Szmajke „Autoprezentacja, maski pozy miny. Rozdział VI
MODYFIKATORY ZACHOWAŃ AUTOPREZENTACYJNYCH - RÓŻNICE INDYWIDUALNE
SAMOOCENA
Samoocena niska |
Samocena wysoka |
Autoprezentacja obronno-unikowa (ukrywanie słabych stron) |
Autoprezentacja zdobywcza, atrybutywna - eksponowanie mocnych stron. |
Osłabienie egotyzmu atrybucyjnego |
Wzrost egotyzmu atrybucyjnego w warunkach publicznych |
Autoprezentacja zgodnościowa po niepowodzeniu zadaniowym |
Autoprezentacja kompensacyjna po niepowodzeniu zadaniowym |
Częste korzystanie z pośrednich form autoprezentacji np. pławienie się w cudzej chwale |
Silniejsza tendencja do monitorowania innych w reakcji na własne zachowanie |
Sklonność do posługiwania się sensytywnością |
Wrażliwość na to co sądzą o nich inni |
Wyższy poziom lęku |
Większa niezależność |
Nieśmiałość |
Skłonność do posługiwania się mechanizmem represji (wyparcia) informacji niepochlebnych |
PRYWATNA I PUBLICZNA ŚWIADOMOŚĆ
W danym momencie uwaga jednostki może być zwrócona do wnętrzna (skoncentrowana na własnej osobie) bądź skoncentrowana na zewnątrz. Kiedy uwaga jednostki jest skoncentrowana do wewnątrz mamy do czynienia ze stanem koncentracji na sobie wzrasta wtedy wyrazistość wewnętrznych standardów regulacji z wiązanych z ja, co prowadzi do większego podporządkowania zachowania jednostki takim standardom.
Rozróżnienie:
KONCENTRACJA NA JA PRYWATNYM
Ja prywatne dotyczy tych aspektów, które są widoczne dal zewnętrznego obserwatora, decydują o wrażeniu wywieranym na otoczeniu.
Dyspozycja ta współwystępuje z potrzebą własnej unikalności i skłonnością do publicznej indywiduacji. Jest bardziej prawdopodobne podejmowanie autoprezentacji polegającej na selektywnym odsłanianiu odpowiednich fragmentów autentycznego ja a mniej tworzenia publicznego wizerunku relatywnie odległego od ja. Samoświadomość prywatna skłania do ignorowania oczekiwań innych, szczególnie mocno demonstruje swoją niezależność
KONCENTRACJA NA JA PUBLICZNYM
Związana z dokładniejszym przewidywaniem i postrzeganiem wrażenia jakie wywiera się na innych ludziach oraz z przykładaniem większej wagi do publicznych aspektów ja
Sprzyja większej uległości wobec nacisku grupy oraz większej wrażliwości na sankcje oraz nagrody społeczne.
Osoba publicznie samoświadoma dostosowuje swoje działania autoprezentacyjne do oczekiwań publiczności jej strategia bliższa jest więc czarowaniu audytorium
3. PRAGMATYZM - PRYNCYPIALIZM
Ludzie regulują swoje zachowania interpersonalne zależnie od wymogów sytuacji społecznej
PRAGMATYCY - skłonni do monitorowania, podczas gdy zachowania innych w mniejszym stopniu są zależne od sytuacji, a bardziej od stałych wewnętrznych predyspozycji - PRYNCYPIALIŚCI - nieskłonni do monitorowania.
Pragmatyków charakteryzuje większa międzysytuacyjna zmienność ekspresji, silniejsza kontrola nad własnymi zachowaniami ekspresywnymi oraz większa wrażliwość na sytuacyjne sygnały.
Pragmatycy dokładniej niż pryncypaliści obserwują innych, lepiej zauważając i zapamiętując innych, informacje o nich, jeśli przewidują z nimi przyszłe interakcje a także, częściej domyślają się jakie cechy posiada przyszły partner.
Pragmatycy częściej podejmują działania zmierzające do wywarcia odpowiedniego wrażenia na innych częściej zmieniają swoje zachowanie dostosowując się do przeobrażających się warunków, trafniej postrzegają innych i celniej odczytują ich oczekiwania odnośnie własnej osoby.
Pragmatycy są również sprawniejszymi autoprezenterami. Zewnętrzni obserwatorzy postrzegają pragmatyków jako bardziej przyjacielskich, otwartych a jednocześnie jako mniej sklonnych do martwienia się a także nie tak lękliwych i zdenerwowanych. Podejmują oni więcej zabiegów stwarzających przyjemna atmosferę - pierwsi inicjują rozmowy.
Pragmatycy dokonują korzystniejszych samoopisów, kiedy są warunki publiczne. Kiedy informują o sukcesie samoopis w warunkach publicznych i prywatnych nie różni się.
Pryncypialiści dokonywali korzystniejszych samoopisów w warunkach publicznych niż prywatnych kiedy informowano ich o sukcesie ale nie wtedy gdy informowano ich o porażce
U pragmatyków faworyzująca autoprezentacja pojawia się w warunkach publicznego zagrożenia poczucia własnej wartości, natomiast u pryncypialistów w warunkach publicznego wzmocnienia poczucia własnej wartości.
Pragmatycy tak prywatnie jak publicznie mocniej akcentowali cechy moralne niż sprawnościowe. Pryncypialiści czynią tak tylko w warunkach prywatnej porażki, natomiast w warunkach publicznych akcentowali cechy sprawnościowe.
4. LĘK SPOŁECZNY
Schlenker i Leary - Lęk społeczny i będący jego następstwem reakcja unikowa są konsekwencją dwóch procesów poznawczych
Pragnienia wywarcia określonego wrażenia na temat własnej osoby podczas interakcji społecznej
Przekonania, że nie jest się zdolnym do sprawienia tego wrażenia
Leary wprowadził także pojęcie AUTOPREZENTACYJNEJ SKUTECZNOŚCI - subiektywnego prawdopodobieństwa skutecznego sprawienia określonego wrażenia składa się
Oczekiwania skutków autoprezentacji (jaki obraz siebie trzeba zaprezentować innym aby być lubianym)
Oczekiwanie autoprezentacyjnej skuteczności (przekonanie o posiadaniu zdolności do sprawienia tego wrażenia)
Im większa wartość pożądanych celów tym bardziej jednostka jest motywowana do sprawienia takiego wrażenia, które może zapewnić ich osiągnięcia i tym silniejszy jest odczuwany przez nią lęk.
5. ZALEŻNOŚĆ INTERPERSONALNA I JAJ WPŁYW NA ZACHOWANIA AUTOPREZENTACYJNE.
U niektórych osób obserwuje się silną tendencje do poszukiwania wsparcia, porady i asekuracji ze strony innych, szczególnie w sytuacjach, w których jednostka powinna samodzielnie zainicjować i wykonać jakieś działanie - o takich osobach mówi się ze charakteryzują się „OSOBOWOŚCIA ZALEZNĄ”
Bornstein sugeruje, że na syndrom zależności składają się 4 komponenty
Motywacyjny (duże zapotrzebowanie na porady innych i oznaki wsparcia od innych)
Poznawczy (postrzeganie siebie jako osoby mało zaradnej)
Afektywny (tendencja do reagowania lękiem w sytuacjach wymagającej samodzielności)
Behawioralny (poszukiwanie pomocy, wsparcia ze strony innych)
Rezultaty badań wskazują jednak, że osoby charakteryzujące się zależnością interpersonalną są zdolne do asertywnych podkreślających własne kompetencje zachowań a nie tylko do demonstrowania pasywnej zależności.