OGÓLNE WIADOMOŒCI O PROSZKACH GAŒNICZYĆH.
Proszki ganicze s obecnie jednym z najskuteczniejszych rodków stosowanych do gaszenia maych jak i duych poarów.
W systemie ochrony przeciwpożarowej pozycja proszków gaœniczych tak się ugruntowała, że przy gaszeniu niektórych pożarów stały się one wręcz niezastąpione. Przy czym znaczenie ich ciągle wzrasta. Uważa się nawet, że produkcja niektórych typów zakładów przemysłowych we współczesnym œwiecie nie byłaby możliwa bez odpowiedniego zabezpieczenia przeciwpożarowego, opartego na proszkach gaœniczych np.: zakłady rafineryjne, petrochemiczne, metalurgiczne itp.
Proszki ganicze s bardzo skuteczne, gasz szybko. Powodem duej skutecznoci jest wielostronno ich dziaania, szybki i pewny skutek ganiczym oraz lepsze wyniki gaszenia w porównaniu z innymi rodkami ganiczymi w takiej samej masie. Szeroki asortyment produkcji proszków ganiczych pozwala na gaszenie wszystkich rodzajów poarów, od urzdze bdcych pod wysokim napiciem elektrycznym, poprzez poary metali do gaszenia poarów elektrowni atomowych, a take wszystkich innych jak: poary alkoholi i pozostaych rozpuszczalników organicznych, produktów naftowych i pochodnych ropy itp.
Proszki ganicze s to produkty chemiczne o duym stopniu rozdrobnienia, a tym samym o duej powierzchni, nie zawierajce wyczuwalnych dotykiem grudek i zanieczyszcze mechanicznych. Mog by uyte do celowego przerywania procesów spalania zachodzcych zarówno w ukadach powierzchniowych jak i przestrzennych.
Do mankamentów proszków gaœniczych zaliczyć należy ich znikome możliwoœci ochładzające, co może umożliwić ponowne zapalenie ugaszonego uprzednio pożaru.
II. DEFINICJA PROSZKÓW GAŒNICZYCH.
Proszki ganicze s to mieszaniny cia starych, zoonych z jednego lub kilku skadników majcych wasnoci ganicze, które stanowi baz proszków oraz do skutków, których celem jest nadanie sproszkowanej bazie odpowiednich wasnoci techniczno-uytkowych, takich jak: pynno, odporno na zbrylenie, higroskopijno itp.
Od skadu chemicznego bazy proszku zaley jego skuteczno ganicza i zakres stosowania. Skuteczno ganicza zaley równie w pewnym stopniu od dyspersji proszku. Waciwoci ganicze proszków polegaj na dwóch zasadniczych efektach ganiczych, a mianowicie na dziaaniu inhibicyjnym dla jednych proszków i izolacyjnych dla drugich.
Efekt inhibicyjny lub chemiczny jest zasadniczym dziaaniem ganiczym proszków przeznaczonych do gaszenia poarów gazów, cieczy palnych i cia staych, które jednak w warunkach termicznych poaru topi si i wytwarzaj palne produkty w czasie ich pirolitycznego rozkadu.
W proszkach przeznaczonych do gaszenia metali, a take w innych proszkach przeznaczonych do gaszenia cia staych, których spalanie przebiega z udziaem fazy arzenia, dominujcym dziaaniem ganiczym jest dziaanie fizyczne a mianowicie izolacja powierzchni materiau palnego przed kontaktem z utleniaczem zawartym w powietrzu.
III. PODZIAŁ PROSZKÓW.
W wielu opracowaniach, artykuach i w sprawozdaniach z poarów czsto spotka mona róne okrelenia dotyczce proszków ganiczych. Niektórzy stosuj okrelenia wynikajce z bazy proszku mówi, zatem o proszku wglanowym, majc na myli proszek, którego baz stanowi kwany wglan sodowy, i o proszku fosforanowym, którego baz stanowi mieszanina fosforanów amonowych. Proszki te s nazywane proszkami uniwersalnymi.
S te proszki mocznikowe, chlorowe, potasowe i inne. Zgodnie z PN-77/C-836002101 przyjmuje si podstaw podziau proszków ganiczych grupy poarów, do gaszenia, których dany proszek jest najbardziej odpowiedni.
Pożary grupy A - zgodnie z normą PN-75/M.-51001 do grupy pożarów A zaliczono pożary ciał stałych pochodzenia organiczno, przy których spalaniu obok innych zjawisk powstaje zjawisko żarzenia, np. drewno, papier, węgiel, tworzywa sztuczne.
Pożary grupy B - zgodnie z normą PN-75/M-51001 do grupy pożarów B zaliczono pożary cieczy palnych i substancji stałych topiących się wskutek ciepła wytwarzającego się przy pożarze, np. benzyny, alkoholi, acetonu, olejów, lakierów, smoły.
Pożary grupy C - zgodnie z normą PN-75/M-51001 do grupy pożarów zaliczono pożary gazów np. metan, acetylen, propan, wodoru, gazu miejskiego.
Pożary grupy D - zaliczono pożary metali np. magnezu, sodu, uranu.
O ile w obrębie pożaru znajduje się urządzenie będące pod napięciem elektrycznym, to fakt ten odnotowuje się literą E. Zgodnie z PN-77/C-83602/01 przyjęto literę tą pisać w indeksie dolnym np.: BCE. Przy literze E należy podawać wyróżnik liczbowy oznaczający dopuszczalne napięcie w Voltach, przy którym można jeszcze stosować dany proszek. Litera E bez wyróżnika wskazuje na nie ograniczanie wartoœci napięcia. Często w akcjach gaœniczych proszki muszą być stosowane z innymi œrodkami gaœniczymi, np.: z pianą. Prawie wszystkie proszki przyspieszają w znacznym stopniu niszczenie pian gaœniczych; w szczególnoœci niszczą pianę zawarte w proszkach gaœniczych kwas stearynowy i jego sole.
Niektórzy producenci stosuj zamiast kwasu stearynowego bd w jego soli inne rodki hydrofobujce np.: silikony. Proszki ganicze zawierajce silikony niszcz pian ganicz znacznie sabiej i nie ma obaw, e ugaszony proszkiem poar a nastpnie zabezpieczony przed ponownym rozpaleniem przy pomocy piany, nie spowoduje jej zniszczenia.
