1. Case study a case work
case study - zebranie wiedzy na temat jednostki i analiza jej sytuacji życiowej
case work - prowadzenie jednostki, praca z przypadkiem
2. Szkoła (podejście) funkcjonalna
Niedoskonałość organizacyjna amerykańskiego systemu socjalnego , niespójność koncepcji teoretycznych-zdaniem niektórych nie pozwalała na realizacje zadań i celów pracy socjalnej.
Za twórczynie SZKOŁY FUNKCJONALNEJ uznaje się Jessie Taft i Wirginię P.Robinson.
J.T na bazie swoich doświadczeń, jako pielęgniarki psychiatrycznej , czuła się odpowiedzialna za wyjaśnienie relacji między caseworkiem a psychiatrą i przygotowaniem pracowników socjalnych do pracy w szpitalach. Pielęgniarka rozwiązuje problemy dziecka, caseworker chodzi z nim do lekarza i kupuje ubranie. Powstało pytanie czemu nie powołać agencji zatrudniającej osoby, które zajęły by się Np. robieniem zakupów.
W myśl jej założeń, sposobem na rozwiązywanie problemów , było powoływanie wyspecjalizowanych agencji, które miały podejmować praktyczne zadania, dotyczące określonej klasy zjawisk. Funkcje, zadania i środki , muszą być jasno określone, a oferta socjalna jednorodna. Tak więc osobno należy pracować z samotnymi matkami, osobno z młodocianym przestępcą. Pracownik socjalny-ma posiąść specjalistyczną wiedzę i być przypisanym do konkretnego typu agencji.
3. Szkoła (podejście) psychospołeczna
Twórcą pojęcia BYŁA Gordon Hamilton; pracownik wykorzystuje swoje zdolności oraz potencjał tkwiący w najbliższym środowisku podopiecznego; pracownik socjalny powinien mieć wiedzę i umiejętności wszechstronne.
4. Etapy pracy z indywidualnym przypadkiem.
Opracowanie społecznej diagnozy przypadku.
Opracowanie planu postępowania.
Właściwe prowadzenie przypadku.
5. Trzy główne kategorie sytuacji, które wymagają pracy z przypadkiem
1. Różnego typu zaburzenia psychiczne
2. nędza materialna
3. nieumiejętności rozwiązywania codziennych problemów życiowych
(w podręczniku str. 224)
> 6. Zasady obowiązujące w pracy z przypadkiem - pierwsza AKCEPTACJA
> 7. c.d. KOMUNIKACJA: werbalna i niewerbalna
> 8. INDYWIDUALIZACJA
9. UCZESTNICTWO
Ważne jest aby podopieczny wchodził w sytuację terapeutyczną poprzez swój własny, świadomy wybór (w literaturze nazywane jest to tzw. kontraktem terapeutycznym- powinien on stanowić pierwszy krok postępowania terapeutycznego, czyli klient musi zdać sobie sprawę po co poddaje się terapii, czy nie jest to przymus). Jedynie aktywność i świadomość uczestnictwa w procesie terapeutycznym może przynieść owoce.
(starałam się ubrać to co w podręczniku własnymi słowami, nie wiem co będzie bardziej zrozumiałe ;) temat wydaje się być prosty....)
10. Na czym polega zasada zaufania i poszanowania prywatności w pracy z indywidualnym przypadkiem?
Zasady te polegają na dyskrecji i zapewnieniu osoby potrzebującej pomocy o zachowaniu w tajemnicy informacji jakie otrzymuje pracownik od klienta, gdyż są to informacje dotyczące życia osobistego danej osoby, a zdobycie wzajemnego zaufania pozwoli na lepszą i bardziej efektywna współpracę oraz pomoc. (w podręczniku str. 232)
> 11. SAMOśWIADOMOŚĆ
12. Case manadement
case management - to dostosowana do poziomu klienta strategia koordynacji usług, istniejących możliwości, świadczeń, a także krótkoterminowa, zadaniowo ukierunkowana działalność skoncentrowana na pomocy klientowi w rozwiązywaniu problemów dnia codziennego
13. Czym jest metoda grupowa - definicja
Została zdefiniowana przez A. Kamińskiego jako metoda pracy socjalnej i wychowawczej, w której wychowawca ma przed sobą zespolony przez wspólne zadanie zbiór osób; wiąże go nie tylko dialog z pojedynczymi członkami tej zbiorowości - jego talent wychowawczy wyraża się w umiejętnościach przewodzenia lub przodowania grupie i takiego oddziaływania na grupę, aby na straży zadań i zwyczajów sugerowanych przez wychowawcę - stał się nie tylko on, lecz także członkowie grupy.
