1 OZNACZENIE SKŁADU ZIARNOWEGO KRUSZYWA Metoda przesiewania polega na rozdzieleniu kruszywa na frakcje za pomocą sit, a następnie na ustaleniu procentowego udziału mas poszczególnych frakcji w masie próbki kruszywa. Z próbki laboratoryjnej pobiera się próbkę analityczną, suszy w temp. 105-110 C do stałej masy, studzi do temp. Otoczenia i odważa próbkę do wykonania oznaczenia. Próbkę kruszywa umieszcza się na górnym sicie i przykrywa oraz wstrząsa kompletem sit ręcznie lub za pomocą wstrząsarki mechanicznej. Ostateczny wynik jest średnią arytmetyczną trzech oznaczeń. Rozkładem wielkości ziaren omawianego oznaczenia jest wykres zwany krzywą przesiewu. OZNACZENIE KSZTAŁTU ZIARN ZA POMOCĄ WSKAŹNIKA PŁASKOŚCI W celu wykonania oznaczenia należy pobrać próbkę, wysuszyć ją w temp. 110 +- 5C do stałej masy następnie wystudzić i zważyć. Przesiać próbkę analityczną przez sito badawcze, zważyć i odrzucić wszystkie ziarna przechodzące przez sito 4mm i pozostające na sicie 80mm. Zważyć i zachować oddzielnie wszystkie ziarna każdej frakcji. Następnie każdą frakcje należy przesiać w odpowiednich sitach prętowych. Przesiewać należy ręcznie i przesiewanie należy uznać za zakończone, gdy pozostający na sicie materiał nie zmienia się więcej niż o 1% po 1 min przesiewania. Całkowity wskażnik płaskości. Fl=(M2/ M1) x 100 OZNACZANIE KSZTAŁTU ZIARN - WSKAŻNIK KSZTAŁTU Polega na określeniu wyrażonego w procentach udziału masy ziaren nieforemnych wydzielonych z próbki, w wyniku pomiaru ich wielkości. Pomiary przeprowadza się za pomocą tzw suwmiarki Schalza. Pomiary przeprowadza się pojedynczo na wszystkich ziarnach frakcji kruszywa grubego wchodzącego się między ramieniem suwmiarki, aby rozstaw ramienia odpowiadał długości ziarna, po czym przesunąć to ziarno najmniejszym wymiarem, między ramionami suwmiarki. Gdy ziarno przechodzi między ramionami ukośnymi jest ono uznawane za nieforemne. Po sprawdzeniu ziaren nazywamy je i określamy stosunkową zawartość ziaren nieforemnych w procentach. OCENA ZAWARTOŚCI DROBNYCH CZĄSTEK
Próbkę analityczną piasku i niewielką ilość roztworu fluokulacyjnego wlewamy do cylindra z podziałką i miesza w celu usunięcia otoczek gliniastych z ziarn piasku. Następnie z użyciem dodatkowej porcji roztworu fluokulacyjnego piasek jest przemywany w wyniku czego drobne cząstki przechodzą do zawiesiny nad piaskiem. Po 20min oblicza się wartość wskażnika piaskowego jako wysokość osadu wyrażona w procentach, całkowitej wysokości fluokulacyjnego materiału w cylindrze.
Do zawiesiny próbki analitycznej w wodzie dodaje się sukcesywnie roztworu błękitu metylowego. Po każdym dodaniu porcji błękitu kontroluje się absorcję barwnika przez próbkę analityczną, wykonując na bibule filtracyjnej próbę plamy, w celu wykrycia obecności barwnika oblicza się i przedstawia zawartość błękitu metylowego jako ilości gramów barwnika zaabsorbowanego przez kilogram kruszywa badanej frakcji.
