GŁĘBOKIE STUDIOWANIE PRACY:
-dokładne poznanie jej pełnej treści, budowy oraz charakterystycznych cech i właściwości. 1.dokladne zaznajomienie się z treścią i budową książki
2.zadanie samodzielnego rozważania treści i charakteru studiowanej pracy.
STUDIOWANIE REPRODUKCYJNE:
1.dążenie do zrozumienia treści, budowy, które przekazuje autor.
2.Nalezy umieć przyswoić i odtworzyć treść
3.samodzielne rozważania trudności-tekst nie jest jednakowy dla czytelników; nowe słowa i wyrażenia mogą sprawić trudności; każdy ma inną interpretację słów; domyślanie się przez czytelnika ,,o co chodzi,,; jakie autor ma intencje?; nie wszystko napisane jest wprost.
WYMAGANIA:
1.należy zrozumieć i jasno ująć terminy które występują
2. starać się odróżniać potoczne znaczenie słów od ich właściwego znaczenia
3.starac się opanowywać wiedze-pamięcią;
4.w razie problemów szukać wyjaśnienia pojęć w słowniku
5.umiejetność odróżniania głównych i ważnych pojęć d tych ubocznych
CZESCI TEKSTU:
1.dokładne rozumienie i odróżnienie twierdzeń, tez i wypowiedzi.
2.zrozumienie związku poszczególnych zdań stanowiących całość
3. umiejętność rozgraniczenia -odróżnienia części różniących się treściowo.
4.odróznienie twierdzenia od udowadniania jej -ułatwia to orientowanie się w budowie treści i jej przyswojenie.
5. procesy emocjonalne- cos się nam podoba a cos nie. Należy to kontrolować.
6.odtworzenie budowy, struktury pracy
7.autor podkreślając niektóre treści zwraca uwagę na ich istotę
8.wynikiem studiowania dzieła ma być posiadanie wiadomości, przyswojenie i korzystanie z nich.
SAMODZIELNE ROZWAZANIA:
1.własne doświadczenia życiowe i wiedza powodują wyróżnienie dla nas tych treści, które są bardziej a które mniej ważne. Dlatego ważny jest obiektywizm do dzieła.
2. rozszerzenie i kontynuowanie myśli autora swoimi myślami
3.uswiadomienie sobie ogólnych cech i charakteru książki-jaki jest język, treści, wyrażanie emocjonalne.
4.właczenie działa do kierunku pedagogicznego-poznajemy zatem podobieństwa i różnice w stosunku do innych dzieł.
5.tekst możemy zestawić z wiedza a autorze
OGÓLNE WSKAZANIA
wskazówki: 1.czytamie powinno być ukierunkowane na wnikanie w treści dzieła
2.skupienie uwagi
3.zaczynamy od zaznajomienie się ze spisem treści lub z tytułem poszczególnych treści
4.po przeczytaniu paragrafu- wyciągamy wnioski z jakimi nowymi terminami się spotykamy 5.ponowanie czytamy treści i staramy się ja zrozumieć
6. wywołanie głównej myśli
7.krótka notatka
8.prace studiujemy z ołówkiem i kartką na zapiski i uwagi
9.katalog kartkowy-skróty, przykłady, cytaty, aforyzmy
10.prowadzenie rozmów na ten temat
IDEA PRAWA
1. Aspekt: ogólna postawa wobec prawa
-Cele wych:
-szacunek dla prawa, nie lekceważenie prawa, negatywna postawa wobec samowoli
-przekonanie że prawo nie może być bezkarnie przeskakiwane
-przekonanie że prawo może być zmienione przez uprawnionych
-Działania wych:
-nakazywanie poszanowania i przestrzegania prawa
-przyzwyczajanie do tego
-zakazywanie łamania prawa samowoli
2. Aspekt: własność
-Cele wych:
-postawa nie przywłaszczania sobie cudzej własności nawet drobiazgów i rzeczy porzuconych bez porozumienia się z wychowawcą, właścicielem
-przekonanie, że własność wychowanków jest ograniczona
