Data powstania	1756	1794	21 marzec 1804
Wejście w życie	-	1 czerwiec 1794	-
Kodeks	Kodeks Cywilny Bawarski (Codex Maximillianeus Bavaricus Civilis)	Landrecht pruski (Allgemeines Landrecht fur die preussichen Staaten - Powszechne prawo krajowe dla państw pruskich)	Kodeks Napoleona Code Civili des Francais
Projekty	- pierwszy kraj europejski, który jeszcze w połowie XVIIIw. zapoczątkował kodyfikację prawa cywilnego - reformy elektora Maksymiliana Józefa II - inspirator i wykonawca - wicekanclerz W.X.A. Kreittmayr	I etap kodyfikacji - 1713-1740 - Fryderyk Wilhelm I II etap kodyfikacji - 1740-1780 - Fryderyk II - 1764r. - formułuje materialne i formalne wymogi kodyfikacji prace powierzono Samuelowi Cocceji Cozpus Iuris Fridericiani - jego pierwsza cześć (1749) zawierała prawo osobowe, druga (1751) prawo rzeczowe - zbiór jednak nie uzyskał mocy prawnej III etap kodyfikacji - 1780 - kanclerz F. Carmer - prace nad kodeksem powierzono dwóm prawnikom: G. Svarezowi, Ernestowi F. Kleinowi I projekt - 1784-88 Fryderyk Wilhelm II nakazuje Svarezowi przerobieni kodeksu (1789-91) II projekt - miał wejść w życie w 1792r.	X.1790r. - Konstytuanta zaleca przygotowanie stosownego projektu. Zapowiedź tę potwierdza konstytucja z 1791r. Zamysły te urzeczywistnił dopiero Konwent, powołując w czerwcu 1793r., powołując trzyosobową komisję pod przewodnictwem J.J. Cambaceresa: - I projekt (700 artykułów) - II projekt (297 artykułów) - III projekt (1790r.) - IV projekt (1799r.) 1800r. Napoleon powołał czteroosobową komisję (Tronchet, Portalis, Preamenau i Maleville) - V projekt - ugrzązł w Trybunacie Lata 1803-04 - 36 odrębnych ustaw, które ogłoszono łącznie jako Kodeks Napoleona.
Systematyka	-	Systematykę kodeksu oparto na prawnonaturalnych koncepcjach S. Pufendorfa, rozwiniętych przez Thomasiusa i Ch. Wolfa Całość podzielono na 2 części: prawa indywidualne oraz prawa społeczne	Kodeks składał się z 2281 artykułów. Oparty był na systematyce justyniańskiej. Całość podzielona na 3 księgi: o osobach (I), o majątkach i różnych rodzajach własności (II) oraz o różnych sposobach nabycia własności (III).
Przedmiot	Cztery części: I - określenie prawa, jego źródeł, pojęcie stanów, przepisy z dziedziny prawa osobowego, rodzinnego i małżeńskiego II - prawo rzeczowe III - prawo spadkowe IV - zobowiązania i prawo lenne	- kodyfikacja całego pruskiego prawa materialnego - 19 187 paragrafów - prawo prywatne (ok. 15 tys. paragrafów) - prawo administracyjne - prawo państwowe - prawo karne - prawo budowlane itp.	Księga pierwsza (prawo osobowe, małżeńskie osobowe, adopcja, opieka i kuratela). Księga druga (własność, użytkowanie, służebność). Księga trzecia (prawo spadkowe, małżeńskie majątkowe i zobowiązaniowe).
Zasady	Całość napisana była prostym i jasnym językiem; odejście od kazuistyki.	- metoda kazuistyczna - język nieprawny, zawiły; liczne dygresje, pouczenia i przykłady życiowe	Opierał się na zasadach liberalizmu i indywidualizmu.