Badanie polega na podziale i segregacji wypełniacza na kilka klas ziarnowych o zmiejszających się wymiarach, za pomocą zestawu sit. Wymiar otworów i liczba sit sa określone z PN. badanie przydatne jest w szczególności do materiałow, które w stanie suchym nie wykazują tendencji ani do zbrylania, ani do detryzownia badanie polega na przesiewaniu próbki w strumieniu powietrza aż do osiągnięcia całkowitego przesiewu. Przesiewa się conajmniej 3min . OZNACZENIE ODPORNOŚCI NA ROZDROBNIENIE
Próbka kruszywa wraz ze stalowymi kulkami jest umieszczona w obracającym się bębnie. Po zakończeniu pełnego cyklu obrotów określa się ilość materiału pozostającego na sicie 1.0mm. Współczynnik LA obliczamy ze wzoru LA= 5000-m / 50, gdzie m- masa próbki
Miarą mechanicznej odporności kruszywa na uderzenie jest wartość ziarna frakcji od 8mm do 12,5mm. Są kruszone w urządzeniu badanych w wyniku 10 uderzeń z wysokości 370mm. Stopień rozdrobnienia określany jest metodą analizy z wykorzystaniem 5 sit badawczych. OZNACZENIE GESTOŚCI NASYPOWEJ I JAMISTOŚCI Suchą masę kruszyw wypełniamy określony pojemnik. Oznacza się przez ważenie i oblicza odpowiadającą jej gęstość nasypową w stanie lużnym. Jamistość w procentach oblicza się z gęstości nasypowej w stanie lużnym i z gęstości cząstek. Jamistość - wypełnione powietrzem przestrzenie pomiędzy ziarnami kruszywa znajdującego się w pojemniku. BADANIE SKANDYNAWSKIE. OZN. ODPORNOŚCI NA ŚCIERANIE ABRAZYJNE. Próbka kruszywa o wym. Ziarna 11,2 - 16 mm jest obracana w stalowym bębnie razem z kulkami stalowymi i wodą. 3 żebra zamonotowane w wewnątrz bebna polepszają mieszanie ziarn kruszywa i kul stalowych. Podczas obrotów zawatrości wyjmije się z bębna i kruszywa przesiewa się przez sito 2mm. Ubytek wyrażamy w procentach. Wartość ścieralności: An=100(mi x mz) / mi , gdzie mi - poczatkowa masa suchej próbki, mz- suma mas 3 suchych frakcji pozostających na 3 sitach OZNACZENIE MROZOODPORNOŚCI Polega na określeniu procentowego ubytku masy ziaren kruszywa po określonej liczbie cykli kolejnych zamrożeń, odmrożeń ziaren. Próbki przemywa się dokładnie wodą i suszy do stałej masy, studzi i waży. Odważoną próbkę wsypuje się do pojemnika i całość umieszcza się w naczyniu z wodą o temp. 20C na 24h. Potem wyjmuje się i umieszcza w zamrażarce w temp. -17,5C na 4h póżniej znów 20C tak przez 20 cykli. Natenie ustala się ubytek masy. BADANIE WŁAŚCIWOŚCI CIEPLNYCH I ODPORNOŚCI KRUSZYW NA DZIAŁANE CZYNNIKÓW ATMOSFERYCZNYCH-BADANIE SIARCZANU MAGNEZU Próbka laboratoryjna kruszywa o wym. Ziarn 10-14mm jest poddana cyklom zanurzenia w nasyconym roztworze siarczanu magnezu, a nastenie suszona w suszarce w temp. 110 +-5C wywołuje to w próbce laboratoryjnej kruszyw efekty rozsadzania pod wpływem cyklicznej krystalizacji i uwodnienia siarczanu magnezu w porach kryszyw. Niszcenie w wyniku rozsadzania jest mierzone ilością powstałego materiału drobniejszego niż 10mm.
