Wykład nr 14 (25.05.11)

Zakres egzekucji administracyjnej:

1. podmiotowy- dotyczy tych podmiotów, wobec których stosuje się egzekucje administracyjną i które mogą być podmiotami prowadzącymi postępowanie egzekucyjne (określamy ich mianem podmiotów biernych). Podmiotem biernym jest zobowiązany, a więc ta osoba wobec której prowadzi się egzekucję, może to być osoba prawna, jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, albo osoba fizyczna, która nie wykonała w terminie obowiązku (pieniężnego, bądź nie pieniężnego).

Zasadniczo egzekucję prowadzi się wobec osób zobowiązanych z pewnymi wyłączeniami, na podstawie art. 14$1 - to jest sytuacja związana z przywilejami i immunitetami dyplomatycznymi. Może być też taka sytuacja, że wobec podmiotów nie podlegających wyłączeniu nie stosuje się pewnych środków, lub stosuje się te środki za pośrednictwem innych osób np. organów pomocniczych.

2. przedmiotowy- (określane mianem podmiotów czynnych) do podmiotów czynnych należą organy egzekucyjne, rekwizycyjne, dłużnik zajętej wierzytelności, organy policji, organy ochrony państwa (bezpieczeństwa wewnętrznego), wierzyciel, którego sytuacja może się zbiegać z sytuacją organu egzekucyjnego.

Obowiązki, które mogą być przedmiotem egzekucji administracyjnej:

- o charakterze pieniężnym publiczno prawnym, czyli przypadające na rzecz Skarbu Państwa np. obowiązek zapłacenia określonej sumy pieniężnej - wymienione w art. 2 np. podatki, opłaty, inne należności z tytułu przychodów z prywatyzacji czy kary pieniężne, ale wymierzane przez organy adm.

- o charakterze niepieniężnym np. obowiązek szkolny, obowiązek poddania się szczepieniu, święć obowiązek polegający na działaniu, zaniechaniu, znoszenia czegoś.

Zasadą jest, że są to obowiązki o charakterze publicznoprawnym, tzn wynikające z zakresu adm publicznej, a więc nie jest możliwe co do zasady egzekwowanie majątku w należnościach cywilno-prawnych np., ktoś nie wywiązał się z umowy.

Art3 - obowiązki te muszą wynikać z decyzji albo postanowień właściwych organów, albo w zakresie administracji rządowej i samorządu terytorialnego - mogą wynikać bezpośrednio z przepisów prawa, chyba, że przepis szczególny wyłącza je.

Mogą być też obowiązki wynikające z ogłoszeń celnych, z informacji o opłacie paliwowej, z informacji o dopłatach.

Zakres może być poszerzony o obowiązki, które nie mają charakteru publicznoprawnego, mianowicie obowiązki o charakterze cywilnoprawnym na mocy przepisu szczególnego. Podstawą może być orzeczenie sądu. W stosunku do tej grupy obowiązków, istnieje zasada w art. 2&3 wg której, to że mamy egzekucję administracyjną nie przesądza o tym, że kwestionujemy istnienie lub wysokość tej należności w drodze administracyjnej. Jeżeli chcemy zakwestionować obowiązek o charakterze cywilno prawnym, to że jest egzekucja administracyjna, nie przesądza istnienie sporu przed sądem powszechnym. Środek: powództwo opozycyjne, w drodze którego osoba w stosunku do której prowadzi się egzekucję administracyjną obowiązku o charakterze cywilnoprawnym kwestionuje istnienie lub wysokość tego obowiązku.

Podmiot czynny - organ egzekucyjny, egzekutor.

Art1a pkt 7 - organ egzekucyjny

To jest organ do którego należy prowadzenie postępowania egzekucyjnego, jeżeli jego pozycja zbiega się z pozycją wierzyciela to on wszczyna postęp, bada tytuł wykonawczy jeśli nie jest wierzycielem, sprawdza dopuszczalność egzekucji, decyduje o zastosowaniu określonych środków egzekucyjnych, czyli rozpatruje środki prawne. Co do zasady nie prowadzi czynności faktycznych, bo je będzie prowadził egzekutor, a w przypadku świadczeń pieniężnych poborca skarbowy.

