ABGB z 1811 r.
Systematyka: - część ogólna, - prawo rzeczowe, ,
(oddzielenie tych dziedzin)
inne prawa dotyczące jednocześnie osób i rzeczy
1. CZĘŚĆ OGÓLNA: O OSOBACH FIZYCZNYCH I PRAWNYCH. Zawierała przepisy o: rzeczach, czynnościach prawnych, o terminach, o przedawnieniu, wykonywaniu praw, samopomocy, kaucji.
Przepisy blankietowe i odsyłające odwoływały się do - statutów domowych.
Deklarowano równouprawnienie płci ale ograniczenia w prawie małżeńskim, osobowym i majątkowym, w stosunkach rodzinnych i opiekuńczych
Wykonywanie praw cywilnych było uzależnione od takich czynników jak godność osobista, walory charakteru.
Osoby prawne próbowano regulować wg doktryn:
doktryn romanistycznych: teoria fikcji pokrewnej oraz teoria interesu;
doktryny germanistyczna - teoria organiczna.
2. ZOBOWIĄZANIA. Regulowały kwestie umów - swoboda umów była gwarantowana, ale nie tak szeroka jak w KN. Do ważności umowy był potrzebny kontrakt.
Nie możność realizacji umowy miała miejsce wtedy, gdy umowa była niezgodnej z prawem, a także sprzeciwiała się dobrym obyczajom. Istniał zakaz umów lichwiarskich - (nie ekwiwalentność świadczeń umowy)
Umowy należało tłumaczyć wg tekstu umowy: wyjątek - zasada słuszności - gdy stosunki majątkowe drugiej strony uległy pogorszeniu;
Szeroko stosowano klauzule generalne takie jak dobre obyczaje, uczciwość. W dużym stopniu dopuszczano umowy abstrakcyjne np. przyrzeczenia zapłaty. zwrócenie długu. Abstrakcyjność umów była umotywowana bezpieczeństwem obrotu i ułatwieniem obrotu. Rozróżniano czynności zobowiązujące i rozporządzające.
Źródłami zobowiązań były czynności dwustronne, czynności jednostronne np. - przyrzeczenie publiczne, zapis na okaziciela, z czyny niedozwolone oraz inne zdarzenia uregulowane w kodeksie np. niesłuszne wzbogaceni i prowadzenie cudzych spraw bez zlecenia.
Elementy ochrony dłużnika to przede wszystkim obciążenia stron za niewykonanie umów.
Przy odstąpieniu od pożyczki - możliwość odstąpienia chroniły silniejszego. Jednak istniała ochrona pracowników w umowach o pracę.
Kodeks zawierał dokładną definicja deliktu. Była to: szkoda, czyn zawiniony, czyn bezprawny. Wymagany był silny związek przyczynowy między tymi pojęciami.
Kodeks regulował odpowiedzialność funkcjonariuszy i była to odpowiedzialność osobista.