BIOPREPATATY
Biopreparaty to wyselekcjonowane mikroorganizmy (głównie bakterie i grzyby) oraz enzymy lub inne cząstki biochemiczne, zawierające żywe lub martwe drobnoustroje, ich wydzieliny albo ciała odpornościowe z organizmów uodpornionych na określone choroby służące m.in. do biologicznego rozkładu odpadów organicznych, przyspieszania przemian związków azotu i fosforu oraz blokowania nieprzyjemnych zapachów. Zanieczyszczenia (zastygające tłuszcze, białka, skrobia, lignina, ekskrementy) są przekształcane w trakcie procesów życiowych mikroorganizmów do związków naturalnych dla środowiska.
Biopreparaty dzielą się na:
- szczepionki - służą do zapobiegania chorobom zakaźnym,
- surowice - używane do leczenia organizmów chorych,
- preparaty rozpoznawcze (np. tuberkulina)
W Polsce biopreparaty produkowane są przez:
-Zakład Przemysłu Bioweterynaryjnego w Drwalewie
-Zakłady farmaceutyczne Biowet Sp. z o.o. w Gorzowie Wielkopolskim
-Biowet Sp. z o.o. w Puławach
Biopreparaty znajdują zastosowanie zarówno w miejskich, jak i przemysłowych oczyszczalniach ścieków, szambach, procesach kompostowania i fermentacji, rekultywacji oczek wodnych i skażonych gleb oraz odmulaniu kanalizacji. Każdy z drobnoustrojów posiada swoje optymalne warunki środowiskowe, w których jego aktywność jest najwyższa. Przekroczenie niektórych parametrów może prowadzić do zahamowania ich wzrostu i rozmnażania lub śmierci komórek, tak więc efektywność działania biopreparatów zależy od:
1. Obecności wody
Woda stanowi jeden z najważniejszych czynników w życiu mikroorganizmów. Jest składnikiem budulcowym oraz środowiskiem, w którym przebiegają wszystkie reakcje biochemiczne. Niedostatek wody powoduje zahamowanie działania biopreparatów. W przypadku środków dawkowanych do ścieków lub zbiorników wodnych problem ten nie występuje, jednak mimo to zaleca się wstępne rozprowadzenie preparatu w ciepłej wodze w celu jego aktywacji przed właściwym użyciem.
Zastosowanie środków BIO COMPOST oraz BIO AQUALYSE+ (jako podściółka pod bydło) wymaga polania preparatu wodą po rozsypaniu na podłoże. Podobna sytuacja występuje w przypadku BIO ANDAIN SP, gdzie rozprowadza się go w cieplej wodzie, a następnie rozpyla na odpady poddawane fermentacji.
2. Temperatury
W zależności od wymagań dotyczących temperatury, drobnoustroje dzieli się na 3 grupy:
- zimnolubne, czyli psychrofile (-7°C-25°C; optymalna: 10°C-20°C);
- ciepłolubne, czyli mezofile (15°C-45°C; optymalna: 25°C-40°C);
- gorącolubne, czyli termofile (45°C-75°C; optymalna: 50°C-55°C).
Większość mikroorganizmów zawartych w biopreparatach to bakterie i grzyby ciepłolubne. Ich działanie przypada na zakres temperatury 15-45°C. Temperatury wysokie, powyżej maksymalnych, działają bakteriobójczo - powodują denaturację białek komórkowych i śmierć komórek. Odporność drobnoustrojów na niską temperaturę jest znacznie większa niż na działanie wysokiej temperatury. W związku z tym, biopreparaty znajdują zastosowanie w oczyszczalniach ścieków i szambach nawet w okresie zimowym. Warto podkreślić, iż temperatura odprowadzanych ścieków z gospodarstw domowych jest już względnie wysoka, a dodatkowo w szambach lub osadnikach gnilnych zachodzą procesy fermentacji, których skutkiem jest podnoszenie temperatury.
3. pH środowiska
Podobnie jak w przypadku temperatury, mikroorganizmy mogą rozwijać się w bardzo szerokim zakresie pH, jednak poszczególne ich grupy różnią się wrażliwością na odczyn. Ze względu na pH, dzieli się je na:
Acidofile - kwasolubne, wykazujące optymalny wzrost przy obniżonym pH (< 5);
Neutrofile - najlepiej rozwijają się w środowisku o pH obojętnym (6,5-7,5);
Alkalofile - zasadolubne najlepiej rozwijające się w podwyższonym pH (8-11).
Optymalne pH środowiska (wód, ścieków) w przypadku zastosowania biopreparatów powinno mieścić się w przedziale 6,5-8.
