1. Norma prawna to wynikająca z przepisów reguła postępowania, wydana lub usankcjowana przez państwo, zagwarantowana przymusem państwowym. 
Norma prawna charakteryzuje się następującymi cechami. Ma charakter ogólny i nie indywidualizuje osoby, na której ciąży wynikający z niej obowiązek. Każdy, kto znajdzie się w sytuacji opisanej przez normę, ma obowiązek zachowywać się tak jak norma nakazuje. 
Norma prawna ma charakter dwustronny. Z każdej normy wynika dla jednej osoby obowiązek, a dla drugiej prawo, będące korelatem tego obowiązku. Jeśli dłużnik ma obowiązek zwrócenia długu w oznaczonym terminie, to w tym samym terminie wierzyciel ma prawo domagać się zwrotu pożyczonej kwoty. Jedno i drugie wynika z tej samej normy prawnej. Norma prawna jest zagwarantowana przymusem państwowym, stosowanie się do niej nie jest więc zależne od zainteresowanych osób. 

2. Normy dyspozytywne - normy względnie obowiązujące . Dane do dyspozycji adresatów bez konieczności posługiwania się . Jeżeli strony uzgodnią między sobą reguły umowy , które będą na mocy tej umowy obowiązywały i nie przekroczą one prawa to normy dyspozytywne ustalone przez państwo nie obowiązują. Natomiast gdy strony nic nie postanowiły to wtedy automatycznie obowiązują normy dysp . np. “ Jeżeli strony nie umówiły się inaczej …. to …”
Normy imperatywne - adresat normy jest skrępowany , ona zawsze obowiązuje bez względu czy się chce czy nie np. “ Nie wolno postępować inaczej niż ustalono ..”
Normy semiimperatywne - jednokierunkowo bezwzględnie obowiązujące .
Klauzula umowna niekorzystna dla podmiotu słabszego jest nieobowiązująca.( gdy norma semi. jest korzystniejsza to ona obowiązuje, a nie indywidualna umowa ),gdy klauzula umowna jest korzystna , to ona obowiązuje a nie norma semi 

3. Zdarzenia prawne - to takie zdarzenia , okoliczności natury faktycznej , wywołujące określone skutki prawne polegające na powstaniu , zmianie istniejącego lub zniesieniu stosunku prawnego .
Podział zdarzeń :
1. zdarzenia niezależne od woli ludzkiej np. siły przyrody i ich działanie - powódź , upływ czasu, śmierć, narodzenie. Z każdą z tych okoliczności wiążą się skutki prawne np. roszczenie odszkodowania przy powodzi .
2. zdarzenia zależne od woli ludzkiej (działanie ) w postaci :
- akty prawne to działania świadomie skierowane na wywołanie określonych skutków prawnych .
- czynności prawne ( oświadczenie woli ) skierowane na wywołanie skutków .
- orzeczenia sądowe konstytutywne .
- akty administracyjne o charakterze konstytutywnym ( zwolnienia od podatku ).
- czyny ( dozwolone i niedozwolone )

4. Akt prawny - rezultat tworzenia prawa przez właściwy organ państwowy lub organ do tego upoważniony. Akt prawny rozumiany jest też jako działanie organu państwa lub podmiotu prawnego, zgodne z obowiązującymi przepisami w celu wywołania skutków prawnych w konkretnym stosunku prawnym (orzeczenie lub inna czynność prawna). Akt prawny w tym rozumieniu może być jednostronny albo dwustronny czy też konstytutywny lub deklaratoryjny.

Podział aktów prawnych ze względu na zakres obowiązywania:

Akty powszechnie obowiązujące - wiążą nieograniczony podmiotowo kręg adresatów

Akty wewnętrznie obowiązujące - dotyczą ograniczonego podmiotowo kręgu adresatów

5. Wykładnia prawa (także interpretacja prawa (przyjmuje się, że wyrazy wykładnia i interpretacja są synonimami), wykładnia przepisów prawa, wykładnia tekstu prawnego) to pojęcie języka prawnego i języka prawniczego, które oznacza, zależnie od kontekstu:

Rodzaje wykładni prawa [edytuj]

Ze względu na dokonującego:

Autentyczna - przez prawodawcę

Formalna - przez organy państwa

Legalna - przez organ upoważniony przez prawodawcę

Operatywna - przez organ stosujący prawo (np. sądy)