-poszanowanie i właściwe używanie otrzymanych rzeczy
-Działanie wych:
-zakazywanie przywłaszczania sobie cudzych rzeczy
-nakazywanie poszanowania i właściwego używania otrzymanych rzeczy
3. Aspekt: umowy, spory słowne, prawne
-Cele wych:
-właściwa postawa wobec umów ich zawierania i dotrzymywania
-ostrożność i rozwaga w dotrzymywaniu umów
-rozważna postawa w stosowaniu prawa w konfliktach, czyli negatywna postawa wobec pieniactwa
-postawa unikania sporów i dążenia do zgody
-Działanie wych:
-nie zatwierdzanie nierozważnych przyrzeczeń
-ostrożność w wymaganiu przyrzeczeń
-nie lekceważenie przyrzeczeń i umów czyli nie ogłaszanie pochopne, że są one nieważne
4. Aspekt: rywalizacja i konflikty fizyczne
-Cele wych:
-zapobiegać nadmiernej pewności siebie i nadmiernym ambicją w zakresie sprawności fizycznej
-kształtowanie postawy zdecydowanej samoobrony gdy zostało się zaatakowanym z oszczędzeniem przeciwnika
-Działanie wych:
-organizowanie współzawodnictwa ale w formie zabawy i ćwiczeń fizycznych
-zalecanie zdecydowanej obrony
IDEA DOSKONAŁOŚCI
1. Aspekt: Doskonalenie się fizyczne i umysłowe
-Cele wych:
-kształcenie odpowiednich dla siebie aspiracji i własnej miary osiągnięć
-zapobieganie zazdrości
-Działanie wych:
-organizowanie współzawodnictwa nie będącego walką ale w formie zabawy
-organizowanie ostrożnych popisów umysłowych
-nie stawianie za wzór jednego wychowanka nad innymi
-usprawiedliwiania słabszych którzy nie mogą więcej osiągnąć ponad to co osiągnęli
IDEA SŁUSZNOŚCI
1. Aspekt: Nagradzanie i karanie
- Cele wych:
-poczucie sprawiedliwości czyli rozumienie i umiejętność ustalania słusznych następstw określonych czynów np. kto zasługuje na jaką nagrodę a kto na jaką karę
-kształtowanie negatywnej postawy wobec zemsty
-Działanie wych:
-umożliwienie ćwiczenia się w osądzaniu czynów i ich sprawiedliwych następstw
-umożliwienie wygłaszania własnego zdania przez wychowanków i wysłuchiwania ich przez wychowawców
-nie przyznawanie wychowankom prawa do decydowania oraz rozdzielania nagród i kar
-nie przyznawania wychowankom prawa do roszczeń na podstawie opinii wychowanków
-wychowawca powinien zachować równość i bezstronność w karaniu i nagradzaniu
IDEA ŻYCZLIWOŚCI
1. Aspekt: życzliwość i ustępliwość
-Cele wych:
-życzliwość powinna zostać uznana za coś wyższego od prawa
-ustępstwa
-Działanie wych:
-powinno się mówić dzieciom że ustępstwa są konieczne
-nie zależy się od razu wymagać od nich ustępliwości, należy dać dzieciom czas aby zrozumiały że są one konieczne.
IDEA WEWNĘTRZNEJ WOLNOŚCI
1.Aspekt: dobre przykłady, właściwe czyny
-Cele wych:
-wprowadzenie w życie wartości moralnych
-umiejętność wyboru właściwych czynów
-dawać dzieciom dobre przykłady
-Działanie wych:
-nie należy podniecać w dzieciach skłonności do pomniejszania innych
-należy kierować ich uwagę na to co nie zachodzi w ich postrzegalności
-nie należy podawać złych przykładów
-należy ujawniać, przedstawiać dobre przykłady okazując im szacunek
CELE NATURALISTYCZNEGO MORALNEGO IDEAU
-kiedy odczuwamy swoją istotę moralna, powinniśmy również poznać się w swym stosunku do ludzi.
-Rozumienie potrzeby bycia dobrym-jest bardzo ważne.
-Ważne aby być dobrym we względzie bezinteresownej dobroci, dobrowolnej i nie zmuszonej przez prawo.
