Zabawy integrujące grupę dzieci przedszkolnych .

ZESTAW ZABAW INTEGRUJĄCYCH GRUPĘ

NAZWA ZABAWY	CEL ZABAWY	OPIS ZABAWY
„Wykrzykiwanie imion”	-integracja grupy -nawiązywanie bliższego kontaktu	Dzieci wraz z nauczycielką siedzą w kręgu. Każdy z uczestników kolejno, wypowiada swoje imię, a następnie cała grupa wypowiada to imię.
„Imię krasnoludek”	-utrwalanie imion -integracja grupy	Dzieci siedzą na krzesełkach w kręgu. Podają sobie pluszowego krasnala i mówią: „To jest krasnal, dostałam go od Kasi” itd. Z czasem można wprowadzić dodatkowe zdanie i wówczas dziecko, które otrzyma krasnoludka mówi: „To jest krasnal dostałem go od Kasi i daję go Wojtkowi”.
„Ludzie do ludzi”	-integracja grupy -rozwijanie umiejętności komunikowania się	Dzieci dobierają się w pary i poruszają swobodnie po sali. Nauczycielka prezentuje dzieciom kolejne obrazki (noga, oko, ręka, ucho, nos, głowa itd.) sygnalizując dzieciom, które części ciała witają się ze sobą. Na hasło „Ludzie do ludzi” - dzieci zamieniają się parami.
„Kółka graniaste”	-tworzenie klimatu bezpieczeństwa i zaufania	Dzieci tworzą koło, trzymając się za ręce; krążą i śpiewają: Kółko graniaste, czworokanciaste, Kółko nam się połamało, Cztery grosze kosztowało, A my wszyscy bęc! Przy słowie bęc dzieci przewracają się na podłogę, co wywołuje dużo wesołości. Następnie dzieci krążą w drugą stronę, znów śpiewając.
„Imię do imienia”	-utrwalanie imion -integracja grupy	W kole rzucamy miękki przedmiot np. maskotkę pluszową mówiąc swoje imię i imię osoby, do której rzucamy zabawkę. Np. Kasia do Basi, Basia do Krzysia itd.
„Karuzela”	-integracja grupy -rozbudzanie chęci do wspólnych zabaw	Dzieci tworzą koło, trzymając się za ręce i śpiewają: Chłopcy, dziewczęta, Dalej spieszmy się! (Wykroki raz prawą, raz lewą nogą) Karuzela czeka Wzywa nas z daleka (Idą w prawą stronę) Starsi już poszli młodsi jeszcze nie. Hej, hop sa sa (Dwa podskoki na dwóch nogach) Jak szybko ona mknie (Biegną w lewą stronę) Hej dalej, dalej, do zabawy spieszmy się!
„Iskierka”	-wyciszenie grupy -tworzenie klimatu zaufania	Dzieci tworzą koła trzymając się za ręce. Przekazują sobie uścisk dłoni - kolejno, po otrzymaniu uścisku od kolegi.
„Puste miejsce”	-przełamywanie nieśmiałości -wyzwalanie inwencji twórczej	Dzieci siedzą w kole na krzesłach. Krzesło koło nauczycielki jest puste. Prowadząca rozpoczyna zabawę wypowiadając formułę: „Obok mnie jest puste miejsce, zapraszam Asię, jako ptaszka”. Wywołane dziecko podbiega do pustego krzesła naśladując lot ptaka. (Dzieci mogą zmieniać formę podchodzenia do pustego miejsca np. zwierzęta pojazdy itp.)
„Balonik”	-tworzenie klimatu bezpieczeństwa i zaufania	Dzieci tworzą bardzo ciasne koło trzymając się za ręce. Recytują prostą rymowankę: „ Baloniku nasz malutki, rośnij duży okrąglutki, balon rośnie, że aż strach, przebrał miarkę no i trach”. Tworzą coraz większe koło. Na słowo „trach”, „balon” pęka i dzieci przewracają się.
„Dotyk”	-ćwiczenie umiejętności współdziałania w grupie -przełamywanie lęku i wstydu	Dzieci siedzą w kręgu - jedno za drugim i na plecach kolegi wykonują czynności prezentowane przez nauczycielkę recytującą rymowankę: „Płynie, płynie rzeczka, idzie pani na szpileczkach, idzie słoń, stadko słoni, idzie koń, stadko koni, idzie wąż, idzie żmija, świecą dwa słoneczka, pada, pada deszczyk, czujesz dreszczyk?
„Zajączki”	-utrwalanie imion kolegów -integracja grupy	Dzieci siedzą w kręgu na krzesłach. Zabawę rozpoczyna nauczycielka wypowiadając formułę: „Zajączek pluszowy Basia wita zajączka Asię” - wykonując przy tym gest machanie uszkami (ręce). Na zakończenie zabawy nauczycielka machając „uszami” - rękami może pozdrowić wszystkie zajączki.
