Wnioski:
Płaszczyzna fazowa służy do analizy układów dynamicznych liniowych i nieliniowych oraz jest pomocna przy badaniu i projektowaniu urządzeń automatyki.
Badamy układ liniowy opisany równaniem różniczkowym drugiego rzędu.
Obliczamy wartości własne układu, które są pierwiastkami równania charakterystycznego
, pierwiastki obliczamy ze wzorów
W naszym ćwiczeniu wyznaczaliśmy portrety fazowe odpowiadające tylko punktom osobliwym, przy różnych wartościach parametrów a i a.
Węzeł stabilny uzyskuje się, gdy
jest mniejsze od zera. Portret fazowy wykonaliśmy dla dwóch par parametrów, kolor czarny (-1,-2) i kolor czerwony (-1,-7).
Dobór parametrów nie był przypadkowy, chcieliśmy uzyskać jak najbardziej różne portrety fazowe przy spełnieniu warunku dla węzła stabilnego.
Trajektorie fazowe wchodzą do punktu 0,0 układu współrzędnych z II i IV ćwiartki. Istnieją takie trajektorie, które dzielą obszar na dwie części. Trajektoria fazowa jest to przedstawienie rozwiązania danego układu dynamicznego na płaszczyźnie o współrzędnych
.
Następny portret fazowy, jaki narysowaliśmy to węzeł niestabilny, uzyskuje się, gdy
jest większe od zera. Podobnie jak w przypadku opisanym wyżej portret fazowy wykonaliśmy dla dwóch par parametrów (-1,2) - kolor czarny i (-1,7) - kolor czerwony. W tym przypadku trajektorie wychodzą z punktu 0,0 do I i III ćwiartki, również istnieją trajektorie, które dzielą obszar na dwie części.
Kolejny portret fazowy to siodło - uzyskuje się, gdy iloczyn
jest mniejszy od zera. Tu z kolei, aby uzyskać portrety fazowe znacznie różniące się od siebie potrzeba było aż trzech par parametrów (1,0) - kolor czarny, (1,-7) - kolor czerwony (1,7) kolor zielony. Trajektorie zmierzające do zera dają obraz układu stabilnego a zmierzające od zera niestabilnego. Generalnie jest to obraz układu niestabilnego.
Następny obraz ognisko stabilne - uzyskuje się, gdy części rzeczywiste liczby zespolonej
są równe i mniejsze od zera. Trajektorie wchodzą do punktu 0,0 układu współrzędnych.
Ognisko niestabilne - uzyskuje się, gdy części rzeczywiste liczby zespolonej
są równe i większe od zera. Trajektorie wychodzą z punktu 0,0 układu współrzędnych.
Ostatni typ środek - uzyskuje się, gdy części rzeczywiste liczby zespolonej
równe są zeru a występuje tylko część urojona dodatnia lub ujemna.
Wspólną cechą wszystkich portretów fazowych jest to, że trajektorie nie przecinają się.
Również w przypadku, gdy
obrazy są wręcz podręcznikowe. Natomiast gdy iloraz jest bliski zeru jak i kilkadziesiąt razy większy od 1 obrazy różnią się znacznie od wzorców podręcznikowych.