Organy egzekucyjne dzielimy w zależności od charakteru obowiązków na organy:

-uprawnione do egzekucji świadczeń pieniężnych,

-uprawnione do egzekucji należności niepieniężnych.

Egzekucja należności pieniężnych - art. 19 zgodnie z tym art. Takim organem będzie Naczelnik Urzędu Skarbowego, może stawać wszystkie środki egzekucyjne. Niekiedy w roli takiego organu może się znaleźć inny podmiot, który może stosować tylko niektóre ze środków, np. Dyrektor Izby Celnej.

Egzekucja należności niepieniężnych- organy w art. 20. Np. wojewoda. W zależności od tego, kto wydał decyzję.

Art. 20&2 - przymus natychmiastowy.

Art. 22 - właściwość miejscowa.

Podmiotami, które dokonują czynności faktycznych to są pracownicy organu egzekucyjnego, którymi są egzekutor, poborca skarbowy. Te podmioty informują o prawie zastosowania środka egz, dokonują przeszukania pomieszczeń, schowków. W zasadzie są to czynności o charakterze faktycznym, ale niektóre mają charakter prawny, bo np. od poinformowania zaczyna biec termin zarzutu.

Organ rekwizycyjny, w istocie organ pomocy prawnej- art. 1a pkt 8.

Niekiedy może się zbiegać pozycja organu egzekucyjnego z pozycją wierzycieli, a więć tego na rzecz którego jest egzekwowany obowiązek, egzekucja administracyjna będzie wszczynana z urzędu, a wierzycielowi nie będą przysługiwać prawa do wnoszenia środków zaskarżenia.

Wierzyciel jest podmiot na którego rzecz jest egzekwowany obowiązek, podmiot o charakterze czynnym, co do zasady jeżeli obowiązek wynika z decyzji lub postanowień właściwych organów, to wierzycielem będzie organ adm publicznej, który jest organem I instancji. Pojęcie wierzyciela- art. 1a pkt 13.

Art. 5 wskazuje jaki podmiot wystąpi jako wierzyciel.

Art. 6 - wierzyciel ma prawny obowiązek podjęcia kroków w celu wszczęcia egzekucji, tj wysłać upomnienie do zobowiązanego grożąc mu, że w razie nie wykonania obowiązków doprowadzi do wszczęcia egzekucji administracyjnej, następnie musi sporządzić tytuł wykonawczy, wystąpić z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego do organu egzekucyjnego, chyba że jest tym organem, wtedy postępowanie wszczynane z urzędu, jeżeli by tego nie uczynił, to na jego bezczynność zgodo dnie z art. 6&1 - służy skarga podmiotowi, którego interes prawny lub faktyczny został naruszony w wyniku nie wykonania obowiązku. Służy skarga, rozpatrywana w drodze postanowienia, które wydaje organ stopnia wyższego, jeżeli postanowienie ma charakter odmowny, to służy na nie zażalenie, następnie skarga do SA.

Sytuacja w której wierzyciel jest jednocześnie organem egzekucji - jego niektóre uprawnienia będą bezprzedmiotowe. Jeśli role te będą rozbieżne, inny podmiot będzie organem egzekucyjnym, a inny zobowiązany.

Zasady postępowania egzekucyjnego:

Do postępowania egzekucyjnego w administracji mają znaczenie pomocnicze zasady wynikające z kpa, podobnie jak zasady ogólne wynikające z konstytucji. Na podstawie art. 18 ustawy stosuje się odpowiednio przepisy z kpa, jeżeli przepisy tej ustawy nie przewidują inaczej. Stosujemy je tylko pomocniczo, bo np. zasada dwuinstancyjności ma nieco inny charakter.

Zasady typowe tylko dla postępowania egzekucyjnego:

1. zasada celowości,

2. zasada niezbędności,

3. zasada obowiązku prowadzenia egzekucji,

4. zasada stosowania środków egzekucyjnych przewidzianych w ustawie,

5. zasada stosowania środków egzekucyjnych prowadzących bezpośrednio do wykonania obowiązków, a w ramach tego zasada

stosowania najłagodniejszego środka,

6. zasada zagrożenia,

7. zasada poszanowania minimum egzystencji zobowiązanego,

8. zasada prowadzenia egzekucji w sposób najmniej uciążliwy dla zobowiązanego,

9. zasada gospodarnego prowadzenia egzekucji,

10. zasada niezależności środków egzekucyjnych od środków represyjnych.