4. Obecności tlenu
Niektóre gatunki mikroorganizmów wymagają do wzrostu i rozmnażania obecności tlenu, inne z kolei mogą funkcjonować w środowisku beztlenowym. W zależności od specyfiki produktu, biopreparaty znajdują zastosowanie w każdym z nich.
5. Czasu zatrzymania w reaktorze/zbiorniku
Działanie biopreparatów jest uzależnione od czasu kontaktu z zanieczyszczeniami, które mają zostać rozłożone na drodze biologicznej. Po pierwsze, zatrzymanie mikroorganizmów (w reaktorze, szambie, separatorze związków ropopochodnych lub tłuszczów) pozwala na ich rozmnażanie i osiąganie optymalnych stężeń w zbiorniku. Po drugie, należyty czas kontaktu mikroorganizmów z zanieczyszczeniami umożliwia ich pełną biodegradację do związków prostych (woda, dwutlenek węgla itp.).
W związku z tym, biopreparaty nie znajdują zastosowania w rurowych reaktorach przepływowych.
6. Zasolenia
Szacuje się, że jednorazowe użycie wody do celów bytowo-gospodarczych podnosi stężenie jonów Cl- do poziomu do około 100gCl-/m3. Przeciętne stężenie chlorków w ściekach bytowo-gospodarczych zazwyczaj nie przekracza 200-400gCl-/m3. Wyższe stężenia chlorków w ściekach komunalnych mogą występować w rejonach nadmorskich, odciekach ze składowisk odpadów oraz w ściekach przemysłowych, szczególnie ścieków z zakładów przetwórstwa mięsnego, rybnego, owoców morza oraz rolnictwa i przetwórstwa owoców i warzyw.
Chlorki maja negatywny wpływ na organizmy żywe. Ich oddziaływanie wiąże się ze zmianami ciśnienia osmotycznego, co zaburza podstawowe funkcje metaboliczne mikroorganizmów m.in. mechanizm transportu przez błony komórkowe.
Zastosowanie biopreparatrów:
Bakterie nitkowate Biologiczny odkamieniacz Detergenty w ściekach Dezynfekcja Eutrofizacja wód Fermentacja Gnojowica Humus Kompostowanie Kożuchy ściekowe Metale ciężkie Niedrożna kanalizacja Ochrona roślin Odcieki Odory Odpady celulozowe Odżywka Osad nadmierny Osady ściekowe Pęcznienie osadu Piana w reaktorze Przekroczone wskaźniki zanieczyszczeń Przemiany azotu Sorbent biologiczny Stabilizacja pH Tłuszcze w ściekach Węglowodory WC
Przykładowy produkt dla kategorii: Ochrona roślin
X2 KOD 428
Biologiczna i fizyko-chemiczna neutralizacja metali ciężkich
WŁAŚCIWOŚCI •produkt naturalny na bazie glinokrzemianu potasu i węglanu wapnia ze związanymi mikroorganizmami,
•oddziaływanie biologiczne i fizyko-chemiczne poprzez wymianę jonową, wiązanie metali ciężkich w nośnikach mineralnych.
SPOSÓB DZIAŁANIA •oddziaływanie elektrolityczne jonowe
•oddziaływanie fizyczno-chemiczne poprzez wymianę jonów metali ciężkich na potas zgodnie z
•potencjałem elektrochemicznym.
ZASTOSOWANIE •skażona gleba,
•osad stacji oczyszczania,
•odpadki komunalne, spalarnie śmieci,
•kompost, odpadki zwierzęce,
•odpady petrochemiczne,
•huty szkła, kopalnie złota,
•zbiorniki wody, laguny, stawy, kanały,
•przemysł nuklearny,
•rolnictwo, ogrodnictwo.
SPOSÓB UŻYCIA
Dopuszcza się kilka sposobów aplikacji X2.
Na ogół, dawkowanie wynosi 5 g biopreparatu X2 na 1-1,5 g metali ciężkich.
Konsultować z naszym serwisem technologicznym.
SKŁAD
Glinokrzemian potasu i węglan wapnia oraz związane mikroorganizmy.
PRZECHOWYWANIE I OPAKOWANIE •worki 25 kg,
•przechowywanie: 3-5 lat w temperaturze poniżej 40 ⁰C,
•chronić przed wilgocią, mrozem i ekstremalnymi temperaturami.
