Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
Instytut Nauk Technicznych
LABORATORIUM WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW
Data wykonania ćwiczenia:
|
Nr ćwiczenia:
|
Ocena:
|
Wykonał:
|
Grupa: XIb
|
|
Temat: Udarność, próba zginania
|
Prowadzący:
|
|
Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest poznanie urządzenia do badania udarności na zginanie oraz rodzajów próbek stosowanych do badań, oraz wyznaczenie udarności badanego materiału i ocena wyników zgodnie z PN-EN 10045-1
Podstawy teoretyczne
Na podstawie różnych doświadczeń stwierdzono, że wyniki prób wytrzymałościowych, przeprowadzonych statycznie nie są wystarczające do oceny pracy konstrukcji narażonych na obciążenia dynamiczne (udarowe)
Głównym celem poby udarności jest stwierdzenie, czy nagłe zwiększenie szybkości obciążenie nie powoduje przejścia materiału w stan kruchości. Dodatkowo próby te mogą być metodą kontroli jakości obróbki cieplnej i stanowić pomoc przy wykrywaniu wad materiałowych.
Istnieje kilka rodzajów prób udarowych uwzględniając poszczególne przypadki wytrzymałościowe. Mogą to być próby :
- rozciągania
-skręcania
-zginania
Do najczęściej stosowanych prób udarowych należy udarowa próba zginania z karbem
Miarą udarowej próby zginania jest stosunek pracy K[J] zużytej na złamanie próbki dopola przekroju poprzecznego próbki S [cm] mierzonego w miejscu karbu.
Udarność KC…=K/S
Zgodnie z PN-EN 10045-1 stosuje się następujące rodzaje próbek
Zło rozdzielony - pęknięcie przy dużych odkształceniach plastycznych próbki. Duża udarność badanego materiały. Wygląd przełomu - szary włóknisty.
Złom kruchy - pęknięcie bez widocznego odkształcenia plastycznego. Mała udarność materiału. Przełom ziarnisty, błyszczący.
Złom rozwarstwiający - wykruszający dużą niejednorodność materiału, spowodowaną obróbką plastyczną, zanieczyszczeniami lub obróbką cieplną.
Energia i prędkość młota.
Podczas spadania młota energia potencjalna w położeniu I wynosząca E1= GxH zamieniając na energię kinetyczną w położeniu II najniższym EII = Gv2/2g
Porównując EI i EII obliczymy największą prędkość młota Vmax =
Po zniszczeniu próbki pozostała ilość energii kinetycznej młota zamienia się w energię potencjalną w położeniu III EIII = G x h