SZCZUROŁAP

Czas trwania: około 10 minut.

Przeznaczona dla: dzieci od 6 lat. Zaspakaja silniejsze po­trzeby ruchuk, nie wywołując wyraźniejszych nastawień na zawody. Dla grup liczących 20-40 osób.

Opis zabawy

Dwa szczepy „szczurów" ustawiają się na przeciwleg­łych polach, których nie wolno im opuszczać. Na zmia­nę jeden ze szczepu będzie „szczurołapem". Otrzy­muje flet albo piszczałkę. Z jego pomocą wchodzi na pole drugiego szczepu „szczurów". Dopóki nieprze­rwanie gra na piszczałce, nic nie może mu się przyda­rzyć. Przeciwnie: wszystkie „szczury", których do­tknie, są „urzeczone" i nie wolno im poruszać się. Gdy „szczurołap" dojdzie na swoje pole, „urzeczone szczu­ry" muszą przejść do jego szczepu. Ale „szczurołap" jest też zagrożony. Gdy nawet tylko raz przerwie granie, „szczury" mogą go na swoim polu złapać. Je­żeli to się uda, musi prze­nieść się do szczepu prze­ciwników i wszystkie „urzeczo­ne" przez niego „szczury" wy­zwalają się i pozostają w swo­im szczepie.

Inna możliwość

W większych grupach na polowanie wyruszają rów­nocześnie dwa „szczurołapy". Obaj muszą wrócić szczęśliwie na swoje pole, żeby wprowadzić „urze­czone szczury" do własnego szczepu.

Pomoce

Pole zabawy nie może być zbyt duże ani małe, inaczej „szczurołapowi" będzie za łatwo (lub za trudno). Sy­gnał prowadzącego do polowania na „szczurołapa" powinien być bardzo wyraźny i dobrze słyszalny. Należy ustalić, że każdy będzie raz „szczurołapem".

Wskazówki pedagogiczne

Zabawa wymaga nie tylko zręczności ciała i kondycji, lecz także właściwej oceny własnych możliwości. Dzięki przejściu do drużyny przeciwników można uniknąć zdecydowanych postaw konkurencyjnych. Na ogół prowadzący musi wystąpić w roli sędziego — szczególnie w wypadku młodszych dzieci. On de­cyduje, kiedy brzmienie piszczałki zostało przerwane i pozwala zacząć polowanie na „szczurołapa". Zaba­wa jest szczególnie wskazana, gdy w grupie wystę­puje duża potrzeba ruchu.

---