Niektóre z tych zasada znajdują bezpośrednio odzwierciedlenie w ustawie, a niektóre są wypadkową szeregu przepisów i trudno wskazać na konkretny przepis znajdujący odzwierciedlenie.

1. Jest to zasada wiodąca dlatego, że jej konsekwencją jest cały szereg głównych zasad, jest wyprowadzeniem tego wszystkiego co jest w pozostałych zasadach postępowania. Ta zasada jest istotna bo wpływa między innym na środki zaskarżenia, stosowane środki egzekucyjne. Zasada celowości polega na tym, że celem egzekucji nie jest represja, celem egzekucji jest doprowadzenie do wykonania obowiązku. Organy egzekucyjne muszą mieć na względzie te właśnie cele. W związku z tym, że jeżeli jest możliwe zastosowanie kilku środków, to wybiera się ten, który prowadzi do celu, ten który jest najłagodniejszy. Jeśli ktoś złośliwie zniszczył rzecz, postępowanie się Umarze, można go ukarać, ale nie w tym trybie.

2. Polega na tym, że nie prowadzi się egzekucji, gdy ona jest zbędna, tzn. jeżeli np. okaże się, że rzecz została zniszczona, albo zobowiązany do wykonania obowiązku wykona go w trakcie postępowania egzekucyjnego, nie prowadzi się wówczas egzekucji dalej, a jeśli zostały już zasądzone środki egzekucyjne np. grzywna w celu przymuszenia, to już się tej grzywny nie ściąga, bo obowiązek został wykonany. Jeżeli okazuje się w trakcie prowadzenia egzekucji o charakterze niepieniężnym, że zobowiązany ma majątek w takie wysokości, że tylko pokryje koszty postępowania egzekucyjnego, to postępowanie się umarza. Może być podjęte ponownie, jeśli zostanie ujawniony nowy obowiązek zobowiązanego.

3. Wynika z art. 6- chodzi o egzekucję obowiązków publicznoprawnych, w związku z tym wierzyciel ma obowiązek podjąć kroki w celu wszczęcia egzekucji. Organ egzekucyjny (jeżeli obowiązek spełnia warunki) musi prowadzić postępowanie egzekucyjne. On nie bada zasadności obowiązku, wymagalności obowiązku, bada tylko dopuszczalność stosowania egzekucji administracyjnej. Gdyby te podmioty były bezczynne to skarga na bezczynność wierzyciela, skarga na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ egzekucyjny.

4. Wyraźnie zapisana w art. 7&1. To jest związane z tym co jest w postępowaniu karnym. Jeżeli mamy postępowanie restrykcyjne (a to łączy postępowanie karne i egzekucyjne), to jest zasada tylko to co ustawa przewiduje. W egzekucji administracyjnej, można stosować tylko to co ustawa wskazuje, wymienia w art. 1a pkt.12. Jest jeszcze dodatkowa rzecz, mianowicie inne środki stosuje się wobec obowiązków o charakterze pieniężnym - wymienione w art. 1a pkt12a. Egzekucja z ruchomości, chodzi o to by sprzedać te rzeczy i uzyskać sumę potrzebną na pokrycie środków. Inne środki stosuje się wobec obowiązków o charakterze niepieniężnym - wymienia je art. 1a pkt 12b. Ta zasada polega na nie tylko na tym, że możemy zastosować tylko środki wymienione w ustawie, ale wobec danego obowiązku możemy zastosować tylko te środki, które są przewidziane dla danego obowiązku. Możliwy jest przepływ, związany z tym, że np. egzekwujemy dany obowiązek, to w trakcie egzekucji może nam powstać nowy obowiązek, np. mamy grzywnę w celu przymuszenia, kto mi nie płaci - mamy już 2 obowiązki.

5. Art. 7&2. Kiedy nałożymy na zobowiązanego środek egzekucyjny, on może kwestionować ten środek, może składać zażalenia na postanowienie, a może też wnosić zarzuty, że środek jest za bardzo uciążliwy - rozpatrywane w sądzie administracyjnym. Na podstawie art. 33, podstawą zarzutu może być właśnie zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego.