Proszek taki dodatkowo oznakowany jest cyfr -1 (proszek nadaje si do równoczesnego stosowania z pian ganicz zgodnie z PN-77/C83602/01 lub literami Sv od niemieckiego "Schaum vertvuglich" co oznacza - zgodny z pian . Przykadowe oznaczenie proszku ganiczego zgodnie z PN-77/C-83602/01:
B CE 1000 -1 proszek przeznaczony do gaszenia pożarów B i C w obrębie urządzeń elektrycznych będących pod napięciem i stosowanego przy napięciu do 1000V, oraz nadającego się do równoczesnego stosowane z pianą gaœniczą.
IV. TECHNOLOGIA GASZENIA PROSZKAMI .
Gaszenie poarów grupy A proszkami ganiczymi jest celowe wówczas, gdy istnieje moliwo dostarczenia proszku podczas akcji ganiczej w postaci chmury proszkowej do wszystkich objtych pomieniami powierzchni palcego si materiau. Jest to przy gaszeniu duych poarów czsto praktycznie niemoliwe. Powysze proszki stosowane s najczciej do napeniania ganic proszkowych.
Proszki te w stosunkowo mado zaznaczonych waciwociach inhibicyjnych maj zdolno gaszenia staych materiaów palnych poprzez pokrywanie palcych si powierzchni w mechanicznej izolacji tych powierzchni od dostpu powietrza. Ta waciwo odcinania dostpu utleniaczowi przebiega dwojako: albo sama warstwa proszku lub nawet cznie z nadtopion skorup uniemoliwia dostp utleniaczowi, albo te niektóre skadniki proszku typu A wchodz w reakcj z gaszonymi materiaami, wytwarzajc na drodze chemicznej ochronn warstw o zmniejszonych wasnociach palnych. Tymi skadnikami proszków typu A wchodzcymi w reakcje chemiczne s przede wszystkim fosforany. Gaszenie poarów grupy B proszkami ganiczymi jest szeroko rozpowszechnione z uwagi na dobr skuteczno ganicz. Dziaanie ganicze polega tu na inhibicji. Dla tego rodzaju proszków jest to mechanizm dominujcy, pozostae to rozcieczanie strefy spalania i ochadzanie tej strefy.
Proszki ganicze tego typu s przede wszystkim stosowane przy gaszeniu duych poarów cieczy palnych w zakadach rafineryjnych i petrochemicznych. Proszkami tymi zazwyczaj rozpoczyna si akcj ganicz, stosujc je w formie uderzeniowej w celu szybkiego ugaszenia poaru. Same ugaszenie poaru za pomoc proszków ganiczych nie zapewnia jeszcze powodzenia akcji, gdy moe mie miejsce ponowne rozgorzenie. W tej sytuacji prowadzi si równolegle dziaania wspomagajce albo przez zabezpieczenie pianami, albo te np. gaszenia ukadów technologicznych w zakadach przemysowych, stosuje si schadzanie konstrukcji strumieniami wodnymi. Proszki typu B zawieraj w swoim skadzie kwane wglany sodowe bd potasowe i one decyduj o waciwociach ganiczych o charakterze inhibicyjnym. Powysze proszki nie su tylko do uzupeniania duych agregatów i samochodów proszkowych, ale równie mog by wykorzystywane do staych instalacji i ganiczych. Gaszenie poarów grupy C proszkami ganiczymi ma miejsce przede wszystkim w zakadach przemysowych. Gaszenie poaru ma tu charakter inhibicyjny i z tego powodu stosuje si gównie ganicze proszki typu BC, a tylko sporadycznie ABC. Do gaszenie poarów grupy D stosuje si przede wszystkim specjalne proszki ganicze. Proszki te stanowi odrbn grup i zazwyczaj oznacza si je liter M. Ich specyfika polega na dwóch wyróniajcych si cechach, a mianowicie: nadaj si tylko do gaszenia poarów metali i nie maj wasnoci inhibicyjnych, a jeli nawet tak, w minimalnym stopniu.
Mechanizm gaszenia poarów metali za pomoc proszków ganiczych jest odmienny od mechanizmu gaszenia poarów staych materiaów palnych. Jakkolwiek na proces ten skadaj si róne jego elementy takie jak: izolacja przed dostpem utleniacza, obnienia temperatury palcego si materiau, rozrzedzenie w strefie spalania tlenu itp., to jednak najwaniejsze moliwie dokadnie izolowanie powierzchni metalu od dostpu powietrza. Z tego to powodu gaszenie poarów metali wymaga innego podawania proszku ni w czasie gaszenia poarów grupy AB, B czy C. Przy stosowaniu proszków z grupy M a przeznaczonych do gaszenia poarów metali (grupy poarów D), naley moliwie dokadnie pokry szczelnie i stosunkowo grub warstw ca powierzchni palcego si materiau. Tworzenie chmury proszkowej jest tu zupenie niewskazane. Proszek naley podawa agodnym, spokojnym strumieniem. Proszków "M" zuywa si znacznie wicej na ugaszenie 1m2 poaru ni proszków przy gaszeniu innych grup poarów; jest to rzd wielkoci od 10 do 20 razy wyszy. Powierzchnia poaru musi zosta pokryta warstw proszku od 2 do 4cm., jeli w jakimkolwiek miejscu nastpi przerwa warstwy, trzeba jej ubytek uzupeni nastpn porcj proszku.
V. PODSTAWOWE PARAMETRY UŻY'TKOWE I KONTROLA JAKOŒCI.
Właœciwoœci użytkowe proszków stanowią podstawę oceny jakoœciowej, warunkując ich przydatnoœć i zakres stosowania w ochronie przeciwpożarowej. Zgodnie z PN-91/C-83602/02 do podstawowych parametrów użytkowych proszków zaliczamy:
skutecznoœć gaœnicza - zdolnoœć proszku do gaszenia pożaru testowego,
odpornoœć proszku na niską temperaturę - zdolnoœć przesypywania się proszku po uprzednim wymrożeniu, mierzona czasem przesypywania,
odpornoœć proszku na zbrylanie - brak zdolnoœci proszku do wytwarzania grudek,
replenacja - odpornoœć proszku na zwilżanie wodą,
sypkoœć proszku - zdolnoœć proszku do przemieszczania się pod wpływem sił ciężkoœci,
zagęszczalnoœć - ubytek objętoœci proszku pod wpływem sił wibrowania,
zawartoœć wilgoci - zawartoœć wody w proszku gaœniczym.
