Zgodnie z ustawa z dn. 24 sierpnia 1991 roku ochrona przeciwpożarowa plega na realizacji przedsięwzięć, które maja na celu ochronę życia, zdrowia, mienia lub środowiska przed pożarem, klęską żywiołową, czy innymi miejscowymi zagrożeniami poprzez:
Zapobieganie powstawania i rozprzestrzeniania się pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia;
Zapewnienie sil i środków do zwalczania pożaru, klęski żywiołowej oraz innego miejscowego zagrożenia;
Przeprowadzanie działań ratowniczych.
Mówiąc o ochronie przeciwpożarowej musimy zwrócić uwagę na podstawowe terminy, takie jak:
Zapobieganie powstawania i rozprzestrzeniania się pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia to:
zapewnienie koniecznych warunków ochrony technicznej nie ruchomościom i ruchomościom,
stwarzania warunków organizacyjnych oraz formalnoprawnych, które zapewniają ochronę ludzi i mienia, a także przeciwdziałających powstawaniu czy minimalizujących skutki pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia.
Działania ratownicze, które sa wszystkimi czynnościami podjętymi w celu ochrony życia, zdrowia, mienia oraz środowiska, a również likwidacje przyczyn powstania pożarów, występowania klęsk żywiołowych czy innych zagrożeń.
Innym miejscowym zagrożeniem nazywamy zdarzenie, które wynika z rozwoju cywilizacyjnego oraz naturalnych praw przyrody nie będących pożarem lub klęską żywiołową, stanowiącym zagrożenia dla życia, zdrowia, mienia lub środowiska, któremu zapobieżenie czy którego usuniecie skutków nie wymaga zastosowania nadzwyczajnych środków.
Krajowym systemie ratowniczo- gaśniczym, który jest integralna częścią organizacji bezpieczeństwa wewnętrznego państwa, która obejmuje organizowanie, rozpoznawanie oraz zwalczanie pożarów, klęsk żywiołowych lub innych miejscowych zagrożeń. System ten skupia jednostki ochrony przeciwpożarowej, inne służby, inspekcje, straże, instytucje oraz podmioty, które dobrowolnie w drodze umowy cywilnoprawnej zgodziły się współdziałać w akcjach ratowniczych.
Ustawa o ochronie przeciwpożarowej z dn. 24 sierpnia 1991 roku zawiera obowiązki właściciela budynku, obiektu budowlanego i terenu. Według ustawy osoby fizyczne, prawne, organizacje czy instytucje, które korzystając ze środowiska budynku, obiektu, lub terenu zobowiązują zabezpieczać je przed zagrożeniem pożarowym i innym miejscowym zagrożeniem. Właściciele, zarządcy lub użytkownicy budynku, obiektu czy terenu, podobnie jak osoby fizyczne, prawne, organizacje i instytucje, ponoszą odpowiedzialność za naruszenie przepisow przeciwpożarowych na zasadach określonych w przepisach.
Zgodnie z art. 4 właściciel budynku, obiektu budowlanego lub terenu, zapewniając ich ochronę przed pożarem, jest zobowiązany do:
przestrzegania przeciwpożarowych wymagan techniczno- budowlanych, instalacyjnych i technologicznych,
wyposażania budynków, obiektów budowlanych, terenów w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice,
zapewnianie konserwacji oraz napraw urządzeń przeciwpożarowych oraz gaśnic w sposób, jaki gwarantuje ich sprawne i niezawodne funkcjonowanie,
zapewnienie osobom przebywającym w budynkach, obiektach budowlanych i na terenie, bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji,
przygotowanie budynku, obiektu budowlanego czy terenu do przeprowadzenia akcji ratowniczych,
zapoznanie osób pracujących z przepisami przeciwpożarowymi,
ustalanie sposobów postępowania w razie wypadku powstania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia.
Za te zadania stosowane do obowiązków i zadan powierzonych w odniesieniu do budynku obiektu i terenu przejmuje, w całości lub w ich części, ich zarządca bądź użytkownik, na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej, która ustanawia zarząd. Jeżeli umowa nie została zwarta wtedy odpowiedzialność za realizacje zadan z zakresu ochrony przed pożarem spoczywa w rzeczywistości na władającym budynkiem, obiektem budowlanym lub terenem.
Czynności z obszaru ochrony przeciwpożarowej mogą być wykonywane przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje. Podczas gdy osoby, które wykonują czynności polegające na zapobieganiu, powstawaniu i rozprzestrzenianiu pożaru, nie sä zatrudnione w jednostkach ochrony przeciwpożarowej, powinny posiadać wyższe wykształcenie oraz ukończone szkolenie specjalistów ochrony przeciwpożarowej lub mieć wykształcenie wyższe w kierunku inżyniera bezpieczeństwa pożarowego albo tytuł zawodowy inżyniera pożarnictwa czy uzyskać uznanie kwalifikacji do uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu inżyniera pożarnictwa w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej, w państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu- stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub w konfederacji szwajcarskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego - inżyniera pożarnictwa.
Osoby upoważnione do wykonywania czynności wyłącznie w zakresie ochrony przeciwpożarowej musza posiadać przynajmniej wykształcenie średnie i ukończone szkolenie inspektora ochrony przeciwpożarowej lub mieć tytuł zawodowy technika pożarnictwa lub uzyskać uznanie kwalifikacji do wykonywania zawodu technika pożarnictwa w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach UE, w państwach członkowskich EFTA- stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub w Konfederacji Szwajcarskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego- technika pożarnictwa.
Właściciel, zarządca lub użytkownik budynku, obiektu budowlanego czy terenu, objętych obligatoryjnym stosowanie systemów sygnalizacji pożarowej wyposażonych w urządzenia sygnalizacyjno - alarmowe, jeżeli w budynku, obiekcie budowlanym lub na terenie nie działa jego własna jednostka ratownicza, jest zobowiązany połączyć te urządzenia z obiektu komendy PSP lub obiektu, wskazanym przez właściwego miejscowego komendanta powiatowego PSP.
Ochrona przeciwpożarowa jest bardzo ważnym obowiązkiem właścicieli budynków, obiektów budowlanych oraz terenów. Dzięki niej można zapobiegać oraz zwalczać pożary. Ochrona zapewnia tez ochronę ludzi, mienia i likwiduje przyczyny powstawania pożarów.