Wytrzymałość na ścinanie uważana jest za najważniejszy z parametrów charakteryzujących stan graniczny gruntów. W mechanice gruntów wytrzymałość na ścinanie

traktuje się jako wielkość składającą się z dwóch składowych : składowej spójności i składowej tarcia wewnętrznego. Przez spójność rozumie się część wytrzymałości na ścinanie nie zależną od naprężenia normalnego w płaszczyźnie ścinania. Natomiast składowa tarcia wewnętrznego to część wytrzymałość na ścinanie proporcjonalna do naprężenia normalnego w płaszczyźnie ścinania. Formułą określającą zjawisko ścięcia gruntu jest warunek podany przez Coulomba

gdzie:

wytrzymałość na ścinanie

naprężenia normalne do płaszczyzny ścinania w momencie ścinania

c spójność

 kąt tarcia wewnętrznego

Badanie w aparacie bezpośredniego ścinania

Rozpoczęcie badania zaczyna się od łączenia za pomocą śrub dwóch ramek skrzynki dwudzielnej. Następnie na dnie skrzynki umieszcza się dolny filtr a na nim kwadrat bibuły filtracyjnej poczym umieszczamy w skrzynce próbę. Ścinanie następuje w skutek przesuwania się ruchomej części ramki skrzynkowej względem czyści nie ruchomej ze stałą prędkością. W trakcie badania odczytuje się na czujniku co 1 min lub 30 s wartość odkształceń : dynamometru, wysokość próbki i przemieszczeń wzajemnych ramek skrzynki dwudzielnej.

Wielkość siły ścinającej oblicza się z wielkości odkształcenia pierścienia dynamometru, skali pierścienia dynamometru i pola powierzchni ścięcia stosując wzór:

gdzie:

τ_f - wytrzymałość próbki gruntu na ścinanie ,

a - wielkość odkształcenia pierścienia dynamometru [mm]

b - skala dynamometru [N/mm]

A - pole płaszczyzny ścięcia próbki gruntu [cm²]

Wartość naprężeń normalnych oblicza się wg wzoru:

.

gdzie:

P - obciążenie próbki,

A - pole poziomego przekroju próbki.

Badanie w aparacie trójosiowego ściskania

W komorze aparatu umieszcza się próbkę gruntu najpierw stosunku wysokości do szerokości 2:1 i obciąża - najpierw wszystkich stron wywierane jest na próbkę jednakowe ciśnienie hydrostatyczne wywierane przez wodę. Następnie przykłada się naprężenie pionowe. Po zniszczeniu próbek gruntu wyznacza się dla nich obwiednie Mohra i wyznacza styczną do nich, z której odczytuje się parametry c i 

  cm²

---