KONSPEKT ZAJĘĆ SOCJOTERAPEUTYCZNYCH PRZEPROWADZONYCH
W ŚRODOWISKOWYM DOMU SAMOPOMOCY W ŁAŃCUCIE
w dniu 2.10.2008

Gra „GORĄCE KRZESŁO”

Cele operacyjne:

• Uczestnicy potrafią nazwać uczucia,

• Uświadamiają sobie, w jakich sytuacjach wyrażają uczucia,

• Otwierają się na potrzeby emocjonalne współuczestników.

Środki dydaktyczne:

• Wygodne krzesło

Przebieg zajęć:

1. Uczestnicy siadają w kole, pośrodku którego stoi krzesło nazwane przez wszystkich umownie „gorącym krzesłem” i zasiada na nim ten uczestnik, który w danym mome4ncie potrzebuje najwięcej wsparcia i oznak sympatii od grupy.

2. Po kolei przesuwa on „gorące krzesło”, stawiając je przed wszystkich uczestników, którzy mówią mu o czymś, co w nim lubią, cenią np. jego poczucie humoru, doskonałe pomysły podczas zabawy, troskę o innych uczestników, ładną fryzurę…

3. Na „gorącym krześle” powinien mieć usiąść każdy z uczestników, odczuwający w danym momencie taką potrzebę.

4. Kiedy wszyscy z chętni mieli już możliwość siedzenia na „:gorącym krześle” należy wspólnie omówić tematy związane z ćwiczeniem, np.

- jak czujemy się wtedy, gdy musimy powiedzieć komuś coś miłego;

- jak czujemy się, gdy miłą rzecz musimy powiedzieć osobie, której nie lubimy,

- jak znosimy publiczne pochwały i w jakiej ilości (czy większa ich liczba sprawia nam większą przyjemność),

- czy wierzymy w to, co usłyszeliśmy

- jak zachowuje się nasze ciało, gdy doświadczamy różnych uczuć,

- jak zmienia się moja twarz doświadczamy różnych uczuć

- dlaczego uczucia są ważne w moim życiu

5. Rundka końcowa: każdy z uczestników wypowiada się: „Na dzisiejszych zajęciach dowiedziałam (-em) się, że…”

---