CELE I ZASADY STOSOWANIA FIZJOTERAPII ODDECHOWEJ W ZABURZENIACH CZYNNOŚCI PŁUC
Cele ćwiczeń oddechowych:
utrzymanie prawidłowej wentylacji płuc
zwiększenie ruchomości klatki piersiowej i przepony
zwiększenie siły mięsni oddechowych
pobudzenie efektywnego kaszlu
Ćwiczenia oddechowe mogą mieć charakter:
Leczniczy- stosowane w przewlekłych chorobach układu oddechowego
Zapobiegawczy- stosowane są u chorych unieruchomionych po zabiegach operacyjnych, urazach czy udarach mózgu
Rozluźniająco uspokajające - stosowane w trakcie wykonywania wszelkich ćwiczeń leczniczych.
Przeciwwskazania to głównie niewydolność oddechowa
Ćwiczenia powinny być wykonywane:
w odpowiednich pozycjach,
długość wdechu wykonywanego zawsze nosem do wydechu powinna wynosić 1:2, a czasami 1:3.
należy dążyć do maksymalnego wydłużenia czasu wydechu aż do uczucia braku powietrza.
podczas wdechu brzuch musi się unosić a w czasie wydechu opadać.
liczba powtórzeń 3-4 w jednej serii.
zbyt intensywne ćwiczenia powodują hiperwentylacje
Badanie podmiotowe czyli wywiad polega na uzyskaniu od chorego informacji dotyczących:
danych personalnych
dolegliwości
przebytych chorób
warunków rodzinnych, pracy
czynników ryzyka
wywiad ginekologiczny- u kobiet
Dolegliwości ze strony układu oddechowego:
Kaszel
Duszność
Bóle
Kaszel - wyróżniamy kaszel suchy ( nieskuteczny) bez odksztuszania wydzieliny i kaszel mokry ( skuteczny) z odksztuszana wydzieliną. Należy również w przypadku odksztuszania spytać się o wygląd , woń i ilość dobową.
Duszność -problem z rozróżnieniem na jakim podłożu jest czy oddechowym czy krążeniowym. Rodzaje duszności:
Wdechowa,
Wydechowa
Mieszana
Napadowa ( występuje w nocy i związana jest z niewydolnością lewokomorową)
Bóle- są przyczyna zmian w tkance klatki piersiowej lub narządów kl. piersiowej. Mogą występować silne kujące bóle nasilające się w czasie wdechu i kaszlu - choroby opłucnej. Nagły ból z dusznością występuje w samoistnej odmie płucnej lub dużym zawale płuc. Bóle niezależnie od ruchów klatki piersiowej są objawem zapalenia nerwów międzyżebrowych lub półpaśca.
Badanie przedmiotowe (fizykalne)-oglądamy:
tor oddechowy
Rytm oddechowy
Głębokość oddechów
Stosunek wdechu do wydechu ( norma 1:2 a nawet 1:3)
Objawy niewydolności oddechowo-krążeniowej
Liczymy ilość oddechów na minutę ( norma 14-10 w spoczynku)
Kształt klatki piersiowej
Przebieg żeber
Ustawienie łopatek, obojczyków
Ruchomość klatki piersiowej
Opukujemy kl. piersiową
Osłuchujemy k.l piersiową
Rodzaje szmerów:
szmer oddechowy pęcherzykowy
Szmer oskrzelowy
Szmer pecherzykowy osłabiony
Odgłosy opukowe:
jawny - zdrowy
Bębenkowy- nadmiernie jawny - rozedma płuc
Stłumiony ( rozległy zrost opłucnej)
Przytłumiony ( wysięk opłucnej)
Próby czynnościowe
SPIROMETRIA jest słowem pochodzenia łacińskiego. Oznacza pomiar oddychania. Jest to bardzo ważne badanie w diagnostyce przewlekłych chorób układu oddechowego, szczególnie często wykorzystywane przy rozpoznawaniu astmy oskrzelowej czy przewlekłej obturacyjnej choroby płuc.
W badaniu tym mierzy się składowe objętości i pojemności powietrza zawartego w płucach oraz szybkości przepływu powietrza przez drogi oddechowe (tchawicę, oskrzela, oskrzeliki) podczas wdechu i wydechu.
