CZYM JEST PEDAGOGIKA
„Jest ona w moim przekonaniu nauką, która interesuje się właśnie metodami wychowania, prawidłami tego procesu, celami działalności wychowawczej oraz kształceniem";
„Pedagogika określa (...) jakiego człowieka powinniśmy wychować, przy czym wychowanie to powinno być zgodne z panującym obecnie ideałem wychowania; Nauka ta miałaby wskazywać metody i sposoby wychowania, aby były jak najbardziej skuteczne”;
„...pedagogika ukazuje jak można realizować z góry założone przez siebie cele, w jaki sposób doprowadzić do ich pełnego zrealizowania";
„Pedagogika jako nauka wyznacza sobie określone cele, do których ma zmierzać wychowanie człowieka. Następnie poszukuje określonych sposobów i metod postępowania, aby osiągnąć wyznaczony cel”,
„Ona nie tylko opisuje fakty wiążące się z efektywnością wychowania i nauczania, ale także poszukuje odpowiedzi na pytanie: jak powinny być te procesy organizowane, aby uzyskać zamierzone celę”;
„Myślę, że pedagogika (jako nauka) poszukuje najlepsze środki, metody i sposoby, które mają służyć dobremu wychowaniu jednostki i całego społeczeństwa. (…)
Pedagogika jako nauka powinna wyznaczyć sobie jakiś określony cel, punkt, do którego ma zmierzać wychowanie człowieka”.
„...zajmuje się człowiekiem, kształtowaniem jego osobowości, rozwijaniem jego pragnień i zamiłowań, oraz pełni funkcję społeczną, pomaga mu odnaleźć swoje miejsce w społeczeństwie i brać czynny udział w życiu społecznym";
„….celem zasadniczym pedagogiki, poza wpajaniem, pewnych wzorców, jest przystosowanie wychowanków do życia społecznego, do jego zmiennego ustroju i panującego w nim poglądu na: świat,”
„...głównym celem pedagogiki, bez którego nie. miałaby ona prawa bytu jest tak wychowywać daną jednostkę, aby posiadała ona elementarną wiedzę oraz pewne ogólne sprawności psychotechniczne.
Oprócz tego owa działalność wychowawcza powinna wyposażać jednostkę w ogólnie przyjęte systemy wartości, w postawy i przekonania";
Kultura (z tac. colere = "uprawa, dbać, pielęgnować, kształcenie") - termin ten jest wieloznaczny, pochodzi od łac. cultus agri ("uprawa ziemi"), interpretuje się go w różny sposób przez przedstawicieli różnych nauk. Kulturę można określić jako ogół wytworów ludzi, zarówno materialnych, jak i niematerialnych: duchowych, symbolicznych (takich jak wzory myślenia i zachowania).
Najczęściej rozumiana jest jako całokształt duchowego i materialnego dorobku społeczeństwa. Bywa utożsamiana z cywilizacją. Również charakterystyczne dla danego społeczeństwa wzory postępowania, także to, co w zachowaniu ludzkim jest wyuczone, w odróżnieniu od tego, co jest biologicznie odziedziczone.
Czas wolny - czas, którym dysponuje człowiek po wykonaniu obowiązków takich jak nauka, praca, czynności związane z codziennym życiem.
Niemałą rolę w przekazywaniu wzorców spędzania wolnego czasu spełnia rodzina oraz grupa rówieśnicza. Organizacją wolnego czasu dla dzieci i młodzieży zajmują się różnego rodzaju instytucje, stowarzyszenia, organizacje młodzieżowe i społeczne takie jak szkoły, świetlice, biblioteki, kluby osiedlowe, młodzieżowe domy kultury, PTTK, ZHP, zakłady pracy, organizacje chrześcijańskie. Oferują one takie formy zajęć jak koła zainteresowań, zajęcia artystyczne, sportowe, odczyty, wycieczki i inne.
Funkcje czasu wolnego:
regeneracja sił fizycznych i psychicznych
podniesienie poziomu motywacji do nauki i pracy
zwiększenie wydajności i efektywności życiowej
dokształcanie i doskonalenie osobowości niezwiązanych z pracą i nauką
rozwój zdolności i zainteresowań
Socjalizacja (łac. socialis = społeczny) to proces (oraz rezultat tego procesu) nabywania przez jednostkę systemu wartości, norm oraz wzorów zachowań, obowiązujących w danej zbiorowości. Socjalizacja trwa przez całe życie człowieka, lecz w największym nasileniu występuje, gdy dziecko, rozpoczyna życie w społeczeństwie. Największą rolę na tym etapie odgrywają jego rodzice, później także wychowawcy i rówieśnicy oraz instytucje (takie jak szkoła czy kościół).
