Temp zapłonu - najniższa temp, w której subst ogrzana w ściśle określony sposób i określonych warunkach wydziela pary, które z otaczającym powietrzem tworzą mieszankę wybuchowej (zapalającą) przy zbliżeniu płomienia. Charakteryzuje ona zdolność produktów naftowych do odparowywania, jest istotnym parametrem przy ocenie przydatności i jakości tych produktów. W przypadku paliw nie ma ona znaczenia do oceny jakości paliwa, ale oznacza i normuje się ją ze względów bezpieczeństwa. Dla olejów spadek ich temperatury zapłonu oznacza przedostanie się do nich paliwa.
Metody oznaczania temperatury zapłonu - w tyglu otwartym metodą Marcussona (dla prod. naftowych o temp. zapłonu wyższej niż 80°C - temp. zapłonu badanego produktu będzie ta, przy której pojawia się pierwszy płomyk nad tyglem i gaśnie), w tyglu zamkniętym (dla pozostałych wszystkich ciekłych produktów naftowych - temp/, przy której nastąpi pierwsze nagłe zapalenie się par produktu wew. tygla).
Mieszanina wybuchowa - mieszanina gazów, cieczy palnych lub substancji piroforyczncych z powitrzem lub O2,wktórej pod wpływem iskry elektrycznej lub płomienia zajdzie reakcja wybuchu.
Górna i dolna granica wybuchowości - granica zawartości tlenu w mieszance wybuchowej przy której mieszanka ta traci swoje właściwości lub też granica zawartości gazu lub cieczy palnej lub substancji piroforycznych w powietrzu poniżej i powyżej których mieszanina nie ma właściwości wybuchowych.
Samozapłon - samorzutne zapoczątkowanie spalania, niewymagające inicjującego działania iskry elektr. lub płomienia, może wystąpić w mieszaninach gazów, cieczy pal., subst. piroforycznych (subst, które w postaci rozdrobnionej (np. żelazo, kobalt) mają zdolność samozapłonu w zetknięciu z tlenem powietrza) z tlenem lub powietrzem. Temp. samozapłonu, powyżej której następuje samozapalenie, zależy od rodzaju, składu i ciśnienia mieszaniny palne, a w układzie niejednorodnym od stopnia rozproszenia.