-Dużą wartość ma bycie szczerym wobec siebie i Boga, bycie odpowiedzialnym, bycie cnotliwym z wdzięczności i miłości do stwórcy. (rozum uczy poznać dobro; sumienie-każe kochać)
CELE WYCHOWANIA MORALNEGO
1.-rozwijanie potrzeby bycia dobrym i czynienia dobra, bez przymusu prawa, nie ze względu na opinię innych ludzi lecz ze względu na szczerość wobec siebie i Boga
2.-budzenie pierwotnego, naturalnego, wrodzonego, dobrego uczucia moralnego, miłości samego siebie, jako obowiązku troski o samozachowanie z którego rodzą się inne pozytywne uczucia moralne-ciche i czułe
-budzenie przychylności, miłości wobec bliźnich tych którzy nas otaczają, troszczą się o nas
-zapobieganie powstawaniu negatywnego uczucia moralnego, miłości własnej przejawiającej się w wynoszeniu się ponad innych jako uczucia wynikającego z porównywania się z innymi, będącego źródłem uczuć nienawistnych i gniewnych.
3.-dbałość o czystość uczuć związanych z przyjaźnią i miłością wobec wybranej osoby płci przeciwnej jako prawa i ruchu natury
-zapobieganie przedwczesnemu zepsuciu jako źródła uczuć negatywnych i negatywnych skutków w ogólnym rozwoju
-pouczenie bez zwłoki, bez opóźnienia ; dotyczące tajemnicy poczęcia , wierności, rozkoszy i wstydliwości oraz małżeństwa jaka w umowie świętej i niewzruszonej
4.-nauka słuchania i podążania za głosem sumienia jako przewodnikiem trzymającym się ściśle nakazów natury wbrew ludzkim prawom
-cnota, sumienność oparta jest na miłości do stwórcy i naturalnej wierze religijnej, któ®a jest podstawą sprawiedliwości i prawdy.
NATURALIZM
To co warunkuje dane postępowanie, człowiek nie uczy się tego ale rodzi z poczuciem tego co dobre a co złe. Człowieka nie trzeba wyposażać w te cechy
KONCEPCJA NATURALISTYCZNA
-proces wychowania jednostki ludzkiej z procesem jej naturalnego, fizycznego i psychicznego, spontanicznego rozwoju i wzrostu. Naturalny “rozwój od wewnątrz” sił fizycznych i psychicznych jednostki jest to przeciwstawiony wszelkiemu ”urabianiu od zewnątrz”.
-natura dziecka jest z gruntu dobra i że jego indywidualność przedstawia największą wartość, wychowanie zaś i kultura jako narzucone paczą umysł i wrodzone zdolności człowieka.
-Człowiek przychodzi na świat z gotowymi zadatkami wszelkich cech, uwarunkowanymi przez odziedziczony od rodziców aparat geniczny.
Założenie koncepcji naturalistycznej:
- dziecko i jego natura jest dobra,
- naturalny rozwój dziecka musi wyznaczać jego wychowanie,
- kultura i narzucone wychowanie niszczą naturalny rozwój i dziedziczone zdolności,
- człowiek rodzi się z zadatkami dziedzicząc je po rodzicach,
- owe zdolności nie podlegają zmianą,
- rozwój podzielony jest na fazy, które są u wszystkich takie same, indywidualność wynika jedynie z wrodzonych właściwości,
- dziecko uczy się tylko wtedy, gdy poczuje ową potrzebę,
KONCEPCJA PRAGMATYCZNA
-człowiek myśli nie dla samej satysfakcji intelektualnej, lecz dla działania: człowiek jest w pierwszym rzędzie istotą i tylko dlatego myślącą.
SENTYMENTALIZM
Ma charakter uczuciowy. To nie jest wiedza którą człowiek wyposaża się przez naukę lecz przez uczucia
OGÓLNE CELE UGRUNTOWANIA MORALNOŚCI JAKO DZIAŁANIA WYCHOWAWCZEGO:
-kształtowanie myślenia o nienagannym postępowaniu
-kształtowanie umiejętności dostrzegania faktów zachowań postępowania, czynów własnych i innych ludzi w świetle wymagań praktycznych idei moralnych
-kształcenie umiejętności formułowania osądów i ocen moralnych
-kształtowanie postawy, kierowanie się w postępowaniu wymaganiami idei moralnych
-kształtowanie słusznych reakcji na określone postępowanie
-kształcenie postępowania statecznego i rozsądnego czyli wewnętrznie wolnego
TEORIA FORMALNEGO KSZTAŁCENIA
wszystko musi zmierzac do tego aby uczen ćwiczył i wzmacniał swoją uwagę, pamięć, swój rozum;
WYKSZTAŁCENIE-
to wytwór czynności kształcących i kierujących czynnością kształcenia.
