Ad.2.
Prawne odzwierciedlenie statusu neutralności Austrii znajdowało się w konstytucji państwa. Artykuł pierwszy konstytucji Austrii stwierdzał, że w celu utrzymania permanentnej niezależności w sprawach zagranicznych oraz nie pogwałcenia nienaruszalności jej terytorium, Austria, ze swojej własnej nieprzymuszonej woli, deklaruje wieczystą neutralność. Austria będzie funkcjonować i bronić się przy użyciu wszystkich możliwych środków będących w jej dyspozycji. W celu ochrony tego założenia, Austria nigdy w przyszłości nie przystąpi do żadnego sojuszu militarnego, ani też nie pozwoli na ustanowienie baz militarnych obcych państw na swoim terytorium.
Ad.3.
W stosunku do Narodów Zjednoczonych, Austria była przekonana aż do 1990 roku że organizacja ta zobowiązana jest do respektowana jej neutralności i nigdy nie wezwie jej do wzięcia udziału w konflikcie militarnym pomiędzy krajami trzecimi. W wyniku wojny w Zatoce w 1991 roku, zaczęła dominować prawna interpretacja Karty Narodów Zjednoczonych, która tworzy precedens w jej neutralności. Z tego powodu szwajcarski model neutralności stracił na znaczeniu.
Po wejściu do Unii Europejskiej w 1995 roku, Austria przyjęła cały legalny i polityczny „dorobek”, który już wtedy tworzył traktat z Maastricht i powoływał Wspólną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa. Artykuł J.4 Traktatu otworzył perspektywę wspólnej polityki obrony, która może prowadzić do wspólnej obrony. Specjalny przepis (artykuł 24f) został dodany do konstytucji Austrii by członkostwo w WPZiB nie było ograniczone przez Akt Neutralności. Z tego powodu jego efekty zostały drastycznie ograniczone.
Po ratyfikacji traktatu Amsterdamskiego, austriackie Zgromadzenia Narodowe w 1998 dodało kolejną zmianę do konstytucji, dzięki czemu Austria może brać w całym spektrum „Misji Petersbergskich”, w tym w misjach bojowych w kontekście zarządzania kryzysowego, w ramach środków chroniących pokój. Taki udział jest możliwy pod auspicjami UE. Rozwój ten demonstruje że Austria - poprzez bezwarunkowe członkostwo w Wspólnej Polityce Zagranicznej i Bezpieczeństwa UE - drastycznie zmieniła swój status bezwzględnej neutralności w prawie międzynarodowym. Jakkolwiek w prawie międzynarodowym status Austrii to raczej państwo nie sprzymierzone niż kraj neutralny
Ad.6.
Austria przywiązuje centralne znaczenie roli ONZ w strzeżeniu światowego pokoju i międzynarodowego bezpieczeństwa. Od czasu misji w Kongo w 1960, uczestnictwo w misjach pokojowych ONZ stało się kluczowym wysiłkiem dla Austrii w tej organizacji. Od 1960 roku, około 40,000 żołnierzy Austriackich Sił Zbrojnych wzięło udział operacjach autoryzowanych przez ONZ. Rola Austrii rosła także w latach 90. Od 1999 roku, w misjach brały udział także jednostki bojowe. Są to misje ONZ, przeprowadzane pod dowództwem NATO lub „wiodącego kraju”.
Austria zawsze odgrywała aktywną rolę w OBWE, tak jak to czyniła w jej poprzedniczce KBWE. W okresie Zimnej Wojny, brała udział w promocji zrozumienia i współpracy pomiędzy Wschodem a Zachodem, stosownie do położenia geograficznego. Kiedy Żelazna Kurtyna została zniesiona, Austria ma naturalny interes w stabilizacji warunków na Wschodzie kontynentu Europejskiego.
OBWE, która bazuje na koncepcji kompleksu współpracy bezpieczeństwa, posiada obecnie 55 członków w Europie, Północnej Ameryce i Centralnej Azji jest to forum dla współpracy na równej stopie. Wnosi istotny wkład w stabilność w Europie i w ten sposób w bezpieczeństwo Austrii. Austria wnosi o dalsze wzmocnienie OBWE, w szczególności w aspektach wczesnego ostrzegania, zapobiegania konfliktom, zarządzaniu kryzysom cywilnym i post-konfliktowym.
Jednym z głównych powodów dla austriackiego członkostwa w UE była chęć uczestniczenia w europejskiej strefie stabilności. Od samego początku integracja europejska postrzegała się jako działalność dla pokoju oraz także koncepcje bezpieczeństwa. Dlatego, proces rozszerzania Unii może spowodować zyski w dziedzinie polityki bezpieczeństwa. Austria dołączyła do UE bez rezerwacji dotyczącej jej neutralności. Od ratyfikacji traktatu akcesyjnego, do konstytucji został dodany artykuł 24f, z punktu widzenia prawa konstytucyjnego, kraj który uczestniczy w Wspólnej polityce zagranicznej i bezpieczeństwa nie jest ograniczony Aktem Neutralności. Na spotkaniu Rady Europejskiej w grudniu 1999 roku, zdecydowane że UE otrzyma możliwości militarne i efektywne struktury decyzyjne by samodzielnie zarządzać kryzysami w przyszłości.
