Do najważniejszych form krasu powierzchniowego należą:
Żłobki i żebra krasowe - równolegle do siebie ułożone wytwory wody deszczowej spływającej po pochyłych powierzchniach i tworzącej bruzdy (żłobki) o głębokości od kilku do kilkunastu centymetrów i takiej szerokości; oddzielone są od siebie żebrami krasowymi o ostrych lub zaokrąglonych kształtach
Lejki krasowe - stożkowe lub miskowate zagłębienia o średnicy od 2 do kilkuset metrów, powstające w wyniku rozpuszczania skał wapiennych przez wody, najczęściej wpadające w szczeliny; powstają także w wyniku zapadnięcia się jaskiń
Uwały - zagłębienia powstające z połączenia kilku lejków leżących blisko siebie, których zbocza ulegają ciągłemu niszczeniu i doprowadzają do obniżenia dzielących je grzęd
Polja - duże i głębokie obniżenia o kształcie podobnym do kotliny i wyrównanym dnie, powstają z połączenia dużej ilości lejów i uwałów, których grzędy zostały całkowicie rozmyte
Najważniejszymi formami krasu podziemnego są:
Studnie i kominy krasowe - poszerzone przez wody opadowe pionowe szczeliny, o średnicy od kilku do kilkunastu metrów; kominy różnią się od studni mniej regularnym otworem, a ich szerokość wzrasta z głębokością
Pomory - otwory, w których ginie woda płynąca, a następnie wykorzystując sieć kanałów płynie wiele kilometrów pod ziemią
Wywierzyska - otwory wyprowadzające na powierzchnię wody podziemne, często te, które zostały pochłonięte przez pomory;
Jaskinie, groty, pieczary - wolne przestrzenie występujące w głębi ziemi, o znacznych rozmiarach, często połączone podziemnymi korytarzami w cały system; powstają i rozrastają się wzdłuż szczelin pionowych i poziomych, a największe rozmiary osiągają w miejscach krzyżowania się szczelin lub pod wpływem działalności podziemnych rzek
Do najlepiej znanych obszarów krasowych w EUROPIE należą kras występujący w Masywie Czeskim, na Morawach i w Słowacji, we Wschodnich Alpach, w górach Dynarskich głównie na obszarze Dalmacji, w górach Jura, w Masywie Centralnym we Francji oraz na Uralu. W AZJI zjawiska krasowe występują w południowo-wschodniej Syberii, na Kaukazie, w Chinach, Indiach i na Jawie. W AFRYCE znane obszary krasowe występują tylko w jej północno-zachodniej części, a w AMERYCE głównie w Kordylierach, na Kubie, w Brazylii i Wenezueli. Występują także w Australii i niektórych wyspach Pacyfiku. W POLSCE kras rozwinięty jest głównie na wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej oraz w Tatrach, występuje także w Sudetach i Górach Świętokrzyskich.