Spośród wielu możliwych do zmierzenia i wyliczenia parametrów, w codziennej praktyce najważniejsze są trzy:
pojemność życiowa (VC),
natężona objętość wydechowa pierwszosekundowa (FEV1)
wzajemny stosunek procentowy (FEV1/VC), wskaźnik Tiffneau-Pinellego
natężona pojemność życiowa (FVC).
Na podstawie tych wskaźników można różnicować trzy podstawowe typy zaburzeń występujących w chorobach układu oddechowego.
Są to:
typ obturacyjny - prowadzą do niego choroby powodujące uogólnione zwężenie oskrzeli lub upośledzenie sprężystości płuc - np. astma
typ restrykcyjny - najczęściej spowodowany chorobami śródmiąższowymi płuc - np. zwłóknienie
typ mieszany - bardzo rzadki
Oprócz rozpoznania i określenia rodzaju zaburzeń wentylacji, badanie spirometryczne pozwala również na:
ilościową ocenę stopnia upośledzenia czynności układu oddechowego
określenie szybkości postępu choroby ocenę odpowiedzi na zastosowane leczenie.
Gazometria jest kluczowym badaniem w ocenianiu wydolności oddechowej pacjenta.Jest badaniem laboratoryjnym oceniającym równowagę kwasowo-zasadową organizmu. Do badania można pobrać krew włośniczkową (z płatka ucha albo czubka palca) lub krew tętniczą.
W krwi tętniczej oznacza się :
pH,
prężność tlenu i dwutlenku węgla,
stężenie jonów wodorowęglanów
saturację.
Aby organizm funkcjonował prawidłowo pH krwi musi być utrzymywane w ściśle określonym i bardzo wąskim przedziale. Spadek pH świadczy o kwasicy, wzrost o zasadowicy.
Nieprawidłowe wyniki gazametri mogą świadczyć o uszkodzeniu tych narządów.
Normy:
pH 7.35-7.45
pCO2 (prężność dwutlenku węgla) 35.0-45.0 mmHg
pO2 (prężność tlenu) 65.0-100.0 mmHg
[HCO3-] (stężenie jonów wodorowęglanowych) 22.0-27.0
SO2 (saturacja kriwi tlenem) 90-96%
Przewlekłe zapalenie oskrzeli
Definiuje się jako stan zapalny błony śluzowej oskrzeli utrzymujący się przez większość dni w 3 miesiącach roku, w dwóch kolejnych latach.
CZYNNIKI ETIOLOGICZNE :
palenie tytoniu
zanieczyszczenia powietrza
częste infekcje wirusowe
PATOLOGIA
Czynnik uszkadzający powoduje migrację komórek stanu zapalnego. Wydzielane mediatory powodują uszkodzenie nabłonka migawkowego dróg oddechowych, a także do zwiększenia liczby gruczołów śluzowych. Te dwa procesy nakładając się na siebie doprowadzają do zalegania śluzu, który stanowi doskonałą pożywkę dla rozwoju mikroorganizmów chorobotwórczych. Uszkodzenie nabłonka migawkowego uniemożliwia normalną drogę ewakuacji zalegającej wydzieliny, która jest usuwana w drodze odruchu kaszlowego.
OBJAWY
Kaszel z odkrztuszaniem wydzieliny, głównie występujący rano
w badaniu osłuchowym klatki piersiowej - występowanie świstów i furczeń
w badaniu spirometrycznym spadek wskaźnika Tiffneau-Pinellego (FEV1/VC)
LECZENIE
likwidacja ze środowiska czynników ryzyka (w zasadzie zaprzestanie palenia)
doraźne leczenie infekcji
stosowanie leków rozszerzających oskrzela
Pozycje drenażowe
Nauka skutecznego kaszlu
Oklepywanie i masaże klatki piersiowej
Rozstrzenie oskrzeli
Odmiana przewlekłego zapalenia oskrzeli, w której zmianom zapalnym towarzyszą trwałe zmiany anatomiczne w postaci poszerzenia światła oskrzeli. Mogą być nabyta,wrodzona, jednostronne, obustronne. W połowie przypadków zlokalizowane obustronnie, zwykle u podstawy dolnych płatów płuc.