Uzupełnienia	-	-	-
Obowiązywanie	-	-	-
Inne	Charakter posiłkowy w stosunku do dotychczas obowiązujących w Bawarii źródeł prawa	Formalnie był prawem subsydiarnym w stosunku do praw prowincjonalnych, których kodyfikacje zapowiedziano. Z kolei prawem posiłkowym dla Landrechtu było prawo rzymskie.	Zmiana nazw: - 1807r. - Code Napoleon - 1816r. - code civil - II Cesarstwo - Kodeks Napoleona - III Republika - kodeks cywilny

Data powstania	1811	1832
Wejście w życie	1.1.1812	1.1.1835
Kodeks	ABGB Allgemeines Burgerliches Gesetzbuch	Swod Zakonów Zbiór praw cesarstwa rosyjskiego
Projekty	Pracę nad kodyfikacją austriacką zapoczątkowała Maria Teresa, powołując w 1753r. komisję prawną złożoną z przedstawicieli poszczególnych krajów koronnych - przewodził J. Azzoni. W 1755r, powstała komisja rewizyjna, która przerabiały rezultaty poprzedniej. Z czasem obie połączono. - 1766r. - Codex Theresianus (8 tys. paragrafów) - 1772r. - powołano drugą komisję - J. Horten ogłosił w 1787r. pierwszą część kodeksu, zawierającą prawo osobowe i małżeńskie - Kodeks józefiński - kolejną komisję powołał Leopold II, przewodził jej Karol Martini - projekt zostaje w 1797r. wprowadzony patentem Franciszka I w Galicji Zachodniej jako Kodeks cywilny zachodniogalicyjski. Miał na tym obszarze obowiązywać na próbę. Następnie przewodniczącym komisji został Franciszek Zeiller, który w latach 1801-1810 opracował ostateczną wersję kodeksu. W 1811r. uzyskał akceptację Franciszka I pod potoczną nazwą ABGB	Prace kodyfikacyjne podjął w Rosji Piotr I; w 1700r. powołał komisję kodyfikacyjną, a w kolejnych latach następne. Ich praca nie przyniosła jednak rezultatów. Do kwestii tych powróciła Katarzyna II, która w 1766r. powołała już ósmą komisję kodyfikacyjną. Jednak i to nie przyniosło skutków. Pracę nad kodyfikacją wznowił z 1797r. Paweł I, również bez sukcesów. Aleksander I - powołuje w 1804r. komisję kodyfikacyjna pod przewodnictwem Michała Sperańskiego; opracował on projekt oparty na kodeksie napoleońskim, jednak wskutek wojny rosyjsko-francuskiej został wygnany na Syberię. Wróciwszy z wygnania zajął się ponownie kodyfikacją, jednak do dawnych projektów nie powrócił, wyraźnie skłaniając się jedynie do unifikacji prawa. Mikołaj I - popiera zamierzenia Sperańskiego - powołuje nową komisję kodyfikacyjna. Jej pierwotnym zadaniem było zebranie całego materiału od wydania Sobornego ułożenija (1649) do śmierci Aleksandra I (1825), z uwzględnieniem orzecznictwa Senatu. Został on następnie ułożony chronologicznie w Pełny zbiór cesarstwa rosyjskiego, obejmujący 46 tomów. Wydano go w 1830r. Zbiór stał się podstawą do opracowania nowego kodeksu, ułożonego już systematycznie. Wydano go w 1832r. pod nazwą (Swod Zakonow).
Systematyka	ABGB składał się z 1502 paragrafów, podzielony na wstęp i trzy części: o prawie osobowym (I), o prawie rzeczowym (II) oraz o przepisach wspólnych dla prawa osobowego i rzeczowego (III). Struktura ta nawiązywała do systematyzacji justyniańskiej, z pewnymi zmianami.	Ułożono je według zmodyfikowanej systematyki justyniańskiej.
Przedmiot	-	Kodeks składał się z 8 części, ujętych w 15 tomach. Całość, idąc drogą wyznaczoną przez Landrecht pruski, normowała prawie wszystkie dziedziny prawa. Prawo prywatne, stanowiące najbardziej rozbudowaną część Zbioru, zawarte było głównie w części 5, tomie X.
Zasady	Normy zostały ujęty w sposób ogólny i abstrakcyjny.	Opierał się na dominującej pozycji szlachty i utrzymujących się podziałach stanowych. Dominowała w nim kazuistyka, niejednolita terminologia, rozwlekły i niekiedy mało zrozumiany język. Całość uzupełniały wewnętrzne sprzeczności.