4 OKREŚLENIE ROZKŁADU WIELKOŚCI ZIARN Badanie to przeprowadza się dwiema metodami suchą i mokrą. Sita badawcze o zwiększających się wymiarach oczek są ustawione jedno nad drugim na dolnym odbiorniku. Zaprawy zawierające kruszywo lekkie powinny być badane na sucho, natomiast pozostałe na mokro. Metoda na sucho polega na wysuszeniu próbki zaprawy do stałej masy, a następnie rozsiewa się na w/w sitach ręcznie lub przy pomocy mechanicznej wstrząsarki sitowej. Ważymy masę próbki pozostałych na każdym z sit i ustalamy procentowy udział w stosunku do całej próbki. metoda na mokro polega na przemywaniu strumienim wody w zestawie sit, do momentu gdy przemywana woda będzie czysta. BADANIE KONSYSTENCJI ŚWIEŻEJ ZAPRAWY ZA POMOCĄ STOLIKA ROZPŁYWOWEGO. Na terczy urządzenia ustawiamy centrycznie formę, którą wypełniamy badaną zaprawą dwoma warstwami każdą z nich zagęszczamy poprzez 10-krotne uderzenie ubijaka. Górną powierzchnię zaprawy wyrównujemy z krawędzią formy. Zdejmujemy formę i obracamy 15 razy wałek poziomy co powoduje rozpłynięcie się próbki na tarczy. Mierzymy średnicę próbki w dwóch prostopadłych do siebie kierunkach z dokładnością do jednego mm. Obliczamy średnią wartość dwóch pomiarów. OKREŚLENIE ZAWARTOŚCI POWIETRZA W ŚWIEŻEJ ZAPRAWIE Polega na tym, że na powierzchni zaprawy umieszczana jest woda, która w wyniku ciśnienia powietrza wtłaczana jest do zaprawy w miejsce zajmowane uprzednio przez powietrze. Stan opadającego poziomu wody jest miarą objętości powietrza wypartego z zaprawy. BADANIE ZACHOWANIA WŁASNOŚCI ROBOCZYCH I CZASU KOREKSTY ŚWIEŻEJ ZAPRAWY Badaną zaprawę umieszczamy 10 porcjami w naczyniu zagęszczając każdą warstwę przez uderzenie podstawą formy o podloża. Ustawiamy naczynie na stoliku urządzenia. Opuszczamy dźwignię powodując zagłębienie się bolca w zaprawę do momentu zetknięcia podkładki z powierzchnią zaprawy. Notujemy odczyt ze skali wagi i dzieląc wielkością tą przez 3 określamy oporność na penetrację w N/mm2. czas jaki upłynie od wymieszania zaprawy do momentu gdy oporność penetracji wyniesie ) 0,5 N/mm2 jest czasem zachowania własności roboczej zaprawy. OKREŚLENIE GĘSTOŚCI OBJĘTOŚCIOWEJ WYSUSZONEJ I STWARDNIAŁEJ ZAPR. Gęstość objętościową badanej próbki zaprawy jest określona jako iloraz jej masy w stanie wysuszonym i objętości którą próbka zajmuje w stanie nasyconym podczas zanurzenia w wodzie. Próbka przez badaniem winna być wymieszana ręcznie kielnią w ciągu 5-10 sekund. Stwardniałą próbkę zaprawy suszymy w temp. Ok. 70C do stałej masy, a następnie ważymy. Zanurzamy próbkę w wodzie 20C w której utzrymujemy do pełnego nasycenia, ważymy nasycona próbkę. Gęstość objętościową obliczamy ze wzoru: g=m/V kg/m2. jako wynik końcowy przyjmujemy średnią z 3 pomiarów. OKREŚLENIE WYTRZYMAŁOŚCI NA ZGINANIE Badanie wykonujemy przez umieszczenie próbki na 2 walcach i przykładaniu siły przez 3 z góry. Przyłożenie obciążenia powinno zwiększać się w zakresie 10-50 N/s, tak aby zniszczenie nastąpiło w czasie 30-90 s Rejestrujemy siłę przy której nastąpiło złamamnie próbki. f=1,5 Fl/bd2, gdzie l-odległość między podporami, b- szerokość próbki, d- wys. próbki. jako wynik pomiaru przyjmujemy średnią arytm. Uzyskaną z 3 wyników. BADANIE WYTRZYMAŁOŚCI NA ŚCIKANIE Badanie przeprowadza się na połówkach beleczek. Siłę niszczącą przekazuje się poprzez podkładkę metalową 40x40 x10mm. Przyłożenie obciążenia powinno się zwiększać w zakresie 50-500 N/s. rejestrujemy siłę przy której nastąpiło zniszczenie próbki. R=F/1600, gdzie F-siła niszcząca, A-powierzchnia nacisku.
