54. Na czym polega specyfika „sielanki mieszczańskiej” Józefa Bartłomieja Zimorowica?
Sielanka jest utworem mieszanego rodzaju, opisowego, epicznego i lirycznego; cechą jej jest sztuczność, uczoność. Pierwszym twórcą sielanek był Teokryt.
W sielankach Zimorowica widzimy wyraźnie treść dotyczącą straszliwych wydarzeń 1648 roku. Jego sielanki niezwykle różnią się od sielanek znakomitego również Simonidesa. Przede wszystkim Simonides tworzył wykończone misterne obrazki w jakiejś Polsce idealnej, podczas gdy sielanki Zimorowica obracają się jedynie wkoło Lwowa, są przyziemne, zaczepiają o szczegóły brukowe. Zdecydowanie sielanki Zimorowica są ciekawsze, bardziej żywotne i choć nie kunsztem, ale treścią przewyższają te Symonidowe. Opisuje Zimorowic życie lwowskie, te codzienne jak i przerażające momenty walk we Lwowie z Tatarami i okropny obraz Lwowa po walkach.
Józef Bartłomiej Zimorowic napisał Sielanki nowe ruskie, które - celowo chropawe stylistycznie i mroczne (obraz okrucieństwa historii, temat śmierci) - naruszają normę gatunku. Nie są to idylliczne utwory opiewające piękno przyrody, lecz ukazują ohydę i trudy walk. Zmiana tematyki sielanek związana jest z trudnym, pełnym wojen okresem w historii Polski.