1. Osoby dotknięte autyzmem mają problemy ze zdolnością organizacji, niezależnie od inteligencji i wieku. Uczeń z autyzmem, nawet jeśli funkcjonuje normalnie i osiąga bardzo dobre wyniki w nauce, a nawet posiada tzw. fotograficzną pamięć może nie zapamiętać terminu oddania pracy lub zapomnieć przynieść na lekcję ołówek. W takich przypadkach powinniśmy służyć im potrzebną pomocą w jak najmniej restryktywny sposób. Podjęte strategie mogłyby obejmować np. naklejenie obrazka z ołówkiem na okładce jego notesu lub utworzenie listy zadań do wypełnienia po przyjściu do domu. Zawsze chwalcie ucznia gdy zapamiętał coś, o czym wcześniej zapominał. Nigdy nie zniechęcajcie go ani nie bądźcie kąśliwi, jeżeli jednak pomimo wszystko zapomniał o jakiejś sprawie. „Wykład” na ten temat nie tylko NIE będzie mu pomocą, ale często może sprawę pogorszyć a nawet zaszkodzić. Uczeń może zacząć wierzyć, że nie jest w stanie pamiętać o konieczności zrobienia czegoś lub o przyniesieniu jakiejś rzeczy do szkoły.
2. Ten rodzaj uczniów wydaje się mieć biurka albo najbardziej uporządkowane albo najbardziej nieuporządkowane. Uczeń z perfekcyjnym porządkiem na blacie ławki czy biurka jest prawdopodobnie bardzo wrażliwy na niezmienność w swym otoczeniu i rozgniewa się, gdy ktoś zniszczy porządek, który stworzył. Ci z nieuporządkowanymi biurkami będą potrzebować twojej pomocy w częstym sprzątaniu, aby mogli znaleźć rzeczy. Po prostu pamiętaj, że bałaganiarstwo prawdopodobnie nie wynika ze świadomego wyboru ucznia. On po prostu nie jest w stanie „ zorganizować się” bez specjalnego treningu.
3. Ludzie z autyzmem mają problemy z abstrakcyjnym i koncepcyjnym myśleniem. Niektórzy mogą w końcu nabyć „abstrakcyjne zdolności", ale innym nie uda się to nigdy. Kiedy abstrakcyjne pojęcia muszą już zostać użyte, zastosuj wzrokowe wskazówki, takie jak rysunki albo pisane słowa, aby wzmocnić rozumienie abstrakcyjnego pojęcia. Unikaj zadawania pytań takich jak: „Czemu to zrobiłeś?”. Zamiast tego powiedz:„Nie podobało mi się gdy zatrzasnąłeś swoją książkę, kiedy powiedziałem że już czas na WF. Następnym razem odłóż książkę delikatnie i powiedz mi, ze jesteś zły". "Czy pokazywałeś mi, że nie chciałeś iść do sali gimnastycznej albo że nie chciałeś przestać czytać?” Unikaj zadawania bardzo długich pytań. Staraj się zachowywać tak konkretnie, jak to tylko możliwe we wszystkich rozmowach z tego typu uczniami.
4. Wzrost niezwykłych lub trudnych zachowań prawdopodobnie sygnalizuje wzrost stresu. Czasami stres jest wywołany poczuciem utraty kontroli. Często stres może obniżyć się dopiero wówczas, gdy uczeń opuści stresogenne środowisko. Jeśli to nastąpi, program powinien zakładać pomoc uczniowi powracającemu lub zostającemu w stresującej sytuacji. Jeśli to nastąpi, przydatne być może „bezpieczne miejsce” lub tzw. „ bezpieczna osoba”.
5. Nie traktujcie kłopotów z zachowaniem jako sprawy osobistej. Autystyczna osoba o wysokich możliwościach nie jest typem manipulatora ani schematycznym człowiekiem, który próbuje utrudnić wszystkim życie. Złe zachowanie zwykle wynika z wysiłku, aby przetrwać doznania, które są przykre, dezorientujące lub przerażające. Ludzie z autyzmem są z powodu swojego upośledzenia egocentryczni. Większość z nich ma problemy z rozszyfrowaniem reakcji innych. Nie są oni wtedy zdolni do prawdziwej świadomej manipulacji społecznej innymi ludźmi.
6. Stosuj i interpretuj język dosłownie. Dopóki nie poznasz możliwości jednostki powinieneś unikać:
o Idiomów (np.: “strzelaj”)
o Podwójnych znaczeń (większość dowcipów je ma)
o Sarkazmu (np. Mówienia “ Świetnie! Brawo! Teraz ubrudziłeś cały stół!”)
o Przezwisk, “ksywek” i zdrobnień imion
7. Pamiętaj, że wyraz twarzy i inne tego typu wskazówki mogą nie nie mieć zupełnie żadnego znaczenia i nie wywierać wpływu. Większość ludzi z autyzmem ma trudności z odczytywaniem twarzy oraz z interpretacją języka ciała.