W tabeli nr 1 przedstawiono podstawowe wymagania techniczno użytkowe dla proszku gaœniczego "ABC", "BC" i "D", oraz metody,
TABELA 1
Do wyrzucania proszku ze sprzętu gaœniczego potrzebna jest odpowiednia energia. Jako œrodek wyrzucający stosowany jest dwutlenek węgla (C02) lub azot (N2).
Ciœnienie robocze wynosi 6 do 8 at.
Na kocowy pozytywny efekt dziaania proszku w czasie akcji ganiczej ma wpyw wiele czynników.
Do najważniejszych z nich należy zaliczyć:
skład chemiczny proszku,
strukturę rozdrobnienia,
płynnoœć proszku,
zastosowanie właœciwego sprzętu do okreœlonego proszku,
właœciwy dobór proszku do okreœlonego pożaru,
dobór wielkoœci sprzętu do wielkoœci pożaru,
właœciwą technikę gaszenia.
Cztery pierwsze czynniki są z góry ustalone i osoba gasząca nie ma na nie wpływu. O trzech następnych czynnikach decyduje kierownik akcji gaœniczej. Najistotniejszym czynnikiem wydaje się być ostatni czyli właœciwa technika gaszenia, wymagająca dobrego przygotowania zawodowego, refleksu i rutyny.
Do najczęstszych błędów przy podawaniu proszków należą:
zbyt bliskie podejœcie do ognia, wydobywający się proszek w pierwszej fazie występuje w postaci strumienia i nie ma optymalnych zdolnoœci gaœniczych. Dopiero po kilku metrach powstaje właœciwa chmura proszku gasząca pożar.
podawanie proszku w głąb ognia,
wytwarzanie niejednolitej œciany z obłoku proszku odcinające powierzchnię ugaszoną od nie ugaszonej; ma to szczególne znaczenie przy gaszeniu większych powierzchni objętych pożarem; w takiej sytuacji osoba gasząca bardzo często koncentruje swoją uwagę na jednym miejscu, podczas gdy w drugim miejscu obłok opada, co uniemożliwia przedarcie się płomieni na powierzchnię już ugaszoną.
VII. TECHNIKA GASZENIA PŁOMIENI PROSZKAMI.
Mechanizmy gaszenia płomieni proszkami gaœniczymi są bardzo skomplikowane i do dnia dzisiejszego nie w pełni wyjaœnione. Z publikacji, które ukazały się do tej pory wynika, iż proszki gaœnicze są bardzo efektywnymi œrodkami gaœniczymi. Wysoki efekt gaœniczy zawdzięczają œrodki gaœnicze przede wszystkim zdolnoœciom inhibicyjnym.
Inhibitorami (katalizatory ujemne: katalizator, który powoduje zmniejszanie szybkoœci reakcji chemicznej) - procesów spalania w proszkach gaœniczych są rozdrobnione sole nieorganiczne zawierające w swym składzie odpowiednie metale alkaliczne. Do soli posiadających właœciwoœci inhibicyjne można zaliczyć między innymi: kwaœny węglan sodowy, szczawian potasowy i wiele innych.
Z badań wynika, że skutecznoœć gaœnicza związków tego samego metalu związanego z różnymi anionami zmniejsza się w następującej kolejnoœci: szczawian >cyjan >węglan >jodek >bromek >chlorek >siarczan >fosforan.
Z powyższego wynika, że najbardziej skutecznym proszkiem gaœniczym byłby proszek zawierający szczawiany. Z uwagi jednak na silne właœciwoœci toksyczne nie jest on stosowany do produkcji proszków. Bardzo skutecznym proszkiem gaœniczym byłby również proszek zawierający w swym składzie rubid (Rb), jednak z uwagi na wysoką cenę nie jest on stosowany. Z powyższego zestawienia powinno wynikać, że proszek gaœniczy zawierający w swym składzie potas (K) w połączeniu z węglanem powinien być skuteczny przy gaszeniu ognia i tak właœnie jest, proszek zawierający kwaœny węglan potasu jest jednym z najbardziej skutecznych. Im proszek jest bardziej rozdrobniony tym jego efektywnoœć gaœnicza jest wyższa. Jeżeli proszek jest bardziej rozdrobniony tym jego ogólna sumaryczna powierzchnia wszystkich ziarenek jest większa a tym samym powierzchnia kontaktu metalu z proszkiem a wolnymi rodnikami w płomieniu jest bardziej ułatwiona, co powoduje skuteczne neutralizowanie wolnych rodników i oczywiœcie spowolnienie spalania aż płomień zostaje ugaszony. Jednak przy zbyt daleko posuniętym rozdrobnieniu ziarenka proszku są porywane przez wznoszące się gorące strumienie rozgrzanych gazów i unoszone do góry, nie docierając do strefy spalania. Nie biorą, więc udziału w procesie gaszenia, nie są wykorzystywane, a tym samym proszek jest mniej skuteczny, ponieważ mniej proszku bierze udział w gaszeniu. Musi być zachowany pewien kompromis, proszek musi być rozdrobniony, ale do pewnej granicy, bo dalsze jego rozdrabnianie spowoduje mniejszą penetrację w głąb strefy spalania. Badania eksperymentalne wykazały, że najskuteczniej gaszą te proszki, które posiadają w swym składzie najwięcej ziaren o wielkoœci od 1 do 35 mikrometrów. Powyższe uwagi dotyczące rozdrobnienia proszku i wielkoœci ziaren i ich wpływ na skutecznoœć gaœniczą mają związek z proszkami przeznaczonymi do gaszenia pożarów grup B i C. W przypadku proszków przeznaczonych do gaszenia pożarów grup A i D wielkoœć ziaren nie odgrywa aż tak dużej roli a wynika to z innych mechanizmów gaszenia, Proszki typu mocznikowo-węglanowe jakkolwiek są również przeznaczone do gaszenia pożarów krupy B i C to ich ziarna są nieco większe. Umożliwia to przenikanie strumienia proszku w głąb strefy spalania i tam pod wpływem wysokiej temperatury następuje gwałtowne rozerwanie się ziarenek, co powoduje znaczny wzrost powierzchni sumarycznej proszku i bardzo skuteczne gaszenie solami węglanowosodowymi lub potasowymi.