14. Typologia grup Aleksandra Kamińskiego (do jakich placówek i instytucji odnoszą się te grupy?)
Grupy rozwojowo-wychowawcze
służą ludziom normalnie funkcjonującym społecznie,
wspierają rozwój osobowości jednostek, które mniej lub bardziej świadomie
identyfikują się z celami i wartościami grupy,
placówki: domy kultury, instytucje edukacyjne, organizacje młodzieżowe itd.
Grupy rewalidacyjne
służą pomocą jednostkom społecznie lub fizycznie niedostosowanym,
stosują pracę rozwojowo-wychowawczą wobec takich osób w celu usprawnienia
ich funkcjonowania społecznego,
placówki: opiekuńczo-wychowawcze oraz kulturalno-edukacyjne (nastawione na
profilaktykę niedostosowań społecznych.
Grupy psychoterapeutyczne
są względną nowością w praktyce socjalnej i wychowawczej w naszym kraju,
ich zadaniem jest usprawnienie społecznego i psychicznego funkcjonowania
jednostki (w oparciu o techniki z arsenału psychologii klinicznej w odniesieniu
do lżejszych przypadków),
(pracownik socjalny, specjalizujący się w tej postaci metody grupowej, musi mieć
pogłębioną znajomość psychologii oraz większą praktykę z zakresu
psychoterapii),
placówki: poradnie specjalistyczne, placówki opiekuńczo-wychowawcze.
15. Typologia grup Charlesa Zastrowa (do jakich placówek i instytucji odnoszą się te grupy?)
Grupy rekreacyjne - ich celem jest organizacja zajęć dla rozrywki o wyżycia się fizycznego,
grupy powstają spontanicznie,z reguły brak przywództwa w grupie, przykłady zajęć w grupach rekreacyjnych: gry sportowe, lekkoatletyka, gry stolikowe, zakłada się, że zajęcia takie pomagają rozwijać „charaktery” i zapobiegają młodzieżowej przestępczości, placówki zapewniają uczestnikom grupy odpowiednie miejsce oraz sprzęt, placówki: YMCA, YWCA (USA), ośrodki społeczne, placówki wychowania pozaszkolnego.
Grupy umiejętności rekreacyjnych- ich celem jest usprawnianie zespołu umiejętności i umożliwianie rozrywki, zapewniają miejsce i sprzęt, ważną rolę odgrywa w nich instruktor czy trener posiadający przygotowanie zawodowe w danej dziedzinie, mają orientację zadaniową, przykłady zajęć: koszykówka, pływanie, golf, robótki ręczne, plastyka rzemiosło,
z tych grup mogą powstawać stałe zespoły biorące udział w zawodach i współzawodnictwie z innymi, placówki podobne do placówek grup rewalidacyjnych.
Grupy socjalizacyjne- cele: rozwijanie kompetencji interpersonalnych, zwiększanie wiary we własne możliwości, planowanie indywidualnej przyszłości, nastawienie na budowanie wiary w siebie i umiejętności lepszego radzenia sobie w przyszłości, przywódcami grup najczęściej są pracownicy socjalni, przykłady: grupy prowadzące działalność zapobiegawczą wśród młodzieży zagrożonej popadnięciem w przestępczość, grupy w zakładach poprawczych, grupy w ośrodkach dla samotnych matek, grupy w ośrodkach dla ludzi starszych.