„Niteczka”	-integracja grupy -wyciszenie grupy	Nitko,nitko, hej niteczko, Zawijaj mi się w kółeczko, Wij się w kłębek, nitko wij, Wij się w kłębek, nitko wij Nitko, nitko, hej niteńko, Rozwijaj się leciuteńko, Tylko mi się nie zerwij, Tylko mi się nie zerwij. Nitko, nitko, hej niteczko Zwiąż mi się teraz w kółeczko. W ładne kółko mi się zwiąż W ładne kółko mi się zwiąż. Dzieci są ustawione w kole. W jednym miejscu koło się przerywa i prowadzi korowód do środka do zwijającego się kółka. Korowód dąży teraz do rozwinięcia koła. Dzieci tworzą koło.
„ Julijanka”	-integracja grupy -zachęcanie do zabawy dzieci nieśmiałych	Dzieci tworzą koło, trzymając się za ręce, a jedno dziecko stoi w środku koła. Dzieci śpiewają: Juli - Julijanko Klęknj na kolanko, Podeprzyj się w boczki, Chwyć się za warkoczki, Umyj się, uczesz się, I wybieraj, kogo chcesz Dziecko stojące w środku wykonuje wszystkie śpiewane czynności, po czym wybiera jedno dziecko, które teraz będzie Ulijanką.
„Zwierzątka”	-integracja grupy -wyzwalanie inwencji twórczej -przezwyciężanie poczucia lęku i wstydu	Dzieci w rozsypce. Nauczycielka prezentuje ilustracje różnych zwierząt (kot, pies, żaba itp.) zadaniem dzieci jest naśladowanie sposobu ich poruszania się, oraz wydawanie charakterystycznych dźwięków.
„Pingwin”	-rozbudzenie umiejętności zgodnego współdziałania w grupie	Dzieci ustawiają się w szeregu jeden za drugim i łapią się za ramiona. Nauczycielka jest prowadzącą. Dzieci wspólnie z nauczycielką śpiewają piosenkę i inscenizują jej treść: „O jak przyjemnie i jak wesoło w pingwina bawić się, się, się -raz nóżka w prawo, raz nóżka w lewo, do przodu, do tyłu i raz , dwa, trzy.” Zabawę powtarzamy coraz szybciej.
„Po zielonym stawie”	-integracja grupy -ćwiczenia umiejętności szybkiego dobierania się w pary	W zabawie bierze udział nieparzysta liczba dzieci. Dzieci chodzą, machając rozstawionymi ramionami i śpiewają: Po zielonym stawie, stawie, Pływają łabędzie Kto pary nie znajdzie Ten niezdarą będzie {bis} Teraz dzieci chwytają się w pary, po czym tworzą koło, a to dziecko, które nie znalazło pary, stoi w środku. Wszyscy śpiewają: Mamy tutaj w kole, w kole, Kolegę takiego, kolegę takiego, który już nie znalazł Łabędzia drugiego {bis} Zabawę powtarza się.
„Mało nas”	-przełamywanie nieśmiałości i zgodne współdziałanie w grupie rówieśniczej	Dzieci tworzą koło, trzymając się za ręce i chodzą, a dwoje dzieci w środku tez tworzy małe kółko i chodzi w przeciwna stronę. Wszystkie dzieci śpiewają 3 strofki, a czwartą (ostatnią) śpiewa tylko małe kółko. Dzieci z małego kółka przedtem porozumiewają się, kogo zaproszą. Gdy w dużym kole jest już mniej dzieci, wtedy puszczają się i krążą pojedynczo. Kiedy na zewnątrz zostaje dwoje dzieci, wówczas wchodzą one do środka i zabawę powtarza się. Mało nas, mało nas, Do pieczenia chleba. Jeszcze nam, jeszcze nam, Basi tu potrzeba.
„Rolnik w dolinie”	-zgodna zabawa w grupie -przełamywanie nieśmiałości	Dzieci tworzą koło trzymając się za ręce, chodzą, a jedno dziecko jest w środku i chodzi w przeciwnym kierunku. Wszystkie dzieci śpiewają: Rolnik sam w dolinie, Rolnik sam w dolinie, Hejże, hejże, hejże, ha. Rolnik sam w dolinie. Rolnik bierze żonę, Rolnik bierze żonę, Hejże, hejże, hejże, ha. Rolnik bierze żonę. Dziecko w środku dobiera sobie jedno dziecko z koła i dalej chodzą razem, trzymając się za ręce. Powtarza się to po każdej kolejnej zwrotce. Żona bierze dziecko, Żona bierze dziecko, Hejże, hejże, hejże, ha, Żona bierze dziecko, Dziecko bierze nianię… Niania bierze kotka… Kotek bierze myszkę…. Myszka bierze serek… Ser zostaje w kole, Ser zostaje w kole, Hejże, hejże, hejże, ha, Ser zostaje w kole. Dziecko - serek zostaje następnym rolnikiem.