W inhibicyjnym działaniu proszków wyróżnić można efekty gaœnicze wynikające zarówno z elementów fizycznych jak i chemicznych. Elementem działania inhibicji fizycznej jest obniżenie temperatury układu przez bezpoœrednie schładzanie palących się gazów lub uwalnianie pewnych iloœci gazów obojętnych takich jak np. CO2 i parę wodną. Efekt gaœniczy wynikający z uwalniania się wyżej wymienionych gazów nie ma jednak znaczącego oddziaływania. Elementem działania chemicznego jest oddziaływanie głównie soli metali alkalicznych. W tym miejscu należy zaznaczyć, że proszki gaœnicze w płomieniu ulegają częœciowemu odparowaniu jak i rozkładowi. Iloœć odparowanego lub rozłożonego proszku w promieniach jest jednak niewielka i zależy od składu chemicznego proszku i temperatury promieni. W działaniu proszku gaœniczego w płomieniach wyodrębnić można następujące fazy:
ogrzewanie się proszku przez gazy płomieni,
częœciowe wyparowanie substancji,
częœciowy rozkład substancji w fazie gazowej z uwalnianiem atomów metalu
inhibicja procesu spalania przez atomy metalu.
W czasie procesu gaszenia proszkami ganiczymi w pomieniu zachodz ponadto inne procesy i zjawiska, co, do których tocz si spory wród uczonych. Bezspornym faktem jest natomiast wystpowanie w procesie spalania rodników typu H, OH lub, O, które to rodniki odpowiedzialne za przebieg spalania, s przez atomy metali alkalicznych takich jak Na lub K przechwytywane i neutralizowane, co powoduje przerwanie procesu spalania.
XII. CHARAKTERYSTYKA WYBRANYCH PROSZKÓW GAŒNICZYCH
PROSZEK GAŒNICZY BC - JET
Zastosowanie: BC-JET jest wypróbowanym proszkiem gaœniczym do stosowania przeciw pożarom klasy B i C. Może być stosowany w sposób bezpieczny w suchych, wysoko napięciowych urządzeniach przy przestrzeganiu norm VDE 0132.
Skład: Jako główny składnik gaœniczy zawiera wodorowęglan sodu. Dodatek œrodka hydrofobowego na bazie stearyny chroni go przed wpływami atmosferycznymi.
Stosowane urządzenia: BC-JET może być stosowany w gaœnicach ręcznych wszystkich rodzajów (np. DIN 14406) oraz w ruchomych i stacjonarnych urządzeniach. Jako wyrzutniki tego proszku mogą być zastosowane suche gazy jak: powietrze, azot lub dwutlenek węgla.
Dopuszczenie: BC-JET jest urzędowo sprawdzony i dopuszczony do stosowania w Niemczech i wielu innych krajach. Posiada tez œwiadectwo dopuszczenia do stosowania w Armii Niemieckiej (Nr. Bw-P 041/78).
Wpływ na ludzi i zwierzęta: BC-JET jest fizjologicznie nieszkodliwy dla ludzi i zwierząt. Postać: BC-JET jest delikatnym, białym, lekko plastycznym proszkiem, który na życzenie odbiorcy może być dostarczony w różnej kolorystyce
Przechowywanie: W przypadku składowania w zamkniętych odpowiadających wymogom oryginalnych pojemnikach oraz w hermetycznie zamkniętych urządzeniach gaœniczych, proszek nadaje się do stosowania przez okres, co najmniej 5 lat.
Opakowanie:
krótkoterminowe składowanie 1-3 miesięcy: 25 lub 50 kg worki papierowe z wewnętrzną wykładziną polietylenową
okres składowania do 1 roku: 25 lub 50 kg bitumiczne worki papierowe z wewnętrzną wykładziną polietylenową - 6 lub 12 kg polietylenowe torby
długoterminowe składowanie lub transport morski: 50 lub 100 kg bęben z wewnętrzną wykładziną polietylenową
transport hurtowy: kontenery jednorazowe z mocnego kartonu kontenery wielorazowe z PCW (oba typy opakowań do 1000 kg ładownoœci).
Na życzenie mogą być wyżej wymienione opakowania dostarczone na jednorazowych paletach.
PROSZEK GAŒNICZY BC-JET
Właœciwoœci fizyczne
gęstoœć (g/cm3): 2
gęstoœć nasypowa (g/100Ml): 100-120
powierzchnia właœciwa (cm2 /g): 2000-3000
sypkoœć (g/sec.): 70-100
temperatura spiekania (°C): 60
zapotrzebowanie na gaz wyrzutowy (litry CO2) 11
maksymalna wielkoœć ziarna (mm): 0,16
udział fazy drobnej 40m (%): min 75
udział fazy drobnej 63 m (%): 90-99,9
odpornoœć pyzy wilgotnoœci względnej 80% odporny
odpornoœć na temperaturę °C: -80 ÷+60
Wszystkie dane techniczne zawarte w powyższej karcie informacyjnej są stwierdzone na podstawie najnowszych badań.
PROSZEK GAŒNICZY BC - KARATE
Zastosowanie: BC-KARATE jest wypróbowanym proszkiem gaœniczym, o wysokich właœciwoœciach gaœniczych, do stosowania przeciw pożarom klasy B i C. Może być stosowany w sposób bezpieczny w suchych, wysoko napięciowych urządzeniach przy przestrzeganiu norm VDE 0132. Dzięki swojej nieszkodliwoœci w stosunku do piany może być stosowany wspólnie z pianowymi œrodkami gaœniczymi.
Sklad: BC-KARATE jest proszkiem gaœniczym, którego głównym składnikiem jest siarczan potasowy. Dzięki dodatkowi œrodka hydrofobowego na bazie silikonu jest odporny na wpływy atmosferyczne. Poza tym zawiera specjalne dodatki w celu uzyskania nieszkodliwoœci w stosunku do piany.
Stosowane urządzenia: BC-KARATE może być stosowany w gaœnicach ręcznych wszystkich rodzajów (np. DIN 14406). Jego wspaniała właœciwoœci gaœnicze przedstawiają się szczególnie korzystnie przy zastosowaniu w ruchomych, wielkich urządzeniach np. w agregatach samochodów proszkowych. Jako wyrzutniki tego proszku mogą być zastosowane suche gazy jak: powietrze, azot czy dwutlenek węgla.
