Justyna Jędrzejewska 4E2

Przemysław Kamiński 3E3

Temat: Konwencja Związkowa Paryska 1883 r.

Konwencja Związkowa Paryska jest dokumentem regulującym prawa własności przemysłowej. Własność przemysłowa to rodzaj praw wyłącznych, takich jak patent, ochrona znaku przemysłowego, handlowego, rysunku, projektu, wynalazku itp. Poniżej znajduje się opracowany przez nas tekst Konwencji.

Artykuł 1

Artykuł 1 mówi, że kraje podpisujące Konwencję Związkową Paryską tworzą Związek dla ochrony własności przemysłowej. Oznacza to, że własność przemysłowa jest chroniona prawem międzynarodowym. Na przykład jeżeli w jednym z krajów członkowskich ktoś zgłosi patent na wynalazek, to jest on uznawany we wszystkich krajach Związku.

Artykuł 2

Artykuł drugi mówi, że każdy z poddanych i obywateli ma takie samo prawo do ochrony swoich patentów w innych krajach na tych samych zasadach co w swoim kraju. Może bronić w innych krajach swoich praw gdy zostaną one naruszone, oraz czerpać korzyści materialne z faktu wykorzystywania jego patentu w innych krajach Związku. Oznacza to, że te same prawa obowiązują nas we wszystkich krajach podpisujących konwencję.

Artykuł 3

Każdy posiadający na terenie kraju związkowego poważne przedsiębiorstwo przemysłowe lub handlowe jest w tym kraju traktowany na równi (ze względu na prawa własności przemysłowej) z obywatelami tego kraju, mimo że nie ma obywatelstwa tego kraju.

Artykuł 4

Osoba zgłaszająca patent korzysta z prawa pierwszeństwa. Mówi ono, że po 12 miesiącach (dla patentów na wynalazki i wzory użytkowe) oraz po 4 miesiącach (dla rysunków i modeli przemysłowych, znaków fabrycznych i handlowych) od zgłoszenia patentu nie można go unieważnić, bez względu na fakty dokonane w międzyczasie. Każdy korzystający z prawa pierwszeństwa musi złożyć oświadczenie z dokładną datą i krajem zgłoszenia patentu. Inne kraje mogą wymagać od składającego kopii zgłoszonego patentu potwierdzonej przez Władzę, która to zgłoszenie przyjęła. Jeśli ktoś nie dopełni formalności, to i tak nie można go pozbawić prawa pierwszeństwa.

Artykuł 4 - bis

Jeżeli pewien patent został zgłoszony w dwóch krajach przed podpisaniem Konwencji, to po jej podpisaniu oba patenty są niezależne od siebie, do momentu aż ktoś zgłosi go ponownie (i będzie korzystał z prawa pierwszeństwa)

Artykuł 5

Po opatentowaniu pomysłu trzeba zrealizować ten pomysł w jednym z krajów Związku i w ciągu 3 lat od zgłoszenia patentu wprowadzić go na teren kraju w którym został zgłoszony patent. W przeciwnym razie patent może być unieważniony (pod warunkiem że właściciel patentu nie jest w stanie usprawiedliwić swojej bezczynności).

Artykuł 6

Specjalnym zasadom ochrony podlegają znaki fabryczne jak i handlowe. Jeżeli zgłasza się wniosek o udzielenie ochrony w kraju związkowym w którym ten znak narusza normy moralne, prawa osób trzecich, lub jest powszechnie używany i pozbawiony cech wyróżniających go, wniosek może być odrzucony.

Artykuł 7

W momencie zgłaszania znaku nie ma obowiązku podawania produktu na którym znak ten zostanie umieszczony. Nie trzeba posiadać zakładu przemysłowego aby zgłosić znak handlowy lub przemysłowy.

Artykuł 8

Nazwy firmy handlowej nie trzeba zgłaszać aby była ona chroniona we wszystkich krajach Związku. Nie musi też stanowić części znaku handlowego.

Artykuł 9

Jeżeli jakiś produkt jest oznakowany bezprawnie znakiem przemysłowym lub handlowym chronionym w danym kraju, przy próbie wwozu go na teren tego kraju zostanie on zajęty bądź zakazany zostanie jego wwóz. Może on zostać także zajęty na terenie kraju w którym został on bezprawnie oznakowany. Jeżeli produkty są tylko przewożone przez teren tego kraju, nie ma on obowiązku zatrzymania produktów. Aby przejąć produkty, konieczny jest wniosek prokuratury. Jeżeli prawo danego kraju nie pozwala na wyżej wymienione czynności, można zastosować inne środki na które pozwala prawo tego kraju.

Artykuł 10

Jeżeli produkt jest podejrzany (np. fałszywe miejsce pochodzenia, producentem jest fikcyjne przedsiębiorstwo) produkt może być zatrzymany. Wszystkie kraje muszą zapewniać skuteczną ochronę przeciwko nieuczciwej konkurencji.

Artykuł 11

Jeżeli jakiś produkt będzie umieszczony na wystawie międzynarodowej urządzanej na terytorium jednego z krajów Związku, to kraj ten ma obowiązek udzielić temu produktowi ochrony tymczasowej.

Artykuł 12

W każdym kraju musi znajdować się urząd odpowiadający za ochronę praw własności przemysłowej. Powinien on wydawać okresowe pismo urzędowe.