Przykładowy produkt dla kategorii: Przekroczone wskaźniki zanieczyszczeń
BIO L NH4/NO3 KOD 1707
Przyspiesza proces nitryfikacji
WŁAŚCIWOŚCI •pozwala przyspieszyć proces nitryfikacji i degradacji azotu amoniakalnego
•stabilizuje osad czynny
•zmniejsza nieprzyjemne zapachy i odór amoniaku
SPOSÓB DZIAŁANIA
Preparat zawiera bardzo aktywne mikroorganizmy z rodziny Nitrosomonas i Nitrobacter. Zastosowany w odpowiednich warunkach, przy utrzymaniu należnego dla procesu stosunku węgla do fosforu (C:P - 100:1), mikroorganizmy zawarte w 1 litrze tego roztworu są w stanie przetworzyć 50 g azotu amoniakalnego w tempie 500 mg na litr na godzinę.
ZASTOSOWANIE •obróbka ścieków przemysłowych i komunalnych
•stabilizacja osadu.
•neutralizacja wszystkich odpadów zwierzęcych wydzielających amoniak
SPOSÓB UŻYCIA
Preparat należy aplikować bezpośrednio do basenu biologicznego lub przed biofiltrem. Przed zastosowaniem zaleca się rozcieńczyć preparat dziesięciokrotnie (można w ciepłej wodzie).
DAWKOWANIE •W zależności od koncentracji amoniaku
•Przeciętnie stosowanie zaczyna się od 2 litrów przygotowanego roztworu biopreparatu (po rozcieńczeniu 10-krotnym) na 1 m3 lub 2 cm3 na litr (dawkę regulować w zależności od otrzymywanych wyników)
SKŁAD •mikroorganizmy o ukierunkowanym działaniu
•wygląd: mikroorganizmy w zawieszeniu płynnym
•gęstość: 1-1,2
•zapach: delikatny
•kolor: beżowy
•pH roztworu nasyconego: 6,5-7,5
PRZECHOWYWANIE I OPAKOWANIE •pojemnik: 5 litrów,
•przechowywanie: 2 lata od daty produkcji w temperaturze 0-40 °C
•chronić przed wilgocią
Przykładowy produkt dla kategorii: Stabilizacja pH
BIO DRAIN + KOD 421
Biologiczna obróbka obwodów zamkniętych wód zasilających systemy chłodzące, nawadniające skierowana przeciw planktonowi i osadzaniu kamienia
WŁAŚCIWOŚCI •redukuje rozwój organizmów planktonowych poprzez działanie biochemiczne i enzymatyczne na ich błonę komórkową,
•chroni ścianki i osprzęt przed korozją i odkładaniem się osadów organicznych i mineralnych poprzez działanie błonotwórcze,
•zapewnia równowagę węglanowo-wapniową i stabilizuje pH.
•działa również na mięczaki.
SPOSÓB DZIAŁANIA
BIO DRAIN podaje się do systemów zaopatrujących obwód chłodzący, zbiornika retencyjnego lub do filtra. Utrzymanie aktywności odbywa się przez regularne dodawanie dodatków ciekłych A i/lub B. Efekty działania można zaobserwować już po 3-4 dniach.
ZASTOSOWANIE •obwody wód zasilających i nawadniających, chłodzących,
•obwody zamknięte.
SPOSÓB UŻYCIA
Dawka: 100 g/m3 wody. Umieścić dawkę w obwodzie zasilającym, zbiorniku retencyjnym lub filtrze. Odnawiać dawkę 1-2 razy w roku.
Dodatki ciekłe dozować bezpośrednio do wody, każdy oddzielnie i regularnie:
A (520): 2 - 5 ml/m3/tydzień
B (521): 2 - 5 ml/m3/tydzień w przypadku uporczywego powstawania alg.
UWAGA: dodatków ciekłych nie stosować w zbiornikach zarybionych!
SKŁAD •mikroorganizmy o ukierunkowanym działaniu , związane na nośnikach mineralnych.
•wygląd : granulat.
•uziarnienie: 1 - 2 mm.
•gęstość : 1,0-1,2.
•zapach : bez zapachu .
•kolor : beżowy
•pH roztworu nasyconego : 6,5 - 7,5.
PRZECHOWYWANIE I OPAKOWANIE •worki 25 kg,
•przechowywanie: 2 lata w temperaturze między 0 a 40 st.C,
•chronić przed wilgocią i mrozem oraz ekstremalnymi temperaturami
Literatura:
1. http://www.ekobtba.pl/
2. Kowal A.L. i in.: Odnowa wody - podstawy teoretyczne procesów. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1996;
3. Schlegel H.G.: Mikrobiologia ogólna, PWN, Warszawa 2005;
4. Libudzisz Z., Kowal K., Żakowska Z.: Mikrobiologia techniczna, PWN, Warszawa 2007