Doktrynalna - przez przedstawiciela nauk prawniczych

Nieoficjalna - przez prawników dla potrzeb różnych podmiotów

Ze względu na metodę:

Językowa - na podstawie analizy języka przepisu

Systemowa - (systematyczna) na podstawie systemu prawa, w którym funkcjonuje przepis

Celowościowa - (teleologiczna) na podstawie celu, jaki ma realizować przepis

Funkcjonalna - na podstawie funkcji przepisu

Prowspólnotowa - w oparciu o treść prawa Unii Europejskiej (wykładnia prowspólnotowa)

Logiczna - na podstawie zasad logiki, poprzez zastosowanie wnioskowań prawniczych (porównanie)

Historyczna - na podstawie kontekstu historycznego

Ze względu na uzyskany na podstawie różnych wykładni efekt:

Dosłowna - zakres zastosowania przepisu będzie taki sam jak w przypadku użycia wykładni językowej

Rozszerzająca - wybrane zostanie szersze znaczenie przepisu niż w przypadku zastosowania wykładni językowej

Zawężająca - wybrane zostanie węższe znaczenie przepisu niż w przypadku zastosowania wykładni językowej

Reguły wnioskowań prawniczych:

Rozumowanie a contratio - nie stosowanie przepisu do sytuacji, do których nie odnosi się on wprost

Rozumowanie a simili - zastosowanie do sytuacji nieregulowanych przez przepisy - przepisów regulujących podobne sytuacje

Rozumowanie z celu na środki - jeśli dozwolony jest cel, dozwolone są także prowadzące do niego środki

Wnioskowanie reductio ad absurdum - sprowadzenie do absurdu; zaniechanie rozumowania w przypadku uzyskania nonsensownych wniosków

Wnioskowanie a fortiori:

6. Zobowiązanie (obligatio) jest to stosunek prawny między dwiema stronami, z których jedna jest wierzycielem (creditor), a druga dłużnikiem (debitor). Węzeł obligacyjny istniał tylko pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem. Polegał on na uprawnieniu wierzyciela do żądania od dłużnika, ażeby spełnił na jego rzecz obowiązek polegający na dare, facere lub praestare - czyli spełnieniu świadczenia.

7. Prawo podmiotowe jest najczęściej rozumiane jako sfera możności działania ograniczona przez dyspozycję normy prawnej, bądź jako sfera wolności zachowań (działań lub zaniechań) wynikająca z natury.

Rodzaje praw podmiotowych

Prawa podmiotowe:

bezwzględne - prawo skuteczne wobec wszystkich osób, którym ono nie przysługuje

względne - prawo przysługujące podmiotowi uprawnionemu tylko wobec określonej osoby

akcesoryjne - prawa o charakterze niesamoistnym uzależniające swe istnienie od innych praw samoistnych i służące ich umocnieniu

samoistne

związane - prawo, którego podmiotem może być wyłącznie podmiot innego prawa; prawo to nie może być przedmiotem obrotu, jeśli w obrocie uczestniczy towarzyszące mu prawo wolne

wolne

majątkowe - prawo to chroni interes ekonomiczny uprawnionego (np. wierzytelność)

niemajątkowe - prawo to chroni inny niż ekonomiczny interes uprawnionego (np. dobra osobiste)

zbywalne - prawo, które uprawniony może przenieść na inne podmioty lub je odziedziczyć; przenoszalności prawa nie można wyłączyć w wyniku czynności prawnej

niezbywalne - prawo, które uprawniony nie może przenieść na inne podmioty lub je odziedziczyć (wszystkie prawa niemajątkowe)

Prawa podmiotowe:

tymczasowe - prawo przygotowujące i zabezpieczające określone prawa przyszłe chroniące ich ekspektatywę (np. prawo do mieszkania spółdzielczego)

aktualne

8. Art. 366. [Solidarność dłużników]

§ 1. Kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników).

§ 2. Aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Art. 367. [Solidarność wierzycieli]

§ 1. Kilku wierzycieli może być uprawnionych w ten sposób, że dłużnik może spełnić całe świadczenie do rąk jednego z nich, a przez zaspokojenie któregokolwiek z wierzycieli dług wygasa względem wszystkich (solidarność wierzycieli).

