W ocenie zagrożenia zakażeniem HIV/AIDS wśród personelu medycznego obserwuje się pewien paradoks. Nadmierne obawy

wiąże się z różnymi formami ekspozycji na zakażoną krew, a nawet

ślinę czy pot, jednocześnie nie doceniając tej formy ekspozycji na

zakażenie innymi patogenami, zwłaszcza HBV i HCV.

Z drugiej strony ten lęk nie skłania do skrupulatniejszego przestrzegania rutynowych środków ostrożności, tylko wywołuje wręcz panikę, gdy wśród pacjentów pojawi się nagle osoba znana jako

HIV-pozytywna.

Ta postawa przenosi się w dużym stopniu na całe społeczeństwo

i wyraża się częstymi przejawami dyskryminacji i ostracyzmu w stosunku do zakażonych HIV z jednoczesnym lekceważeniem niebezpieczeństwa transmisji zakażenia drogą seksualną.

---