Uzupełnienia	- tzw. nowela częściowa z 1914r. - zmiany w prawie osobowym, rzeczowym i spadkowym - tzw. nowela częściowa z 1915r. - normowała kwestie związane z odnowieniem i prostowaniem granic - tzw. nowela częściowa z 1916r. - regulowała prawo zobowiązaniowe Nowelizacja dotknęła treści ok. 250 paragrafów.
Obowiązywanie	Kodeks obowiązuje w Austrii po dzień dzisiejszy.	Zbiór praw utracił moc obowiązująca wraz ze zwycięstwem rewolucji bolszewickiej.
Inne	-	-

Data powstania	1.7.1986	10.12.1907
Wejście w życie	1.1.1900	1.1.1912
Kodeks	BGB Burgerliches Gesetzbuch	ZGB Kodeks szwajcarski
Projekty	W momencie upadku utworzonego przez Napoleona Związku Reńskiego (1813) w państwach niemieckich istniało ponad 30 różnych systemów prawa cywilnego. K.E. Schmid - postulował wprowadzenia, przynajmniej na czas przejściowy, austriackiego ABGB A.F. Thibaut - opowiedział się za natychmiastowym podjęciem prac nad własnym kodeksem cywilnym A.F. Savigny - zanegował oba te stanowiska; na gruncie stworzonej przez siebie szkoły historycznej w rozprawie O powołaniu naszych czasów do ustawodawstwa w ogóle zanegował prawo narodów do dokonywania kodyfikacji. - 1871r. - kodeks karny - 1877r. - kodeksy procedury cywilnej i karnej - 1874r. - I komisja - składała się z 11 osób pod przewodnictwem Papego - 1888r. - pierwszy projekt - 1890r. - II komisja - 10 członków stałych i 12 niestałych - 1895r. - drugi projekt	- 1848r. - powstanie państwa związkowego; postanowiono skodyfikować prawo prywatne, ale odrębne dla każdego kantonu. Efektem tego było powstanie kilku lokalnych kodeksów, z których najbardziej znany wydano dla kantonu Zurychu w latach 1853-55. - 1881r. - kodeks normujący prawo zobowiązań; oparty na systemie pandektowym - Eugen Huben - wybitny prawnik - podejmuje się przygotowania projektu kodeksu cywilnego. Prace podjął w 1893r. W pierwszej kolejności opracowywał projekty częściowe, m.in..: - 1893r. - prawo małżeńskie - 1895r. - prawo spadkowe - 1896r. - prawo hipoteczne Stały się one podstawą ogólnej kodyfikacji prawa cywilnego. Jej projekt uchwalony został przez parlament związkowy 10.12.1907r. Następnie dołączono do niego zrewidowany w 1911r. kodeks zobowiązań. Powstała w ten sposób całość nabrała moc obowiązującą od 1.1.1912r. jako ZGB.
Systematyka	Składał się z 2385 paragrafów. Podzielony na 5 ksiąg obejmujących: część ogólną, prawo zobowiązań, prawo rzeczowe, prawo rodzinne, prawo spadkowe. Systematykę tę wykształciła szkoła pandektowa.	Systematyka ZGB była połączeniem osiągnięć pandektystyki z tradycją justyniańską. Wynikał z tego brak części ogólnej, którą zastąpił krótki wstęp. Dalej następowały 4 księgi traktujące kolejno o prawie: osobowym (I), rodzinnym (II), spadkowym (III), rzeczowym (IV). Można stwierdzić, iż księgę piątą tworzyło prawo zobowiązań.
Przedmiot	-
Zasady	Cechą ogólną było wyróżnienie w niej części ogólnej (240 paragrafów), zawierającej głównie normy dotyczące osób fizycznych i prawnych. Opierał się na pojęciach ogólnych i abstrakcyjnych. Wprowadzenie klauzul generalnych. Język zrozumiały tylko dla prawników.	-
Uzupełnienia	-	-
Obowiązywanie	-	-
Inne	-	Kodeks cywilny Szwajcarii jest uważany w historii i dogmatyce prawa za najlepsze dzieło ustawodawcze nowożytnej i współczesnej myśli ustawodawczej. Przewidywał wypełnianie luk prawotwórczą działalnością sędziego.

---