W powieści Nałkowskiej najważniejszymi problemami są zagadnienia społeczne i moralne dotykające głównych bohaterów. Tytułowa "Granica" również jest poniekąd z tymi zagadnieniami związana i może być interpretowana w kilku znaczeniach. Po pierwsze może to być granica społeczna, która oddziela bogatych od biednych. W powieści możemy obserwować przekrój przez całą strukturę społeczną. Są również ludzie prawdziwie bogaci - państwo Tczewscy, których majątkiem zarządzali Ziembiewiczowie. Jest też mieszczaństwo - Cecylia Kolichowska, Elżbieta i Zenon Ziembiewiczowie, wszyscy lokatorzy kamienicy Kolichowskiej, którzy zamieszkiwali jej frontowe pokoje, z reguły byli to urzędnicy. Oczywiście mamy tu także reprezentantów biedoty i proletariatu - Joasię Gołąbską, Franka Borbockiego i innych. Ale jest to nie tylko granica ekonomiczna, socjoekonomiczna, ale przede wszystkim granica psychologiczna. Społeczeństwo przedstawione w powieści jest bardzo podzielone. Są to oczywiście podziały hierarchiczne wynikające ze stanu posiadania, pochodzenia, zajmowanej pozycji. Ale są to również podziały, które tkwią głęboko w świadomości bohaterów. Są to ludzie pogodzeni ze swoim losem. Ludzie, którzy pogodzili się już z myślą życia w takiej a nie innej warstwie społecznej, bo już przecież nie ma żadnego wyjścia, żadnego sposobu, aby swoją pozycję zmienić. A skoro tak jest to trzeba się z nią pogodzić, mimo, że nieraz coś w środku się buntowało, gdy pani krzyczała na służącą, pan wykorzystywał pokojówkę do niecnych celów, a właścicielka kamienicy była czasem bezduszna dla swych lokatorów. Po drugie jest to problematyka moralności bohaterów. Na uwagę zasługuje tu przede wszystkim postawa Zenona Ziembiewicza. Była to osoba, którą sądzić należy za jej haniebne czyny, a z drugiej sławić za te dobre, których jednak było mniej. Historia Zenona Ziembiewicza jest bardzo skomplikowana. Pochodzi z niezbyt zamożnej rodziny szlacheckiej. Jest człowiekiem bardzo kochliwym, którą to przypadłość odziedziczył najprawdopodobniej po ojcu. Pewnego dnia poznaje dziewczynę - Justynę Bogutównę, która stanie się uczestniczką i przyczyną wielu dramatów. Nawiązuje z nią romans, w konsekwencji,
którego dziewczyna spodziewa się dziecka. Zenon nakazuje jej jednak usunięcie ciąży, z tego względu, że sam zamierza poślubić inną kobietę - Elżbietę Biecką. Jest to również okres, kiedy Zenon pnie się po szczeblach kariery politycznej. Po stracie dziecka Justyna wpada w rozpacz, która graniczy z choroba psychiczną. W przypływie szału oblewa twarz Zenona kwasem. Ale wcześnie już kariera polityczna Zenona budowana na obietnicach i programie, niemożliwym do zrealizowania zaczęła się staczać. Poza tym został oskarżony o wydanie rozkazu do użycia broni przeciwko protestującym robotnikom z miejscowej fabryki. Wszystko to prowadzi do jego osobistej tragedii, która kończy się śmiercią, gdyż okaleczony fizycznie po ataku Justyny i psychicznie po wydarzeniach, które zrujnowały życie jemu i najbliższym popełnia samobójstwo. Mimo pasma niecnych czynów w Zenonie paliła się czasem iskierka człowieczeństwa. Opiekował się Justyną, gdy ta straciła dziecko, a także pomagał biednym i ubogim z racji zajmowanego stanowiska. Kolejnym problemem poruszanym przez Nałkowską jest kwestia tego, jak postrzegamy siebie, a jak robią to inni. Z kart powieści wynika namysł nad tym problemem. Można go odczytać jako kolejną granicę - filozoficzną. Nałkowska w "Granicy" rozważa nad tym, jacy naprawdę jesteśmy? Czy tacy, jakimi postrzegają nas inni czy tez tacy, jakimi postrzegamy sami siebie? Zastanawia się, który sąd jest najbardziej obiektywny i prawdziwy i czy da się jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie? Jednak nie otrzymujemy dokładnej odpowiedzi. Nałkowska zauważa, że wielką rolę odgrywa na nas miejsce, w którym żyjemy, gdzie się wychowaliśmy. Daje czytelnikowi prawo sądzenia postaci i analizowania zachowań, co sprawia, ze bohaterzy nie są jednoznaczni. W rezultacie dochodzimy do wniosku, że nie ma uniwersalnej prawdy o człowieku, ponieważ w zależności, od tego, w jakim przebywamy środowisku: czy jest to najbliższa rodzina, czy przyjaciele, czy, gdy sami wyrażamy opinię na swój temat jesteśmy innymi ludźmi.