracownikiem, podjęcia pracy oraz zdobywania wykształcenia i podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Członkami rodziny pracownika są:
- małżonek oraz zstępni, którzy nie ukończyli 21 lat lub są na utrzymaniu pracownika.
- zstępni - dzieci naturalne i adoptowane, dzieci małżonka jeżeli mieszkają wspólnie z małżonkiem pracownika
- krewni wstępni pracownika lub jego małżonka, jeżeli są na utrzymaniu pracownika
Możliwość zamieszkania z pracownikiem jego rodziny została obwarowana jednym warunkiem - koniecznością zapewnienia członkom rodziny mieszkania, odpowiadającego przeciętnym warunkom mieszkaniowym obywateli w regionie, w którym pracownik podjął zatrudnienie. Wymóg ten jest brany pod uwagę tylko przy ocenie decydującej o możliwości połączenia się pracownika przebywającego już na terenie Wspólnoty z rodziną. Po wspólnym zamieszkaniu pracownik nie ma obowiązku spełniania żadnych warunków dotyczących mieszkania, odmiennych od tych, jakie obowiązują obywateli państwa przyjmującego. Członkowie rodziny przybywający do pracownika nie muszą z nim stale mieszkać. Współmałżonek oraz dzieci do 21 roku życia lub będących na utrzymaniu pracownika, będący obywatelami państw trzecich, korzystają z możliwości zatrudnienia na terytorium państwa, w którym zamieszkali wraz z pracownikiem, na takich samych zasadach jak obywatele wspólnotowi. Dzieci są uprawnione do korzystania z dostępu do edukacji na takich samych warunkach jak obywatele państwa członkowskiego. Oznacza to również możliwość korzystania ze stypendiów, zasiłków i innych środków wspierających naukę, jakie przewiduje prawo państwa członkowskiego. Dziecko, które podjęło edukację w państwie członkowskim, uzyskuje możliwość pozostania w nim w dalszym ciągu w celu kontynuacji nauki, nawet po powrocie całej rodziny do kraju ojczystego.
Członek rodziny pracownika może przebywać w państwie członkowskim na takich samych warunkach jak pracownik. Jednak jego wjazd do państwa członkowskiego może być uzależniony od posiadania wizy wjazdowej bądź podobnego dokumentu. Państwo to również wydaje mu pozwolenie na pobyt, którego termin ważności jest taki sam jaki przyznany został migrującemu pracownikowi.
17. Prawo wykonywania pracy.
Pracownik jest osobą, która:
wykonuje efektywną i rzeczywistą pracę
pod kierownictwem innej osoby
za wynagrodzeniem.
Swoboda przepływu pracowników obejmuje prawo do opuszczenia kraju ojczystego, udania się do innego państwa członkowskiego, zamieszkania na jego terytorium, podjęcia tam pracy oraz do pozostania tam po ustaniu zatrudnienia
Oznacza także zniesienie wszelkiej dyskryminacji wobec pracowników państw członkowskich ze względu na obywatelstwo w dziedzinie zatrudnienia, płac oraz innych warunków pracy (szkolenia, ulgi podatkowe, uczestnictwo w związkach zawodowych).
Zasadą jest, iż swoboda przypływu pracowników dotyczy tylko osób będących obywatelami jednego z państw członkowskich i nie obejmuje ona osób pracujących na terenie Wspólnoty, będących obywatelami państw trzecich - przy czym każde państwo samo określa, kto jest jego obywatelem. Wymóg posiadani obywatelstwa nie dotyczy członków rodziny pracownika, którzy niezależnie od narodowości korzystają ze swobody przemieszczania się.
18. Jaki zakres podmiotowy świadczą przedsiębiorstwa (kto korzysta)?
Podmiotami uprawnionymi do korzystania ze swobody przedsiębiorczości są osoby fizyczne (obywatele UE) oraz przedsiębiorstwa. TWE wyraźne zakazuje wprowadzania ograniczeń w zakresie korzystania z tej swobody przez obywateli jednego z państw członkowskich na terytorium innego. Stanowi, iż spółki lub firmy utworzone zgodnie z ustawodawstwem jednego z państw członkowskich i mające statutową siedzibę, zarząd lub główne przedsiębiorstwo na terenie Wspólnoty są w świetle wykonywania swobody przedsiębiorczości traktowane w taki sam sposób jak osoby fizyczne będące obywatelami państw członkowskich.
19. Podatek vat w sprzedaży wysyłkowej.
W przypadku sprzedaży wysyłkowej, tzn. sprzedaży towarów na rzecz podmiotów nie będących podatnikami podatku od wartości dodane, jeżeli towary nie są nowymi środkami transportu oraz nie są montowane przez dostawcę na miejscu dostawy, możliwe jest opodatkowanie w miejscu rozpoczęcia dostawy, w ramach limitów określanych przez poszczególne państwa członkowskie UE.