Grupy terapeutyczne - gromadzą osoby z problemami społecznymi lub emocjonalnymi,
ich celem jest doprowadzenie swoich członków do głębokiego zbadania tych problemów i wypracowania strategii ich rozwiązania, poprzez zamianę ról członków grupy, możliwe staje się udzielanie sobie wzajemnej pomocy, w grupach tych stosuje się tzw. trening asertywności i wykorzystuje się wiele technik z zakresu psychoterapii, zaletą tych grup jest to, że specjalista pracujący z członkami grupy socjalizacyjnej może w danym czasie służyć pomocą jednocześnie wielu osobom terapia grupowa jest stosowana coraz częściej, np. AA
Grupy spotkaniowe, trening wrażliwości - ich celem jest pomoc członkom grupy w pogłębianiu poznania siebie i tego, jak są odbierani przez innych, a także poznanie innych, by rozwijać efektywne sposoby interakcji, uczestnicy grupy wchodzą w bliskie stosunki interpersonalne z innymi.
Grupy edukacyjne - skupiają się na zdobywaniu wiedzy i uczeniu się bardziej złożonych umiejętności, przykłady tematów: opieka nad małym dzieckiem, przygotowanie rodziców adaptacyjnych, do ich działalności należą także treningi asertywności, prowadzenie tych grup wymaga specjalistycznej wiedzy.
Grupy samopomocy - są tworzone głównie przez ludzi i dla ludzi dzielących taki sam problem psychologiczny, społeczny czy zdrowotny, wykorzystuje się doświadczenie, uczenie się społeczne i zasadę wzajemnej pomocy właściwą każdej pracy grupowej.
Grupy problemowe i decyzyjne - Praca z podopiecznymi służb socjalnych. cele: rozwiązywanie problemów, podejmowanie decyzji, ustalanie sposobów zaspokajania potrzeb członków grupy (lub społeczności, z której się wywodzą).
Praca samych służb socjalnych
cele: opracowanie programów praktyki socjalnej, usprawnianie usług placówek, koordynowanie działań z innymi placówkami itd.
Pracownicy socjalni organizują grupy, stymulują ich działanie i uczestniczą w tej pracy na równi z innymi.
> 16. Proces grupowy i niektóre techniki jego usprawniania - pierwszy etap
-TWORZENIE GRUPY
drugi STABILIZACJA JEJ STRUKTURY I NORM
Stabilizacja struktury i norm grupy. Nie osiągają jednak maksymalnej możliwości efektywności, ponieważ uczestnicy grupy nie mogą poświęcić swojej całej energii na współpracę grupową. Grupa bowiem „dociera się”. Jest to etap krytyczny dla jej dalszego istnienia i rozwoju. Teraz kształtują się sposoby funkcjonowania grupy, które później będą przesądzać o jej efektywności w realizacji celów. Oto ważniejsze zjawiska zachodzące w tym etapie:
- poszczególni uczestnicy podejmują działania, które mają im zapewnić pożądane miejsca w strukturze grupy. Żywiołowy przebieg tego etapu najprawdopodobniej zhierarchizuje grupę ze względu na zakres wpływu na innych i nasilenie aktywności w osiąganiu celów własnych i celów grupy.
- członkowie grupy pokonawszy początkowe obawy przed odrzuceniem przez grupę, zaczynają się obawiać o utratę własnej indywidualności. Pojawia się niepewność tego co jednostka może osiągnąć dzięki grupie i jak grupa może jej pomóc.
- reakcje członków grupy na zachowania zgodne czy niezgodne z formalnymi normami zachowań w grupie. Funkcjonalne lub niefunkcjonalne względem celów grupowych zachowań osób, które posiadają autorytet w grupie kształtują normy faktycznie postrzegane.
trzeci REALIZACJA CELU GRUPOWEGO
Jest to najbardziej produktywny etap procesu grupowego
Na tym etapie uczestnicy potrafią ze sobą współdziałać
Zmiany czy różnice zadań, nie są już postrzegane jako zagrożenie
Potencjał wszystkich członków służy realizacji zaakceptowanemu przez nich celowi.