Dopuszczenie: BC-KARATE jest urzędowo sprawdzony i dopuszczony do stosowania w Niemczech i wielu innych krajach. Wpływ na ludzi i zwierzęta: BC-KARATE jest fizjologicznie nieszkodliwy dla ludzi i zwierząt.
Postać: BC-KARATE jest delikatnym, szaro-białym, lekko plastycznym proszkiem, który na życzenie odbiorcy może być dostarczany w różnej kolorystyce głównie w kolorze niebieskim.
Przechowywanie: W przypadku składowania w zamkniętych, odpowiadających wymogom długiego składowania, oryginalnych pojemnikach oraz w hermetycznie zamkniętych urządzeniach gaœniczych proszek nadaje się do stosowania przez okres, co najmniej 5 lat.
Opakowanie:
krótkoterminowe składowanie 1-3 miesięcy:
25 lub 50 kg worki papierowe z wewnętrzną wykładziną polietylenową
okres składowania do 1 roku:
25 lub 50 kg bitumiczne worki papierowe z wewnętrzną wykładziną polietylenową 6 lub 12 kg polietylowe torby.
długoterminowe składowanie lub transport morski:
50 lub 100 kg bębny z wewnętrzną wykładziną polietylenową
d) transport hurtowy: kontenery jednorazowe z mocnego kartonu kontenery wielorazowe z PCW (oba typy opakowań do 1000 kg ładownoœci)
Na życzenie wyżej wymienione opakowania mogą być dostarczone na jednorazowych paletach.
XIII. AGREGAT GP 1500 PRODYUKCJI KZWM KATOWICE
Agregat ten jest montowany na podwoziu samochodu ciężarowego. Łączna iloœć magazynowanego w dwóch zbiornikach proszku wynosi 1500kg. Gazem napędowym stosowanym w tym agregacie jest azot magazynowany w czterech butlach 8 połączonych w dwa zespoły. Butle zaopatrzone są w zawory szybko otwierane uruchamiane dŸwigniami sterującymi 10 i 11. Po przesterowaniu dŸwigni 10 i 11 z butli wypływa gaz i kolektorami kierowany jest do zaworów redukcyjnych 7. Za pomocą manometrów 12 można dokonać kontroli ciœnienia sprężonego azotu dopływającego do reduktorów. Rozprężony do ciœnienia roboczego gaz dostaje się do zaworów odcinających 3, które znajdują się przy pierwszym zbiorniku 1 oraz zaworów 4 zbiornika drugiego.
Zawory uruchamiane są dŸwigniami 5 i 6, znajdującymi się na tablicy sterowniczej. Gaz wpływa do zbiorników z proszkiem poprzez dysze 2. Manometry 13 służą do kontroli ciœnienia panującego w zbiorniku z proszkiem. Manometry te umieszczone są na tablicy sterowniczej znajdującej się na bocznej œcianie pojazdu. Po ustaleniu się ciœnień w zbiornikach agregat jest gotowy do pracy. Rozładowania agregatu dokonać można za pomocą prądownic 22 i 23. Mieszanina proszkowo-gazowa kierowana jest do prądownic poprzez odpowiednie przestawienie dŸwigni zaworów odcinających 16, 17, 18, 19 znajdujących się na tablicy sterowniczej.
rys.1 Schemat ideowy agregatu GP-1500 KZWM Katowice: I - zbiorniki z proszkiem, 2 dysze, 3,4 -zawory odcinające dopływ gazu napędowego do dysz, 5, 6-dŸwignie sterujące, 7-zawory redukcyjne. 8 - butle ze sprężonym gazem napędowym, 9 - zawory szybkootwieralne na butlach, Id, ll - dŸwignie sterujące, 12 - manometry wysokiego ciœnienia, 13 - manometry niskiego ciœnienia, 14,15 - zawór upustowy. 16, 17, 18, 19 - zawory odcinające dopływ mieszaniny proszkowo-gazowej do prądownic, 20, 21 - zawory do oczyszczania instalacji, 22, 23 - prądownice pistoletowe.
Wyrzutu mieszaniny dokonać można za pomocą jednej lub dwóch prądownic jednoczeœnie. Po zakończeniu akcji gaœniczej należy oczyœcić instalację z pozostałoœci proszku. Dokonać tego można za pomocą sprężonego gazu, którego wpływ powodowany jest przez przestawienie dŸwigni zaworów 20 i 21. W przypadku koniecznoœci opróżnienia zbiorników z gazu znajdującego się pod ciœnieniem należy uruchomić zawory 14 i 15. Zawory te służą do wyrównywania ciœnienia w zbiorniku z ciœnieniem atmosferycznym. Agregat ten nie ma działka proszkowego. Jego skutecznoœć gaœnicza jest stosunkowo niewielka.
XIV. ZASADY STOSOWANIA PROSZKU GAŒNICZEGO
Najbardziej rozpowszechnionym w kraju jest proszek gaœniczy „Totalit Super”, który pozwala na skuteczne gaszenie pożarów, cieczy palnych, gazów palnych, urządzeń elektrycznych oraz materiałów stałych.
Proszek ten nie przewodzi prądu.
Proszek wyrzucany pod dużym ciœnieniem z agregatu przez prądownice pistoletową tworzy w okreœlonej odległoœci od nich dużą chmurę, która otacza, pokrywa lub wypełnia miejsce pożaru. Dla uzyskania uderzeniowego efektu gaœniczego, strumień proszku, po uzyskaniu w pełnej wydajnoœci prądownicy pistoletowej należy skierować w stronę pożaru. Najlepsze efekty gaœnicze uzyskuje się wówczas, gdy na pożar działa się chmurką proszku mnie jego zwartym strumieniem. W każdym przypadku gaszenie za pomocą proszku należy prowadzić zgodnie z kierunkiem wiatru.
Ze względu na małe właœciwoœci chłodzące proszku, po stłumieniu ognia mogą powstać ponowne zapłony, dlatego konieczne jest dla utrwalenia efektów gaœniczych miejsca pożaru pokrywać niezwłocznie pianą ciężką lub œrednią.
BUDOWA PODSTAWOWYCH ZESPOŁÓW AGREGATÓW PROSZKOWYCH
Rozwiązania konstrukcyjne dużych agregatów proszkowych przeznaczonych do zabudowy na podwoziach samochodowych powinny zapewnić wykorzystanie pełnej zdolnoœci gaœniczej proszku przy uwzględnieniu trudnych warunków ich pracy, tj. długotrwałego pozostawania dużej masy proszku w zbiorniku i oddziaływania na niego wibracji występującej szczególnie w czasie jazdy samochodu.
