Reforma jędrzejewiczowska
Reformę opracował Janusz Jędzejewicz. Została ona uchwalona przez sejm 11marca 1932r. Ustawa ta dokonała poważnej przebudowy szkolnictwa. Program szkół powszechnych rozbito na trzy szczeble, którym odpowiadały trzy stopnie organizacyjne szkół:
Elementarny zakres wykształcenia ogólnego
Rozszerzone oraz pogłębione wykształcenie ogólne
Przysposobienie do życia społeczno-obywatelskiego i gospodarczego
Nauka w szkole powszechnej trwała siedem lat.
Szkoła pierwszego stopnia:
miała 2letnią klasę trzecią, 3letnią klasę czwartą. Jednego nauczyciela na 60 uczniów oraz dwóch nauczycieli na 120 uczniów.
Szkoła drugiego stopnia:
Miała dwuletnią klasę szóstą, oraz uczyło 3 nauczycieli na 120 uczniów lub nawet czterech na jeśli liczba uczniów wynosiła sporo ponad 160 uczniów.
Szkoła trzeciego stopnia miała 7 klas jednorocznych i co najmniej 211 uczniów i 5 nauczycieli.
Ustawa wprowadziła obowiązkowe dokształcanie ogólne i zawodowe całej młodzieży do 18 r. ż.
W miejsce dawnego 8letniego gimnazjum ogólnokształcącego wprowadzono 6 letnią szkołę średnią podzieloną na 4letnie gimnazjum o jednolitym programie kształcenia oraz na 2letnie liceum programowo zróżnicowane. Warunkiem przejścia do pierwszej klasy 4letniego gimnazjum było ukończenie 12 roku życia oraz zdanie egzaminu wstępnego.
W ustawie uwzględniono także szkoły mistrzów i nadzorów, szkoły przysposobienia zawodowego dla absolwentów szkół ogólnokształcących, specjalistyczne kursy zawodowe, kursy uzupełniające dla absolwentów szkół niższych zawodowych np. dla tych, którzy chcą przejść z gimnazjum do liceum.
Ustawa zmieniła istniejący system kształcenia nauczycieli szkół powszechnych. Wprowadziła trzyletnie licea pedagogiczne oparte na programie zreformowanego gimnazjum ogólnokształcącego. Kształcenie kandydatek na wychowawczynie w przedszkolach odbywało się w 4letnich seminariach. Absolwenci wszystkich szkół licealnych mogli wstępować do szkół wyższych na podstawie uzyskanych świadectw dojrzałości.
Reforma ta spotkała się z wieloma zaletami jak i wadami. Krytykowano za wprowadzenie reformy w okresie kryzysu finansowego oraz za ograniczenie dostępu dzieci wiejskich do szkół stopnia wyższego.