6. Zwana inaczej zasada mediatyzacji, polega na tym, że żeby doprowadzić do wszczęcia egzekucji, najpierw trzeba zobowiązanemu pogrozić, czyli wysłać do niego upomnienie - art. 15. Wówczas nie tylko upomnienie do zobowiązanego, którego odpis dołącza się do tytułu wykonawczego, ale postępowanie może być wszczęte dopiero po upływie 7 dni od dnia doręczenia upomnienia zobowiązanemu. Sankcje są istotne, bo na podstawie art. 33 pkt. 7. - konsekwencja istotna, bo jeżeli zarzut okaże się zasadny, to na podstawie art. 59&1 pkt.7 obligatoryjne umorzenie postępowania egzekucyjnego.

7. Chodzi o wyłączenia określonych kwot, określonych dóbr o charakterze osobistym lub niezbędnym do egzekucji, Te wyłączenia w art. 8 do 10 włącznie.

8. Zasada, że nie prowadzi się egzekucji w porze nocnej i w dni wolne od pracy. Co do zasady można prowadzić egzekucję od godziny 7 do 21 i w dni robocze. Organ egzekucyjne może przeprowadzić egzekucję w dni wolne od pracy lub w porze nocnej, ale wówczas musi okazać zezwolenie, w porze nocnej tylko w obecności świadka. Pojęcie świadka tutaj jest inne, bo świadek to osoba, która uczestniczy podczas egzekucji i pobiera za to wynagrodzenie. np. może być to sąsiad.

9. Chodzi o ty by nie dokonać zniszczeń majątku zobowiązanego i temu służą: przepisy o dozorze, jeżeli np. egzekucja z nieruchomości, to dzieli się na 2 etapy, najpierw zajęcie później dopiero sprzedaż, postępowanie jest czasowe, oddaje się rzecz pod dozór i ten dozorca odpowiada za szkody. Jeżeli egzekucja prowadzona jest wobec rzeczy łatwo psujących się, to w tym momencie sprzedaje się te rzeczy, a sumę umieszcza się w depozycie i prowadzi się egzekucję wobec tej sumy, bo inaczej mogłyby wystąpić szkody. Każdemu, komu przez działanie lub bezczynność organu została wyrządzona szkoda, może żądać wynagrodzenia tej szkody na zasadach kc.

10. Może się zdarzyć, że ktoś popełni czyn, który jest wykroczeniem - mamy i wykroczenie i konieczność egzekucji. Np. w przypadku różnego typu kar pieniężnych, lub nie wykonania obowiązku szkolnego. Egzekucja ma na celu doprowadzenie do wykonania obowiązku, a represja ukaranie i prewencję. Co oznacza (wynika z art. 16), że zastosowanie środka egzekucyjnego w postępowaniu egzekucyjnym nie stoi na przeszkodzie wymierzeniu kary w postępowaniu karnym w sprawach o wykroczenia lub dyscyplinarnych. To są cele niezależne.

Przebieg postępowania egzekucyjnego:

Możemy wyróżnić:

a)stadium poprzedzające wszczęcie egzekucji administracyjnej,

b) stadium stosowania egzekucji,

c)stadium następujące po przeprowadzeniu egzekucji.

1. Czynności poprzedzające wszczęcie to są czynności wierzyciela, mianowicie: musi wysłać upomnienie, musi sporządzić tytuł wykonawczy, który odpowiada warunkom formalnym tytułu wykonawczego, te warunki formalne określa art. 27, następnie skierowuje do organu egzekucyjnego wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Na tym etapie mamy też czynności organu egzekucyjnego, który bada dopuszczalność egzekucji, a więc, bada czy tytuł wykonawczy odpowiada warunkom formalnym, czy zobowiązany nie podlega wyłączeniu, czy jest organem właściwym, czy chodzi o obowiązek podlegający egzekucji administracyjnej, natomiast nie bada zasadności czynu nadanego we wniosku, nie bada czy decyzja jest ważna czy nieważna. Co do zasady nie bada wymagalności ani zasadności obowiązku. On wówczas nadaje klauzulę wykonalności i decyduje o wyborze środka egzekucyjnego. Następuje wszczęcie egzekucji administracyjnej, na podstawie art. 26&5, albo z momentem doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego, albo z momentem doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu wierzytelności lub innego prawa majątkowego, jeżeli to doręczenie nastąpiło przed doręczeniem zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego, ale co do zasady to jest to doręczenie odpisu tytułu wykonawczego. W tym krótkim terminie od doręczenie odpisu tytułu wykonawczego, mianowicie przez 7 dni służy zobowiązanemu prawo wniesienia zarzutu. Zarzuty są nietypowym środkiem prawnym, który służy na początku egzekucji administracyjnej - nie później.