§ 2. Dłużnik może spełnić świadczenie, według swego wyboru, do rąk któregokolwiek z wierzycieli solidarnych. Jednakże w razie wytoczenia powództwa przez jednego z wierzycieli dłużnik powinien spełnić świadczenie do jego rąk.

9. ŹRÓDŁA ZOBOWIĄZAŃ:
1) umowy
2) bezpodstawne wzbogacenie
3) czyny niedozwolone
4) akty administracyjne
5) inne zdarzenia

11. Kodeks cywilny nie zawiera definicji szkody, posługuje się tym pojęciem w znaczeniu potocznym. W nauce rozróżnia się niekiedy szkodę w znaczeniu ekonomicznym i szkodę w znaczeniu prawnym, przy czym za szkodę w znaczeniu ekonomicznym uważa się każdy uszczerbek majątkowy, zaś za szkodę w znaczeniu prawnym taki uszczerbek majątkowy, za który ktoś ponosi odpowiedzialność

Szkoda majątkowa obejmuje dwa elementy. Pierwszy z nich, to strata (damnum emergens), czyli efektywny uszczerbek pomniejszający majątek poszkodowanego, drugi, utracony zysk (lucrum cessans), czyli korzyści, jakie poszkodowany byłby osiągnął, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

12. Naprawienie szkody może nastąpić:

a)       przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego (restytucja naturalna),

b)       przez zapłatę odszkodowania (restytucja pieniężna).

Odszkodowanie ulega zmniejszeniu w razie przyczynienia się, poszkodowanego do powstania lub zwiększenia szkody. Stopień, w jakim odszkodowanie zostaje zmniejszone, zależy od okoliczności, a zwłaszcza od stopnia winy obu stron. Przyczynienie się poszkodowanego do powstania szkody nie może prowadzić do zupełnego wyłączenia odszkodowania, chyba że ponosi on wyłączną winę.

Naprawienie szkody majątkowej na osobie (uszkodzenie ciała, wywołanie rozstroju zdrowia) obejmuje wyrównanie wszelkich kosztów wynikłych z uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, na przykład kosztów leczenia, utraconych zarobków, kosztów opieki w domu, a ponadto rentę związaną z utratą zdolności do pracy zarobkowej.

13. Zasady obowiązujące przy wykonaniu zobowiązań

-zasada realnego wykonania zobowiązania

-zasada należytej staranności

-zasada odpowiedniej jakości świadczenia

-zasada osobistego wykonania zobowiązania

-zasada niedopuszczalności odmowy przyjęcia świadczenia częściowego

14. Wygaśniecie zobowiązania następuje wskutek jego wykonania. Spełniony zostaje wtedy społeczno-gospodarczy cel zobowiązania. Kodeks cywilny przewiduje jednak, ze zobowiązanie może wygasnąć na skutek innych przyczyn np. złożenie do depozytu sądowego.

Zdarzenia prawne powodują wygaśniecie zobowiązań:

A) śmierć dłużnika

B) dobrowolne zwolnienie z długu

C) świadczenia w miejsce wykonania polega na spełnieniu przez dłużnika za zgoda wierzyciela innego świadczenia, zamiast świadczenia, do którego był zobowiązany.

D) odnowienie polega na zobowiązaniu dłużnika spełnienie innego świadczenia w miejsce dotychczasowego lub nawet tego samego, lecz z innej podstawy prawnej.

E) złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sadowego w wypadkach przewidzianych przepisami jest równoznaczne z wykonaniem zobowiązania wobec wierzyciela. Może ono nastąpić, gdy nie wiadomo dokładnie, kto jest wierzycielem itp.

F) potrącenie, kompensacja - może mieć miejsce, jeżeli obydwie strony (np. pozostają z sobą w stosunkach handlowych) mają względem siebie wzajemne wierzytelności. Istnieje wtedy możliwość potracenia tj. wzajemnego skompensowania. Kodeks przewiduje dokładnie, kiedy potrącenie jest dopuszczalne. Konieczne jest miedzy innymi, aby wierzytelności były jednorodne (nie mogę, bowiem potrącić świadczenia dostarczenia samochodu ze świadczeniem w postaci wybudowanego garażu). Wierzytelności muszą być również wymagalne i muszą nadawać się do dochodzenia na drodze sądowej. Najczęściej potrącenia odnosi się do wzajemnej wierzytelności

