„Make o buy” - produkować u siebie czy pozyskiwać z zewnątrz
Kryteria na podstawie których podejmowane są decyzje strategiczne:
-cena
-jakość i sposób kontroli
-koszty produkcji
-wiedza i doświadczenie technologiczne i handlowe
-zdolności produkcyjne
-problemy finansowe
-problemy magazynowe
-czas wykonania
Obszary decyzyjne związane z określeniem stopnia integracji pionowej produkcji:
-decyzja kierownictwa przedsiębiorstwa podyktowana przesłankami strategicznymi
-decyzja dotycząca kooperacji podyktowana podziałem pracy
-decyzja dotycząca dystrybucji podyktowana względami rynkowymi
-decyzje dotyczące zaopatrzenia podyktowane przez rynek
- decyzja kierownictwa przedsiębiorstwa podyktowana kosztami
Decyzje „make or buy” w przedsiebiostwie przemysłowym mogą dotyczyć obszarów:
-obszar I: obejmuje produkty, części produktów, czy też procesów wykończeniowych jak np. galwanizacja, szlifowanie, frezowanie
-obszar II: obejmuje proces logistyczne, np. transport, magazynowanie, pakowanie
Proces decyzyjny make or buy powinien być oparty na dwóch zasadach:
- formułowania procesów decyzyjnych
-wyboru najlepszych rozwiązań
Określenie celów przedsiębiorstwa:
Cele związane z efektywnością ekonomiczną np. obniżka kosztów, wykorzystanie zdolności produkcyjnych, wzrost produktywności itd.
Cele związane z bezpieczeństwem np. know-how, gwarancja niezależności, patenty, licencje
Cele socjalne, np. zapewnienie miejsc praca, utrata image, podnoszenie kwalifikacji
Kryteria oceny dla wyboru alternatywnych rozwiązań:
Krryterium ilościowe porównania kosztów alternatywnych rozwiązań-oparte na rachunku kosztów
Kryterium jakościowe uwzględniające np.; zapewnienie ciągłości handlowej, jakość i sposób jej kontroli, wykorzystanie zdolności produkcyjnych, utrata image
Obliczanie wskaźników oceny kryteriów jakościowych:
-obliczenie wskaźnika względnej wartości
R=qi*si
-obliczenie ogólnego wyniku dla I lub II możliwości
R=
qi- znaczeie
si- stopa realizacji
Scoring- instrument umożliwiający dokonanie porównań (waga*ocena)
Wąskie gardło - określenie dysproporcji powstającej w procesie produkcji w wyniku wzajemnego niedostosowania ilości (wielkości) czynników produkcji.
Zastosowanie metody scoring przy podejmowaniu decyzji „make or buy” pozwala na ocene kompleksową. W wyniku porównanie obu możliwości mogą wystąpić nastepujące przypadki:
a)RM>RB KM<KB -wybór „make”
b) RB>RM KB<KM - wybór „buy”
c) RM>RB KB<KM - podjęcie decyzji jest trudne
RM- ogólny wynik oceny kryterium jakościowego „make”
RB - ogólny wynik oceny kryterium jakościowego „buy”
KM-koszty realizacji możliwości „,make”
KB-koszty realizacji możliwości „buy”
Rodzaje decyzji „make Or buy”:
-decyzje krótkoterminowa dotyczące wystąpienia „wąskich gardeł” w procesach produkcyjnych lub wolnych zdolności produkcyjnych, ale wysokich kosztów produkcji własnej
-decyzje długo terminowe związane z odnową parku maszynowego lub uruchomieniem produkcji
Nie skalkulowane ryzyko przy ustalaniu kosztów produkcji własnej:
Ryzyko produkcyjne związane z produkcją własną |
Ryzyko sytuacyjne spowodowane niepewnością czynników |
Sytuacja przy zakupie od obcych producentów |
Wykorzystanie mocy produkcyjnych |
Brak pokrycia kosztów |
Zawarte w cenie zakupu |
Utrzymanie magazynów |
Kradzieże, starzenie się |
Zawarte w cenie zakupu |
Przygotowanie kadry |
Zatrudnienie, choroby |
Zawarte w cenie zakupu |
Pielęgnowanie know-how |
Inwestycje związane z postępem technicznym |
Zawarte w cenie zakupu |
Przestrzeganie terminów |
Zwiększenie stanu na składzie, opóźnienia, nadgodziny |
Kary konwencjonalne |
Zapewnienie jakości |
Braki, działania związane z usuwaniem braków |
Kary konwencjonalne |
Outsourcing - nabywanie całości lub części operacji logistycznych przedsiębiorstwa w formie usług świadczonych przez wyspecjalizowanego zewnętrznego oferenta