Następnie zajmuje się wierzytelność, albo wynagrodzenie za pracę, albo się przychodzi do zobowiązanego otwiera pomieszczenia, schowki i żąda wydania odpowiedniej sumy pieniężnej, przybija stempelki itd. Przebieg egzekucji może ulegać różnym zakłóceniom, może nastąpić wstrzymanie egzekucji , możemy mieć do czynienia z wstrzymaniem postępowania egzekucyjnego, , zawieszeniem postępowania egzekucyjnego, z odstąpieniem od czynności egzekucyjnych i z umorzeniem postępowania egzekucyjnego - w zależności od przeszkód.

1)Wstrzymanie czynności egzekucyjnych a wstrzymanie postępowania egzekucyjnego.

Art. 1a pkt 15 i 16 wstrzymanie czynności najczęściej związane z wznoszeniem środka zaskarżenia i wtedy co do zasady fakultatywne, wniesienie zarzutu/zażalenia - to nie wstrzymuje ale w uzasadnionych przypadkach organ może wstrzymać. Obligatoryjne ( jeden przypadek) gdy egzekucja wobec danej rzeczy, a wniosek wnosi tzw. osoba trzecia, która nie jest zobowiązanym, a twierdzi, że rzecz należy do niej.

Wstrzymanie postępowania egzekucyjnego tj wstrzymanie wykonania zastosowanych środków egzekucyjnych i nie podejmowanie nowych, a więc nie tylko jednej czynności egzekucyjnej, tylko w ogóle czynności egzekucyjnych. To wstrzymanie może nastąpić na wniosek, albo w drodze nadzoru na podstawie ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie. Wojewoda może wstrzymać czynności każdego organu prowadzącego egzekucję.

2)Zawieszenie postępowania egzekucyjnego art. 56. Ono nie powoduje zakończenia postępowania egz, a polega na przerwaniu na pewien czas jego biegu, w związku z wystąpieniem pewnych przeszkód. To może być np., w razie śmierci zobowiązanego, jeśli obowiązek nie ma charakteru ściśle osobistego. Forma: postanowienie na które służy zażalenie. Podejmuje się postępowanie po ustaniu przeszkody, gdy było na wniosek wierzyciela, to na jego wniosek. Skutki: nie podejmuje się w tym czasie czynności, ale nie uchyla się poprzednich czynności, to może nastąpić, ale wyjątkowo.

3)Odstąpienie od czynności egzekucyjnych jest pewną czynnością faktyczną, art. 45, o tym się zawiadamia wierzyciela i na żądanie wierzyciela wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie.

4) Umorzenie art. 59, ono powoduje już zakończenie postępowania egzekucyjnego, które nie kończy się merytorycznie wyegzekwowaniem obowiązku. Umorzenie następuje wskutek tego, obowiązek został wykonany, albo nie jest wymagalny, albo brak było upomnienia wcześniejszego, albo na żądanie wierzyciela, albo w innych przypadkach przewidzianych w ustawie. Czyni się to w formie postanowienia, na które służy zażalenie. Skutki: w niektórych sytuacjach może być ponownie wszczęte a w niektórych nigdy. Jeśli np. obowiązek został wykonany. Umorzenie co do zasady powoduje uchylenie dokonanych czynności egzekucyjnych, jeśli przepisy nie stanowią inaczej. Pozostają jednak w mocy prawa osób trzecich.

