Schorzenia układu oddechowego PRDC
Współistnienie różnych patogenów
Wysoka zakaźność
Duża rozsiewalność
Stres
Enzootyczny charakter zachorowań
Zależność między środowiskiem a liczbą patogenów
Wiek zwierząt
Patogeny PRDC
Drobnoustroje występujące jako powikłanie zakażeń pierwotnych:
Bakterie:
Actinobacillus suis
Arcanobacterium pyogenes
Escherichia coli
Klebsiella spp.
Mycoplasma hyorhinis
Pasteurella multcida
Pseudomonas spp.
Staphylococcus spp.
Streptococcus spp.
Wirusy:
Koronawisrus oddechowy świń
Rotawirus
Przeżywalność patogenów bakteryjnych i wirusowych
… (niewidoczne)
Środowisko a PRDC
Stres
Grupowanie zwierząt
Temperatura w pomieszczeniach
Jakość powietrza i wody
Ruch powietrza
Wysoka wilgotność
Ograniczony dostęp do paszy
Powierzchnia
Masa ciała (kg) powierzchnia (m³)
Do 10 0,15
10 - 20 0,2
20 - 30 0,3
30 - 50 0,4
50 - 85 0,55
85 - 110 0,65
Powyżej 110 1,0
Knury 1,64
Lochy 2,25
Zmniejszona powierzchnia i obniżona wentylacja w pomieszczeniu powodują:
Wzrost wilgotności powietrza
…
…
…
Środowisko a PRDC - stężenie gazów:
CO2 - nie jest gazem toksycznym, obniża aktywność aparatu rzęskowego i makrofagów, maksymalne jego stężenie do 0,3%
NH4 - jest gazem toksycznym, do stężenia 100 ppm - wzrost sekrecji śluzu i spłycenie oddechu, stężenie powyżej 100 ppm - uszkodzenie płuc
H2S - jest gazem toksycznym drażni układ oddechowy i OUN, uszkadza nieodwracalnie komórki krwi i tkanki
Środowisko a PRDC - zapylenie
Pyły o średnicy do 100µ są zatrzymywane przez aparat rzęskowy
Pyły o średnicy powyżej 100µ - pyły oddechowe przechodzą do pęcherzyków płucnych
…
Środowisko a PRDC
Wzrost zanieczyszczenia powietrza w budynku dla trzody chlewnej bakteriami oraz zarodnikami grzybów.
PCVD/PCVAD
Porcine circovirus disease
Porcine circovirus associated disease
PCVAD - tym mianem określa się wszystkie kliniczne postacie tego zakażenia
PCV bierze udział w etiologii:
PMWS,
PDNS,
wrodzona drżączka prosiąt,
(martwicowe) zapalenie jelita na tle PCV2,
zapalenie płuc na tle PCV2
PCVAD - występowanie
1982 r. Tischer na PK - 15 w ATCC
53% USA
85% Niemcy
86% Anglia
2000 Polska, a w 2004 60% ferm
PCVAD - etiologia
Rodzina Circoiviridae
DNA pojedynczy, kulisty, najmniejszy w naturze replikon
Brak otoczki, średnica 17- 23,5 nm
Replikacja w jądrze komórkowym
Stabilny w środowisku
Oporny na środki dezynfekcyjne ( pH 3 i 15 min. w temp. 56º C i 70ºC)
PCV - 1 nie patogenny dla świń, namnaża się w hodowlach komórkowych
PCV - 2 patogenny dla świń, bierze udział w etiologii PMWS, PDNS, oraz zaostrza przebieg innych zakażeń. PCV2a (różnica 1 aminokwasu), PCV2b
Pokrewieństwo z: - BFDV - choroba dzioba i piór ptaków
- CAV - wirus anemii kurcząt
- TTV - wirus TT u człowieka
PMWS
Hines i Lubert - 1994 r. PMWS
Postweaning multisystemic wasting syndrome - Poodsadzeniowy, wielonarządowy zespół wyniszczający świń
Jest to najczęstsza forma zakażenia PCV2
PMWS - objawy kliniczne
Prosięta ssące i warchlaki tj. w wieku 4 - 18 tyg.
Zachorowalność 5 - 15%, ze nawet 100% śmiertelnością
Objawy kliniczne w przebiegu zakażenia występują z różną częstością i o różnym nasileniu
Bladość lub zażółcenie skóry
Powiększenie węzłów chłonnych
Zaburzenia oddechowe
Biegunki
Obserwujemy postępujące wychudzenie organizmu
Podwyższone w.c.c.