4a BADANIE PRZYCZEPNOŚCI WYPRAWY DO PODŁOŻA Badaną wyprawę nanosimy na podłoże zbliżone jakością na jakim w przyszłości na być układana wyprawa, o gr. 10mm. Po wstepnym stwardnieniu wyprawy nacinamy 5 próbek badawczych poprzez wciśnięcie pierścienia o śr. 50mm o stożkowo ściętych krawędziach. Po zakończeniu procesów wiązania i twardnienia wyprawy do naciętych krążków wyprawy i przyklejamy stalowe płytki odrywające. Do przyklejonej płytki stalowej mocujemy urządzenie powodujące odrywanie próbki od podłoża. Rejestrujemy siłę przy której nastąpiło oderwanie płytki stalowej.f=F/A , gdzie A-powierzchnia płytki stalowej. BADANIE PODCIĄGANIA KAPILARNEGO WODY. Wykonujemy 5 próbek 100x100x3mm układając masę tynkarską w takiej formie na folii politylenowej. Próbki przechowujemy w warunkach laboratoryjnych przez okres wymagany dla spoiwa użtego do badanej zaprawy. Po tym okresie czasu brzegi próbek zanurzamy na głębokość 5mm w mieszninie parafiny i wosku. Próbki ważymy, a następnie układamy w naczyniu i zalewamy do połowy gr. próbki. Po 24h wyjmujemy z wody próbki i osuszmy powierzchniowo i ważymy ponownie. Jeżeli zawilgocenie powierzchni próbki niestykającej się z wodą nastąpi wcześniej badanie kończymy i określamy czas po którym stwierdziliśmy wystąpienie zawilgocenia. w=np/pierwiastek t , gdzie t-czas badania , np-nasiąkliwość powierz BADANIE OPORU DYFUZYJNEGO WZGLĘDNEGO Przygotowanie próbek badawczych polega na wypełnieniu badaną wyprawą pierścienia o śr. 110 i gr. 5mm. Próbki przechowujemy przez 28 dni w warunkach laboratoryjnych stosownie dla zastosowanego spoiwa. Po upływie tego czasu pierścień z próbką uszczelniamy mieszaniną wosku i parafiny. W tulei pod próbką ustawiamy naczynie szklane napełnione wodą. Tak przygotowany zestaw umieszczamy w cieplarce. W celu wywołania róznicy wilgotności na powierzchniach próbki w cieplarce umieszczamy naczyie z roztworem chlorku magnezu. Pomiary rozpoczynamy po 7-10 dniach, polegające na ważeniu naczynia z wodą w odstępach 24h. Badanie uważamy za zakończone gdy przy kolejnych 3 ważeniach masa naczynia z wodą nie ulegnie zmianie. BADANIE ODPORNOŚCI NA UDERZENIE Do badania używamy młotek Boronnie. Ustawiamy próbkę na przyrząd, podnosimy trzonek do pozycji prostopadłej do powierzchni próbki i opuszczamy swobodnie uderzając obciążnikiem w stopkę. Obracamy przyrząd o 90 st. I powtarzamy pomiar. Badanie przeprowadza się w 3 miejscach gdy wyprawa jest sucha i mokra ( zanurzona przed badaniem na 2h w wodzie). Wyniki badania porównujemy z wymogami normy przedmiotowej BADANIE WIELKOŚCI SKRUCZU Badanie wykonujemy na próbkach w kształcie beleczek. W trakcie formowania próbek w ich końcach wbetonowujemy czopiki. Badanie polega na określeniu zmian liniowych spowodowanych procesami twardnienia, wiązania oraz oddziaływaniami środowiska. Badania możemy wykonać na Aparacie Graf-Kaufmana. Zmiany długości próbki odczytujemy na czytniku zegarowym. Pierwszy pomiar dokonujemy bezpośrednio po rozformowaniu próbek, a następnie po 3,7,14,28,90 dniach. BADANIE