Transmisja szeregowa i równoległa
Istnieją dwa możliwe rodzaje transmisji danych - transmisja szeregowa i równoległa.
Transmisja szeregowa polega na przesłaniu sekwencyjnym (bit po bicie) danych. Urządzeniem transmisji szeregowej jest modem. Dane są przesyłane za pomocą kabla szeregowego (np. RS- 232) łączącego komputer z modemem, a stamtąd, po modulacji bit po bicie do sieci telefonicznej.
Transmisja równoległa polega na jednoczesnym przesyłaniu większej liczby bitów informacji (przeważnie ośmiu, czyli jednego bajtu). Przykładem tego rozwiązania jest transmisja znaków do drukarki za pomocą kabla typu centronics.
Szybkość transmisji określa natomiast liczbę bitów przesyłanych w jednostce czasu. Jednostką transmisji jest bit na sekundę (bit/s lub bps (z ang. bit per sek.))
Rozróżniamy dwie metody transmisji danych : synchroniczną i asynchroniczną. Podczas transmisji asynchronicznej występują kolejno po sobie wycinki czasu zawierające i nie zawierające informacji. Aby
przygotować odbiorcę na przyjęcie sygnału zawierającego informacje, są wysyłane sygnały startu oraz sygnały stopu, rozpoczynające i kończące przesyłanie porcji informacji.
Natomiast podczas transmisji synchronicznej, dzięki określonemu impulsowi taktującemu, utrzymywane jest stałe tempo przekazywania informacji. Nie występują tutaj przerwy spowodowane koniecznością synchronizacji pojedynczych porcji informacji, a więc uzyskuje się lepsze wykorzystanie linii łączących.
Tryby transmisji danych.
Simplex - jest trybem transmisji danych, w którym jeden terminal przesyła informacje, inny zaś je odbiera, sam nie transmitując.
Half duplex - polega na niejednoczesnej transmisji danych przez oba komunikujące się terminale.
Po zakończeniu przesyłania informacji przez terminal nadawczy, terminal odbiorczy może zacząć
transmisje, którą odbiera dotychczasowy nadawca.
Full duplex - jest rodzajem transmisji danych, w którym jest możliwe jednoczesne przesyłanie i odbieranie informacji.
Dane, które przesyła modem, zostają sekwencyjnie, czyli kolejno bit po bicie, transmitowane przez sieć telefoniczną w postaci impulsów elektrycznych. Aby zmniejszyć przekłamania podczas transmisji danych,
można do transmitowanych bitów danych dodać informację dodatkową w postaci bitu kontrolnego. Bit ten, zwany bitem parzystości, stanowi dopełnienie liczby występujących w porcji danych. Rozróżniamy cztery
rodzaje kontroli parzystości - Even, Odd, Mark (High), Space (Low).
Even - gdy liczba w porcji danych jest parzysta, wtedy bit parzystości przyjmuje wartość "1" w
przeciwnym razie przyjmuje "0" (np. dla liczby binarnej 1011010 Bin (90 Dec) wynosi 1).
Odd - gdy liczba w porcji danych jest nieparzysta, wtedy bit parzystości przyjmuje wartość "1" w
przeciwnym razie przyjmuje "0" (np. dla liczby binarnej 1011010 Bin (90 Dec) wynosi 0).
Mark (High) - bit parzystości w tym przypadku przyjmuje zawsze wartość "1" nie zależnie od liczby
w porcji danych.
Space (Low) - bit parzystości w tym przypadku przyjmuje zawsze wartość "0" nie zależnie od liczby
w porcji danych.
Kolejną informacją, którą dodaje się do bitów danych, jest bit (bity) stopu. Wprowadza się go, by nadawca i odbiorca podczas transmisji nie wypadli z rytmu oraz mogli rozpoznać początek i koniec porcji danych.
Następnym pojęciem ważnym do naszych rozważań jest pojęcie protokołu. Protokół jest to umowa, czyli zbiór reguł sterujących nawiązaniem przebiegiem oraz zakończeniem wymiany informacji pomiędzy dwoma lub wieloma niezależnymi urządzeniami bądź procesami (programami). Protokoły regulują zgodność
formatów danych, określających związki czasowe oraz zasady obróbki błędów podczas wymiany danych.
W praktyce rozróżnia się protokoły sprzętowe i programowe.
Przykładem protokołu sprzętowego może być takie przesyłanie danych, w którym nadajnik i odbiornik są połączone linią sterującą, znajdującą się poza linią danych. Stan linii sterującej określa rozpoczęcie, trwanie i zawieszenie transmisji. Jest to tzw. hardware handshaking. Proces ten określa formę przekazu danych, w której nadajnik jest informowany przez odbiornik, czy przepływ informacji jest możliwy.
Programowy protokół XON/XOFF natomiast nie używa dodatkowej linii sterującej. Jej funkcję przyjmuje określona kombinacja znaków sterujących, zwana sfotware'owym handshake.
Sieć telefonii analogowej posiada obecnie strukturę telekomunikacyjną o największym zasięgu i (z tego powodu) najłatwiej dostępną z punktu widzenia użytkownika. Linie telefoniczne zostały jednak zaprojektowane i przeznaczone do przekazu sygnałów mowy, nie nadają się bezpośrednio do transmisji danych. Na szczęście przystosowanie tradycyjnych linii telefonicznych do celów przekazów cyfrowych nie
wymaga specjalnych zabiegów technicznych z wyjątkiem zainstalowania na obydwu końcach linii urządzeń, których zadaniem jest takie przetworzenia sygnału cyfrowego by mógł on być bezpiecznie przesyłany za pomocą w sieci analogowej. Urządzenie to nazywamy modemem.
Podręcznik strona 386-389
Pytania kontrolne strona 398