„Misie”	-zgodna zabawa w parach -przełamywanie nieśmiałości w szukaniu nowego partnera	Dzieci dobierają się parami, trzymając się za ręce i tańczą w kółeczko. Dwa malutkie misie chcą potańczyć dzisiaj. Hopsa, hopsa, dana, dana, tańczą misie dziś od rana. Dwa malutkie misie tańczą z nami tak. Na słowa „hopsa, hopsa” - podskakują, Na słowa „dana, dana” - klaszczą Na koniec kłaniają się.
„Ojciec Wergiliusz”	-przełamywanie uczucia nieśmiałości -rozwijanie inwencji twórczej dzieci	Dzieci tworzą koło, trzymając się za ręce, a jedno dziecko stoi w środku i jest ojcem Wirgiliuszem. Dzieci chodzą w kołoi śpiewają: Ojciec Wirgiliusz uczył dzieci swoje, A miał ich wszystkich sto dwadzieścia troje. Hejże dzieci, hejże ha, hejże ha, hejże ha, Róbcie wszystko to, co ja, to co ja. Dzieci stają, a ojciec Wirgiliusz pokazuje jakiś ruch lub przynajmniej jakąś pozę (mogą być też podskoki). Wszystkie dzieci naśladują go przez chwilę. Następnie inne dziecko zostaje ojcem Wirgiliuszem
„Zgadnij, co robię?”	-ćwiczenia umiejętności współdziałania w grupie -integracja grupy	Dzieci siedzą w półkolu. Nauczycielka prezentuje czynności znane dzieciom z życia codziennego. Uczestnicy zabawy odgadują i nazywają. Chętnie dzieci również mogą zadawać zagadki.
„Walka kogucików”	-przełamywanie lęku -odreagowanie agresji	Nauczycielka rysuje patykiem duże koło na ziemi lub na piasku. Dwa koguciki przykucają w kole naprzeciwko siebie, rączki ułożone ciasno wzdłuż tułowia. Podskakując, starają się wypchnąć swojego przeciwnika poza koło.
„Kaczka”	-integracja grupy -tworzenie klimatu radosnej zabawy	Dzieci tworzą koło i chodzą, a w przeciwnym kierunku maszeruje „kaczka” wewnątrz koła. Wszyscy stają i klaszczą, a kaczka wybiera „kaczora”. Dzieci znowu się poruszają. „Kaczor” i „kaczka” chodzą w kole osobno. Wszyscy stoją i klaszczą, a „kaczka” i „kaczor” biorą się za ręce i wesoło obracają się w kółko. Śpiew na melodię „Siekiera, motyka, piłka, graca….” Kaczka Zieloną doliną idzie kaczka sama jedna nieboraczka Gdyby jeszcze jedna szła Nie byłaby para zła Hej, hej ,kwa, kwa, kwa {bis} Nie byłaby para zła. Zieloną doliną idzie kaczor, Przytupuje nogą kaczą. Nagle potknął się i zbladł, Bo w ramiona kaczki wpadł. Hej, hej, kwa, kwa, kwa Bo w ramiona kaczki wpadł. {bis}
„Lusterko”	-nawiązywanie kontaktów społecznych -wyzwalanie inwencji twórczej	Dzieci dobierają się parami i siadają na dywanie twarzą do siebie. Jedno z dzieci jest lustrem i dokładnie naśladuje wszystkie ruchy, miny kolegi z pary.
„Stoi różyczka”	-integracja grupy -tworzenie sytuacji sprzyjających przezwyciężaniu nieśmiałości	Dzieci tworzą koło i trzymając się za ręce chodzą, a jedno dziecko jest różyczką i stoi w środku koła. Dzieci śpiewają: Stoi różyczka w czerwonym wieńcu, My się kłaniamy niby książęciu Ty różyczko dobrze wiesz, dobrze wiesz, Kogo kochasz, tego bierz, tego bierz. W czasie śpiewu słów „My się kłaniamy” - dzieci puszczają się i wykonują ukłon, po czym stoją i wskazują na różyczkę, która pod koniec piosenki wybiera nową różyczkę.
„Bąk śpi”	-wdrażanie do współdziałania w grupie -stosowanie liczebników porządkowych	W środku koła siedzi wybrany przez dzieci bąk. Udaje, że śpi, a pozostali uczestnicy zabawy recytują: Pierwsza godzina - bąk śpi! Druga godzina - bąk śpi! Trzecia godzina - bąk śpi! Czwarta godzina - bąk śpi! Piąta godzina - bąk śpi! Szósta godzina - bąk wstaje. Teraz powoli bąk się podnosi i zaczyna wykonywać pod dyktando dzieci odpowiednie gesty: - Bąku, umyj się! - Bąku, ubierz się! - Bąku, uczesz się! - Bąku, zjedz śniadanie! Dzieci powtarzają te gesty, a wreszcie wołają: - Bąku, goń nas! Dzieci się rozbiegają, a bąk stara się złapać jedno dziecko, które w następnej kolejce będzie bąkiem.

9

---