Do kulturowych czynników wysokiego ryzyka w wyniku wpływu, których dochodzi do uzależnienia od alkoholu należą:
wzory picia i zwyczaje alkoholowe - przenoszone w rodzinie z pokolenia na
pokolenie. Alkoholem celebruje się pomyślne zdarzenia jak np.: narodziny, awans, udane transakcje; powoduje to presje społeczna na spożywanie alkoholu. W rodzinach gdzie często spożywa się alkohol istnieje większe przyzwolenie dla picia, młodzież wcześniej przechodzi inicjację alkoholową. Zwyczaje te również odzwierciedlają zwyczaje środowiskowe, odmowa picia często odbierana jest jako pogarda dla uczestników spotkania.
dostępność alkoholu - mierzona jest ceną alkoholu i ilością punktów sprzedaży
na określonej przestrzeni. Alkohol uważany za używkę drogą ale dostępną. W Polsce obowiązuje zakaz sprzedaży alkoholu osobom nieletnim, ale w praktyce często nieegzekwowany.
akceptacja picia - picie, nawet upojenie traktowane jest często jako przejaw
zachowania normalnego. Niepokój budzi upowszechnianie się zwyczajów picia wśród młodzieży. Nastolatek z puszka piwa postrzegany jest jako zwyczajny przechodzień na ulicy. W krajach gdzie alkohol nie jest włączony w obyczaje społeczne (np. w krajach muzułmańskich, w niektórych społecznościach protestanckich) częstotliwość występowania tego uzależnienia ma charakter marginalny, tam gdzie spożywanie alkoholu jest utrwalone tradycją (w większości krajów Europy tym Polski), często w postaci utrwalonych rytuałów społecznych, uzależnienie ma charakter masowy.
brak alternatywnych społecznych wzorców zastępowania alkoholu w
sytuacjach trudnych. Alkohol spełnia tu rolę tzn. neutralizuje stres, lęk, redukuje napięcia. W tych przypadkach istnieją skuteczne środki, które spełniają tę samą rolę i często lepiej niż alkohol, ale nie ma utrwalonych zwyczajów sięgania po nie.
Irena Pospieszyl „Patologie społeczne”, PWN, W-wa 2008, s. 148-150