MROZOODPORNOŚCI Po zakończeniu procesu wiązania i twardnienia próbkę badawczą wkładamy na 48h do wody, a natępnie poddajemy cyklom badawczym. Cykl badawczy obejmuje utrzymanie próbek w temp. Ok. 20C przez okres 2h, a natępnie rozmrażamy w wodzie o temp. 20C przez dalsze 2h. ilość cykli podają normy przedmiotowe. Przez cały okres badań oraz po ich zakończeniu próbki poddawane są dokładnym oględzinom. Negatywną ocenę uzyskuje wyprawa w przpadku gdy stwierdzimy na powierzchni próbki rysy, spękania, odłuszczenia czy odspajanie się wyprawy od podłoża. BADANIE TRWAŁOŚCI BARWY Badanie to polega na napromieniowaniu lampą Ksenonową. Trwałość barwy określa się w J/m2. Przygotowuje się 4 próbki z których 3 poddaje się ekspozycji, a 4 przechowuje się w ciemni jako prókę wzorcową. Próbka okresowo jest naświetlana. Ilość cykli podana jest w normach przedmiotowych. Porównujemy barwę próbki poddawanej ekspozycji z próbką wzorcową BADANIE ALKALIOODPORNOŚCI WYPRAWY Badanie wykonujemy na 3 próbkach badawczych o wym. 150x300x8mm wykonanych na podłożu lignocementowym. Po zakończeniu twardnienia i wiązania spoiwa w zaprawie podkład z naniesioną wyprawą ustawiamy pionowo w naczyniu niepodlegającym korozji i zalewamy do wysokości 50mm 2% roztworem wodnym wodorotlenku sodowego. Naczynie próbki wyjmujemy z naczynia spłukujemy wodą i dalsze 7 dni przetrzymujemy w warunkach laboratoryjnych. Próbki poddajemy oględzinom porównując wygląd części poddawanej działaniu roztworu z częścią próbki na którą nie działał roztwór. BADANIE KWASOODPORNOŚCI WYPRAWY Badanie wykonujemy na 3 próbkach badawczych o wym. 150x300x20mm wykonanych na podłożu lignocementowym. Po zakończeniu twardnienia i wiązania spoiwa w zaprawie podkład z naniesioną wyprawą ustawiamy pionowo w naczyniu niepodlegającym korozji i zalewamy do wys. 50mm 2% roztworem kwasu siarkowego. Naczynie próbki wyjmujemy z naczynia spłukujemy wodą i dalsze 7 dni przetrzymujemy w warunkach laboratoryjnych. Próbki poddajemy oględzinom porównując wygląd części poddawanej działaniu roztworu z częscią próbki na którą nie działał roztwór. BADANIE SPŁYWU. Badanie polega na wielkości obsunięcia się płytki wzorcowej przyklejonej do podłoża po określonym czasie pod własnym ciężarem. Na podłoże wzorcowe nanosimy cienką warstwę zaprawy przy pomocy packi z końcówką ząbkowaną. Po 2 min. Na warstwę zaprawy nakładamy płytkę ceramiczną i obciążamy ją siłą 50N przez okres 30s. zdejmujemy obciążenie, a płytkę wzorcową ustawiamy w pozycji pionowej i po 20 min mierzymy wilkość spływu. Oznaczeni przeprowadzamy na 3 próbkach,a za wynik przyjmujemy średnią artm. BADANIE ROZPŁYWU Badanie polega na sprawdzeniu przylegania do szklanej płytki wzorcowej zaprawy. Na podłoże wzorcowe nanosimy cienką warstwę zaprawy przy pomocy packi z końcówką ząbkowaną i czekamy 10 min. Na powierzchnię zaprawy układamy płytkę szklaną obciąząmy ją siłą 50N przez okres 30s. po zdjęciu obciązenia mierzymy powierzchnię przylegania zaprawy do podłoża i wynik podajemy w%.Za wynik pomiaru podajemy średnią artm.z 3pom
|