Prawidłowo zaprojektowane agregaty powinny zapewnić:
właœciwy proces fluidyzacji w zbiorniku,
dokładne zmieszanie gazu z proszkiem,
właœciwy transport mieszaniny proszkowo-gazowej przez układ przewodów oraz węże elastyczne przy małych stratach ciœnienia,
prawidłowy wypływ z działek i prądownic proszku o wymaganym stężeniu i zasięgu,
szybkie i niezawodne działanie agregatu uwzględniające możliwoœć pracy z przerwami,
łatwoœć obsługi agregatu związanej z jego przygotowaniem i eksploatacją.
Wymagania te są trudne do spełnienia ze względu na różne własnoœci techniczno-użytkowe stosowanych proszków gaœniczych. Potwierdzeniem tego jest różnorodnoœć systemów pracy i rozwiązań konstrukcyjnych agregatów proszkowych stosowanych przez firmy produkujące samochody proszkowe.
W celu zapoznania z konstrukcją samochodów proszkowych oraz z podstawowymi zespołami wchodzącymi w skład agregatów, przykładowo omówiony został samochód proszkowy produkowany przez firmę KZWM KATOWICE.
Na rysunku przedstawiono widok samochodu GPr 1500 Samochód ma dwuosiowe podwozie o konstrukcji ramowej i umożliwia przewożenie dwuosobowej obsługi. Zamontowany agregat proszkowy składa się z następujących zespołów: dwóch zbiorników na proszek gaœniczy, które mogą pomieœcić 1500 kg proszku Totalit-Super, zespołu butli z gazem roboczym, instalacji gazowej umożliwiającej doprowadzenie gazu do zbiornika proszkowego w takiej iloœci, jaka jest potrzebna w danej fazie działania agregatu, instalacji proszkowo-gazowej umożliwiającej transport proszku do urządzeń wyrzucających, tj. prądownice, instancji umożliwiającej usunięcie proszku pozostałego w przewodach oraz przedmuchanie prądownic, ponadto zespołów sterowniczych i sygnalizacyjnych.
Na ramie podwozia w tylnej częœci pojazdu zamontowane został zbiorniki na proszek, przewidziani na ciœnienie robocze 1,4 MPa. W górnej częœci znajduje się otwór, służący do napełniania zbiornika oraz zawory bezpieczeństwa nastawione na ciœnienie 1,5 MPa. W dolnej częœci zbiornika umieszczony jest króciec upustowy, przeznaczony do usunięcia pozostałoœci proszku po rozładowaniu.
W œrodkowej częœci pojazdu za kabiną kierowcy znajduje się zespół butli z gazem napędowym - azotem. Gaz magazynowany jest w szeœciu butlach stalowych, z których każda ma pojemnoœć 50 litrów, a ciœnienie napełniania wynosi 20,0 MPa. Butle z gazem napędowym są wyposażone w zawory szybkootwieralne uruchamiane mechanicznie za pomocą dŸwigni. Obok na bocznej œcianie pojazdu umieszczona jest tablica sterownicza, na której zgrupowane są wszystkie dŸwignie służące do uruchamiania i obsługi agregatu, oraz urządzenia kontrolne działania agregatu.
Nadwozie pojazdu jest całkowicie osłonięte blachą. Na bocznych œcianach pojazdu znajdują się zamykane szafki, w których umieszczone są węże elastyczne wraz z prądownicami. Elastyczne węże wysokociœnieniowego długoœci 30 m każdy, mają œrednicę 32mm. Wydajnoœć proszku prądownicy pistoletowej wynosi 5 kg/s. Tak, więc agregat może podawać proszek z intensywnoœcią 5, 10 i 30 kg/s. Na bocznych œcianach pojazdu umieszczone są szafki, w których przechowywany jest sprzęt pomocniczy jak również narzędzia do obsługi i konserwacji agregatu. Podobnie zbudowane są samochody proszkowe innych firm, produkujących tego typu pojazdy.
XVI. ZBIORNIKI AGREGATÓW
Zbiorniki są pojemnikami wykonanymi z blach stalowych, spawanych elektrycznie. Służą do magazynowania, przechowywania i przygotowywania przed akcją (wzburzania) proszku gaœniczego. Zbiorniki budowane są w różnych wymiarach; jest to uzależnione od iloœci magazynowanego proszku. Blachy zbiornika mają gruboœć odpowiednią dla ciœnienia roboczego, na podstawie, którego ustalone jest ciœnienie próbne uzależnione od wymogów dozoru technicznego. Technologia produkcji zbiorników stosowanych w Polsce powinna być zgodna z wymogami Urzędu Dozoru Technicznego a importowane zbiorniki firm zagranicznych muszą być akceptowane względnie atestowane przez UDT.
Rys. Kulisty zbiornik agregatu proszkowego.
Zbiorniki agregatów w zależnoœci od założeń konstrukcyjnych i możliwoœci wykonawczych producenta mają kształt kulisty lub cylindryczny. Technologia wykonania zbiornika kulistego jest bardziej skomplikowana i droższa niż zbiornika cylindrycznego. Jednakże z punktu widzenia wytrzymałoœci materiałów odpornoœć na naprężenia jest większa dla zbiorników o kształcie kulistym. Pozwala to zastosowanie cieńszych blach do produkcji takich zbiorników, uzyskiwanie oszczędnoœci materiałów, a co za tym idzie obniżenie misy agregatu.
Zbiorniki o kształcie cylindrycznym stosują firmy KZWM KATOWICE,
Na rysunku przedstawiony został widok cylindrycznego zbiornika agregatu proszkowego. W górnej częœci zbiornika umieszczony jest właz, który służy do napełniania agregatu proszkiem, jak również pozwala na dostanie się do wnętrza zbiornika w celu przeprowadzenia zabiegów konserwacyjnych. W dolnej częœci zbiornika znajduje się drugi otwór zamknięty pokrywą. Otwór ten służy do wysypywania ewentualnych pozostałoœci proszku. Na zewnętrznym płaszczu zbiornika przyspawane są uchwyty, za pomocą, których mocuje się go do podwozia samochodu. Zbiornik zaopatrzony jest w układ połączeń rurowych, którymi przepływa mieszanina proszkowo-gazowa oraz rury służący do rozprowadzania sprężonego gazu wewnątrz zbiornika. W górnej częœci znajdują się uchwyty pomocnicze do montażu i demontażu agregatu na podwoziu samochodu.
