Nazwisko______________________________ Imię__________________________________ Kierunek______________________________ Rok studiów___________________________ Grupa laboratoryjna_____________________		WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA w Rzeszowie I PRACOWNIA FIZYCZNA
				W y k o n a n o		O d d a n o
				Data	Podpis	Data	Podpis
Ćwiczenie nr 68	Temat

CZĘŚĆ TEORETYCZNA

Podstawowe prawa optyki geometrycznej:

a) Kąt padania jest równy kątowi odbicia.

b) Promień padający , odbity i załamany oraz normalna do powierzchni łamiącej leżą w jednej płaszczyźnie.

c) Sinus kąta załamania jest proporcjonalny do sinusa kąta załamania

Doświadczenie Younga

Jeśli dwie fale mechaniczne o tej samej częstości poruszają się w przybliżeniu w tym samym kierunku i mają różnicę faz stałą w czasie to mogą się one tak na siebie nakładać, że ich energia nie jest rozłożona w przestrzeni równomiernie , lecz jest maksymalna w pewnych punktach i minimalna (a nawet równa zeru ) w innych. Wykazanie istnienia takiej interferencji dla światła przez Thomasa Younga w1801 roku po raz pierwszy dostarczyło podstawy doświadczalnej dla falowej teorii światła ,co było pierwszym pomiarem tej ważnej wielkości.

Young oświetlił światłem słonecznym ekran A, w którym zrobiony był otwór So .

Przechodzące przez ten otwór światło rozchodzi się zgodnie z prawami dyfrakcji i pada na otwory S1 i S2 zrobione w ekranie B . Znowu następuje dyfrakcja i dwie nakładające się fale kuliste rozchodzą się w przestrzeni na prawo od ekranu B

Warunek określający stosowalność optyki geometrycznej a>>λ , gdzie a jest średnicą otworu nie jest w tym doświadczeniu spełniony . Na ekranach nie powstają obszary cienia geometrycznego lecz otwory działają jak źródła rozchodzących się fal kulistych. Mamy więc tu do czynienia z optyką falową a nie geometryczną .

Pierścienie Newtona.

Rysunek nr.1 przedstawia soczewkę o promieniu krzywizny R leżącą na dokładnie płaskiej płycie szklanej i oświetloną z góry światłem o długości fali λ .Na rysunku nr.2 widać że, pojawiają się w tym przypadku kolorowe pierścienie interferencyjne związane z różną grubością warstwy powietrza pomiędzy soczewką a płytką .Są to promienie jasnych pierścieni.

Jeżeli użyjemy światła białego, każda jego składowa wytworzy swój własny układ pierścieni a układy te będą się na siebie nakładać.

PRZEBIEG ĆWICZENIA

Układ składający się z soczewki L i płytki P ustawić na stoliku mikroskopu. Oświetlić układ światłem lampy sodowej kierując jej szczelinę na zwierciadło półprzepuszczalne Z. Przesuwając tubus mikroskopu za pomocą śruby mikrometrycznej, uzyskać w polu widzenia mikroskopu ostry obraz pierścieni Newtona.

Za pomocą pokrętła do przesuwania stolika zaopatrzonego w skalę mikrometryczną dokonać pomiaru promienia r dla kilku wybranych jasnych pierścieni.
Pierścienie interferencyjne należy numerować kolejno poczynając od centrum. Naprowadzając krzyż z nici pajęczynowej na prążek o numerze k można zanotować położenie dwu przeciwległych punktów prążka np. Na prawo `P<sub>k</sub>` i na lewo `L<sub>k</sub>` od centrum . Pomiar promienia k-tego prążka będzie równy:

Aby znaleźć promień kilkunastu prążków trzeba wolno przesuwać układ odnotowując dla kolejnych pierścieni położenia p_l a następnie l_l .

Obliczyć promień krzywizny ze wzoru:

r_k ,r_l - promienie k-tego i l-tego jasnego pierścienia

Obliczyć wartość średnią.

TABELA POMIARÓW

---