Czy zastanawialiście się kiedyś nad wyjątkowym stosunkiem jakim darzymy słowo pisane? Z pewnością zwróciliście uwagę, jak często używamy zwrotów typu „zapisane w gwiazdach” , „pisane mu było” , „dopisuje mi szczęście” itp. Od zarania umiejętność  pisania postrzegano jako dar czynienia myśli realnymi i namacalnymi, a zatem jako bliską kreacji rzeczywistości.

Umiejętność pisania w pierwotnej świadomości człowieka w prostej linii pochodzi od twórczości symbolicznej przedstawiającej świat i człowieka w malowidłach i obrazach. Należy przy tym zaznaczyć, że w czasach prehistorycznych ludzie do malowideł odnosili się w sposób całkowicie inny niż obecnie. Były one bowiem ważną częścią działań mających zapewnić realizację potrzeb i zamierzeń. W dzisiejszych czasach skłonni jesteśmy uważać, że malowidła np. naskalne odtwarzały czynności dnia codziennego - tymczasem prawda jest taka, że malowidła te miały raczej charakter rytualny i były zobrazowaniem zdarzeń mających się dopiero stać lub dokonujących się wewnątrz człowieka.

W świadomości pierwotnej człowieka istniał wyraźny i odczuwalny związek między malowanym obrazem, a działaniami, które podejmował. Malowidło stanowiło niejako rękojmię tego co miało się stać - zarówno co do wyniku jak i sposobu. Mimo upływu czasu dziś postępujemy podobnie. Choć malowane obrazy zastąpił druk wciąż uważamy słowo gdzieś zapisane za istotnie ważniejsze od po prostu mówionego. Zwróćmy uwagę, że na tej bazie używamy cytatów w pracach magisterskich, jak i powołujemy się na czyjeś opracowania w dyskusji. 

Ten wstęp miał za zadanie uświadomić nam na czym opiera się moc RUN - cudownych znaków boskiego pochodzenia, które poza swą ezoteryczną otoczką są alfabetem podobnym do rzymskiego, greckiego lub też dowolnego innego. Litery w nich zawarte są skróconym symbolicznym obrazem uniwersalnych pojęć, energii i zdarzeń dającym nieograniczone możliwości  tworzenia poprzez łączenie podstawowych elementów. Dlatego właśnie w świadomości wszystkich ERILAZ  czyli mistrzów runicznych tworzenie runicznych formuł i napisów było gwarancją uzyskania pożądanego efektu wspartego dodatkowymi zabiegami, opartymi na głębokiej świadomości praw rządzących światem, a które dziś nazywamy „magicznymi”.

Wyjaśniliśmy w ten sposób główną zasadę działania run, teraz warto wspomnieć o ich pochodzeniu. Zgodnie z mitami -  runy są darem boga Odyna, patrona szamanów, magów, poetów oraz mistrza czarów. On zaś otrzymał je  w wyniku szamańskiej podróży do Drzewa Świata obejmującej dziewięciodniowy post i techniki samookaleczające. Przeżywszy w ten sposób stan pierwotnej świadomości - rozdartej i ponownie odrodzonej (reprezentowanej przez dziada Odyna - Ymira z którego ciała powstał świat), Odyn mógł doświadczyć świadomości totalnej będąc gotowym przyjąć mądrość i tajemnice świata ujęte w 24 magicznych znakach.

Naukowcy badający ich pochodzenie od strony historycznej m.in. prof. Leciejewski  dowodzą z dobrym skutkiem związku pisma runicznego z kulturą Etrusków, ale dotychczas badania nt. tego narodu dostarczają więcej pytań niż odpowiedzi. Wiadomo jednakże badając zabytki runiczne, że stanowią one wspólne dziedzictwo narodów germańskich, skandynawskich i zachodnioeuropejskich, rozprzestrzenione wraz z migracjami tych nacji.

Najstarszy znany zabytek runiczny pochodzi z wyspy Gotlandia i datuje się go na III wiek n.e. Wiele dowodów zdaje się jednak świadczyć o ich zdecydowanie starszym rodowodzie.

Oryginalny najstarszy z wielu runicznych alfabetów zwany FUTHARKIEM STARSZYM ( nazwa pochodzi od pierwszych 6 liter : f,u th,a r, k,) obejmuje 24 znaki. Późniejsze ciągi wzbogacano lub zubażano o kolejne głoski dostosowując alfabet do wymogów zapisu fonetycznego. Niestety w ten sposób zatracano istotne treści związane z obecnością kompletu liter. W rozmaitych opracowaniach wyróżniamy następujące kombinacje:

1.Wspomniany futhark starszy 24 znakowy ciąg powszechnie stosowany przez użytkowników run na całym świecie
2. Futhark  fryzyjsko-holenderski  wzbogacony o 4 dodatkowe znaki
3. Futhark  anglo-saski obejmujący 29 run
4. Futhark  Northumbrii - 33 znakowe
5. Futhark Guidona Von Lista - 18 znakowy stworzony sztuczne w XIX w
6. Futhark współczesny - obejmujący 39 do 41 znaków

 Powyższy podział nie uwzględnia takich odmian jak średniowieczne runy kropkowane, futhark Gotów i in.

Omówiliśmy w ten sposób podstawowy etymologiczny charakter run oraz ich podstawę historyczną. Nie oznacza to jednak, że opis ten wyczerpuje temat. Przeciwnie tutaj dopiero zaczyna się przygoda dla każdego kto chciałby dowiedzieć się czym runy są naprawdę.

Musimy sobie zdawać sprawę ( choć niestety nie robią tego autorzy nawet poczytnych publikacji z tego zakresu), że runy należą do wielkiej rodziny systemów ezoterycznych, stanowiących opis przemiany zachodzącej zarówno w mechanizmie świata, jak i duszy każdego kto go poznaje. Runy są symbolicznym opisem prazasad twórczych dlatego zarówno ich ilość jak i kolejność ma wielkie znaczenie. Nieznajomość tego faktu sprawia, że niejednokrotnie spotykamy się z błędną kolejnością lub spłaszczaniem zastosowania znaków runicznych.

A jakie jest ich zastosowanie? Cóż formuł runicznych używać możemy do leczenia, do rozwoju, do tworzenia zabezpieczeń, ochrony bliskich, jako techniki wróżebnej, sprawnościowej ( taniec runiczny ), medytacyjnej ( runiczny zaśpiew ) i w wielu innych sferach - łącznie z osobną dziedziną astrologii.

Całość nauk tego systemu zwanego runologią wyróżnia przy tym wiele szkół i sposobów podejścia do ich wykorzystania. Jednak wspólną ich cechą jest niesłychana bliskość codzienności, mądrość czerpana wprost z przyrody, wychodzenie naprzeciw każdej  ze sfer ludzkiego życia oraz uniwersalność prawd i praw, które są wspólne każdej ze ścieżek. Z tego między innymi powodu dla osób zajmujących się runologią nie ma Mistrzów, zakonów itp, gdyż naczelną zasadą jest szacunek dla życia, umiłowanie wolności i wiedzy.

Kluczem do zrozumienia mądrości run jest aktywne uczestniczenie w procesie przemiany, który opisują. Jest to niejako alchemiczny proces przekształcania świadomości oparty na ezoterycznych prawidłowościach znanych kulturom przedhistorycznym.  Właśnie dlatego niemożliwe jest poznanie run w oderwaniu od swego życia. Proces poznania zachodzi w nas a runy są obrazem i mapą tego co jest i przez nas się staje.

---