WARUNKI WYKSZTAŁCENIA-
głębokie przyswojenie dóbr duchowych, które składają się na kulturę duchową własnego narodu i ludzkości, takie ich przetrwanie aby one przestały być dla kształcącej jednostki obcymi dobrami ale stały się jej wewnętrznym życiem duchowym.
ROZUM-
nie jest gwarancja dobrego charakterru gdyz może isc w parze ze zla wola.
WARUNEK OSOBOWOSCI-
to cwiczenie umysłu, udzielanie wiadomości i umiejętności.
KSZTAŁCENIE POLITECHNICZNE-
obowiązuje tylko w wych. Komunistycznym i pracuje się nad nia w ped. Resocjalizacyjnej.
WYKSZTAŁCENIE POLITECH-
wprowadza uczniów w główne gałęzie techniki, wykształć. To jest potrzebne wszystkim robotnikom i chłopom
WYKSZTAŁCENIE MONOTECH-
zapoznaje z jedna techniką, potrzebne jest specjalistom w granicach jednego zawodu.
PROCES ROZWOJU PSYCHICZNEGO-
jest spokrewniony z procesem uczenia się. Uczenia się daje zauważyć przechodzenie od nieumiejętności do umiejętności.
ROZWÓJ
odbywa się w 2 kategoriach: 1-wzrost lub dojrzewanie;2-uczenie się. Na kaza z tych form rozwoju składaja się zarówno czynniki wewnętrzne, złożone przez dziedziczność w kom. Płciowych z których powstaje dziecko i zawnetrzych podlegając wpływom otoczenia.
TEORIA OBIEKTYWNEGO DUCHA-
5 form-1-utwory;2-narzedzia;3-znaki;4-formy społeczne;5-wykształcenie
KULTURA MARTWA-
zbiór czasu zabytków;
K.ZYWA-
proces duchowy.
ZAINTERESOWANIE CZYNNE-
gotowośc do uwazania dwojonego.
TEORIA HEDONISTYCZNA-
usiłuje oprzeć uczenie się na pragnieniu przyjemności.
PODZIAŁ UWAGI na:
mimowolna(przedmiot przyciąga uwage)
dwolna(przedmiot jest nieinteresujący a jednak skupiamy na nim uwage z postanowienia)
KSZTAŁCENIE
-to całość doświadczeń składających się na proces zdobywania przez jednostkę umiejętności, wiedzy oraz rozumienia otaczającego ją świata.
-Kształcenie obejmuje zarówno proces nauczania jak i uczenia się. Pojęcie kształcenie często utożsamia się z formalnym kształceniem w instytucjach systemu szkolnictwa. W szerszym rozumieniu, obejmuje ono także kształcenie nieformalne, mające źródło w codziennych doświadczeniach, rodzinnych, kontaktach z rówieśnikami
-Podkreśla się także znaczenie szeroko rozumianego kształcenia ustawicznego (uczenia się przez całe życie).
UCZENIE SIĘ
-to jedno z podstawowych funkcji umysłu polegajace na zdobywaniu wiedzy i w efekcie informacji, umiejętności, kompetencji i nawyków (sprawności).
-uczenie się może byś świadome i nieświadome.
-Uczenie się można rozpatrywać jako czynność (pojedynczą, krótkotrwałą) lub jako zbiór czynności podobnych i/lub równoległych, długotrwałych.
- uczenie więc jest procesem nabywania doświadczeń wyrażające się modyfikacją zachowania.
-Efekty uczenia się zależne są między innymi od pamięci, koncentracji uwagi, motywacji, zainteresowań, zdolności. Efektem uczenia się jest nabycie określonej wiedzy lub umiejętności.
