Pojęcia i definicje w Prawie budowlanym
Jak wynika z treści samej ustawy wg stanu prawnego na dzień 17 maja 2004 roku, Prawem budowlanym nazywamy zbiór przepisów stanowiących o budownictwie, które normują działalność obejmującą sprawy projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz określają zasady działania organów administracji publicznej w tych dziedzinach. Przepisy te zostały określone w ustawie z dnia 7 lipca 1994 roku pt. Prawo budowlane, która to ustawa, jak dotąd była już nowelizowana na około 40 sposobów - tyleż bowiem do 2006 roku dokonano ustawowych (prawnych) zmian lub nowelizacji ustawy Prawo budowlane, od 1994 roku.
Zdecydowana większość tych zmian (nowelizacji) nastąpiła po 2002 roku, a więc na przestrzeni tylko ostatnich 4 lat. To jest bardzo dużo (zmian - nie lat) i jest co najmniej paranormalne. Może to skutkować i niestety skutkuje „wzmożeniem ruchu” na płaszczyźnie państwowego wymiaru sprawiedliwości i konieczności rozstrzygania przez sądy o prawidłowości postępowania i działania różnych podmiotów mających na co dzień do czynienia z budownictwem. Wynika to z tego, że zbyt trudnym (to oczywiste), a czasem wręcz niemożliwym wydaje się nadążanie za tak częstymi zmianami, które jak się okazuje wciąż nie potrafią być wypracowane w sposób prawidłowy.
Ustawy - Prawo budowlane nie stosuje się do wyrobisk górniczych, a jej przepisy nie naruszają ani przepisów prawa geologicznego i górniczego - w odniesieniu do obiektów budowlanych zakładów górniczych, ani przepisów prawa wodnego - w odniesieniu do urządzeń wodnych. Ustawa nie narusza także przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami - w odniesieniu do obiektów i obszarów wpisanych do rejestru zabytków oraz obiektów i obszarów objętych ochroną konserwatorską na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Przepisy wymienione ustalone zostały odrębnie.
Przepisy ustawy o Prawie budowlanym stanowią i określają znaczenie wielu pojęć dotyczących całej dziedziny budownictwa, a definicje niektórych przedstawione są poniżej. Pojęcia te można pogrupować w zależności od rodzaju rzeczy i zjawisk, których dotyczą w szczególności.
Jedną z grup pojęć związanych z budownictwem stanowią określenia dotyczące generalnie obiektów budowlanych jako rzeczy i występujących ich rodzajów (odmian).
Obiektem budowlanym wg definicji przedstawionych w Prawie budowlanym nazywa się:
budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury.
Budynek natomiast jest takim obiektem budowlanym, który jest trwale związany z gruntem, jest wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
Budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym nazywa się budynek wolnostojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, który służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Pod względem konstrukcyjnym budynek m.j. stanowi samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nie przekraczającej 30 % powierzchni całkowitej budynku.
Budowlą jest każdy obiekt budowlany nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury. Wśród przykładowych budowli, w Prawie budowlanym zostają wymienione: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, tunele, przepusty techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Obiektami małej architektury są niewielkie obiekty, a w szczególności:
kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki;
Tymczasowy obiekt budowlany to obiekt przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem. Tymczasowymi obiektami budowlanymi są np.: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe.
W miejscu omawiania i definiowania pojęć dotyczących obiektów budowlanych koniecznym jest wyjaśnienie innego pojęcia określającego rzeczy (zespoły rzeczy) towarzyszące obiektom.
Urządzeniami budowlanymi nazywa się urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Takimi urządzeniami są przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym również te służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.
W Prawie budowlanym, podane są także wyjaśnienia pojęć związanych z miejscem (lokalizacją), terenem, jego przestrzenią i sposobem jego zagospodarowaniem lub zabudowania, a także wyjaśnienia zjawisk z tym związanych.
Budową nazywa się wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a szczególnymi rodzajami i przypadkami budowy jest także: odbudowa, rozbudowa i nadbudowa obiektu budowlanego.
W tym miejscu koniecznym staje się zauważyć, że pojęcie „budowa” jest szczególne i w praktyce jest określeniem dość rozległym (wieloznacznym), zwłaszcza w potocznie i powszechnie stosowanym i rozumianym znaczeniu. Budową nazywa się np. również sam obiekt budowlany (jako rzecz) aktualnie realizowany. Mianem „budowy” określa się potocznie także tzw. plac budowy czyli miejsce wykonywania obiektu budowlanego. Co za tym idzie, określenie „budowa” należy do kilku niejako kategorii określeń związanych z budownictwem.
Terenem budowy nazywa się przestrzeń, w której prowadzone są roboty budowlane wraz z przestrzenią zajmowaną przez urządzenia zaplecza budowy.
Terenem zamkniętym natomiast, wg przepisów ustawy Prawo budowlane, nazywa się teren zamknięty, o którym mowa w przepisach prawa geodezyjnego i kartograficznego.
Obszar oddziaływania obiektu to teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, które wprowadzają określone, związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tegoż terenu.
Jeszcze inną grupą określeń, nazwijmy to zjawisk budowlanych, są pojęcia dotyczące sposobu wykonywania (realizacji) budowy i robót budowlanych.
Robotami budowlanymi wg Ustawy Prawo budowlane nazywa się budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.
Remontem natomiast jest wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, które polegają na odtworzeniu stanu pierwotnego, ale nie są bieżącą konserwacją. Do wykonania remontu dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.
Kolejną grupą pojęć budowlanych jest kategoria określeń związanych z dokumentacją i dokumentami dotyczącymi budownictwa i budowania.
Prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane np. jest tytuł prawny wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót budowlanych.
Pozwoleniem na budowę jest natomiast decyzja administracyjna zezwalająca na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego.
Dokumentacja budowy to pojęcie określające zbiór dokumentów w postaci:
pozwolenie na budowę wraz z załączonym projektem budowlanym,
dziennik budowy,
protokoły odbiorów częściowych i końcowych,
a w miarę potrzeby,
rysunki i opisy służące realizacji obiektu,
operaty geodezyjne
oraz
książka obmiarów,
a w przypadku realizacji obiektów metodą montażu także
dziennik montażu.
Dokumentacja powykonawcza natomiast to dokumentacja budowy z naniesionymi zmianami dokonanymi w toku wykonywania robót oraz geodezyjnymi pomiarami powykonawczymi.
Oczywiście nad prawidłowością przebiegu zjawisk budowlanych powinny czuwać, oraz administrowaniem budownictwa powinny się zajmować odpowiednie urzędy i organy publiczne. Powinny i zajmują się tym określone instytucje samorządowe i państwowe.
Właściwym organem w ustawie Prawo budowlane nazywa się organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego, stosownie do ich właściwości, która została szczegółowo określona w rozdziale 8. Ustawy o prawie budowlanym.
Organem samorządu zawodowego nazywa się organy (tzw. korporacje zawodowe) określone w ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów oraz aktach nowelizujących (zmieniających) w czasie późniejszym tę ustawę.
Do ustawy Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 roku wraz z późniejszymi zmianami, zostały opracowane i obowiązują oraz są również aktualizowane (często zmieniane) akty prawne wykonawcze. O aktach wykonawczych do ustawy o prawie budowlanym będzie w dalszej części materiału dydaktycznego.
Str. 2 Pojęcia i definicje określeń występujących w PB
Amw budownictwo str. 1
Data utworzenia 2006-05-19 03:37 Data ostatniego wydruku 2006-05-19 13:56