Zakończenie egzekucji: co do zasady następuje z chwilą zrealizowania środka egzekucyjnego, zazwyczaj oznacza jednocześnie zakończenie postępowania egzekucyjnego, gdy to spowoduje wykonanie obowiązku, a nie zachodzi potrzeba podjęcia dalszych czynności. Zakończenie egzekucji i postępowania egz. nie wymaga wydania żadnego aktu, następuje z chwilą faktycznego zakończenia czynności. Wyjątkiem jest zakończenie postępowania egzekucyjnego w drodze umorzenia, bo wtedy mamy do czynienia z postanowieniem na które służy zażalenie i skarga do sądu administracyjnego.

Środki prawne w post. Egzekucyjnym:

-są to środki zaskarżenia; są to czynności procesowe służące uprawnionym podmiotom do kwestionowania jakiejś czynności egzekucyjnej (jakiegoś post. Egzekucyjnego) podjętej przez właściwy organ. Te środki różnie się dzielą.

I podział- podział związany z charakterem organu, który rozpatruje środek prawny:

1)środki ochrony administracyjnej

2)środki ochrony sądowej

Środki ochrony administracyjnej ( te pierwsze) przysługują przed organami administracji, natomiast środki ochrony sądowej służą przed sądem. Środki ochrony sądowej, z uwagi na charakter sądu dzielimy na:

a)rozpatrywane przez sądy powszechne

b)rozpatrywane przez sądy administracyjne ( tu jest tylko skarga do sądu administracyjnego)

Środki rozpatrywane przez sądy powszechne są 3:

-powództwo opozycyjne ( czyli powództwo zobowiązanego przeciw wierzycielowi)

-powództwo ekscydencyjne ( osoby trzeciej)

-powództwo o pozostawienie pomieszczeń lub części pomieszczeń w użytkowaniu zobowiązanego.

Teraz wracamy do środków ochrony administracyjnej. Dzielą się one na 2 grupy (z uwagi na posiłkowy charakter KPA), czyli:

a)na te, które są uregulowane w KPA, a mogą być stosowane w postępowaniu egzekucyjnym (w egzekucji administracyjnej)

b) na te, które wynikają z samej ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji

Te środki „a” czyli te, które są uregulowane w KPA i mogą być stosowane w postępowaniu egzekucyjnym to”

-wniosek o wznowienie postępowania egzekucyjnego

-wniosek o stwierdzenie nieważności postanowienia egzekucyjnego

-skargi i wnioski z Działu VII KPA

Natomiast te środki „b”, czyli te które wynikają z samej ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji dzielą się na 2 grupy:

*te, które mogą dotyczyć każdego postępowania egzekucyjnego i są to:

-zarzuty zobowiązanego

-wniosek osoby trzeciej o wyłączenie rzeczy lub prawa spod egzekucji (art.38)

-zażalenia

-skarga na czynności egzekucyjne

-skarga na przewlekłość postępowania egzekucyjnego

-skarga na bezczynność wierzyciela ( art.6a)

*te, które są związane z określonym rodzajem egzekucji i jest ich 3 grupy

I grupa- przy egzekucji praw autorskich, praw pokrewnych i własności

- i tu jest zarzut z oszacowania wartości tych praw

II grupa- egzekucja z ruchomości i jest tu:

-skarga na oszacowanie wartości ruchomości

- skarga na naruszenie przepisów o prowadzeniu licytacji

III grupa-egzekucja z nieruchomości i jest tu:

-zarzut na opis i oszacowanie

-skarga na czynności dotyczące licytacji

-skarga na czynności poborcy skarbowego

Zacznijmy od środków prawnych w administracji: uregulowane są w kpa

Wniosek o wznowienie i stwierdzenie nieważności. W post. Egz. Są wydawane postanowienie. Na niektóre służy zażalenie

Zarzuty:

Środek, który służy tylko zobowiązanemu. Sformalizowany-Jego podstawy są ściśle określone w art. 33( np. nieistnienie obowiązku). Wnoszone mogą być w terminie 7 dni od dnia doręczenia tytułu wykonawczego. Musi być pouczenie o prawie złożenia zarzutu. Może być wnoszony też w post. Zabezpieczającym. To jest środek niedewolutywny. Jest względnie suspensywny, bo co do zasady nie powoduje wstrzymania czynności egzekucyjnych, ale organ egzekucyjny może wstrzymać wykonanie tych czynności. Zarzuty rozpatruje organ egzekucyjny i wydaje postanowienie. Jeśli jest wniesiony zarzut, trzeba uzyskać stanowisko wierzyciela( na jego postanowienie przysługuje zażalenie). Wierzyciel ( organ egz.) może uznać zarzuty za niezasadne i oddalić, albo uznać za zasadne i umorzyć post. Egzekucyjne, zawiesić i zastosować łagodniejszy.

