PWiK - Wykład 7a, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 1, Wykład 7


WYKLAD 7

Sieć wodociągowa - materiały i uzbrojenie sieci.

Sieć wodociągowa składa się z następujących elementów:

- przewody proste - prostki o przekroju kołowym

- kształtki - elementy do zmiany kierunku przepływu średnicy wykonania odgałęzień

- połączenia przewodów - pomiędzy prostkami i kształtkami

- uzbrojenie

Rodzaje rur i kształtek w zależności od materiału z którego są wykonane.

  1. Przewody żeliwne - zaletą tych rur jest ich taniość, trwałość. W normalnych warunkach mogą leżeć w ziemi 60 ÷ 100 lat, nieraz i więcej. Są odporne na związki nieorganiczne oraz organiczne. Wada tych rur jest kruchość, mała odporność na uderzenia i zginanie. Ścianki są stosunkowo grube, co zwiększa ich ciężar, a więc powstają trudności transportowe i montażowe. Ciężar rur ogranicza ich długość (4 ÷ 6 m) co z kolei daje dużą ilość złączy (im więcej złączy, tym więcej możliwych punktów nieszczelności i ewentualna strata wody). Rury i kształtki są znormalizowane. Normalne ciśnienie robocze 10 kg/cm2 (10 atmosfer). Przy ciśnieniu próbnym 16 kg/cm2. Produkowane są również rury o podwyższonym ciśnieniu roboczym wynoszącym 16 kg/cm2 (próbne 30 kg/cm2). Rury i kształtki w zależności od potrzeb powinny być zaizolowane od wewnątrz i z zewnątrz (rodzaj izolacji zależy od warunków gruntowo - wodnych, a głównie o agresywność wód gruntowych w stosunku do materiału, z którego wykonane są przewody oraz rodzaju płynu, jaki przepływa przez przewód). Powłoka izolacyjna powinna być elastyczna, odporna na odpryski, nie powinna zawierać szkodliwych dla zdrowia substancji oraz psujących smak i zapach wody. Nowoczesne rury wykonywane są z żeliwa sferoidalnego.

Izolowane są:

Rury ciśnieniowe dzielą się na kielichowe i kołnierzowe. Wykonywane są o średnicy 50 ÷ 2000 mm, inne wymiary są osiągalne na specjalne zamówienie.

Rury żeliwne kielichowe (rys.1, 2) - jeden koniec rury zaopatrzony jest w kielich a drugi koniec jest bosy. Połączenie polega na tym, że koniec bosy jednej rury wsuwamy w kielich drugiej rury i uszczelniamy sznurem konopnym i ołowiem lub jednym z materiałów zastępczych jak folia aluminiowa, cement, żelazo gąbczaste, preparaty siarkowe, bitumiczne lub inne wchodzące na rynek.

Sznur konopny smołowany ubity na 2/3 kielicha, pozostałą część powinien zajmować inny uszczelniacz.

W przypadku stosowania ołowiu lanego (na gorąco) na warstwę sznura smołowanego czarnego nakłada się warstwę sznura suchego (niesmołowanego tzw. białego). Uszczelnienie ołowiem lanym daje dużą trwałość połączenia i elastyczność. Podobne własności daje folia aluminiowa.

Nowe rury wykonane z żeliwa sferoidalnego są wytrzymałe, nieprzepuszczalne, uszczelniane za pomocą pierścieni gumowych.

Rury żeliwne kołnierzowe (rys. 3, 4) - na końcach tych rur umieszczone są kołnierze służące do połączenia tych rur. Uszczelnienie następuje poprzez włożenie uszczelki gumowej z przekładką płócienną lub klingielitem, następnie kołnierze ściąga się równomiernie śrubami (jak w kole samochodowym śruby dociągamy na przemian). Połączenie tego typu stosowane jest wszędzie tam, gdzie może zajść potrzeba szybkiej wymiany rury czy elementy uzbrojenia, np. w przepompowniach, w zbiornikach, tunelach itp. Należy unikać zakładania rur kołnierzowych bezpośrednio w gruncie, jeśli już jest to nieuniknione, np. Przy zasuwie, wówczas wskazane jest wykonanie tego połączenia w studzience. Są też inne możliwości zabezpieczenia połączenia kołnierzowego takie jak: bandażowanie i asfaltowanie, zastosowanie folii termokurczliwych, ale tego należy unikać.

