Odporn. ogn.- zdolność konstr. lub elem. budowli, poddanego działaniu znormalizowanych war. fiz., do spełnienia w określonym czasie wymagań dotyczą-
cych nośności ogn., izolacyjn. ogn. i szczelności ogn.
Miarą odporn. ogn. jest czas od początku badania do chwili osiągnięcia przez elem. jednego ze stanów gran.: nośn., izol., szczel. ogn.
Stan gran. nośn. ogn.- stan, w którym elem. przestaje spełniać swoją f-cję nośną wskutek: zniszczenia mech. lub utraty stateczności, przekroczenia gran. wartości przemieszczeń.
Stan gran. izol. ogn.- stan, w którym elem. przestaje spełniać f-cję oddzielającą wskutek przekroczenia gran. wartości temp. powierzchni. nie nagrzewanej (na tej powierzch. nastąpił wzrost temp. o 150 C ).
Stan gran. szczel. ogn.- stan, w którym elem. przestaje spełniać f-cję oddzielającą wskutek: odpadnięcia od konstr., powst. pęknięć przez które przenikają płomienie.
Wskaźnik masyw- ności przekroju- stosunek dł. obwodu nagrzewanego części przekroju stalowego lub dł. obwodu wewn. izolacji.
Stan gran. nośn. elem. konstr. stal.-zostaje osiągnięty po przekroczeniu temp. krytycznej (450 C).
Zabezpieczenia ogniochronne dla konstr. stal.: farby pęczniejące, izolacje natryskowe, izolacje płytowe.
Właściwości drewna- przy spalaniu powst. na powierzch. elem. drewnianego warstwa zwęglona ( dobre właściwości izolac., brak wytrzymałości). Wewn. przekroju pozostaje nie zwęglone jądro, w którym wzrasta temp. i wilgotność wskutek migracji wilgoci do wnętrza rdzenia.
Cel zabezp.: obniż. stopnia palności drewna (zastosow. śr. ogniochron.), zabezp. elem. konstr. drewn. przed płomieniami i wysoką temp. (użycie osłon z materiałów niepalnych).
Obciążenie ogn.- wyrażona w jedn. SI całkowita energia powstająca podczas spal. mat. palnych zgromadzonych w określ. przestrzeni wraz z mat. palnymi podłóg, sufitów, ścian wewn. i przepierzeń oraz okładzin ściennych.
Klasa odporności poż. budynku. Istnieje 5 klas (A,B,C,D,E - od najwyż. do najniż.). Elementy budynku zaliczanego do odpowiedniej klasy odp. poż. powinny odpowiadać określonym warunkom w zakresie odporności ogn. i rozprzestrz. ognia
Stopień palności mat. palnego- właściwość pożarowa mat. budowlanego określona na podstawie wskaźnika zapalności i wskaźnika spalania. Rozróżniamy 3 stopnie palności: I- mat. niezapalny, II- mat. trudno zapalny, III- mat. łatwo zapalny.
Zasady kwalifikacji budynków do kategorii zagrożenia ludzi: ZL I- bud. użyteczn. publ., w których może przebywać ponad 50 osób, ZL II- bud. przeznaczone do użytku ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się, ZL III- szkoły, bud. biurowe, domy studenckie, internaty, hotele, ośrodki zdrowia, przychodnie lekarskie, sanatoria, lokale handlowo-usługowe, w których może przebywać do 50 osób, koszary, zakłady karne, ZL IV- bud. mieszkalne, ZL V- archiwa, muzea i biblioteki.
Klasa rozprzestrzeniania ognia- określenie przyporządkowujące element budowli do odpowiedniej grupy ze względu na rozprzestrzenianie ognia w określonych warunkach badania.
Strefa pożarowa- przestrzeń wydzielona w taki sposób, aby w określonym czasie pożar nie przeniósł się na zewn. lub do wewn. wydzielonej przestrzeni.