Artykuł 13

Ustanowiono międzynarodowe biuro dla ochrony własności przemysłowej znajdujące się w Bernie, którego językiem urzędowym jest francuski, podlegające Rządowi Konfederacji Szwajcarskiej. Biuro to przechowuje wszelkie informacje odnoście patentów i ich ochrony. Biuro musi być stale do dyspozycji krajów związkowych. Biuro powinno prowadzić badania nad modyfikacjami praw własności przemysłowej w celu utrzymania ich ciągłej aktualności. Biuro wydaje pismo relacjonujące jego działalność. Kraje członkowskie wspólnie finansują działalność Biura. Kraje nie płacą równych składek, lecz stosownie do klasy do które przynależność określili w momencie przystąpienia do związku. Biuro zobowiązane jest do informowania krajów członkowskich o swoich wydatkach.

Artykuł 14

Będą odbywały się konferencje w różnych krajach należących do związki, na których będą wprowadzane poprawki i ulepszenia do konwencji. Dyrektor Biura jest obecny na każdej konferencji w charakterze obserwatora (bez prawa głosu).

Artykuł 15

Poszczególne kraje mogą zawierać ze sobą porozumienia w sprawach związanych z ochroną własności przemysłowej, pod warunkiem że porozumienia te pozostaną w zgodzie z Konwencją.

Artykuł 16

Każdy kraj, jeżeli tego chce, może przystąpić do konwencji. Wystarczy że zawiadomi Rząd Konfederacji Szwajcarskiej. Kraje mogą włączyć swoje kolonie do Związku, a co za tym idzie konwencja będzie obowiązywała na terenie ich kolonii. W ten sam sposób można wyłączyć kolonie z terenów na których obowiązuje konwencja.

Artykuł 17

Każdy kraj jest zobowiązany jak najszybciej dopełniać wszelkich formalności. Konwencja przestaje obowiązywać w danym kraju w rok po podpisaniu przez niego wypowiedzenia (nie dotyczy innych krajów).

Konwencja Związkowa Paryska była tworzona około 100 lat temu. W związku z tym pewne postanowienia w niej zawarte nie są już aktualne.

Aktualizacji wymaga na przykład prawo pierwszeństwa, które mówiło aż o 12-miesięcznym okresie składania odwołań. W obecnych czasach komunikacja pozwala na dużo szybsze i sprawniejsze przesyłanie informacji, w związku z czym naszym zdaniem można by było skrócić ten okres, tym bardziej że składanie wniosków odbywa się drogą elektroniczną. Mimo to nadal obowiązuje 12-miesięczny okres ochronny dla patentów na wynalazki, a okres dla rysunków, modeli i znaków handlowych uległ wydłużeniu z 4 do 6 miesięcy.

W tekście zostało użyte słowo „poddani” - obecnie tak się nie mówi nawet o osobach zamieszkujących królestwa, jak np. Wielką Brytanię. Dużo częściej określa się ich mianem obywateli.

Konwencja nie wspomina nic o karaniu osób odpowiedzialnych za podrabianie produktów i wykorzystujących zarejestrowane znaki innych firm. Jedyną konsekwencją jest przejęcie produktów. Brak konsekwencji podrabiania produktów nie powoduje zmniejszenia występowania tego zjawiska, a wręcz bezkarność osób za nie odpowiedzialnych może powodować jego nasilenie.

W Polsce istnieje Urząd Patentowy zajmujący się ochroną praw własności przemysłowej oraz wydający okresowe pismo urzędowe („Dziennik Urzędowy UPRP”).

Po upływie 12 miesięcy wg konwencji uzyskane prawa są nienaruszalne. W obecnie obowiązującym systemie prawnym po 10 latach kończy się okres ochronny (o ile nie nastąpi jego przedłużenie.)

Konwencja przewidywała możliwość opatentowania pomysłu, który można było wykonać w ciągu trzech lat. Obecnie można opatentować tylko gotowe rozwiązania.

W Artykule 13 Konwencja ustanawia język francuski jako oficjalny język Biura Międzynarodowego. Naszym zdaniem językiem oficjalnym powinien być język angielski, ponieważ jest on obecnie uznany za język międzynarodowy, jest powszechnie znany i używany.

Także budżet Biura o którym wspomina konwencja (~150 tys. zł) jest na obecne czasy śmiesznie mały. Uważamy że kwota ta powinna być znacznie większa, lecz nadal ograniczona przepisami. Jednakże Tekst Konwencji z 1967 (Sztokholm) zniósł limit budżetu Biura.

Bardzo dobrym pomysłem był zapis o ciągłych nowelizacjach konwencji, zapewnia on ciągłą aktualność przepisów patentowych. Zapis ten istnieje w dokumentach do dnia dzisiejszego.

Konwencja jest dokumentem nadrzędnym dla wszystkich innych porozumień, muszą one być z nią zgodne.

Konwencja Związkowa Paryska, mimo że ma już ponad 100 lat, wciąż jest jednym z podstawowych dokumentów regulujących prawa własności przemysłowej. Świadczy to o jej uniwersalności, i mimo wielu rozszerzeń do niej wprowadzonych wciąż zachowuje swój charakter.

Bibliografia

http://www.uprp.pl/ - strony internetowe Urzędu Patentowego RP

http://www.carpent-tua.sqn.pl/ - treść Konwencji Związkowej Paryskiej

Prawo Własności Przemysłowej - ustawa z dn. 30 czerwca 2000 r. , Dz. U. nr 119 poz. 1117

---