Około jedna trzecia ciepła skumulowanego we wnętrzu domu ucieka przez ściany.
Żeby skutecznie je zatrzymać, mury muszą być wykonane z materiału charakteryzującego się dobrą izolacyjnością termiczną.
Czy dany budulec stanowi skuteczną barierę dla ciepła zgromadzonego w domu świadczy jego współczynnik przenikania.
Parametr ten określany przez polską normę budowlaną zmienił się przez ostatnie 20 lat kilkakrotnie.
Kolejne uregulowania wprowadzały coraz ostrzejsze wymogi dla izolacyjności ścian, stropów i dachów.
Aktualnie obowiązują przepisy wprowadzone przez Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002r.
Według nich maksymalna wartość współczynnika przenikania ciepła dla ścian zewnętrznych o budowie warstwowej (z dodatkową izolacją cieplną typu wełna mineralna czy styropian) wynosi 0,30 W/m2K.
Jeżeli zaś ściana została wykonana w technice jednowarstwowej (jednorodnej), czyli wykonano ją z materiału nie wymagającego dodatkowego docieplenia, to współczynnik ten nie powinien być większy niż 0,50 W/m2K.
Ciepły materiał
Przykładem materiału przeznaczonego do wznoszenia ścian jednowarstwowych jest Ytong.
Jego współczynnik przenikania ciepła wynosi 0,23 W/m2K przy grubości 40cm.
Jest to lepszy współczynnik niż ten, jakim powinny odpowiadać ściany tradycyjne wykonane w technice wielowarstwowej (współczynnik max. 0,30 W/m2K).
W przypadku ściany jednowarstwowej z tego materiału nie istnieje niebezpieczeństwo powstawania tzw. mostków termicznych - nieszczelności, przez które z domu może uciekać ciepło.
Jednorodność ściany z bloczków betonu komórkowego połączonych ze sobą cienką spoiną zaprawy eliminuje ryzyko powstawania takich newralgicznych punktów.
Mikroklimat w pomieszczeniach
Jednowarstwowa ściana z betonu komórkowego Ytong to nie tylko dobra termizolacyjność, ale także optymalna bezwładność cieplna.
Ściana wykonana z tego materiału przekazuje ciepło z jednej strony na drugą w ciągu ok. 11 godzin, co stanowi czas czterokrotnie dłuższy niż w przypadku tradycyjnych materiałów ściennych.
Wyłączenie ogrzewania nie spowoduje więc nagłego spadku tempera-
tury w domu. Z kolei latem, dzięki tej właściwości, w mieszkaniu utrzymuje się przyjemny chłód.
Dom pasywny
Ciekawym przykładem wykorzystania doskonałych właściwości termoizolacyjnych Ytonga jest użycie tego materiału do budowy "domu pasywnego".
Koncepcja tego budynku przewiduje niemal zerowe zapotrzebowanie energetyczne na ogrzewanie.
Jest to możliwe dzięki użyciu materiałów budowlanych o najwyższych parametrach izolacyjnych i wykorzystaniu pasywnych źródeł energii - ciepła powstałego podczas gotowania, prania w pralce, pracy komputera a nawet wytwarzanego przez ciało ludzkie.
Włączenie klasycznego ogrzewania w domu pasywnym następuje wyłącznie w ekstremalnie trudnych warunkach pogodowych.
Projekt domu pasywnego musi spełniać ściśle określone warunki:
Powłoka termiczna budynku nie może mieć żadnych luk ani mostków termicznych.
Powłoka powietrzna, którą oprócz folii dyfuzyjnej tworzą tynk wewnętrzny i uszczelnie-
nie gniazdek elektrycznych, rur i kabli za pomocą specjalnych taśm i klejów musi być tak-
że absolutnie szczelna (problem ewentualnego zagrożenia pleśnią rozwiązywany jest za pomocą bardzo wydajnej wentylacji).
Wszystkie komponenty budynku - m.in.: okna z potrójnymi szybami i specjalnymi ramami a także instalacja wentylacyjna z odzyskiwaniem ciepła powinny zostać wykonane spe-
cjalnie z myślą o domu pasywnym (zastosowanie gorszej jakości zamienników może zni-
weczyć cały wysiłek).
Domy pasywne zdały egzamin w praktyce.
W krajach Europy Zachodniej wybudowano już wiele takich budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej.
Pozwalają one uniezależnić ogrzewanie od wzrostu cen energii.
data publikacji: 24.02.2005
Ostatni szlif na ścianie -
|