15. Skutki niewykonania zobowiązania

-obowiązek naprawienia szkody

-nieprzyjęci świadczenia

-nabycie rzeczy na koszt dłużnika

-wykonanie zastępcze na koszt dłużnika

17. Przedstawicielstwo jest to reprezentowanie przez osobę zwaną przedstawicielem (pełnomocnikiem, prokurentem) innej osoby (reprezentowanego, mocodawcy) przy dokonywaniu czynności prawnych 

18 Źródła umocowania przedstawicielaa. Z przepisów prawa Przedstawiciel ustawowy, 
np. art. 866każdy ze wspólników spółki jest przedstawicielemustawowym pozostałych wspólników.a. Z woli reprezentowanego Pełnomocnik- przedstawiciel ustawowy przez reprezentowanego. Ustanowienie pełnomocnika wymaga oświadczenia mocodawcy, taka czynność nie jest zobowiązująca aniobciążająca, a upoważniająca. Pełnomocnik nie musi, nie nabywa także żadnych praw.Niejednokrotnie mocodawcy będzie zależało na tym aby, pełnomocnik był wobec niegozobowiązany co do pełnomocnictwa/ zadośćuczynienia umocowaniu. Mocodawca ipełnomocnik będą pozostawali także w innym stosunku niż przedstawicielstwo. Takistosunek zwany jest podstawowym- mocodawca wie że pełnomocnik będzie działał,pełnomocnik wie że otrzyma zapłatę

19 Pełnomocnictwo to taki stosunek prawny gdy jedna osoba występuje w charakterze i na rzeczdrugiej osoby na podstawie zawartego między nimi stosunku prawnego, tzn. Nie na podstawieustawy, ale na mocy oświadczenia woli. W stosunku do pełnomocnictwa źródłem umocowania jest więc jednostronne oświadczenie woli reprezentowanego zwanego mocodawcą. Natomiast przedstawiciela określa się w tym stosunku prawnym mianem pełnomocnika. Oznacza to, że do tego, aby powstał prawny stosunek pełnomocnictwa, wystarczy, że mocodawca złoży oświadczenie woli osobie, która będzie go reprezentować. Dla wielu czynności prawnych wystarczy, że mocodawca udzieli pełnomocnictwa ustnie, natomiast są też sytuacje, kiedy do tego aby pełnomocnictwo było ważne wymagana jest specjalna forma- np. Pisemna, czy też w formie aktu notarialnego. 

Przedstawicielstwo polega na tym, że osoba zwana przedstawicielem dokonuje z osobą trzecią - w imieniu reprezentowanego - czynności prawnej, która ma wywrzeć skutek bezpośrednio na reprezentowanym. Nikt jednak nie może samowolnie ingerować w cudzą sferę prawną. Dlatego, aby działanie przedstawiciela osiągnęło zamierzony

rezultat, tj. by wywarło odpowiedni skutek między reprezentowanym a osobą trzecią, przedstawiciel musi mieć tzw. umocowanie. Umocowanie to kompetencja do działania, przysługująca przedstawicielowi albo z mocy ustawy, albo na podstawie oświadczenia woli reprezentowanego

20. Wygaśnięcie pełnomocnictwa może być spowodowane odwołaniem pełnomocnictwa, śmiercią mocodawcy bądź śmiercią pełnomocnika, a także zrzeczeniem się (wypowiedzeniem) pełnomocnictwa przez pełnomocnika, nadejście terminu końcowego, do którego pełnomocnictwo obowiązuje (jeżeli mocodawca postanowił tak w treści pełnomocnictwa), utrata osobowości prawnej przez mocodawcę lub pełnomocnika, a także dokonanie czynności prawnej przez pełnomocnika.

Pełnomocnictwo może być w każdym czasie odwołane, chyba że mocodawca zrzekł się odwołania pełnomocnictwa z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa. Odwołanie pełnomocnictwa nie wymaga żadnej formy szczególnej, może być dokonane również w sposób dorozumiany (konkludentny).

Również wygaśnięcie pełnomocnictwa z powodu śmierci mocodawcy lub pełnomocnika można wyłączyć z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.

