Chcąc zgłębić temat tej pracy, czyli, że „przedsiębiorczość jest motorem rozwoju Gospodarki Rynkowej” należy na samym początku wyjaśnić pojęcia związane z tematem, gdyż bez tej wiedzy zrozumienie i dokładne zgłębienie ów zagadnienia będzie po prostu niemożliwe.
Zacznę więc od tego, czym jest gospodarka rynkowa. Według fachowej literatury jest to system gospodarczy, w którym alokacja (inny niż dotychczas rozdział czynników produkcji lub/i pieniędzy pomiędzy możliwe zastosowania) zasobów czynników wytwórczych (pracy, ziemi i kapitału) pomiędzy alternatywne możliwości ich wykorzystania (dziedziny wytwarzania, konkretne produkty), a także podział wytworzonych produktów pomiędzy poszczególne jednostki dokonuje się głównie za pośrednictwem rynku, przy niewielkim wpływie państwa, mówiąc prościej i zwięźlej jest to gospodarka, w której zasadniczym regulatorem procesów gospodarczych jest samoczynnie działający rynek czy też mechanizm rynkowy.
Gospodarka rynkowa to taki typ organizacji człowieka w którym koordynatorem procesów jest rynek, a własność czynników produkcji ma charakter prywatny.
Kolejnym pojęciem z tematu, które należało by wyjaśnić jest przedsiębiorczość.
A więc czym jest przedsiębiorczość? Przedsiębiorczość-to cecha działania zmierzającego do zapewnienia racjonalnej i efektywnej koordynacji zasobów gospodarczych przedsiębiorstwa oraz umożliwiającego osiąganie racjonalności gospodarowania oraz efektywności ekonomicznej, która wyraża stopień osiąganej racjonalności.
Motywem przedsiębiorczości jest dążenie do uzyskania efektywności pozwalającej na bieżące funkcjonowanie przedsiębiorstwa i stwarzającej podstawy jego rozwoju. Przedsiębiorcze działanie jest utożsamiane bezpośrednio z osobą przedsiębiorcy. Skoro więc przedsiębiorca jest utożsamiany z takimże działaniem, musi być osobą przedsiębiorczą. Ale tutaj nasuwają się pytania: jaka jest osoba o tej umiejętności, bo przedsiębiorczość niewątpliwie jest umiejętnością oraz jakie cechy posiada taka osoba?..
Z pomocą przychodzi nam Jerzy Krzyk, doradca do spraw rynku, opisując jakie cechy powinna posiadać osoba przedsiębiorcza.
Przedsiębiorczym człowiekiem jest ta osoba, która osiąga na rynku sukces. Można powiedzieć, że przedsiębiorczość jest w pewnej mierze wrodzoną dyspozycyjnością psychiczną, jak też nabytą w wyniku nauki umiejętnością. Tak jak w innych dziedzinach życia ludzkiego największe sukcesy odnosi ta jednostka, która jest uzdolniona naturalnie, a jednocześnie posiadła określone umiejętności zdobyte poprzez naukę oraz towarzyszącą nauce praktykę. Tą ostatnią rozumiemy jako zbieranie kolejnych doświadczeń w trakcie działalności rynkowej.
Osoba posiadająca znamię przedsiębiorczości musi posiąść niezbędną wiedzę o terenie swojego przyszłego działanie, a zarazem wiedzę o rynku. Następnie musi poznać realia materiałowe, finansowe oraz psychospołeczne obejmujące ten wycinek rodzajowy rynku, który ma się stać terenem jej działania.
Drugą niezbędną cechą składową przedsiębiorczości jest dynamizm działaniowy. Ludzie dzielą się, co łatwo zauważyć, na osoby aktywne, inicjatywne, poszukujące nowych rozwiązań w sposobach uprawiania czegoś, wykonywania lub posługiwania się czymś. Jednakże obok osób o takiej cesze - zauważamy ludzi biernych, obawiających się ryzyka płynącego z inicjatywy w dążeniu do zmian w poszukiwaniu bardziej optymalnych rozwiązań. Ludzie bierni mogą być dobrymi wykonawcami poleceń innych osób, jeśli osoby te wezmą ryzyko powodzenia danego przedsięwzięcia na własny rachunek. Osoby zaliczane do biernych pragną wysoce ustabilizowanego trybu życia, określonego schematu powtarzających się zachowań. Boją się nowości, a w warunkach niepewności co do przyszłości - popadają w popłoch. W skrajnych przypadkach osoby bierne nie mogą być wykonawcami prac i działań, które wciągają ich do współudziału nawet w niewielkim ryzyku.
Trzecią cechą, która wyróżnia przedsiębiorcę i jest związana z zachowaniem przedsiębiorczym jest zrównoważenie intelektualne i emocjonalne. Cecha ta niejako wyważa bogactwo skojarzeń myślowych, z których wyłaniają się pomysły do działań. Otóż istnieją osoby, które charakteryzuje tzw. gonitwa myśli. Polega ona na tym, że osoba taka wprawdzie posiada mnóstwo pomysłów opartych na oryginalnych skojarzeniach, jednakże żadnego z nich nie potrafi opracować bardziej dokładnie. Nawet wartościowe pomysłu porzuca w fazie wstępnego opracowania, poszukuje lepszych.