8. Jeśli uczeń wydaje się nie być zdolnym do opanowania zadania, podziel je na mniejsze partie albo przedstaw je na wiele różnych sposobów (wizualnie, fizycznie, werbalnie).
9. Unikaj przeładowania słowami. Mów jasno. Jeśli zauważysz, że uczeń cię nie rozumie, używaj krótszych zdań . Chociaż pewnie nie ma on czy ona problemu ze słuchem i próbuje koncentrować się na tym o czym mówisz, może mieć trudności w zrozumieniu jej sedna oraz w identyfikacji głównego przesłania twojej wypowiedzi.
10. Przygotuj ucznia na zmiany takie jak: zebranie, zmiana nauczyciela, zmiana programu. Użyj napisanego lub obrazkowego planu aby go na to przygotować.
11. Strategie radzenia sobie ze złym zachowaniem są skuteczne, ale jeśli są źle zastosowane, wprowadzają zachowania automatyczne i zbliżone do reakcji robota, powodują tylko krótkotrwałą zmianę w zachowaniu albo wywołują jakąś formę agresji. Używajcie pozytywnej i chronologicznej, dostosowanej to wieku procedury behawioralnej.
12. Bardzo ważne jest konsekwentne traktowanie oraz jednakowe oczekiwania ze strony wszystkich.
13. Miej świadomość, że normalna wizualna lub słuchowa „zawartość” otoczenia może być spostrzegana jako zbyt mało lub zbyt wiele stymulacji. Na przykład strumień fluorescencyjnego światła bardzo rozprasza niektórych ludzi z autyzmem. Pomyśl o środowiskowych zmianach tj. o pozbyciu się „szumu” wzrokowego w pomieszczeniu albo o wprowadzeniu zmiany w siedzeniu na lekcji, jeśli uczeń nie jest zadowolony lub rozprasza się w klasie.
14. Jeśli twój uczeń używa powtarzających się werbalnych argumentów albo tego typu pytań musisz przerwać to, co może przeistoczyć się w stałą litanię. Ciągłe reagowanie na to i logiczny sposób przekonywania rzadko przerywają takie zachowanie. Przedmiot sprzeczki lub pytanie nie zawsze jest powodem który go/ją zdenerwował. Częściej potok słów lub powtarzanie pytania jest sposobem przekazania poczucia utraty kontroli lub niepewności związanej z kimś lub czymś w środowisku. Spróbuj poprosić go lub ją o zapisanie pytania, argumentu lub pretensji. Potem napisz swoją odpowiedź. To zwykle uspokaja go i zatrzymuje powtarzanie. Jeśli to nie poskutkuje, napisz sam jego (jej) pytanie lub argument poproś go o napisanie logicznej odpowiedzi (może pomyśli o tej której ty byś udzielił/a). To może pomóc przerwać eskalację werbalnego wymiaru argumentu czy pytania i dać im lepszy społeczny sposób aby wyrazić frustrację oraz lęk. Inny sposób to odgrywanie ról w powtarzanej sprzeczce lub pytaniu, gdy ty odgrywasz jego a on odpowiada za ciebie.
15. Skoro uczniowie z autyzmem mają różne problemy z porozumiewaniem się, nie polegaj na ich zdolności przekazywania rodzicom wiadomości o tym co się dzieje w szkole, chyba że jesteś pewien/na , że uczeń posiada już tę zdolność. Nawet wysłanie do domu przypomnienia może nie zadziałać. Uczeń może zapomnieć je oddać albo może je zgubić w drodze do domu. Najlepiej często dzwonić do rodziców do czasu aż uczeń rozwinie zdolność samodzielnego przekazywania informacji. Częsta i dokładna komunikacja między rodzicami a nauczycielem jest bardzo ważna.
16. Jeśli trzeba w klasie dobrać się w pary to albo losujcie numery albo używajcie innych arbitralnych sposobów. Możecie poprosić szczególnie miłego ucznia o wybranie ucznia z autyzmem przed losowaniem. Uczeń z autyzmem najczęściej zostaje bez pary. Nie jest to najlepsze ponieważ najbardziej skorzystałby pracując z partnerem.
17. Nie zakładajcie niczego gdy sprawdzacie poziom zdolności. Na przykład uczeń z autyzmem może być mistrzem w algebrze, ale nie potrafi wydać reszty. Albo może mieć super pamięć o książkach, które przeczyta, mowach, których słuchał albo o statystykach sportowych, ale może nie pamiętać, żeby przynieść ołówek na lekcję - nierówny rozwój zdolności to zwiastun autyzmu.
* Bądź pozytywnie nastawiony
* Bądź kreatywny
* Dostosowuj się do sytuacji