Rury żeliwne ciśnieniowe o połączeniach elastycznych (rys. 5, 6) - umożliwiają szybki postęp robót oraz zastosowanie rur żeliwnych w warunkach, w których zbyt sztywne połączenie mogłoby być niekorzystne dla trwałości przewodu. Należą tutaj rury z połączeniem gwintowanym typu union dla rur o średnicy 5 ÷ 500 mm oraz połączeniem śrubowym dla rur 600 ÷ 1200 mm. Firmy produkujące armaturę i przewody dają cały wachlarz rozwiązań konstrukcyjnych, z których należy korzystać.

Kształtki żeliwne ciśnieniowe - mogą być kołnierzowe, kielichowe, kielichowo-kołnierzowe.

Kształtki umożliwiają:

  1. zmianę kierunku - kolana, łuki;

  2. wykonanie odgałęzienia - trójniki, czwórniki;

  3. zmianę średnicy z większej na mniejszą i odwrotnie - zwężki;

  4. połączenie dwóch rur o końcach bosych - nasuwki;

  5. zamknięcia przewodów - korki, pokrywy, ślepe kołnierze;

  6. połączenia rur kielichowych z kołnierzowymi - kieliszki, króćce;

  7. odwodnienie i odpowietrzenie - odwadniaki, odpowietrzniki;

  1. Przewody stalowe - przewyższają rury żeliwne pod względem wytrzymałości na działanie sił wewnętrznych i zewnętrznych (obciążenia dynamiczne i statyczne). Mają mniejszą grubość ścianek. Są lżejsze, dzięki temu mogą być wykonywane o długościach do kilkunastu metrów. Mają mniejszą liczbę połączeń, mogą być spawane. Ciśnienie robocze ponad 10 kg/cm2, stosowane są w sieci zewnętrznej, w gruntach słabych na terenach szkód górniczych, w syfonach (przejścia wodociągów pod torami kolejowymi, przez rzekę), na mostach. Wadą tych rur jest mała odporność na korozję, co wymaga starannej izolacji wewnętrznej i zewnętrznej (rurociąg powinien być ocieplony). Rury stalowe mogą być łączone na kielichy, kołnierze, spawanie. Mogą być stosowane połączenia typu Gibault lub Simplex (rys. 7, 8, 9)

  1. PCV (polichlorek winylu) - produkowane jako rury kielichowe i proste (bose). Bosy koniec rury jest wciskany w kielich drugiej rury, wewnątrz którego, w specjalnie uformowanym gnieździe pierścieniowym, włożona jest gumowa uszczelka. Ciśnienie do 10 atm. Mogą być stosowane do transportu wody do 60°C. Łączenie szybkie, długość do 12 m, duża gładkość (mały współczynnik szorstkości). Lekkie, łatwe w montażu.

  1. PE (polietylen) - są to rury bardzo lekkie. Zalety podobnie jak PCV.

  1. Rury azbesto-cementowe - spotykane w praktyce (ok. 80% przewodów wodociągowych). Zaletą tych rur jest gładkość, wadą - są mało odporne na obciążenia statyczne i dynamiczne.

  1. Przewody betonowe i żelbetowe - rury betonowe muszą mieć odpowiednią szczelność i wytrzymałość. Stosowane są przeważnie do ciśnieniowych (2 ÷ 4atm) jako przewody tranzytowe (średnica 1000 ÷ 1500 mm) wykonane metodą odśrodkową. Są mało odporne na działanie kwasów (środowisko wodno - gruntowe) jak również wstrząsów. Łączone na styk i nasuwkę lub kielichy. Uszczelnienie sznurem konopnym i zaprawą cementową albo pierścieniem gumowym (rys. 10).



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
PWiK - Wykład 7, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 2
PWiK - Wykład 05-11-2007, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 2
PWiK - Wykład 10b, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 1, Wykład 10
PWiK - Wykład 13-12-2007, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 2
PWiK - Wykład 3, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 1, Wykład 3
PWiK - Wykład 6, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 2
PWiK - Wykład 15-10-2007, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 2
PWiK - Wykład 8a, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 1, Wykład 8
PWiK - Wykład 7b, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 1, Wykład 7
PWiK - Wykład 10a, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 1, Wykład 10
PWiK - Wykład 22-11-2007, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 2
PWiK - Wykład 14-03-2008, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 2
PWiK - Wykład 1, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 1, Wykład 1
PWiK - Wykład 8b, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 1, Wykład 8
PWiK - Wykład 7c, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 1, Wykład 7
PWiK - Wykład 7, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Wykłady, PWiK 2
PWiK - Opis techniczny, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Projekt, Projekt 4
PWiK - Kolokwium - Pytania, Budownictwo S1, Semestr IV, PWiK, Kolokwium

więcej podobnych podstron