Czwartą cechą przedsiębiorczości jest zdolność przewodzenia i współpracy z innymi ludźmi. Jest to ważna cecha dość widocznie rozróżniająca ludzi. Zdolności lub umiejętność przewodzenia ludziom oraz ich organizowania musi towarzyszyć umiejętności współpracy. Umiejętność przewodzenia bez towarzyszącej cechy zwanej umiejętnością współpracy z innymi ludźmi nie zapewnia zachowania pożądanego w przedsiębiorczości. Tworzy ona bowiem zachowanie, które określa człowieka w kategorii despoty, dyktatora. Działalność rynkowa wymaga od przedsiębiorcy cierpliwości i okazywania życzliwości w nazywaniu i utrzymywaniu kontaktów z innymi osobami działającymi na rynku.
Piątą cechą jest odwaga. Przedsiębiorczość związana jest z ryzykiem, a ryzyko z odwagą jego podejmowania. Odwaga wzmacnia wolę do sukcesu u przedsiębiorcy. Można dużo wiedzieć o dobrze zapowiadającym się interesie, a posiadać dostatecznie dużo obaw, aby danego przedsięwzięcia nie podjąć. Oczywiście żaden sprawny w działaniu przedsiębiorca nie wyzbywa się wszystkich obaw. Chodzi jednak o to, aby żywione obawy nie przybrały charakteru obsesji. Należy pamiętać, że w działalności gospodarczej na rynku nie ma przedsięwzięć nie zawierających w sobie żadnego ryzyka.
Szóstą cechą przedsiębiorcy jest pewność siebie. W zachowaniu rynkowym, które charakteryzuje duża liczba kontaktów interpersonalnych zarówno w obrębie zespołu tworzącego przedsiębiorstwo, jak też zewnętrznych - osoba, która posiadła wiedzę rynkową, jest dynamiczna, zrównoważona emocjonalnie, dysponuje "techniką" rozmowy, gestu, uśmiechu, zjednująca do siebie ludzi - musi być pewna siebie. Przede wszystkim przedsiębiorca w rozmowie z innymi osobami nie może okazać się przypadkowym gestem, drżeniem głosu, itp., że tak do końca nie jest pewny swojej propozycji lub podjętego działania. Następnie pewność siebie można wykazać uzasadniając propozycję działania lub samo działanie dostatecznie przekonywującą informacją statystyczną, wyliczeniem finansowym. Takie zachowanie budzi zaufanie partnerów z zewnątrz, współpracowników oraz osób przyglądających się z boku.
Ostatnią cechą jest ambicja - pokazuje ona, że dana osoba posiada dobrze opracowany plan życiowy, zna cel swoich dążeń oraz wie, do jakich osiągnięć jest zdolna. W języku socjologicznym mówi się, że osoba posiada określone ambicje zawodowe, życiowe, itp.
Wracając do tematu chce dowieść, że na rynku największy sukces odniosą właśnie osoby przedsiębiorcze, ponieważ to one będą potrafiły dobrze oszacować poziom ryzyka jak i ewentualne korzyści wynikające z podjęcia jakichkolwiek działań na rynku. Ważnym elementem jest tu także intuicja i tak zwana „żyłka” do biznesu. Oczywiście nie każdy ją posiada, ale można ją w sobie odnaleźć, kształcić. Andrew Warhol-amerykański artysta współczesny również był osobą bardzo przedsiębiorczą. W roku 1969założył wraz z Gerardem Malangą magazyn Interview i wydał w 1975 r.: The Philosophy of Andy Warhol. W książce przedstawił swoje pomysły dotyczące natury sztuki, a na podstawie swoich doświadczeń i przeprowadzonych na rynku badań, stwierdził, że..
..”Making money is art, and working is art and good business is the best art”.. w polskim tłumaczeniu :
”Zarabianie jest sztuką i praca jest sztuką, ale dobry biznes jest sztuką najlepszą”. Tak więc z jego wypowiedzi możemy wywnioskować, że by być dobrym przedsiębiorcą nie wystarczy tylko znajomość suchych regułek, czy posiadać wiedzę teoretyczną. Do tego trzeba czegoś więcej-zaangażowania, sprytu, spostrzegawczości oraz odwagi, bo jak głosi znana maksyma „nie ryzykujesz-nie zyskujesz”, bo biznes jest działalnością nastawioną na zysk, a zysk jest motorem biznesu. Biznes jest po to, by zarabiać, a potem inwestować te środki. Wszystko to zatacza wielkie koło, jednak jeśli popełni się błąd ów koło nagle może przestać się kręcić i wtedy zostajemy z niczym, a nasza działalność ogłasza bankructwo. Osobowość przedsiębiorcza jednak wytęża wszystkie siły i wykorzystuje wszelkie możliwe środki, by do tego nie dopuścić. Jest pełna pomysłów i jest bardzo zaangażowana w swoje sprawy, uporczywie dąży do sukcesu i przełamuje kłopoty oraz trudności. Jest więc siłą napędową rozwoju społecznego.
Śmiało więc można powiedzieć, że przedsiębiorczość ma wpływa na gospodarkę rynkową i tak długo jak będą istnieć ludzie, którzy chcą podjąć
ryzyko i inwestować tak długo gospodarka rynkowa będzie funkcjonować.