20. Swoboda usług dotyczy usługodawcy i usługobiorcy czy jednego z nich?
(odp. obydwu z nich)
21. Metoda dedukcyjna w wycenie wartości cła.
Kodeks szczegółowo określa powstawanie, pobieranie, wygaśnięcie, zwrot oraz zabezpieczanie długu celnego, a także niezbędne do obliczenia cła określanie sposobu ustalania wartości celnej. W tym zakresie wprowadza kilka dokładnych metod wyceny towarów. Mają one umożliwiać przeciwdziałanie nierzadkim próbom nadużyć służących zaniżaniu wartości celem obniżenia wymiaru cła albo zawyżaniu celem nielegalnego transferu kapitału i unikania jego opodatkowania. Metody te odwołują się odpowiednio do:
- wartości transakcyjnej - cena faktycznie zapłacona lub należna za towar
- wartości towarów identycznych lub podobnych wyprodukowanych w kraju eksportera
- wartości obliczeniowej opartej na rachunku kosztów materiałów i produkcji i odpowiedniej marży (metoda dedukcyjna)
- wartości ustalonej zgodnie z regułami WTO - metoda ostatniej szansy (gdy inne metody zawiodą)
Wartość celna towaru powinna ponadto uwzględniać koszty związane z importem, takie jak transport, koszty licencyjne, różnice kursowe.
22. Kiedy otrzymuje się stały pobyt w danym kraju?
Prawo stałego pobytu:
Obywatele UE, którzy nieprzerwanie zamieszkują na terenie państwa przyjmującego przez okres 5 lat-mają prawo stałego pobytu w tym państwie.
Może się zdarzyć, że uzyskamy prawo pobytu przed ukończeniem terminu 5 lat- wtedy gdy osoba była pracownikiem pracującym na własnych rachunek i w momencie zakończenia pracy osoba ta osiągnęła wiek emerytalny. Pod warunkiem, że osoba ta pracowała w tym państwie przez ostatnie 12 miesięcy i zamieszkiwała w nim nieprzerwanie przez okres przekraczający 3 lata.
osoba , zamieszkiwała nieprzerwanie ostatnie 2 lata i przestała pracować w wyniku niezdolności do pracy( ma prawo stałego pobytu)
Pracownik bądź osoba pracująca na własny rachunek, która po 3 latach nieprzerwanego zatrudnienia i zamieszkiwania w państwie przyjmującym zaczęła pracować w innym państwie ale zachowała swoje miejsce zamieszkania w państwie przyjmującym, do którego powraca średnio raz na tydzień.
24. Kiedy / kto może skorzystać ze swobody zakładania działalności przemysłowej?
Podmiotami uprawnionymi do korzystania ze swobody przedsiębiorczości są osoby fizyczne (obywatele UE) oraz przedsiębiorstwa. TWE wyraźne zakazuje wprowadzania ograniczeń w zakresie korzystania z tej swobody przez obywateli jednego z państw członkowskich na terytorium innego. Stanowi, iż spółki lub firmy utworzone zgodnie z ustawodawstwem jednego z państw członkowskich i mające statutową siedzibę, zarząd lub główne przedsiębiorstwo na terenie Wspólnoty są w świetle wykonywania swobody przedsiębiorczości traktowane w taki sam sposób jak osoby fizyczne będące obywatelami państw członkowskich. Osoby fizyczne
Osoby fizyczne są uprawnione do podejmowania i wykonywania samodzielnej działalności zarobkowej w innym państwie członkowskim, zakładania i prowadzenia własnego przedsiębiorstwa, a także oddziału, biura lub filii. Mogą to czynić równolegle w kilku państwach, gdyż prawo wspólnotowe nie wyklucza utrzymywania więcej niż jednego centrum aktywności gospodarczej na terenie Wspólnoty. Osoby fizyczne mogą podejmować działalność gospodarczą w każdym kraju członkowskim, którego nie są obywatelami, bez względu na miejsce stałego zamieszkania. W sytuacji gdy osoba fizyczna prowadziła działalność gospodarczą w jednym kraju i chciała podjąć ją w drugim kraju członkowskim, wówczas wymagane jest wobec tej osoby posiadanie stałego miejsca zamieszkania w jednym z państw członkowskich. Dla otworzenia oddziału lub agencji niezbędne jest posiadanie pierwotnego miejsca działalności gospodarczej, a więc przedsiębiorstwa macierzystego w jednym z państw członkowskich, a nie poza Wspólnotą. Ochrona prawa wspólnotowego i traktowanie jako przedsiębiorcy wspólnotowego, a nie tylko krajowego może przysługiwać nawet obywatelowi danego państwa, prowadzącemu na jego obszarze stałą działalność gospodarczą, o ile mieszka poza jego terytorium. Swobody przedsiębiorczości nie pozbawia nawet równoległe posiadanie obywatelstwa państwa nieczłonkowskiego oraz zamieszkiwanie poza obszarem UE. Toteż zamieszkały na stałe w USA holenderski lekarz jest w pełni uprawniony do otwarcia gabinetu w Wielkiej Brytanii, natomiast amerykański specjalista zamieszkały w Holandii z ochrony prawa wspólnotowego skorzystać nie może.
Przedsiębiorstwa
O ile w przypadku osób fizycznych wstępnym warunkiem korzystania ze swobody jest obywatelstwo UE, o tyle w przypadku podmiotów gospodarczych zastępuje je kryterium posiadania statusu przedsiębiorstwa wspólnotowego.
