957


Żywienie pozajelitowe

  1. Całkowite żywienie pozajelitowe - polega na wprowadzeniu bezpośrednio do układu krwionośnego tych wszystkich substancji, które w normalnych warunkach, tj. w stanie zdrowia, zostałyby wchłonięte z przewodu pokarmowego do krwiobiegu w odpowiednich ilościach i proporcjach.

  2. Zapotrzebowanie na substancje odżywcze:

    1. na płyny - 30-40 ml/kg m.c./ dobę

    2. na białko - 0,15 - 0,25 g N/kg m.c./ dobę

    3. na energie - 20-30 kcal/ kg m.c./ dobę

    4. 3-5 g glukozy/ kg m.c./ dobę; max 7g

    5. 1-1,5 g tłuszczu/kg m.c./ dobę

    6. Na+ 1-3 mmol/kg m.c./ dobę

    7. K+ 1-1,5 mmol/kg m.c./ dobę

    8. Mg2+ 0,05-0,1 mmol/kg m.c./ dobę

    9. Ca2+ 0,05-0,1 mmol/kg m.c./ dobę

    10. PO43- 0,2-0,5 mmol/kg m.c./ dobę

  3. Standard programu żywienia pozajelitowego

    1. zasada kompletności - niedobór któregoś ze składników uniemożliwia skuteczne wykorzystanie pozostałych

    2. zasada proporcjonalności -

      1. energia pozabiałkowa : N = 130-200 kcal/1gN

      2. kcal glukozy : kcal tłuszczu = 60-80% : 40-20%

    3. zasada dopasowania programu do potrzeb

  4. Definicje przekazane do NFZ:

    1. Kompletne ŻP - podanie białka, energii, elektrolitów, mieszaniny witamin i mieszaniny pierwiastków śladowych

    2. Niekompletne ŻP - podanie białka, energii, elektrolitów i vit. B1

    3. Immunomodulujące ŻP - dodanie do kompletnej mieszaniny odżywczej glutaminy i/lub kwasów tłuszczowych omega-3 z osobnych opakowań w dawce nie mniejszej niż 1 ml Dipeptivenu i/lub Omegavenu na kg m.c./1 dzień ŻP

Składniki odżywcze

  1. Węglowodany

    1. źródło energii (1g = 4 kcal (3,6 kcal))

    2. spadek glukoneogenezy

    3. zapewniają optymalne zużycie aminokwasów do syntezy białka

    4. regulują metabolizm tłuszczu

  2. Emulsje tłuszczowe

    1. wielkość cząstek ok. 1,0 μm

    2. źródło energii (20-40%)

    3. 1 g = 9 kcal

    4. izoosmolarne

    5. źródło NNKT

    6. emulsje MCT/LCT

  3. Aminokwasy

    1. źródło azotu

    2. preparaty handlowe: roztwory wyłącznie syntetycznych L-aminokwasów o różnej zawartości N i substancji pomocniczych

    3. skład mieszaniny AA powinien odpowiadać składowi białek ustroju lub białek o dużej wartości biologicznej, np. jaja kurzego

    4. stosunek aminokwasów niezbędnych w g przypadające na 1 g podawanego N powinien wynosić co najmniej 3,0 (tzw. wskaźnik E/T)

    5. Roztwory powinny być zbilansowane

    6. Preparaty handlowe:

      1. aminokwasy standardowe: Aminomel, Aminoplasmal, Vamin

      2. aminokwasy HEPA: Aminoplasmal 10% Hepa, Aminosteril N Hepa

      3. Aminokwasy NEPHRO: Nephortect, Aminomel Nephro

      4. Aminokwasy dla wcześniaków: dodatkowo tyrozyna, cysteina, histydyna, tauryna

Elektrolity

- podawane zgodnie z dobowym zapotrzebowaniem, na podstawie badań laboratoryjnych

- stosowane koncentraty

  1. Preparaty wapnia

    1. CaCl2 10% (1 ml = 0,45 mmol Ca2+)

    2. Glubionan (glukolaktobionian) wapnia 10% (1 ml = 0,23 Ca2+)

  2. Fosforany

    1. Addiphos (KH2PO4 + NaH2PO4)

    2. Glycophos (glicerofosforan sodu)

Pierwiastki śladowe

- preparaty złożone (AddamelN, Tracutil, Peditrace)

- preparaty jednoskładnikowe (korekcyjne)

Witaminy

- niedobór - niedostateczne podaż, zaburzenia wchłaniania, zwiększone zapotrzebowanie)

- stosowane witaminy w ŻP:

Woda

Przygotowywanie mieszanin AIO

  1. Podstawa prawna:

  • Wymagania stawiane mieszaninom AIO