ETIOLOGIA:
Przewlekłe choroby płuc,
Przewlekłe choroby oskrzeli i opłucnej
OBJAWY
Odpluwanie "pełnymi ustami", szczególnie rano i po zmianie pozycji ciała
kaszel z odpluwaniem, plwocina ma słodkawo- mdły zapach
Opóźnienie w rozwoju (u dzieci)
Leczenie
chemioterapia
drenaż ułożeniowy
resekcja chirurgiczna
Powikłania
zaporowe zaburzenia wentylacji
krwawienia z płuc
nawracające zakażenia oskrzelowo- płucne
ropień płuca
infekcje grzybicze
przerzutowe ogniska bakteryjne
niewydolność oddechowa
Rozedma płuc
Przewlekła choroba płuc, która charakteryzuje się nieprawidłowym powiększeniem przestrzeni powietrznych położonych obwodowo od oskrzelików końcowych i destrukcją ścianek tych struktur. Skutkiem tego jest nadmierne upowietrzenie płuc, przy zmniejszeniu ilości pęcherzyków płucnych.
Proces dotyczy całych płuc, pogarsza się ich sprężystość, zawierają zwiększoną ilość powietrza, a przebieg wymiany gazowej jest upośledzony. W zrazikach płucnych powstają duże przestrzenie powietrzne, a niekiedy cały zrazik ulega zniszczeniu. Miejscami mogą się tworzyć znaczniejsze przestrzenie powietrzne, miejscami zlewające się ze sobą i tworzące pęcherze rozedmowe, które mogą grozić odmą opłucnową
Rozedma jest to nieodwracalne uszkodzenie struktury płuc, które powoduje zaburzenie ich funkcji, a podstawowym objawem chorobowym jest duszność
PRZYCZYNY:
palenie tytoniu
zanieczyszczenie środowiska
OBJAWY:
Duszność
Kaszel
Odksztuszanie
Szybkie męczenie
Kształt beczkowaty klatki piersiowej
Ustawienie wdechowe klatki piersiowej
Ruchomość oddechowa minimalna.
Rozedma płuc zaliczana jest do obturacyjnych schorzeń układu oddechowego .
Chorych na klasyczną rozedmę płuc określa się czasem mianem różowych dmuchaczy
LECZENIE:
Farmakologiczne
ćwiczenia oddechowe
Astma oskrzelowa
przewlekła, zapalna choroba dróg oddechowych, wywołująca nadreaktywnoś oskrzeli, która prowadzi do nawracających napadów duszności i kaszlu, występujących szczególnie w nocy i nad ranem. U podłoża tych napadów leży wydzielanie przez komórki układu oddechowego licznych mediatorów doprowadzających do rozlanego, zmiennego ograniczenia przepływu powietrza w drogach oddechowych, które często ustępuje samoistnie lub pod wpływem leczenia.
PODZIAŁ:
1. Sporadyczną
objawy rzadziej niż 1 raz w tygodniu
objawy nocne nie częściej niż 2 razy w miesiącu
zaostrzenia są krótkotrwałe
2.Przewlekłą lekką
objawy częściej niż 1 raz w tygodniu, ale rzadziej niż 1x dziennie
objawy nocne częściej niż 2 razy w miesiącu
zaostrzenia mogą zaburzać sen i utrudniać dzienną aktywność
3. Przewlekłą umiarkowaną
objawy codziennie
objawy nocne częściej niż raz w tygodniu
zaostrzenia mogą zaburzać sen i utrudniać dzienną aktywność
4. Przewlekłą ciężką
objawy codziennie
częste zaostrzenia
częste objawy nocne
ograniczenie aktywności fizycznej.
OBJAWY
napady duszności spowodowane skurczem oskrzeli
świszczący oddech
kaszel.
Objawy mogą cofać się częściowo lub całkowicie, spontanicznie lub pod wpływem leków. Występuje nadreaktywność oskrzeli na różnego rodzaju czynniki środowiska zewnętrznego. Napady astmy pojawiają się w wyniku kontaktu z alergenem (kurz, pyłki roślin, sierść zwierząt, pierze, niektóre pokarmy i in.), w trakcie wysiłku fizycznego, podczas oddychania mroźnym powietrzem, w trakcie infekcji (bakteryjnych, wirusowych) układu oddechowego.
Czynniki zaostrzające objawy astmy to:
kontakt z alergenami
nawracające infekcje układu oddechowego
palenie papierosów
hiperwentylacja wysiłkowa
niektóre leki
niektóre składniki pokarmowe.
Chorzy na astmę oskrzelową skarżą się często na ucisk w klatce piersiowej, nadmierną produkcję plwociny, zaburzenia snu i częste napady duszności w godzinach nocnych.