Po wygaśnięciu pełnomocnictwa pełnomocnik obowiązany jest zwrócić mocodawcy dokument pełnomocnictwa. Może żądać poświadczonego odpisu tego dokumentu. Wygaśnięcie umocowania powinno być na odpisie zaznaczone.

21 Z uwagi na to kto udziela pełnomocnictwa wyróżnia się:

pełnomocnictwo główne - udzielone przez mocodawcę;

pełnomocnictwo dalsze (substytucyjne) - jest ono udzielane przez pełnomocnika w imieniu i ze skutkiem dla mocodawcy.

22. W potocznym znaczeniu pojęcie "prokura" tłumaczone jest jako zastępstwo, pełnomocnictwo handlowe albo bankowe w szerokim zakresie. Nie ma ustawowej jego definicji w prawie cywilnym ani w prawie handlowym.

Prokurentem może być każda osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych. Prokura jest stosunkiem o wybitnie osobistym charakterze, umocowanie prokurenta opiera się na zaufaniu mocodawcy do niego, dlatego też nie może być mowy, by prokurentem została osoba, do której lojalności, kompetencji i sumienności wobec spółki są zastrzeżenia i o bawy. Prokurentem nie może być też osoba o ograniczonej zdolności do czynności prawnych

AKRES PODMIOTOWY I PRZEDMIOTOWY PROKURY:

Nie można ograniczyć prokury ze skutkiem wobec osób trzecich, chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej. - można ograniczyć tylko do zakresu spraw wpisanych do rejestru oddziału przedsiębiorstwa

-prokurent jest umocowany do dokonywania wszelkich czynności prawnych i do występowania z pismami procesowymi.- nie jest umocowany do zbycia przedsiębiorstwa.

8.FORMA UDZIELENIA PROKURY: prokura powinna być pod rygorem nieważności udzielona na piśmie.

Udzielenie- oświadczenie woli jednoznaczne z umocowaniem konkretnej osoby do działania w imieniu spółki

Ustanowienie- wewnętrzny akt decyzyjny na forum spółki.

9.WYGAŚNIĘCIE PROKURY:

Prokura wygasa wskutek wykreślenia przedsiębiorcy z rejestru, a także ogłoszenia upadłości, otwarcia, likwidacji. Prokura wygasa ze śmiercią prokurenta

-śmierć przedsiębiorcy ani utrata przez niego zdolności do czynności prawnych nie powoduje wygaśnięcia prokury. Wygaśnięcie prokury przedsiębiorca zgłasza do rejestru przedsiębiorców.

23. Prawo autorskie (ang. copyright, symbol: © ) - pojęcie prawnicze oznaczające (1) ogół praw przysługujących autorowi utworu albo (2) przepisy upoważniające autora do decydowania o użytkowaniu dzieła i czerpaniu z niego korzyści.

Autorskie prawa osobiste - zespół uprawnień, jakie przysługują twórcy utworu. Autorskie prawa osobiste chronią „intelektualny” związek twórcy z jego dziełem. W prawie polskim pojęcie autorskich praw osobistych reguluje art. 16 "Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych" (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904). Jest to rodzaj szczególnej więzi niezbywalnej i nie podlegającej zrzeczeniu się, łączącej twórcę z jego utworem, a wyrażającej się w prawie:

autorstwa utworu,

oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo,

nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania,

decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności,

nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.

W przypadku programów komputerowych zakres ochrony autorskich praw osobistych jest węższy. Autorom programów komputerowych przysługują bowiem jedynie prawa:

autorstwa utworu,

oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo.

Autorskie prawa majątkowe - zespół uprawnień, jakie przysługują twórcy utworu, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii ekonomicznych tych uprawnień. W prawie polskim pojęcie autorskich praw majątkowych reguluje art. 17 (i dalsze) "Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych" (tekst jednolity Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.). Stanowi on, że:

twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.

Najistotniejszą częścią autorskich praw majątkowych jest tzw. prawo do korzystania i rozporządzania utworem na wszystkich polach eksploatacji (tzw. monopol autorski).

Ustawa w art. 50 jako przykład wskazuje następujące pola eksploatacji (katalog nie jest zamknięty, wraz z rozwojem techniki będą powstawały bądź już istnieją inne pola eksploatacji):

w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu - wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową,

w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono - wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy,

w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż wcześniej omówione - publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

---