4b. Wybrane klasyfikacje fałdów wg W. Jaroszewskiego (1981).
Ewa Szewczyk, Materiały pomocnicze do ćwiczeń projektowych z Kartografii geologicznej
Rys. 29a. Kryterium klasyfikacji jest stosunek długości wychodni (d) do szerokości wychodni (s) tej samej warstwy:
A.Fałd linijny (antyklina linijna i synklina linijna):
d:s ≥ 5
B.Brachyfałd (brachyantyklina i brachysynklina):
5 > d:s > 2
C.Kopuła i niecka (niecka synklinalna)
d:s ≤ 2
Rys. 29b. Kryterium klasyfikacji jest stosunek wysokości (w) do promienia (p):
A.Fałd szerokopromienny (antyklina szerokopromienna i synklina szerokopromienna):
w:p = 1/4
B.Fałd średniopromienny (antyklina średniopromienna i synklina średniopromienna):
w:p = 1
C.Fałd wąskopromienny (antykliny wąskopromienna i synklina wąskopromienna):
w:p > 1
Rys. 29c. Kryterium klasyfikacji jest położenie przestrzenne powierzchni osiowej i skrzydeł fałdu oraz ogólna pozycja form fałdowych (antykliny i synkliny):
A.Fałd stojący. Powierzchnie osiowe antykliny i synkliny pionowe; skrzydła zapadają w przeciwnych kierunkach.
B.Fałd pochylony. Powierzchnie osiowe antykliny i synkliny pochylone; skrzydła zapadają w przeciwnych kierunkach, lub jedno z nich jest pionowe.
C.Fałd obalony. Powierzchnie osiowe antykliny i synkliny pochylone; skrzydła zapadają w tym samym kierunku, co oznacza, że warstwy w jednym ze skrzydeł fałdu są odwrócone.
D.Fałd leżący. Powierzchnie osiowe antykliny i synkliny poziome.
E.Fałd przewalony. Powierzchnie osiowe antykliny i synkliny pochylone lub pionowe, ale w wyniku odwrócenia pozycji form fałdowych antyklina staje się wklęsła ku górze (fałszywa synklina - w jądrze znajdują się warstwy najstarsze) a synklina - wypukła ku górze (fałszywa antyklina - w jądrze znajdują się warstwy najmłodsze). Praktycznie we wszystkich skrzydłach fałdu występuje odwrócenie następstwa stratygraficznego warstw.