Wychowanie to jedna z form działalności społecznej; na działalność wychowawczą składa się wiele zabiegów i procesów, mających na celu wpływanie na fizyczny, umysłowy i moralny rozwój młodych pokoleń, przekazywanie im doświadczeń społeczeństwa zarówno z zakresu wytwórczości jak i dorobku kulturowego, przygotowywanie do twórczego rozwoju tego dorobku, a tym samym zapewnienie ciągłości życia społecznego; między pokoleniami.
Wychowanie - to całość zamierzonych oddziaływań środowiska społecznego, przyrodniczego na jednostkę, trwające całe życie. W zakres pojęcia wchodzi:
wychowanie naturalne pod wpływem środowiska w którym jednostka funkcjonuje - rodzina, kontakty społeczne, obyczaje, religia
wychowanie instytucjonalne - celowe, planowe oddziaływanie instytucji wychowujących takich jak: przedszkola, szkoły, internaty, domy dziecka
samowychowanie
Oddziaływanie to ma wpływ na stosunek jednostki do otaczającego świata, kształtowanie się systemu wartości, norm, celu życia.
W pedagogice istnieją definicje, które kładą nacisk na celowe dokonywanie zmian w osobowości człowieka pod wpływem czynników zewnętrznych. Jednostka ;: stanowi w nich przedmiot oddziaływań. Druga grupa definicji mówi o wychowaniu indywidualnym, czyli wspomaganiu rozwoju jednostki poprzez pobudzanie do działania, ale pośrednio, wpływając nie na wychowanka lecz na warunki w których działa.
Wychowanie przekazuje jednostkom dziedzictwo kulturowe, wzory zachowań - utrzymuje ciągłość kulturową społeczeństw, a jednocześnie przygotowuje do uczestnictwa i przekształcania rzeczywistości społecznej.
Naczelnym celem wychowania jest ukształtowanie osobowości wolnej, która kierując się własną wolą, dokonywać będzie wyborów zgodnych z moralnymi zasadami oraz funkcjonować w środowisku.
Kształcenie - to całość doświadczeń składających się na proces zdobywania przez jednostkę umiejętności, wiedzy oraz rozumienia otaczającego ją świata.
Kształcenie obejmuje zarówno proces nauczania jak i uczenia się. Pojęcie kształcenie często utożsamia się z formalnym kształceniem w instytucjach systemu szkolnictwa. W szerszym rozumieniu, obejmuje ono także kształcenie nieformalne, mające źródło w codziennych doświadczeniach, rodzinnych, kontaktach z rówieśnikami i informacjami pochodzącymi z mass mediów. Podkreśla się także znaczenie szeroko rozumianego kształcenia ustawicznego (uczenia się przez całe życie).
Chodzi o to, by nauczyć dziecko/wychowanka szanować przekonania, poglądy itp., których sami nie podzielamy, a także rozwijanie w nim postawy przyzwolenia na te działania, z którymi się nie solidaryzujemy.
KIM JEST PEDAGOG?
Pedagog - dosłownie: prowadzący chłopców do szkoły, wychowawca dzieci.
Pracownik naukowy zajmujący się badaniami oraz pisarstwem w dziedzinie wychowania i oświaty
Nauczyciel powołany do sprawowania opieki wychowawczej nad młodzieżą w szkole i poza nią oraz do koordynowania współpracy szkoły z domem.
Prawie każdy; rodzice dla swoich dzieci, opiekunowie dla swoich podopiecznych.
Pedagog powinien:
„docierać do wnętrza człowieka, umieć aktywizować jego działanie i posiadać zasób wiedzy, który umożliwi przekazywanie właściwych informacji potrzebnych do rozwoju intelektualnego człowieka";
„umieć wyposażyć ucznia w wiedzę, system wartości, wykształcić w nim nawyki przydatne w życiu oraz dążenie do oddziaływania na własny rozwój”;
Pedagog „wskazuje dziecku właściwą drogę postępowania, wskazuje dobre i złe strony życia i przygotowuje do samodzielności':'. Zatem naczelnym zadaniem pedagoga jest kształtowanie osobowości człowieka. Związane jest ono często z dużą odpowiedzialnością i trudem.
„Każdy nauczyciel-wychowawca musi spełniać określone wymogi; takie jak: odpowiednie kwalifikacje zawodowe, duża wiedza ogólna, dyscyplina wewnętrzna, umiejętność przyswajania nowej rzeczywistości, umiejętność indywidualnego podejścia do jednostki i to o czym często się zapomina - musi kochać dzieci i być pasjonatem swojej pracy".
1
PEDAGOGIKA