Grupa jest samorządna ale spontaniczna, twórcza, panuje równowaga
P. Ephross i T. Vassil- nazywają grupę na tym poziomie rozwoju DEMOKRATYCZNYM MIKROŚWIATEM”
czwarty OCENA EFEKTÓW DZIAłANIA I DECYZJA O JEJ DLASZYM ISTNIENIU LUB
> ROZWIąZANIU
17. Techniki pracy grupowej
18. Wąskie rozumienie metody organizowania środowiska
Z wąskim rozumieniem metody środowiskowej spotykamy się wówczas, gdy na użytek głownie pomocy socjalnej uruchamiamy jakąś akcję cykliczną lub stałą. W wąskim sensie z metodą środowiskową mamy również do czynienia wówczas, gdy przedmiotem zainteresowania lub działania jest jedna grupa społeczna- np. ludzie starzy lub wybrane zjawisko- czas wolny młodzieży. Jeszcze inny, zawężający sens metody środowiskowej występuje wówczas gdy działania i przedsięwzięcia środowiskowe prowadzone są przez jedną grupę osób lub jedną instytucję. Taką okolicznością jest praca zespołu charytatywnego przy parafii lub drużyny harcerskiej. Wszystkie te działania, aczkolwiek doniosłe i pożyteczne z punktu widzenia doraźnych potrzeb i rozwiązań, nie usuwają problemu w sposób trwały lub rozwiązują tylko część problemów.
19. Szerokie rozumienie metody organizowania środowiska
20. Wspomaganie rozwoju - zasadniczy cel
21. Wtórne cele tego wspomagania rozwoju
22.Warunki powodzenia i skuteczności
Jest nim rozbudzenie sił społecznych, czyli inaczej mówiąc ochotniczych organizatorów zycia społecznego. Badania dowiodły , że w nowych skupiskach mieszkaniowych, takich organizatorów ochotniczych jest mniej, niż w tych, gdzie ludzie mieszkają długi czas. Na nowszych osiedlach siły rozbudzają się najczęściej na skutek zdarzenia, zagrażającego interesom mieszkańców lub aktywności samoistnego lidera. Lista wad przypisywanych osiedlu przez mieszkańców, kurczyła się, wraz z upływem lat zamieszkiwania na danym osiedlu, a lista zalet wydłużała .
> 23. Etapy metody organizowania środowiska
Typologia rodzin:
1. ze względu na liczbę osób żyjących w związku małżeńskim
> - małżeństwo monogamiczne
> - m. pologamiczne
> - m . grupowe
> 2. ze względu na strukturę
> - wielodzietna
> - niepełna
> - z jednym dzieckiem
> 3. ze względu na miejsce życia
> - miejska
> - wiejska
> 4. ze względu na źródło utrzymania
> - robotnicza
> - chłopska
> -rzemieślnicza
> - inteligencka itp.
> 5. Ze względu na kompletność lub niekompletność sruktury
> Struktura pełna
> - naturalna - powstała z pierwszego związku małżeńskiego rodziców
> - zrekonstruowana - r. utworzona z powtórnego związku małżeńskiego
> rodziców lub jednego z nich
> przysposobiona - małżeństwo prawnie przysposabia, adoptuje na stałe obce
> dziecko, które staje się ich dzieckiem
> - zastępcza - w niej wychowuje się dziecko nie będące tej rodziny
> własnym dzieckiem, koszty utrzymania takiego dziecka pokrywa państwo lub
> agendy samorządowe
> - kontraktowa -podejmuje czasowo pieczę nad dzieckiem odpłatnie, głównie
> z inicjatywy terenowych ośrodków pomocy społecznej
>
> Struktura niepełna
> - sieroca - brak rodziców na skutek ich śmierni, dzieci pozostają pod
> opieką krewnych, dziadków lub osób obcych, ale nie przebywają w domu
> dziecka
> - półsieroca - brak jednego z rodziców na skutek śmierci, dzieci
> pozostają w rodzicnie pod opieką jednego z rodziców
> - rozbita - brak jednego z małżonków na skutek rozwodu lub porzucenia
rodzicny, ze względu na separację, niepowroty z zagranicy, dzieci są pod
opieką jednego z rodziców, chociaż możliwe są dorywcze kontakty z drugim
z rodziców lub stała pomoc materialna
- samonych osób - zwłaszcza niezamężnych matek z dziećmi, są tu możliwe
przypadki losowe lub decyzje podjęte świadomie co do zachowania stanu
wolnego, są też przypadki niezamężnych matek nieletnich i samotnych ojców