Zaburzenia oddechowe
W początkowej fazie może dochodzić do powiększenia węzłów chłonnych pachwinowych
Powikłania często z PRRSV
PMWS objawy kliniczne - immunosupresja
Wirus wykrywany jest w limfocytach, makrofagach, komórkach dendrytycznych, kom. nabłonka i śródbłonka
….. stwierdza się jedynie w kom nabłonka i śródbłonka, pozostałe miejsca to tylko rezerwuar wirusa
Sugeruje się, że leukopenia i tym samym immunosupresja jest wynikiem zmian w produkcji cytokin i usuwaniem zakażonych leukocytów z organizmu, inny sugerowany mechanizm to apoptoza komórek
PMWS - zmiany anatomopatologiczne
Wyniszczenie, blada lub zażółcona skóra
Płuca, konsystencja tęga, gumowata, wybroczyny w pęcherzykach płucnych - ciemnoczerwone plamy, obszary niedodmy w płatach przednich i środkowych
Węzły chłonne powiększone 3-4 krotnie jednolicie białe na przekroju
Atrofia wątroby
Nerki blade, powiększone 5 krotnie
Śledziona mięsista, powiększona, nie przekrwiona
Płynna treść w jelitach i owrzodzenia części przełykowej żołądka
Zmiany histopatologiczne - w tkance limfatycznej obniżenie liczby limfocytów, nacieki histiocytarne, oraz rozsiane komórki olbrzymie
PMWS - metody laboratoryjne
Przedstawione objawy kliniczne i a.p. nie są patognomiczne
Ze względu na powszechność występowania PCV wykrycie przeciwciał lub wirusowego DNA nie jest podstawą do rozpoznania PMWS
Z tego powodu diagnostyka skupia się na wykazaniu dużych ilości PCV w badanym materiale
Zatem rozpoznanie indywidualne opiera się na następujących kryteriach (Sordin, 2000)
Obecność objawów klinicznych wskazujących na PMWS
Obecność w węzłach chłonnych charakterystycznych zmian mikroskopowych
Obecność PCV2 w badanych tkankach
Rozpoznanie PMWS na poziomie stada oprócz wskaźników Sordena, opiera się na wzroście śmiertelności w okresie poodsadzeniowym w porównaniu z okresem minimum 3 miesięcy przed wystąpieniem (Meeters)
Oceniany wskaźnik powinien przekraczać o 1,66 wartość historyczną
PMWS - rozpoznanie laboratoryjne
ISH (hybrydyzacja in situ) i IHC ( immunohistochemia) stanowią złoty standard
PCR i metody serologiczne (IF i test ELISA) nie są stosowane w ujęciu klasycznym - jedynie porównanie na poziomie wiremii ze świniami zdrowymi może dac obraz zmian.
Brak leczenia PMWS!!!
PMWS - zapobieganie
Uodparnianie swoiste - szczepionka inaktywowana, stosowanie 2x w ciągu 3 - 4 tygodni tak żeby drugie szczepienie było na tyg. przed porodem. Kolejne odszczepianie na 2-4 tyg. przed porodem.
Przeciwciała dla białka kodowanego przez ORF dla PCV pojawiają się po 14 dniach.
Postępowanie ogólne „all in - all out”
Zmniejszenie zagęszczenia
Związane z właściwym zarządzaniem na fermie, związane z eliminacją czynników indukujących powstanie PMWS, zasady Madeca:
Zarządzanie i wykonywane zabiegi zootechniczne
„atmosfera w chlewni” - mikroklimat tuczu
Żywienie loch, stosowane przeciwulteniacze w paszy
Długość laktacji
Jakość siary
Długość laktacji loch
Linie genetyczne
System zasiedlania zwierzętami
PDNS
Zespół skórno - nerkowy jest zakażeniem powodowanym przez PCV2 w przebiegu którego charakterystyczne zmiany dotyczą skóry i nerek.
Występowanie:
1991 r. Szkocja
Nieco później w USA, Ameryce Południowej, Australii, Afryce
2000r. Polska
PDNS - etiologia
Warunki środowiskowe
Proces chorobowy uruchamiany jest przez szereg czynników: leki, chemikalia, alergeny, antygeny drobnoustrojów i tu wymienia się PCV2, PRRSV, Pasteurella multocida, Streptococcus sp., LPS bakterii Gram ujemnych
Nadwrażliwość III typu, gdzie obserwuje się zmiany w naczyniach włosowatych i zmiany wysiękowo - włóknikowe w kłębuszkach nerkowych
W naczyniach odkładają się kompleksy Ag - Ab, ale Ag jest nieznany. Powstałe kompleksy maja zdolność wiązania dopełniacza i uwalnianie mediatorów reakcji zapalnych
Tam gdzie występuje PDNS stwierdza się obecność Ag - PCV2 oraz przeciwciała przeciwko PRSSV, PCV2, Pasteurella multocida, Streptococcus sp.