- Wyniki nauczania zaleza przede wszystkim od gimnastyki umysłowej, których zadaniem ma być cwiczenie poszczególnych dyspozycji. Na wpływ kształcący zawsze wywierały kultury nacechowane jednościa i harmonią.
ZAINTERESOWANIE
-czynność wykonywana w czasie wolnym od obowiązków dla relaksu.
-Może łączyć się ze zdobywaniem wiedzy w danej dziedzinie, doskonaleniem swoich umiejętności w pewnym określonym zakresie.
-ukierunkowana aktywności poznawcza o określonym natężeniu i przejawia się w wybiórczym stosunku do otaczających jednostkę zjawisk
-Zainteresowanie jest rodzajem czynności umysłowej, która ma powodować nauczanie, jeżeli nie zamierza się poprzestać na zdobywaniu samej wiedzy.
ZAINTERESOWANIE BIERNE
Uczeń mówi, „deklaruje", że coś go interesuje. Ten rodzaj zainteresowań badamy za pomocą rozmowy, testów, kwestionariuszy itp.
ZAINTERESOWANIE CZYNNE
Kiedy jednostka mówi, że coś ją interesuje oraz konkretnie działa w celu głębszego wniknięcia w przedmiot swoich szczególnych zabiegów poznawczych.
ZAINTERESOWANIE BEZPOŚREDNIE
-Interesujemy się rzeczą bezpośrednio, gdy ją cenimy dla jej samej
ZINTERESOWANIE POŚREDNIE
gdy zależy nam na niej ze względów ubocznych, nie związanych z jej istotną wartością. Zainteresowanie pośrednie prowadzi do jednostronności i egoizmu.
BUDZENIE MIŁOŚCI DO SIEBIE I DO INNYCH JAKO CEL WYCHOWANIA
-uczucie miłości do samego siebie trwa wiecznie i jest ponad wszelki zasięg;
-namiętność jest wrodzona, wyprzedzająca pozostałe a inne uczucia to odmiana namiętności; -każdy człowiek zobowiązany jest do samozachowania i czuwania nad nim;
-dziecko z natury jest skłonne do przychylności; pierwszym jego uczuciem jest miłość do siebie, drugim -miłość do osób które go otaczają i troszczą się o niego, dając mu poczucie bezpieczeństwa;
-miłość do samego siebie budzi uczucia ciche i czułe, zaś miłość własna budzi uczucia nienawiste i gniewne ,bo osoba chce żeby inni ja podziwiali;
-dziecko i dorosłych można kierować ku dobremu i ku złemu.
WYCHOWANIE PŁCIOWE
-człowiek nie jest już istota odosobniona, kiedy poznaje druga osobę bliska jemu sercu;
-jedna pleć przyciąga druga i to jest ruch natury;
-skłonności instynktu nie da się określić; miłość jest prawem naturalnym choć nie pochodzi od natury;
-pierwszym uczuciem powinna być przyjaźń;
-rodzaj ludzki powinien wcześniej wzruszać niż płeć;
-szybki temperament powoduje u ludzi niecierpliwość i wściekłość-brak miłosierdzia;
-istotne jest wychowanie w szczęśliwej prostocie; dzięki temu można zachować czystość i nieznajomość żądzy;
-człowiek z natury wyposażony jest w wierność i wstydliwość;
-od czystości małżeńskiej wychodzi-zdrowie, siła, męstwo, cnota;
-czystość ceni się kiedy ją się ma a lekceważy kiedy się traci.
NAUKA SŁUCHANIA GŁOSU SUMIENIA I WIARA W BOGA JAKO CEL WYCHOWANIA
-trzeba odnaleźć w sobie wiarę w te uczucia i dążyć za nimi;
-sumienie trzyma się ściśle nakazów natury, wbrew prawo ludzkim;
-sumienie ma na celu bycie dobrym oraz rozpowszechnianego go poprzez czyny;
-kiedy zanika wiara i miłość w sumieniu budzi się niesprawiedliwość, fałsz i obłuda;
-nigdy nie jest za późno na odkrycie duszy;
-obowiązkiem narodów jest czczenie Boga sercem i rozumem;
-Pismo święte jest proste, zawiera czystość obyczajów oraz posiada głęboką mądrość.