Zbiorniki wyposażone są również w urządzenia pomocnicze, jak zawory bezpieczeństwa i dysze do wzburzania proszku za pomocą sprężonego powietrza. Zawory bezpieczeństwa umieszczone są w górnej częœci zbiornika. Zadaniem ich jest spowodowanie odpływu gazu ze zbiornika przy wzroœcie ciœnienia ponad okreœlone ciœnienie robocze. Na zaworach umieszczony jest najczęœciej napis informujący, przy jakim ciœnieniu zawór rozpoczyna pracę.
Schemat sprężynowego zaworu bezpieczeństwa: 1-korpus, 2- kulka,
3- sprężyna, 4-œruba regulacyjna
Rysunek przedstawia schematycznie budowę sprężynowego zaworu bezpieczeństwa, stosowanego w agregatach proszkowych. Zbudowany on jest z korpusu l, w którym umieszczona jest kulka 2 dociskana od góry sprężyną 3. Nacisk sprężyny można regulować za pomocą œruby 4 wkręconej w korpus zaworu. Przy ciœnieniu w zbiorniku, dającym siłę większą od siły oddziaływania sprężyny, kulka unosi się i pozwala tym samym na swobodny przepływ gazu powodując obniżenie ciœnienia w zbiorniku. W celu zwiększenia pewnoœci zadziałania, każdy agregat wyposażony jest w dwa lub kilka zaworów bezpieczeństwa.
W dolnej częœci zbiornika znajdują się dysze służące do wzburzania proszku za pomocą sprężonego gazu, co powoduje wytworzenie mieszaniny proszkowo-gazowej.
Na rysunku pokazano dyszę stosowaną w agregatach proszkowych firmy MINIMAX. Dysza ta zbudowana jest z metalowego trzpienia i z nieprzelotowym otworem, zakończona od strony otworu gwintem, który umożliwia wkręcenie jej w kolektor znajdujący się w dolnej częœci zbiornika. Trzpień ma otwory wykonane prostopadle do jego osi. Na trzpień założona jest tuleja gumowa 2 zaciœnięta w górnej swej częœci opaską metalową 3. Tak wykonana dysza pozwala na jednokierunkowy przepływ gazu i kierowanie go we wszystkie strony zbiornika. Agregat P 3000 firmy MINIMAX ma 20 dysz umieszczonych w kolektorze ukształtowanym w formie koła i znajdującym się w dolnej częœci zbiornika. Inne firmy konstrują dysze w odmienny sposób, ale funkcja ich pozostaje ta sama.
Właœciwie zaprojektowana dysza powinna zapewniać rozpylenie gazu we wszystkich kierunkach oraz nie pozwalać na przedostanie się proszku do wnętrza podczas pracy agregatu.
XVII. ZESPÓŁ BUTLI GAZU NAPĘDOWEGO
Do najważniejszych zespołów agregatu proszkowego należą butle zawierające sprężony czynnik w fazie ciekłej lub gazowej. Czynnikiem tym jest azot lub skroplony dwutlenek węgla. Zgromadzony w butlach gaz stanowi Ÿródło energii wzburzającej proszek w zbiorniku, przetłaczającej i wzburzającej mieszaninę proszkowo-gazową; umożliwia również oczyszczenie instalacji po zakończeniu pracy agregatu.
Butle mocowane są do podwozi samochodów gaœniczych za pomocą specjalnych uchwytów. W zależnoœci od rodzaju przechowywanego gazu umieszczane są cne w pozycji pionowej lub poziomej. Butle zawierające skroplony dwutlenek węgla zamocowane są pionowo, zaworami wypływowymi do góry, a butle z azotem - poziomo. Dowodem dopuszczenia butli do użytkowania jest atest w postaci wybitych na niej odpowiednich napisów. Atest ten oznacza, że butla przeszła pozytywnie próbę ciœnieniową (poddana została ciœnieniu próbnemu) i może być użytkowana.
Instytucj majc prawo dopuszczenia butli cinieniowych do uytkowania jest Urzd Dozoru Technicznego. Podobne instytucje istniej równie w innych krajach. Butle wykonane s ze specjalnych gatunków stali i formowane metod cignion, tzn. nie maj spawów. Spawanie powodowaoby zmniejszenie wytrzymaoci materiau, a w konsekwencji niebezpieczestwo rozerwania. Butla najczciej zaopatrzona jest w stopk, która umoliwia umieszczenie jej w pozycji pionowej. W górnej czyci butli za pomoc, gwintu stokowego zamocowany zosta zawór. Rozmaite firmy stosuj rónorodne zawory. Zawór do butli moe by pokrtny-grzybkowy lub szybkootwieralny. Zadziaanie zaworu grzybkowego wymaga wicej czasu ni zaworu szybkootwieralnego. Sterowanie prac takich zaworów moe by rczne (gównie zawory pokrtne) lub mechaniczne (jawory szybkootwieralne). Zawory szybkootwieralne uruchamiane s najczciej przy pomocy siowników pneumatycznych.
Stosowane w agregatach sposoby uruchamiania butli ze sprężonym gazem.
1. W systemie tym butle zaopatrzone są w grzybkowe zawory pokrętne. Po odkręceniu wszystkich zaworów gaz przedostaje się do kolektora wysokociœnieniowego. Otwarcie zaworu "Z" powoduje przepływ gazu do dalszej częœci układu. Wadą tej instalacji jest długi okres przygotowania agregatu do pracy (koniecznoœć ręcznego odkręcenia dużej iloœci zaworów pokrętnych znajdujących się na butlach), jak również w przypadku stałego otwarcia zaworów na butlach pozostawanie kolektora wysokociœnieniowego pod działaniem sprężonego gazu. Do kontroli ciœnienia w butlach azotowych służy manometr (M), który stosowany jest przez niektórych producentów.
2. W układzie tym wyodrębnione są dwa zespoły butli - zespół wzburzający, którego działanie polega na spulchnieniu i wytworzeniu mieszaniny proszkowe-gazowej i drugi zespół - zespół butli roboczych, zapewniających podczas wyrzucania mieszaniny stały dopływ gazu do zbiornika, a tym samym utrzymanie stałego ciœnienia roboczego w czasie pracy. Uruchamianie zaworów odbywa się za pomocą siłowników.
