W trakcie oceny erytrogramu można stwierdzić następujące odchylenia od stanu prawidłowego:
dotyczące wielkości erytrocytu
erytrocyt o prawidłowej wielkości - normocyt
mikrocyt
makrocyt
megalocyt
nieprawidłowy kształt
sferocyt - mniejszy, okrągły, bez przejaśnienia w środku
krwinka tarczowata - cienka o mocniej zabarwionym obwodzie i części środkowej
owalocyt (eliptocyt) - zwiększona długość powodująca owalny kształt
krwinka sierpowata (drepanocyt)
schizocyt - to fragment erytrocytu
występowanie erytrocytów różnego kształtu nazywane jest poikilocytozą.
nieprawidłowe zabarwienie erytrocytów
hipochromia (niedobarwliwość) - zmniejszone zabarwienie ze zwiększeniem przejaśnienia środkowego, co w zaawansowanych przypadkach doprowadza do powstania leptocytów
hiperchromia (nadbarwliwość) - silne wybarwienie erytrocytu z zanikiem przejaśnienia środkowego (np. sferocyt, megalocyt)
anizochromia - współistnienie krwinek barwiących sie prawidłowo i nieprawidłowo
inne nieprawidłowości
erytroblast czyli erytrocyt zawierający jądro komórkowe, pojawiają się we krwi obwodowej w przypadkach wzmożonej ertyropoezy (np. po krwawieniach) lub patologicznej w przebiegu chorób rozrostowych krwi
rulonizacja krwinek - krwinki zwijają sie w rulony wskutek opłaszczenia ich przez immunoglobuliny, do czego może dojść gammapatiach monoklonalnych
ciałka Howella-Jolly'ego - różowo-niebieskie pozostałości jądra, występują w niedokrwistościach oraz u osób po splenektomii, ich brak w tym przypadku świadczy o istnieniu dodatkowej śledziony[5]
ciałka Heinza - widoczne w mikroskopie świetlnym, tylko w wypadku specjalnego barwienia (błekitem Nilu) lub w mikroskopie kontrastowo-fazowym, powstałe z zdenaturowanej hemoglobiny i białek zrębu erytrocytu, występują w talasemii, methemoglobinemii i w przypadku niedoboru dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
ciałka Pappenheimera - ciemne, położone obwodowo ziarnistości, zwykle występują po kilka, odpowiadają ziarnistością syderocytow[7]