Przedstawicielami klasy skrzypowych są w karbonie tzw. k a l a m i t y. Były to rośliny drzewiaste, osiągające duże rozmiary, bo dochodzące do 30 m wysokości, o pniu l m średnicy. Wyglądem i anatomiczną budową przypominały one dzisiejsze skrzypy, miały jednak wybitny przyrost wtórny na grubość, którego obecne skrzypy nie mają zupełnie lub też tylko w postaci szczątkowej (Eąuisetum maximum). Pnie kalamitów wyrastały z poziomo rosnących kłączy, opatrzonych licznymi korzeniami przybyszowymi. Były one okółkowe rozgałęzione i wewnątrz puste. Tak jak u lepidodendronów pnie kalamitów miały grubą perydermę, która pełniła rolę wzmacniającą, jednakże miazga korkorodna zakładała się tu głęboko w korze pierwotnej lub nawet w okolnicy. Pnie kalamitów miały, na powierzchni korę podobną do kory obecnych drzew, lecz o wiele grubszą. Na pniach starszych ulegała ona spękaniu. Liście kalamitów były wąskie, ułożone w okółki, wolne lub u nasady zrośnięte. Zarodnie mieściły się w kłosach zarodniowych osadzonych szczytowo. Na osi kłosa występowały listki płonne i tzw. sporangiofory. Na tarczkowato rozszerzonej szczytowej części sporangiofora znajdowały się cztery zarodnie.
Kalamity dzielą się pod względem systematycznym na dwie główne grupy: kalamity starsze, tzw. asterokalamity (Asterocalamites),
charakterystyczne dla dolnego karbonu, i kalamity młodsze, czyli właściwe kalamity, oznaczone nazwą Calamites.
Asterokalamity wyróżniały się prostolinijnym przebiegiem wiązek przewodzących w łodygach (bez rozwidlania się ich w węzłach) oraz nadległym ustawieniem okółków liściowych (również u liści zarodniowych), przy czym liście ich były silnie widlasto podzielone. W kłosach zarodniowych asterokalamitów brak było zróżnicowania na listki płonne i na sporangiofory.Okółki sporofilów mogły być ,,przerywane" pojedynczymi okółkami listków płonnych.
Kalamity właściwe miały liście nie podzielone, ułożone w okółki międzyległe. Liście asymilujące były dwóch typów: 1) wolne, bardzo wąskie i stosunkowo długie (dłuższe od międzywęźli), ustawione skośnie i 2) zrośnięte u nasady w pierścień, krótsze i szersze niż poprzedniego typu, ustawione prostopadle do osi pędu. Pierwszy typ liści kalamitów nosi nazwę Asterophyllites, drugi — Annularia. Wiązki przewodzące kalamitów właściwych ulegały przy węzłach rozwidleniu. Kłosy zarodniowe zawierały zawsze listki płonne i sporangiofory. Te ostatnie były najczęściej u szczytu tarczkowato rozszerzone. W typie kłosa zarodniowego, zwanym Palaeostachya, sporangiofory wychodziły z pachwin płonnych liścia kłosa, u typu Calamostachys okółki sporangioforów ustawione były między nimi. O przynależności sporangioforów do odpowiednich liści świadczy w tym drugim przypadku tylko przebieg wiązek przewodzących, do każdego sporangiofora odchodziło rozgałęzienie tej samej wiązki, która zasilała najbliższy pod nim liść. Gatunków różnozarodnikowych było wśród kalamitów mało. Do kalamitów właściwych należy też Mesocalamites, który pod względem przebiegu wiązek przewodzących w łodydze zajmuje położenie pośrednie między asterokalamitami a rodzajem Calamites. Mianowicie wiązki te w pewnych odcinkach łodygi zachowują się jak u Asterocalamites, w innych zaś jak u Calamites. Mesocalamites występował głównie w namurze.
fyllityzacja - proces na granicy przeobrażeń hydrotermalnych i metamorfizmu regionalnego prowadzący do zwiększenia gęstości skały, rekrystalizacji oraz na przekształceniu minerałów ilastych w serycyt, chloryt, biotyt.
7.4. [Author ID1: at Wed May 19 13:33:00 2004 ]Hipostratotyp[Author ID1: at Wed May 19 13:33:00 2004 ] (profil odniesienia) jest stratotypem drugorzędnym, ustanowionym w celu rozszerzenia zasięgu jednostki lub granicy określonej przez stratotyp na inne obszary geograficzne lub inne[Author ID1: at Wed May 19 13:33:00 2004 ] facje.[Author ID1: at Wed May 19 13:33:00 2004 ]
7.1.[Author ID2: at Wed May 19 23:45:00 2004 ] [Author ID2: at Wed May 19 23:45:00 2004 ]Stratotyp jednostki[Author ID2: at Wed May 19 23:45:00 2004 ] stratygraficznej jest wzorcowym profilem geologicznym utworów geologicznych, stanowiącym podstawę definicji i charakterystyki danej jednostki stratygraficznej.[Author ID2: at Wed May 19 23:45:00 2004 ]
fyllitów (słabo zmetamorfizowany łupek ilasty składający się gł. z kwarcu, serycytu i chlorytu
facja [łac.], geol. kompleksy skał odznaczające się charakterystycznym zespołem cech związanych ze środowiskiem, w którym powstały; f. może być charakteryzowana przez obecność określonych skamieniałości (biofacja, np. f. graptolitowa) lub litologię (litofacja, np. f. węglowa)