Na to postanowienie służy zażalenie zobowiązanemu, wierzycielowi. Termin to 7 dni. Rozpatrzenie jest w terminie 14 dni- rozpatruje organ odwoławczy. Następnie służy skarga.

Wniosek o wyłączenie rzeczy lub prawa spod egzekucji

Służy osobom 3. Art.. 38 ( kto niebędąc zobowiązany rości sobie prawo do rzeczy, może w terminie 14 dni wnosić. Termin-14 dni od dnia uzyskania wiadomości o tej czynności.

Rozpatrzenie- 14 dni. ( może być przedłużony o następne 14 dni)Do tego momentu trzeba zaniechać dalszej czynności co do tej rzeczy. Organ decyduje w formie postanowienia. Na postanowienie w sprawie omowy przysługuje zażalenie- tu nie służy już skarga do sądu adm. Ale powództwo ekscydencyjne do SĄDU POWSZECHNEGO.

Zażalenie

Z reguły służy na nie postanowienie, jeśli przewiduje to ustawa Art. 17 par.1

Termin:7 dni

Środek dewolutywny ( rozpatruje organ stopnia wyższego) i względnie suspensywny ( nie wstrzymuje, chyba, że odmówione wyłączenia rzeczy spod czynności egz..

Skarga na czynności egzekucyjne( wnosi zobowiązany) i przewlekłe post. Egzekucyjne ( wnosi zobowiązany lub wierzyciel). Ustawa określa termin wnoszenia skargi- 14 dni( ale tylko do tej 1). Nie jest to środek suspensywny chyba, że….? . Następuje rozpatrzenie w drodze postanowienia. Może je rozstrzygać organ nadzoru, lub organ egzekucyjny.

Skarga na bezczynność wierzyciela

Art. 6a

Środki ochrony sądowej

Są zróżnicowane w zależności od rodzaju sądu:

1) Przed sądami powszechnymi:

a) powództwo opozycyjne- gdy w drodze egzekucji adm. kwestionuje się należności o charakterze cywilnoprawnym. Służy zobowiązanemu do merytorycznej obrony przed egzekucją( zwalczanie jej dopuszczalności i zasadności)

Jeśli orzeczenie sądu uwzględnia powództwo, to tytuł wykonawczy traci swoją ważność. Jeśli jest oddalenie, to dalej prowadzi się czynności egzekucyjne.

b)powództwo ekscydencyjne

przysługuje osobie 3; o wyłączenie rzeczy lub prawa majątkowego spod egzekucji; art. 40 m par. 2; na to postanowienie nie służy skarga do sądu administracyjnego, ale do powszechnego. Do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia i w okresie 14 dni po rozstrzygnięciu sprawy przez sąd- rzeczy lub prawa objęte egzekucją nie mogą być sprzedane, a prawa majątkowe wykonane. Dochodzi się do tego przed sądem powszechnym

( niezrozumiałam)…….???

c) powództwo o pozostawienie pomieszczeń lub części pomieszczeń w użytkowaniu zobowiązanego

Chodzi o egzekucję z nieruchomości. Zajętą nieruchomość pozostawia się co do zasady w zarządzie zobowiązanego. Ten zobowiązany może z tej nieruchomości korzystać. Art. 110g

Par.5- zobowiązanemu, któremu odebrano zarząd pozostawia się pomieszczenie w zajętej nieruchomości, jeśli korzystał z nich w chwili zajęcia, nawet jeśli nie dano mu prawa zarządu. Organ egzekucyjny w formie postanowienia może zarządzić odebranie tych pomieszczeń, jeśli dojdzie do wniosku, że zarząd jest sprawowany nieprawidłowo.

Skarga do sądu adm.

Tak jak w ppsa.

1

---