ASGAARD I WANAHEIM
„Wysoko ponad ziemią, na sklepieniu niebieskim, Odyn umocował czaszkę, pobitego wroga i rozkazał czterem mocarnym karłom, aby po wiek wieków trzymali ją na swoich ramionach. Czterej posłuszni słudzy Odyna, zwani Północ, Południe, Wschód i Zachód, trwać będą na tych posterunkach aż po kres wszechrzeczy”
Wysoko w niebiosach, przez czterech krasnoludów Austriego, Westreigo, Nordriego i Sudriego podtrzymywane są dwie krainy boskie. Jedna to Asgard gród Asów a druga to Wanahrein kraina Wanów. Wanaheim jest dużo starszy, istniał już przed przybyciem Asów jeszcze przed powstaniem Asgardu - stojącego na wschód od murów Wanheimu. Jednak to iż Wanaheim jest starszy nie czyni go lepszym - większość bogów mieszka w Asgardzie i kraj ten jest im bardziej ceniony niż starożytny Wanaheim. Do Asgard jest tylko jedna droga, a prowadzi ta przez tęczowy most Bifrost zwany drżącą ścieżką, a jego strażnikiem jest bystrooki bóg Heimdall.
„Krainę bogów ze światem ludzi Midgardem, łączył tęczowy, trójkolorowy most, Bifrost, po którym bogowie schodzili na ziemię lub wracali z wędrówek do swych siedzib”
Wprost z tego mostu wychodzi się na przestronną, zieloną równinę jest to Idwall. A na jej odległym skraju dostrzega się mury Asgard. Asgard z samego początku był słabo umocnionym grodem, podczas wojny Wanowie zdobyli go jednym szturmem. Dla ochrony tego grodu Bogowie postanowili wznieść mury, potężne i wysokie, a pomoc zaoferował im olbrzym z Jotunheimu.
„- Zbuduję wam gród - powiedział - którego nie sforsuje żaden z górskich olbrzymów ani gigantów mrozu, żaden z tytanów lodowych, ani też żaden z wielkoludów burzy i wichru. I jeśliby nawet wszyscy oni razem i równocześnie poszli do szturmu, moje mury powstrzymają ich zapędy, jak dłoń ojca rozbrykane dziecię”
W zamian za umocnienia olbrzym żądał Freyi za żonę, a do tego chciał na własność i księżyc i słońce. Bogowie przystali na tą cenę, za sprawą Lokiego olbrzym odszedł bez wynagrodzenia - co uradowało Bogów, zwłaszcza Freyę.
W Asgardzie wznoszą się potężne i wspaniałe budowle Aldy - są to pałace niebian. A prawie cały boski ród zamieszkuje Asgardzki krąg, poza Gullweigiem z Wanaheimu, Njórda z Noatun, Frey z Alfheimu, Aegir i Ran z głębin oceanu i Hel z Nifheimu.
Najwspanialsze budowle to Walaskjalf o wieży wysokiej ku niebiosom zwaną Hildskjalf
"W drugim, na wysokiej wieży, zwanej Hlidskjalf, stał tron, z którego wysokości Odyn widział wszystko"
Gladsheim który zwie się domem radości, mieścił on wielką salę obrad.
"Pierwszy z nich Gladsheim, czyli Dom Radości, mieścił wielką salę rady, w którem gromadzili się wszyscy bogowie"
Sókkwabekk gdzie mieści się Walhalla.
"Trzeci pałac Odyna mieścił Walhallę, czy Salę Poległych Wybrańców. Stał on pośród zagajnika, którego drzewa pokryte były złotymi liśćmi. Pałac ten posiadał pięćset czterdzieści podwoi..."
Bilskirnir jest największym pałacem Asgardzkim, a należy do Thora. Ponad pałacami kołuje jastrząb Asów - Habrok.
Asgard mimo iż umieszczony w przestworzach graniczy z potężnymi krainami, oddzielony jest od Muspellheimu - potężnym borem Myrkwid, zaś od Jótunnheimu - rzeką co nigdy nie zamarza Ifing.
„W sercu Asgard rósł potężny jesion Igdrasil którego, którego rozłożyste konary ocieniały cały świat. Drzewo to posiadało trzy korzenie: jeden w Migdardzie, krainie ludzi, drugi na pustkowiach Niflheimu, a trzeci czerpał soki z Asgard. Przy każdym z tych korzeni biło źródło”
To właśnie w Asgardzie jesion Igdrasil ma najgrubsze korzenie i to właśnie Asgard przykryty jest jego potężną koroną. Na Igdrasillu siedzi jeleń Eikthyrnir, z jego rogów wypływają rzeki opływające Asgard i dopływające aż do Midgardu. Kochanką jelenia jest koza Heidrun, która zamiast mleka miód daje - napój bogów. A pod murami Asgard rosną jabłonie Idun z których to bogini zrywa nieśmiertelność i młodość.
"Na szczycie tego drzewa siedział złoty kogut, który czujnie wypatrywał, czy do Asgardu nie zbliżają się odwieczni wrogowie bogów - giganci (...)"
"Na tym drzewie siedział również potężny, biały orzeł z sokołem na głowie. Orzeł ten znał wiele tajemnic, a sokół trządził zmianami pogody i stąd bierze się jego imię Wedurfolgner"
"Po konarach drzewa biegały cztery jelonki i koza Heidrum, dająca zamiast mleka miód, który jest nektarem bogów"
"Po pniu drzewa z góry na dół i z dołu do góry - od orła do smoka u korzeni biegałą wiewiórka Ratatosk, przenosząca plotki i obelgi, które tamci wymieniali między sobą"
"Tyle jeszcze innych stworzeń żyło i pasło się wśród konarów tego drzewa kosmicznego, że nie sposób ich zapamiętać, zliczyć i nazwać"
Krynica Urd bijąca w Asgardzie to sadzawka a żródło wypływa blisko korzenia Igdrasil. Mieszkają tam dwa święte łabędzie. A pożądku tam strzegą trzy siostry Norny: Urd, Werdni i Skuld. To właśnie one opiekują się Igdrasilem.
"One to spryskując liście, świętego jesionu wodami boskiej krynicy, zapewniająca mu nieśmiertelność. Rosa ta przeciekają przez listowie i wyglądała jak miód, dlatego też niektórzy poeci i skaldowie nazywają boski jesion również Miodnym Drzewem"