PDNS - objawy kliniczne
Zachorowania dotyczą główne świń o masie 20 - 65 kg
Jednakże zachorowania mogą dotyczyć zwierząt w wieku 5 tyg. a także 9 miesięcznych loszek
Odsetek zachorowań jest niski i nie przekracza 1% świń
Objawy kliniczne w przebiegu zakażenia występują z różną częstością i dotyczą skóry i nerek
Zahamowanie rozwoju, chudnięcie odsadzonych prosiąt,
Wzrost w.c.c.
Objawy duszności oraz kaszel, kichanie
Plamy na skórze koloru czerwono - brązowego zlokalizowanie w okolicy zadu i łopatek, u niektórych zwierząt cała powierzchnia skóry pokryta jest plamami
Po kilku dniach w centralnych miejscach plam pojawiają się zmiany martwicze - to obserwuje się u 0,5 - 1% zwierząt
U zwierząt z plamami, które przeżyły, plamy znikają po 2 - 3 tyg.
PDNS - zmiany anatomopatologiczne
Wychudzenie, blada lub zażółcona skóra
Zmiany na skórze z martwicą nabłonka, martwicą naczyń krwionośnych, naciek kom. Jądrowych i wynaczynienia krwi
Powiększenie węzłów chłonnych
Obrzęk śledziony z zawałami brzeżnymi i martwicą ścian tętnic
Podtorebkowe wybroczyny w powiększonych nerkach i rozplemowi - wysiękowo - kłębuszkowe zapalenie nerek. W zależności od stopnia nasilenia procesu chorobowego obserwuje się rozplem komórek mezangium, wysięk i martwicę całego kłębuszka
Badaniem hp w kanalikach nerkowych widoczne są nacieki zapalne złożone z komórek jednojądrzastych, eozynofilii, krwinek czerwonych co powoduje rozszerzenie się światła kanalików
PCVAD - objawy kliniczne
Drżączka zakaźna
Różna nasilenie, różna ilość zakażonych zwierząt w miocie
Gwałtowny bodziec drżenie mięśni
Osłabienie objawów podczas spoczynku i snu
Niezdolność do ssania - hipoglikemia
Po przechorowaniu przez pierwszy tydzień po 3 tyg. wyzdrowienie
Mielinizacja neuronów w rdzeniu kręgowym stąd określa się ta postać zakażenia jako neuropatię związaną z PCV2
PCVAD - etiologia
Zakażenie (martwicowe) jelit
Uważa się, że może występować samodzielnie lub z innymi schorzeniami adenomatza, dyzenteria, salmonella
Zmiany ap:
Zmiany sekcyjne podobne do przewlekłej postaci adenomatozy
Powiększenie krezki i obrzęk węzłów chłonnych
Zgrubienie i obrzęk jelita grubego i cienkiego
Poprzeczne fałdy błony śluzowej jelita
W obrębie okrężnicy powierzchowne zapalenie martwicze
Może mieć charakter martwicy rozpływanej
Zmiany hp:
Ogniskowy zanik kosmków
Zmiany martwicze powierzchowne nasilone bardziej jelicie grubym niż cienkim
W węzłach chłonnych i kępkach Peyera wielojądrowe komórki olbrzymie
Rozpoznanie:
Zmiany kliniczne dotyczą niewielkiej liczby osobników
Biegunka daje jedynie podejrzenie choroby
Identyfikacja wirusa w zmienionych chorobowo tkankach immunocytochemia (ICH) i hybrydyzacja in situ (ISH)
Ważne jest pobranie 3-4 cm skrawków jelita i ich utrwalenie
Diagnostyka różnicowa:
Dyzenteria
Adenomatoza
Salmonelloza
Zakażenie rota- i koronawirusami
PMWS
Zapobieganie:
Leczenia swoistego brak
Eliminacja czynników usposabiających
Szczepienia przeciwko PCV2
PCVAD - zapalenie płuc
Objawy kliniczne:
W swoim przebiegu objawy takie jak w PRDC
Rozpoznanie jak w PCVAD
Leczenie i zapobieganie jak w PCVAD
Hematophilus
parasuis
PRRS
Grypa
świń
Mycoplasma hyopneumoniae
Pasteurella
multocida