Na rysunku pokazano rozwiązanie, w którym zastosowana iloœć siłowników równa jest iloœci zaworów. Rysunek 18b przedstawia zasadę działania układu w przypadku zastosowania dwóch siłowników: jeden z nich uruchamia zawory znajdujące się na butlach "wzburzających", a drugi zawory na butlach "roboczych".
3. Układ ten jest odmianą układu prezentowanego na rys. 18(2) z tym, że butle "wzburzające" i "robocze" połączone są wspólnym kolektorem. Analogicznie jak w przypadku 2 spotyka się rozwiązania z wieloma siłownikami, jak również rozwiązania z jednym siłownikiem sterującym wszystkimi zaworami jednoczeœnie.
XVIII. ZAWORY REDUKCYJNE
Podstawowym elementem warunkującym prawidłowoœć działania dużych agregatów proszkowych jest reduktor ciœnienia. Zmniejsza on wysokie ciœnienie gazu napędowego do ustalonego ciœnienia roboczego i umożliwia doprowadzenie gazu do zbiornika proszkowego. Od szybkoœci i iloœci doprowadzonego gazu uzależniona jest ciągłoœć wyrzucanego strumienia proszku o stałej wydajnoœci. Ponadto od przepustowoœci reduktora uzależniony jest czas przygotowania agregatu do działania, to jest uzyskami ciœnienia roboczego w zbiorniku proszku oraz w niektórych rozwiązaniach konstrukcyjnych uzyskanie wzburzenia proszku. Jednostopniowe reduktory sprężynowe wykazują nierównomierni wydajnoœć w czasie pracy. Wydajnoœć ta znacznie i wyraŸnie maleje jeszcze przed osiągnięciem w zbiorniku z proszkiem ciœnienia roboczego. Spowodowane to jest stopniowym wzrostem ciœnienia w zbiorniku i przymykaniem reduktor. Dlatego też chcąc uzyskać wymaganą wielkoœć ciœnienia roboczego w zbiorniku w krótkim czasie, przy zastosowaniu jednostopniowych reduktorów sprężynowych, konieczne staje się wyregulowane go na wyższe ciœnienie robocze. Zbiornik proszku powinien być, zatem przystosowany do zwiększonego ciœnienia i mieć odpowiednio grube œcianki. Poza tym przy zastosowaniu jednostopniowych reduktorów sprężynowych bardzo często w przypadku pracy przerywanej występuje w zbiorniku wzrost ciœnienia ponad ciœnienie ustalone. Powoduje to otwarcie zaworów bezpieczeństwa i niepożądaną stratę gazu napędowego.
W celu zapewnienia właœciwej iloœci gazu, która powinna dopływać do zbiorników z proszkiem w czasie pracy agregatu, stosowany być może jeden lub kilka zaworów redukcyjnych. Sumaryczne natężenie przepływu gazu przedostającego się przez jeden lub kilka reduktorów musi równać się chwilowemu zapotrzebowaniu gazu, które wynika z bilansu iloœciowego. Najczęœciej stosowane są zawory redukcyjne o budowie schemat.
Na rysunku przedstawiono zawory redukujące bezpoœrednio sprężone ze zbiornikiem.
Najczęœciej stosowane są zawory redukcyjne o budowie schematycznej przedstawionej zawór ten zbudowany jest z korpusów 1 i 6 połączonych ze sobą przy pomocy œrub rozmieszczonych na obwodzie. Do otworu 2 znajdującego się w górnej częœci zaworu doprowadzony jest gaz o wysokim ciœnieniu. Gaz ten przepływa przez zawór i wydostaje się otworem 3, kury jest połączony przewodem rurowym ze zbiornikiem proszku. W czasie napływu gazu do zbiornika następuje w nim wzrost ciœnienia. Ciœnienie oddziałuje na membranę 5. Powoduje to przesuwanie się membrany, która naciska na sprężynę 7. Opadająca do dołu membrana przesuwa iglic zaworu 4 przymykając przepływ gazu. W przypadku zmniejszenia ciœnienia w zbiorniku agregatu maleje ciœnienie ponad membraną i sprężyna zaczyna unosić do góry iglicę otwierając tym samym przepływ gazu.
XIX. URZĄDZENIA SŁUŻĄCE DO WYRZUCANIA MIESZANINY PROSZKOWO-GAZOWEJ
Samochody wyposażone są w urządzenia służące do wyrzucania mieszaniny proszkowo-gazowej o mniejszych wydajnoœciach, a mianowicie prądownice pistoletowe. Prądownice te połączone są ze zbiornikami proszku za pomocą węży elastycznych wytrzymałych na działanie ciœnień roboczych występujących w agregacie. Prądownice wraz z wężami umieszczone są w specjalnych szafkach zamontowanych na ramie pojazdu. Istnieją też tak zwane zespoły "szybkiego natarcia". Zespół taki składa się z prądownicy oraz elastycznego węża, wykonanego ze wzmocnionej gumy, nawiniętego na zwijadło. Pozwala to na bardzo szybkie rozwinięcie linii wężowej, a tym samym szybkie przystąpienie do akcji. Zaletą tego układu jest możliwoœć korzystania z prądownicy proszków, przy niepełnym rozwinięciu linii. Analogicznie jak w działku podstawowymi parametrami charakteryzującymi pracę prądownicy jest jej wydajnoœć (iloœć wyrzucanego proszku w jednostce czasu) urazu zyskiwany zasięg rzutu, jak również kształt strumienia proszków. Wydajnoœć prądownic stosowanych gaœniczych samochodach proszkowych waha się od 2 do 10 kg/s, natomiast zasięg rzutu od 0 do 15m. Siły reakcji występujące na prądownicy w czasie jej pracy uzależnione są od wydajnoœci proszku wypływającego oraz wielkoœci ciœnienia na prądownicy. Prawidłowe rozwiązanie konstrukcyjne prądownic umożliwia zmniejszenie sił reakcji i wyposażenie samochodu w prądownice o wyższych wydajnoœciach obsługiwanych przez jedną osobę. O kształcie strumienia proszku wyrzucanego z prądownic decyduje kształt dyszy wylotowej. Prądownice zaopatrzone są w zawory szybkootwieralne wmontowane w układ przepływowy. Na rysunku przedstawiono przykładowo prądownice proszkową o wydajnoœci proszku gaœniczego 5 kg/s.