Dynamiczny rozwój Wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony jest w całości popierany przez Austrię. Udowadnia także swoją determinację w współpracy i solidarności na równej stopie w każdej sferze europejskiego bezpieczeństwa i obrony. Austria wniesie także adekwatny wkład dla militarnego i cywilnego potencjału UE. Europejskie bezpieczeństwo opiera się głownie na efektywnym funkcjonowaniu UE i NATO. Dziś NATO to nie tylko klasyczny sojusz militarny ale także kompleksowa społeczność bezpieczeństwa, która oparta jest na demokratycznych wartościach i wnosi znaczny wkład dla światowego pokoju i bezpieczeństwa poprzez zorientowane stabilizująco polityki. Austria wnosi bliski i ufny stosunek współpracy pomiędzy UE i NATO.
W dokumencie ramowym dokumencie podpisanym w lutym 1995 roku, Austria wyraziła swoją intencje do osiągnięcia celów leżących u podstaw „Partnerstwa dla Pokoju”. Zgodnie z „Austriackim dokumentem wprowadzającym” z maja 1995 oku, współpraca z członkami NATO i Partnerstwa obejmuje, wspólne działania w misjach pokojowych, humanitarnych i zwalczaniu skutków klęsk żywiołowych oraz misji poszukiwawczo-ratowniczych. Od 1995 do 2001 roku, Austria jako członek PdP, wzięła udział w prowadzonej przez NATO operacji pokojowej w Bośni i Hercegowinie (IFOR/SFOR). Od jesieni 1999 roku, bierze udział w operacji kosowskiej (KFOR). Od 1997 roku, ramy „rozszerzonego Partnerstwa dla Pokoju” dały pozwolenie dla wszystkich partnerów do osiągnięcia interoperacyjności całego spektrum operacji wsparcia pokoju, od przymuszania do pokoju do misji bojowych. Ta część PdP została dostosowana do „Misji Petersbergskich”.
Austria także jest żywo zaangażowana w Radzie Partnerstwa Euro-Atlantyckiego, oficjalnego forum konsultacji politycznych Partnerstwa dla Pokoju. Celem Rady jest dyskusja nad szerokim spektrum problemów politycznych i bezpieczeństwa. Pod dostosowanymi programami współpracy, Austria rozpoczęła bilateralny dialog z NATO na temat polityki bezpieczeństwa oraz zintensyfikowała współpracę z NATO w sektorach cywilnym i militarnym. Rada Europy, którą tworzą niemal wszystkie państwa Europy, jest centralną instytucją stojącą na straży praw człowieka i fundamentalnych wolności, rządów prawa i demokracji. Wszystkie kraje członkowskie są zobligowane do przestrzegania Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, przepisy Konwencji są podwaliną Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Rada Europy posiada konkretną politykę bezpieczeństwa w zapobieganiu kryzysom i zarządzaniu po-konfliktowym.
Wszystkie wysiłki ukierunkowane na doprowadzeniu nowych członków organizacji z Europy Wschodniej do jej wysokich standardów są silnie wspierane przez Austrie, gdyż stabilizują sytuację w Europie.
Ad.7.
Bezpieczeństwo w każdym wymiarze jest podstawowym warunkiem egzystencji i funkcjonowania demokracji pod rządami prawa, a także gospodarczego dobrobytu społeczności i jej obywateli. Polityka bezpieczeństwa jest zatem zadaniem o wysokim priorytecie dla każdego rządu. W istniejących obecnie warunkach, musi być to rozumiane i realizowane jako "polityka wszechstronnego bezpieczeństwa". Celem polityki bezpieczeństwa jest zapewnienie bezpieczeństwa tak daleko jak to możliwe dla wszystkich sektorów społeczeństwa. Doktryna Bezpieczeństwa i Obrony jest głównie adresowana tym aspektom kompleksu bezpieczeństwa powiązanym z systemem politycznym i ochroną obywateli przed zagrożeniom o wielkiej skali. Nie zmniejsza to znaczenia pozostałych obszarów bezpieczeństwa. Doktryna Bezpieczeństwa i Obrony jest przewodnikiem po polityce bezpieczeństwa Austrii.
Austria jest oddana polityce pokoju i zobowiązuje się do unikania wybuchu konfliktów zbrojnych. Powoduje to realizację polityki bezpieczeństwa zaprojektowanej do unikania wojen i wspieraniu pokojowych relacji opartych na karcie Narodów Zjednoczonych oraz umów międzynarodowych chroniących fundamentalne prawa i wolności, takie jak Europejska Konwencja Praw Człowieka i Europejska Karta Praw Podstawowych.
Życiowe interesy bezpieczeństwa Austrii realizowane są we wspólnocie z UE, co stanowi podstawę jej polityki bezpieczeństwa. Cele polityczno-strategiczne są pochodne od tej koncepcji i realizowane są przez ogólną strategię narodową i pod-strategie w poszczególnych sektorach. Pozycja bezpieczeństwa europejskiego państwa nie może być dziś rozważana w izolacji. Niestabilność i niebezpieczeństwa w Europie oraz na jej peryferiach wpływają na sytuację każdego europejskiego kraju. Z nowymi wyzwaniami i zagrożeniami państwa nie są w stanie radzić sobie indywidualnie, jedynie przez międzynarodową współpracę w duchu solidarności. Bezpieczeństwo Austrii i UE są niepodzielnie splecione. Dziś Austria zasadniczo implementuje swoją politykę bezpieczeństwa w systemie UE. Jednym z ważnych aspektów kompleksu bezpieczeństwa jest fakt że odpowiedzialność za bezpieczeństwo nie leży jedynie na państwie, ale na całej populacji. Dlatego wielka uwaga musi być przyłożona do rozwoju ogólnej świadomości bezpieczeństwa.