Status wspólnotowy przedsiębiorstwo uzyskuje poprzez łączne spełnienie dwóch wymogów:
- powołanie zgodnie z ustawodawstwem jednego z państw
- posiadanie statutowej siedziby, zarządu lub głównego przedsiębiorstwa na terenie Wspólnoty. Wymóg utworzenia zgodnie z przepisami jednego z państw ma charakter bezwzględny, drugi wymóg został sformułowany w sposób alternatywny. Dla spełnienia drugiego z wymogów wystarcza wykazanie się na terenie Wspólnoty posiadaniem tylko jednego z trzech wymienionych elementów. Nie wyklucza to nawet przeniesienia zarządu i głównego przedsiębiorstwa poza obszar Wspólnoty, jeżeli statutowa siedziba pozostanie na jej obszarze. Oczywiście rozwiązanie to wynika z prawa wspólnotowego, jednakże nie uchyla uregulowań obowiązujących w poszczególnych państwach. Dlatego rozdzielność tych elementów musi być dopuszczalna w świetle przepisów prawa krajowego, w którym podmiot gospodarczy zastał utworzony i zarejestrowany. A nie wszystkie państwa akceptują przeniesienie zarządu lub głównego przedsiębiorstwa zagranicę.
Skutkuje to uzyskaniem prawa prowadzenia działalności gospodarczej na obszarze innych państw na zasadach analogicznych jak obywatele UE. Dlatego za niedopuszczalną uznana będzie każda bariera lub forma jej utrudnienia, względnie gorszego traktowania takiego podmiotu, nie stosowana wobec własnych przedsiębiorców i spowodowana pochodzeniem z innego państwa członkowskiego. Nie ma też znaczenia, czy ma ona charakter bezpośredni czy pośredni.
Dla nabycia statusu przedsiębiorstwa wspólnotowego nie wprowadzono specjalnych ograniczeń podmiotowych, np. poprzez zawężającą definicję pojęcia samego przedsiębiorstwa. Nie ma tu znaczenia forma prawna, posiadanie osobowości prawnej albo bycie podmiotem prawa publicznego, o ile tylko prowadzą one działalność gospodarczą w jednym z państw. Stanowi to podstawę jej podejmowania w pozostałych krajach.
Adresatem tej swobody jest sama firma lub spółka a nie wspólnicy lub udziałowcy, którzy nie mogą się na nią powoływać celem podjęcia odrębnej i samodzielnej działalności, szczególnie jeśli pochodzą z krajów trzecich. Także samo obywatelstwo i stałe zamieszkanie wspólnika w jednym z państw członkowskich nie jest wystarczające dla skorzystania z niej na Jednolitym Rynku przez inne przedsiębiorstwo, które on prowadzi poza obszarem Wspólnoty. Podmiot taki, w przeciwieństwie do jego udziałowca, jest traktowany jak obcy, a więc nieuprawniony do korzystania ze swobód w zakresie zakładania przedsiębiorstw zależnych i oddziałów.
25. Co to jest EWG?
Europejska Wspólnota Gospodarcza, EWG, z ang. European Economic Community (EEC), z franc. Communauté Économique Européenne (CEE), międzynarodowa organizacja gospodarcza powstała w wyniku procesów integracyjnych rozpoczętych po II wojnie światowej przez europejskie państwa demokratyczne o gospodarce rynkowej. Proces ten odbywał się w kilku etapach i polegał na tworzeniu wspólnych instytucji ekonomicznych, politycznych i prawnych.
G łówne cele EWG to: równomierny rozwój gospodarczy państw członkowskich, spójność ekonomiczna, wzrost stopy życiowej oraz zacieśnianie stosunków między krajami EWG. Cele te realizowane są dzięki: znoszeniu w stosunkach handlowych między członkami ograniczeń celnych, ograniczeń ilościowych oraz innych opłat i barier o podobnych skutkach; ustanowieniu wspólnej zewnętrznej taryfy celnej; swobodnemu przepływowi ludzi, towarów, usług i kapitału; wspólnej polityce w zakresie handlu, rolnictwa, transportu, ochrony środowiska, energetycznej i kulturalnej; wspieraniu badań; ujednoliceniu wolnego rynku i ustawodawstwa państw członkowskich; stowarzyszeniu i szerokiej współpracy z krajami trzecimi (EWG w stosunkach gospodarczych występowała jako jednolity podmiot).
Zrealizowany został jeden z najważniejszych celów pierwotnych EWG, czyli doprowadzenie do wspólnego rynku oraz unii gospodarek i walut. Organy EWG, będącej obecnie częścią składową I filaru UE, to zarazem organy obecnej Unii.
26. Pytanie dotyczące dyrektyw tradycyjnych i nowego podejścia.
Dyrektywy nowego podejścia- zrezygnowano z precyzyjnych przepisów określających standardy techniczne produktów które muszą spełniać, i ograniczono się do wyznaczenia jedynie zasadniczych wymagań technicznych w zakresie bezpieczeństwa, zdrowia i ochrony środowiska.