Ośrodek Krótkoterminowej Terapii Uzależnień w Toruniu

ul. Szosa Bydgoska 1, 87-100 Toruń

tel. (056) 654 91 08

Zapisy:

od poniedziałku do piątku godz. 8-15

tel. (056) 654 93 28

e-mail

oktu@wotuiw.torun.pl

lub

wotuiw@wotuiw.torun.pl

O terapii ...........

Czas trwania terapii: 8 tygodni.

Zapisy: telefonicznie i osobiście.

Wiek pacjentów: od 20 roku życia.

Problemy związane z zażywaniem: narkotyków, alkoholu, leków.

Pacjenci nieubezpieczeni i ubezpieczeni.

Terapia: Terapia Skoncentrowana na Rozwiązaniach (TSR).

Formy terapii: indywidualna, grupowa (psychoedukacja, treningi umiejętności), sesje rodzinne, zaangażowanie ważnych dla pacjenta instytucji.

Kierunek pracy terapeutycznej: wzmocnienie cech pozytywnych, pomocnych w realizacji określonych celów, powrót do społeczeństwa (częste przepustki, kontakt z rodziną, poszukiwanie pracy, etc).

Dla absolwentów: w ramach zapotrzebowania spotkania grupowe, sesje weekendowe.

Główne założenia TSR.......

Koncentracja na pozytywach, rozwiązaniach, teraźniejszości i przyszłości pozwala na ujawnienie potrzeb, pokazuje potencjalne cele do osiągnięcia i wzmacnia zmianę w pożądanym kierunku.

Wyjątki od problemu sugerują stosowne rozwiązania i stanowią wartościowe źródło informacji o posiadanych przez klienta zasobach.

Wszystko się zmienia, a nic nie jest ZAWSZE takie samo. Są momenty, gdy najgorsza rzeczywistość wygląda trochę lepiej.

Małe zmiany wywołują duże zmiany.

Klienci zawsze współpracują! Jeśli poznamy sposób myślenia klienta i będziemy na niego uważni - współpraca jest nieunikniona.

Ludzie są pełni zasobów, potrzebnych do znalezienia rozwiązań!

Klient jest expertem od swojego życia! Jak każdy potrzebuje czasami wsparcia.

Kierunek terapii wyznacza nie rodzaj problemów, ale CEL i to, czego chce klient.

Terapeuta używa języka skoncentrowanego na pozytywach - „szklanka jest zawsze do połowy pełna”.

TSR

1. Zamiast nadmiernie koncentrować się na problemie i jego rzeczywistych rozmiarach, kieruj swoje wysiłki w celu nazwania:

2. Ustal z klientem cele, które będą dla niego: 1. realistyczne, 2. sformułowane w pozytywnych kategoriach, 3. nastawione na rozpoczynanie czegoś, a nie kończenie, 4. raczej małe niż wielkie, 5. określone w kategoriach zachowań.

3. Dowiedz się:

5. Wspólnie z pacjentem przeanalizuj sytuacje, momenty z jego życia kiedy było w sprawie danego problemu lepiej niż obecnie, lub dany problem nie występował:

6. Szukamy więc sytuacji w których pacjent np.. opanował własną złość, wyraził ją w sposób konstruktywny, doszedł do porozumienia z żoną w drodze negocjacji, zamiast wymuszania decyzji itd.

7. Określ co w obecnej sytuacji pacjenta już istnieje z tego, co chce osiągnąć, jaka część tego celu już jest jego obecną rzeczywistością. Pacjenci rzadko są na początku drogi w momencie spotkania z terapeutą, dobrze jest to zauważać i doceniać.

8. Na podstawie punktów 1,2,3,4 pomóż pacjentowi określić kolejny krok w kierunku pożądanego przez niego celu. Krok musi być na tyle duży, aby pacjent był w stanie go wykonać.

9. Zawsze szanuj tempo klienta we wprowadzanych zmianach, jedni robią to szybko, inni wolniej. O tempie zawsze decyduje pacjent, ty możesz to tylko uznać.

10. Od samego początku spotkań poszukuj w oparciu o jakie zasoby może wprowadzać zmiany w swoim życiu. Oczywistą rzeczą jest dla nas, że każdy konstruktywny krok pacjenta to skutek wykorzystania istniejących zasobów.

ZASOBÓW KLIENTA POSZUKUJ:

11. Szczególnie te działania które mają na celu pokazanie pacjentowi w sposób jak najbardziej realistyczny jego zasobów, stanowią przeciwwagę dla całej wiedzy na temat własnej osoby, jaką może mieć o sobie jako np. osoba o niskiej samoocenie, sprawca przemocy, osoba uzależniona po analizie tzw. `destrukcji alkoholowej”. Wskazują też podstawy w oparciu o które, pacjent może skutecznie wprowadzać pożądane zmiany.

12. W czasie spotkań z klientem co jakiś czas sprawdzaj, czy to wspólnie robicie w czasie terapii, jest dla niego użyteczne.

13. Wyraźnie określ jaki jest zakres tajemnicy zawodowej w czasie pracy terapeutycznej, oraz jakie okoliczności zwalniają terapeutę od jej zachowania. Szczególnie trzeba tu uwzględnić zagrożenie dla życia lub dobra fizycznego pacjenta i jego najbliższych.

14. Jeśli wyczuwasz, że klient zaczyna się opierać zmień swoją strategię. Poszukuj innych dróg kontynuowania pracy.

Opracował Tomasz Świtek w częściowym oparciu o L. Isebaert, M-C. Cabie- Pour une terapie breve, Eres, 1997