4104


Temat 4.

SUROWICE I SZCZEPIONKI

Zastosowanie, wygląd i sposób podawania surowic. Surowice wieloważne, jednoważne wg USL. Rodzaje i zastosowanie szczepionek. Szczepionki swoiste i nieswoiste. Zasady podawania, przeciwwskazania, uczulenia.

Anatoksyna to jad bakteryjny pozbawiony zjadliwości, który po podaniu do organizmu powoduje powstanie ciał odpornościowych. Powoduje powstawanie odpornosci czynnej przeciwko chorobom zakaźnym.

Antytoksyny czyli przeciwciała są białkami osocza, wytwarzane pod wpływem antygenów. Wytwarzane z limfocytów B łączą się z antygenem unieszkodliwiając go. Podanie gotowych ciał odpornościowych zwiększa jednorazowo ich ilość powodując podwyższenie odporności biernej.

Zasadniczym podziałem leków z grupy odpornościowych jest podział na surowice i szczepionki. Te zaś dzielą się w zależności od spektrum działania na wieloważne, jednoważne w zakresie szczepionek oraz swoiste i nieswoiste w zakresie szczepionek. Należy pamiętać o różnych drogach podania szczepionek i surowic. Większość podaje się domięśniowo lub podskórnie. Niektóre, szczególnie u małych dzieci podaje się metodą skaryfikacji, plasterkowa lub doustnie. Część leków może być podawana również dożylnie. Większość rodzajów szczepionek i surowic obowiązują dodatkowe testy uczuleniowe.

Do surowic odpornościowych zaliczamy:

Do immunoglobulin niespecyficznych będących w produkcji zaliczyć należy:

Z immunoglobulin specyficznych znamy:

Zupełnie inną grupą leków stanowią szczepionki. Ze względu na rodzaj antygenu dzielimy je na przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe oraz mieszane.

Do szczepionek przeciwbakteryjnych należą:

Do szczepionek przeciwwirusowych należą :

Połączenia szczepionek przeciwbakteryjnych i przeciwwirusowych. W Polskim lekospisie występuje tylko jedna : Tetracoq.

Przykład stosowania i działania omówimy na przykładzie antytoksyny końskiej. Produkowana jest w Lublinie jako roztwór do wstrzyknięć domięśniowych o stężeniu w 1 amp. 10000 j.m. jest otrzymywany z krwi zdrowych koni. Wskazaniem do podania jest bezpośrednio po rozpoznaniu klinicznym błonicy wszczęcie leczenia. Opóźnienie podania istotnie obniża efekt leczniczy. Można stosować zapobiegawczo u osób z bezpośredniego kontaktu z chorym na błonicę lecz nie uodpornionych. Przeciwwskazaniem jest powtórne podawanie dawki ze względu na możliwość wystąpienia reakcji wstrząsowej. Może zdarzyć się uczulenie na białko końskie. Stosujemy wtedy metodę odczuleniową podawania surowicy. Dawkowanie. Lek stosuje się zwykle domięśniowo. W błonicy nosa 10 000 - 20 000 j.m.; w błonicy krtani 20 000 - 40 000 j.m.; w błonicy gardła 20 000 j.m. ; w błonicy skóry, śluzówek i sromu 20 000 - 60 000 j.m. jednorazowo zazwyczaj podaje się 10 000 j.m., u niemowląt, 20 000 j.m. a u małych dzieci a do 30 000 j.m. dzieciom starszym. Zapobiegawczo stosuje się 100 j.m./kg m.c.. W ciężkiej toksemii połowę dawki podaje się domięśniowo a połowę dożylnie we wlewie z prędkością 20 - 40 kropli na minutę. Uwaga podanie antytoksyny stosuje się w szpitalu, gdzie jest możliwość szybkiej walki ze wstrząsem anafilaktycznym. Przed podaniem należy wykonać próbę uczuleniową.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
4104
4104
4104
4104
4104
4104
4104
4104
D (Luft)T 4104 Notsendegeraet NS4

więcej podobnych podstron